Առավոտյան երթուղայինով աշխատանքի էի գնում: Մի երիտասարդ նստած էր վարորդի հետևի մասում: Ճանապարհի կեսից սկսեց կոտրատած ռուսերենով բարձր-բարձր խոսել: Հետո անցավ հայերենին՝ էլի շարունակելով բարձր խոսելը: Տեսարանն իրոք հաճելի չէր, նամանավանդ, որ հասկանում էի, թե ինչ էր ասում.
- Հլա սաղա՞: Էրեկ շան ծեծ եմ տվե դրան: Մե հադըմ եմ տվե, բայց լավ եմ տվե… - կողքին նստած ռուսազգի միջին տարիքի մի տղամարդ նրան կտրեց.
- Говорите по тише, водителю ничего не слышно, а если не на русском, то вообще молчите! (Խոսեք ցածրաձայն, վարորդին ոչինչ չի լսվում, իսկ եթե ռուսերեն չէ՝ ընդհանրապես լռե՛ք)
Երիտասարդը մի փահ շփոթվեց, արդեն ցածրաձայն ինչ-որ բան ասեց ու հեռախոսն անջատեց:
Կյանքում չեմ սիրել ցուցամոլ մարդկանց, դրա համար մի պահ ինքս ինձ ուրախացա, թե այդպես էլ պետք է, մի փոքր քաղաքավարությունը չի խանգարի: Բայց անմիջապես էլ մտքովս անցավ, որ, ախր, հայերեն էր, չէ՞ խուսում: Մի տոսակ վիրավորանք զգացի…
Այդպես է՝ ինչքան էլ երկար ապրենք, սովորենք ու աշխատենք ուրիշ երկրում, միևնույն է, միշտ էլ օտար կմնանք: Մեկը չէ, երկրորդը չէ, բայց երրորդը կասի թե. «սա ձեր հողը չէ, ինչո՞ւ եք եկել այստեղ»: Մեկ անգամ չէ որ լսել եմ նման բառեր:
Հենց սկզբից էլ, երբ սկսել եմ հասկանալ հայրենիք-սփյուռք բառերի իմաստը, մի բան եմ երազել՝ կարողանանք ստեղծել այնպիսի հայրենիք, որից հեռանալու միտք անգամ չծագի: Ու հավատում եմ, որ կստեղծենք:
Ծնունդդ շնորհավո՜ր, հայրենի՛ք:
Մեջբերել
հիհիհի՜…
,ու ոչ թե ամաչկոտ աղջիկներին, այլ հասուն մարդու, տղամարդու, որ ընտանիքի տեր լինելուց բացի, կին ունենալուց բացի,աղջիկ է դաստիարակում, ախր ի՞նչ կա ամաչելու մեեծ մարդ ես,լավ ջահել մարդ ես,բայց մեծ ես չէ՞....ու խոսքը մեր նոր ծանոթներից մեկի մասինա,ու էնքան ամաչկոտա, ա՞խր էդքան մեր տունա եկել, մեզ ճանաչումա,էլի նոր մարդա բայց ոչ մի քանի օր, մի քանի ամիսա գիտենք իրար ընտանիքներով, էդքան միասին սենյակ սենյակի դիմաց ապրեցինք, հանգստացանք միասին, ու էսքանից հետո մարդ ամաչի, ախր ջղայնանալույա էէ, եղբայրդ, որ իմ տարիքինա՝ իրա բռիությամբ ու կոպտությամբ տվել անցելա քեզ, ախ էդքան տարբեր իրարից...
.....
, էդքանից հետո էս մարդը մենակ մի բաժակ ջուրա ուզում,հա հա մենակ մի բաժակ սառը ջուր....
, հա ինչքան սուս մնաս, էլի ես շատա խոսացող եմ, բայց հա սուս ես մնում, մարդը մոռանումա խոսա, ինչիա՞ եկել,ումա՞ ուզում....
, այ քեզ բան մարդը հյուրա գալիս, նայումա պատերին, կամ էլ հեռուստացույցին, ու գնումա տուն, ախր հեռուտացույց էլ չունենան ասեմ հաա
.......
.....
կարող են հունից հանել քեզ, ու սուս ու փուս տուն գնալ
), ու սպանեց ականջիս տակ Ճռռալով.... 
վշչ...
Էջանիշներ