Մեզանից վատ կենսապայմաններում ապրողներ, ոչ պակաս, եթե ոչ ավել խնդիր ունեցողները, բայց բնույթով ուրախ, առանց անիմաստ բարդույթների, ամեն ինչից անկախ՝ առիթի դեպքում սրտներում թեթևություն գտնող և ի սրտե ուրախացող մարդիկ… Մարդիկ, որոնք իրենց կարող են թույլ տալ փողոցում "Սև աևցունքներ" կոչվող երգը այ այս տրամադրությամբ երգել… Հավանա
Մի քիչ թեթևությունը մեզ չեր խանգարի…
Kita (20.09.2011), Mark Pauler (20.09.2011), Moonwalker (20.09.2011), Tig (20.09.2011), Նաիրուհի (20.09.2011)
Սուրճս թափվեց սեղանին, ստեղնաշարս մխտռեց, թազա շեֆ եկավ, պիջակին ՀՀԿ կրծքանշան, հորանջելուց ուժեղ հենվեցի աթոռի թիկնակին, աթոռս ջարդվեց, սպասում եմ Սիրեկանին, գնանք դպրոց...
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
Ես ու Սոնյան, ինչպես իսկական հայրենասեր սփյուռքահայեր, եկել հասել ենք Հայաստանի անկախության քսանամյակին: Վատն էն էր, որ մինչև գալը դրա մասին տեղյակ չէինք...
Էս տարվա սեպտեմբերն ինձ համար 911-ի տասնամկայով էր նշանավոր, ոչ թե հայրենեիքս անկախության քսանամյակով: Ինչ անեմ...
Դե հիմա ամեն առավոտ լեղաճաք եղիր ցածր թռչող ինքնաթիռներից...
Ariadna (20.09.2011), CactuSoul (20.09.2011), Chuk (20.09.2011), E-la Via (20.09.2011), Freeman (20.09.2011), Inna (20.09.2011), Kita (20.09.2011), Mark Pauler (20.09.2011), Meme (20.09.2011), murmushka (20.09.2011), StrangeLittleGirl (20.09.2011), Էլիզե (20.09.2011), Ժունդիայի (20.09.2011), Նաիրուհի (20.09.2011)
Մեր հարեւանն ամեն օր գալիս է մանկական հանրագիտարանի հետեւից՝ սովետական, գազարագույն հանրագիտարանի, որի միջից իր այդպես էլ չհասկացա քանի թոռների համար հոդվածներ է հանում, որ տանեն՝ դասատուների աչքը կոխեն: Արդյունքում, հենց զանգը տալիս է, գնում ենք դեպի գրապահարան: Երեկ զանգը տվեց, կշեռք ուզեց, իսկ մամաս իրար խառնված գնաց ու բերեց հանրագիտարանը:
Ասում եմ... Կարո՞ղ է ես էլ, հենց բերանս բացում եմ, էնտեղ, վերեւում Աստված է էդպես իրար խառնվում...
Մարգար Օհանյանը որոշեց օրիգինալ և ամենակարևորը՝ սպասված նվեր անել Անկախության քսանամյակին: Ալիկ Սարգսյանի դեմ ցուցմունք ա տալիս: Շշուկներ են պտտվում, որ հենց ազգովի օյաղանանք, Ալիկին գործից հանելու են: Եղիցի:
Find what you love and let it kill you. (c) Bukowski
Ariadna (21.09.2011), Freeman (20.09.2011), Katka (21.09.2011), murmushka (21.09.2011), My World My Space (20.09.2011), Nadine (20.09.2011), SSS (22.09.2011), zanazan (20.09.2011), Արէա (22.09.2011), Գեա (20.09.2011), Ժունդիայի (20.09.2011), Հայկօ (20.09.2011), Նաիրուհի (20.09.2011), Շինարար (20.09.2011)
10 տարեկան էի ընդմանեը, երբ դպրոցում <<Իմ Հայաստանը 5 տարեկան է>> շարադրությունն էր տնային աշխատանքիս թեման:
Այ քեզ բանէդ ոնց է ստացվել, որ ես 10, իմ Հայաստանը 5 է
կրկնակի մեծ եմ??
հիմա արդեն լավ չեմ հիշում, թե ինձ ինչպես բացատրեցին մեծերը...հիշում եմ միայն էն, որ ուղեղս չէր ընկալում,միևնույնն ա
Արդեն 20 տարեկան ենք... բայց հիմա կուղղեմ ուսուցչիս վերնագիրը<<Հայաստանի անկախ Հանրապետությունն է 20 տարեկան>>, իսկ իմ Հայաստանը
.... 20-ի կողքին զրոների պակաս կա(քանի զրո?, չգիտեմ
)
Շնորհավոր անկախությունդ իմ հայրենիք...bux:Տոնս շնորհավոոոոոոոոոոոոոր
:
Էս ազիզ օրով մարդու ձեռը չի գնում` վատ բաներ գրելու:
Բայց դե կայֆ ա, երբ շուստրի կլիենտիդ ուղարկում ես գրողի ծոցն ու տեսնում՝ ոնց ա, դեմդ քութիկ լամիշ լինելով, ներողություն հայտնում, որ փորձել ա քեզ ֆռռացնի: Լավ բան ա, երբ գործիդ մեջ պրոֆիսինալ ես ու կարողանում ես տարատեսակ ձևերով ապացուցել, որ դու ճիշտ ես: Ես պաշտում եմ այն ամենը, ինչում նվիրում եմ ինձ ամբողջությամբ, ու ոչ մի կիստուկ մունդռիկ իրավասու չի ամեն անգամ տրամադրությունս գցելու միտումով այցելի ինձ: Միանգամից ռմբակոծվում ա:
Հա ինչ էի ուզում ասեի. Շնորհավոր մեր հայրենիքի անկախության տոնը, թող որ Աստված ամեն բեթարից մեզ ազատի:
Վերջին խմբագրող՝ Ժունդիայի: 20.09.2011, 23:46:
Բոլոր ճանապարհները տանում են դեպի մահ: Մոլորվի´ր:
Բրազիլի պատմությունը
Չուտես, չխմես, օր ու գիշեր իրան նայես:
Մեր կազմակերպությունը անկախության տոնի առթիվ «Ես քո զավակն եմ, Հայաստան» խորագրով մրցույթ էր կազմակերպել՝ աշակերտների համար: Երեք անվանակարգ. էսսե, լուսանկար, տեսահոլովակ: Հումորի համար «Անուշիկ գերազանցիկ» անունից հանդես գալով մրցույթի կազմակերպիչ գործընկերոջս ուղարկել էի «շարադրություն», իբր մրցույթին մասնակցելու համար. ռեակցիան էր հետաքրքիր: Հետո մտածեցի, որ պետք է ստեղ դնեմ: Է... դնում եմ.
Ես քո զավակն եմ, Հայաստան
Գնացի մամայիս ասեցի.
- Մամ, մրցույթ ա, պետք ա «Ես քո զավակն եմ, Հայաստան» վերնագրով շարադրություն գրենք:
Մամայիս աչքերը լցվեցին: «Ի՞մ մասին», - հարցրեց:
Ես քո զավակն եմ, Հայաստան: Ու ես հպարտ եմ դրանով, որովհետև քեզնից լավ ոչ մեկին չեմ ճանաչում: Քո եփած ճաշերը, քո պատմած հեքիաթները, քո աչքերը, բարի հայացքը, քո սիրուն ժպիտը, քո...
Պապիս հայրենասեր մարդ էր: Նրա համար իր երկրից ավելի լավ բան չկար, ավելի մեծ սրբություն չկար, Արարատից ավելի սիրուն սար չկար, Սևանից ավելի փայլուն լիճ չկար: Պապս սիրում էր Հայաստանը: Ու երբ պապս աղջիկ ունեցավ, անունը դրեց՝ Հայաստան:
Ես քո զավակն եմ, Հայաստան:
Մամ ջան: Ես քեզ սիրում եմ: Ես քեզ սիրում եմ ամեն ինչից շատ: Բայց միշտ չի, որ ինչ-որ սիրում ես, հավերժ կողքին ես: Մամ, ես որոշել եմ: Ես գնալու եմ:
Դավիթը լավ տղա է, մամ: Ու մենք իրար շատ ենք սիրում: Մամ, ես գիտեմ, որ դու կասես, որ ես դեռ փոքր եմ, բայց չէ, մամ, ես արդեն այնքան հասուն եմ, որ որոշում կայացնեմ: Ու ես որոշել եմ ամուսնանալ Դավիթի հետ: Մամ ջան, ես քեզ լքում եմ, ես գնում եմ ուրիշ տուն: Դավիթն էլ մայր ունի, ու ինքն էլ կդառնա իմ համար մամա, ես իրեն էլ մամ կասեմ: Բայց մամ, հավատա, իմ համար դու ուրիշ ես: Դու Հայաստանն ես: Հայաստան: Դու իմ սրտում ես: Ու ես ուր էլ գնամ, մեկ է, քեզ հիշելու եմ, մամ ջան: Մամ, ուր էլ գնամ, անունդ տալու եմ, մամ, անընդհատ Հայաստան եմ ասելու: Հասկանում ես, մամ, Դավիթենց տանն էլ խոհանոց կար, բայց մեր խոհանոցը ուրիշ էր: Ու ուր էլ գնամ ասելու եմ. «Հայաստանի խոհանոցն ուրիշ էր»: Մամ ջան: Մի լացիր: Ոչինչ որ տանդ էլ մարդ չի մնալու, որ երեխադ գնալու է ու դու մնաս որբացած: Իրականում որբացած չես, մամ, որովհետև ես հեռվից հեռու հիշելու եմ քեզ:
Մամ, մի բարկացիր որոշմանս վրա: Հասկացիր, իմ համար արդեն դժվար է տանը: Հոգնել եմ քո հին շորերը հագնելուց: Ես ուզում եմ նոր շորեր: Իսկ Դավիթն ասում է, որ իմ համար նոր շորեր կառնի:
Մամ, ուրիշ բաներ էլ է խոստացել, խոստացել է ոսկյա զարդեր, խոստացել է լավ կերակրել: Մամ, չես հավատա, բայց նույնիսկ ասում է, որ աշխատելուս կարիքը չկա, ասում է, որ իրենց տանը թագուհու պես կապրես:
Ես քո զավակն եմ, Հայաստան: Բայց հեռանում եմ:
Լավ հիշիր ինձ, Հայաստան... ՄԱՅՐ...
Ես երբեմն կայցելեմ քեզ, Դավիթի հետ, ու կշրջեմ քո տանն ու կհիշեմ անցյալս:
Մնաս բարով, Հայաստան... ՄԱՅՐ:
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
Ameli (21.09.2011), Ariadna (21.09.2011), Arpine (20.09.2011), Claudia Mori (21.09.2011), E-la Via (21.09.2011), Freeman (21.09.2011), Lusina (20.09.2011), Meme (21.09.2011), My World My Space (21.09.2011), Nadine (21.09.2011), Yevuk (21.09.2011), Աթեիստ (20.09.2011), Ամպ (21.09.2011), Արէա (22.09.2011), Գեա (20.09.2011), Ժունդիայի (20.09.2011), Մանուլ (22.09.2011), Նաիրուհի (21.09.2011), Ֆոտոն (23.09.2011)
CactuSoul-ի խոսքերից
Ակումբում 2 տարուց ավելի գրանցված եմ, այդքան նեղսրտված չեմ եղել, որքան մեջբերածս հեղինակների օրագրային գրառումներից. երկուսն էլ իրար նման, կարծես թե՝ պայմանավորված: Ամելիի գրածը նոր աչքովս ընկավ: Ու էն, որ քո համար տանդ դիվանուն հանգիստ նստած հաց ու պանիր կուդես, մեգ էլ շըրը՜՜խկ, զալիդ սերվանդը շուռ գուկա ղաֆիդ, չիդես, թե խի, է՜:
Ա´յ տենց տարօրինակ բաներ: Ժող, կարող ա, մի բան է՞ն չի ինձ հետ: Կամ էլ եթե ինձ ի նկատի չունենք, կառնավալների ու Բրազիլիաների մասին նման մելանխոլիկ բաներ ինչու՞ եք գրել: Ինձ վրա եմ վերցնում: Չնայած՝ էլ ում պտի «հանդիպեիր» Բրազիլիայում, եթե ոչ ինձ:
հ.գ. Վատ չի, վատ չի....Վան Գոգի ձախ ականջը կանչի:
Բոլոր ճանապարհները տանում են դեպի մահ: Մոլորվի´ր:
Բրազիլի պատմությունը
Չուտես, չխմես, օր ու գիշեր իրան նայես:
ինջ դուր է գալիս մեր ակումբի շապիկը, պայքար կա մեջը, հաղթանակ ու անկախություն
շնորհակալություն Չուկ ջան
Մի՛ փորձիր թաքցնել սխալդ, ընդունի՛ր այն, պատասխա՛ն տուր և շարժվի՛ր առաջ
Տխուր ա մտածելը, որ էս ազիզ օրով պիտի ստատիստիկա պարապեմ: Մեքսիկայի անկախության օրն էլ հենցընենց անցավ, Ռընեն տենց էլ չտոնեց: Հայաստանինն էլ կանցնի... Բայց չէ, քննությունս հանձնեմ, տեսեք ոնց եմ նշելու:
Մեր տղերքը...
Անկախ ամեն ինչից, հոգիս ո՜նց փառավորվեց
Arpine (21.09.2011), E-la Via (21.09.2011), Freeman (21.09.2011), Inna (22.09.2011), Lusina (21.09.2011), Meme (21.09.2011), My World My Space (21.09.2011), Nare-M (21.09.2011), SSS (22.09.2011), Valentina (21.09.2011), Yevuk (21.09.2011), Արևհատիկ (21.09.2011), Ինչուիկ (21.09.2011), Նաիրուհի (22.09.2011)
Ե՞րբ կգա էն ժամանակը, որ մեր երկրով հպարտալիս չսկսենք «անկախ ամեն ինչի» խոսքերով
The cake is a lie.
Սուսանիկը իմպրեսիոնիզմի անմնացորդ նվիրյալ է... ավելին` վաղ իմպրեսիոնիզմի:
Հլը եկեք-տեսեք սենյակիս պատին ի՛նչ է նկարել
Կյանք ա, ամեն ինց պատահում ա... (c) Սուսանիկ
Առավոտից ցածր թռչող ինքնաթիռի ոռնոցներ են լսվում, կրակոցներ, սալյուտի գմփգմփոց:
Դեռ հայրենասիրական պահեր չեմ ապրել:
Մեկը լիներ ասեր՝ էսօր ումից ենք սենց աղմկոտ անկախ:
Բայց դե ուբոռկա արեցի:
Վերջին խմբագրող՝ Գալաթեա: 21.09.2011, 20:54:
ivy (21.09.2011), Դատարկություն (22.09.2011)
Այս պահին թեմայում են 2 հոգի. (0 անդամ և 2 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ