Մի շաբաթ էր եկել էինք ներկայիս շենք, աղջիկս ասեց որ մեր շենքում դերասան ա ապրում: Երեխեքն էին ասել: Բայց, քանի որ ես սերիալներից հեռու մարդ եմ, էտ դերասանը աչքս էլ մտներ հաստատ չէի իմանալու: Նորեկներին նկատի ունեմ: Նոր սերունդը: Հներին երազում էլ կճանաչեմ: Ինչևէ: Նոր ձայներ եմ լսում: Մոտեցա լուսամուտին, նայեմ տատի ա խոսում երկու բավականի համակրելի երիտասարդների հետ: Խոսակցությունից հասկացա, հենց էտ դերասանն ա որ կա: Բայց թե ո՞ր սերիալոմ է նկարահանվում, չիմացա: Տղան բառիս բուն իմաստով քաղաքավարությունից դրդված լսում էր: Երևի նկարահանումից ուշանում էր, բայց տատին էնքան էր խոսում, որ թողնել գնալ չէր ստացվում: Վերջը մի 10 րոպե ժպտալով լսելուց հետո երիտասարդը ասեց, որ ուշանում ա պիտի գնա: Տատին էլ վերջում ավելացրեց.
-Տղա ջան: Երեխա ունես: Թե տղա ես ուզում կնգանդ առաջի գիշերը աջ կողմի վրա քնացրա:
Ասածս ինչ ա: Ջահելներ տատին հաստատ փորձ ունի, լսեք նրան ու տղան պատրաստ ա:
Մեջբերել
/:
Փոխարենը ես հասա երկաթուղային կայարան, որը վերջին կանգառն էր, և վարորդը, տարիքով մի մարդ սկսեց աչքերը վրաս պտտեցնել և խիստ, դասախոսական տոնով և հոգոցներ հանելով գերմաներեն բացատրել թե որ համարը պետք է նստեմ, որ գնամ իմ ուզած վայրը…
Մատուցվեց արագ, «տնավարի», բաժակի պոչը լցնելուց թափված գարեջրից շիրայոտ, 
Մի անգամից իջա մեքենայից, տեսա ամուսնունս մի քիչ այն կողմա կանգնած ու ինքը չկա, մտելա նստարանի տակ էնքանա ծիծաղել 
, վերջապես էսսեյիս վերջաբանը կգրեմ... Նորից վեր կացա ու եռանդուն կերպով ավարտին հասցրեցի կիսատ թողնված գործս: Բաաա, դա էլ երկրորդ հրաշքը: Էհ, ապրի ֆուտբոլ հնարողը, ապրի Հայաստանի հավաքականը ու ապրեն հավաքականի երկրպագուները ու իհարկե ապրի այդ ամենից ոգևորված ու ինձ այցի եկած մուսաս
Քաղաքների հեռավորությունը 110 կմ է: Իմ հյուրանոցի մոտի կանգառից ուղևորությունը (ըստ չվացուցակի) կտևի 115 րոպե:
Էջանիշներ