Անկապ օրագիր

[murmushka]

Առաջին անգամ կյանքում սխալ եմ թույլ տվել, թարգմանության մեջ, նկատողություն եմ ստացել ղեկավարությունից.. տրամադրություն չունեմ, պատրաստ եմ դիմում գրել ու դուրս գալ
ախր ես միշտ ուշադիր եմ եղել, ոնց եղավ, որ մի ամբողջ պարբերություն բաց եմ թողել.....ոչ մի պոզիտիվ բան չի օգնում տրամադրությանս.. ուզում եմ քնել, այնքան, որ արթնանամ մոռացած լինեմ
ծանր եմ տանում նկատողությունները

[Inna]

Չեմ հասկանում մարդիկ ո՞նց են կարողանում մի վայրկյանում դիմացինի տրամադրությունը փչացնեն:

[Դեկադա]

Սովորաբար կարողանում եմ ինձ զսպեմ, չպոռթկամ, բայց հիմի էնքան եմ ջղայնացած, որ պիտի ասեմ: Հարգելիներս եթե չգիտեք մադկանց պատմությունը մի դատեք նրանց: Առավել ևս մի դատեք մեծամասնության մասին փոքրամասնության օրինակով: Հորեղբայրս նկարիչ-քանդակագործ ա: Տարին մի անգամ ա Հայաստան գալիս: Նոր տարուն: Էն մնացած ժամանակ դրսերում ա: Աշխատում ա, որ ընտանիքի կարիքները հոգա: Մորքուրս ամուսնու հետ դրսում ա: Աշխատում են, որովհետև իրենց տղան սովորում ա ու պիտի վարձը տան,ընդ որում ահագին թանկ: Իրեն 5 տարին մեկ եմ տեսնում: Եղբայրս 18 տարի ա դրսում: Երկու տարի ա նոր քաղաքացիություն ա ստացել ու կամաց կամաց կարգավորվում ա: Իրեն 15 տարի չտեսնելուց հետո եմ նոր տեսնում: Մամյիս 1 տարի չեմ տեսել: Չգիտեմ երբ կտեսնեմ: Իրանց հետ շփումս սկայպով ա, որ գոնե դեմքներն էլ տեսնեմ: Քրոջս ամուսինը դրսում ա: Երեխեքը ահավոր կարոտում են, բայց քանի որ ապրել ա պետք հարմարվում են: Հարազատներիցս երկուսը իստիտուտ են վերջացրել, բայց անում են էն գոծը, որը իրենց գումար ա բերում ընտանիքը կերակրելու համար: Ինձ էլ երեկ անվանեցին «պռինցեսա», թեպետ հաճախ մոխրոտիկից չեմ տարբերվում:

....էլի կարամ թվարկեմ: Պետք ա՞ որ: Հիմա ինձ ինչ որ մեկը կասի՞. իմ թվարկածներից ո՞վ է պորտաբույծ, ո՞վ համբալ, ո՞վ էլ կռուտիտ ա լինում:

Եթե մարդիկ ոչինչ չեն ասում, եթե աշխատում են իրենց հոգսն ու ցավը ոչ մեկի վզին չփաթաթելով ու դեռ էտքանից հետտո էլ ժպտում են ու ասում որ կարոտել են էս երկիրը, ասեք ինձ ո՞վ ա ձեզ բարոյական իրավունք տվել նրանց վիրավորելու: Ո՞վ եք դուք, որ մեղադրեք նրանց: Ինչ գիտեք նրանք ի՞նչ են մտածում, ի՞նչ հույզեր ունեն: Ու ընդհանրապես դուք տեսել եք նրանց տխուր աչքերը, որ հիմա էլ պիտակավորում եք: Հերիք ա:

[Ժունդիայի]

Հեշտն ընդդեմ դժվարի

Հեշտ է քննադատել նախագահին: Դժվար է, սակայն, լինել նախագահ:
Հեշտ է մեղադրել փոքրիկներին: Դժվար է, սակայն, հասկանալ հասունացած երեխեքին:
Հեշտ է դատապարտել մեկին: Դժվար է, սակայն, լինել դատապարտված:
Հեշտ է մակերեսայնորեն հասկանալ մեկին: Դժվար է, սակայն, կառավարել հույզերը սեփական:
Հեշտ է գրել առ´աջ ու բարգավաճ Հայաստան: Դժվար է, սակայն, բարգավաճել ու գնալ առաջ:
Հեշտ է լինել ուժեղ: Դժվար է, սակայն, այդ ուժը կիրառել:
Հեշտ է մեքնենաներ ու պալատներ գնել: Դժվար է, սակայն, սովին դիմանալ:
Հեշտ է ինքդ քեզ խաբել: Դժվար է, սակայն, խաբել սեփական սրտիդ:
Հեշտ է ներողամտություն հայցել: Դժվար է, սակայն, հոգևոր բարձունքի հասնել ու ներել իմանալ:
Հեշտ է ասել՝ ճշմարիտը դառն է: Դժվար է, սակայն, այդ նույն ճշմարիտը ստից շուտ ասել:
Հեշտ է խռովվել: Դժվար է, սակայն, լսել այն ամենը, ինչ լռությունը երբեք չի ասում:
Հեշտ է խաբել միամիտներին: Դժվար է, սակայն, վստահել ու հավատալ մարդկանց:
Հեշտ է գլուխը տարուբերելով այո բառն ասել: Դժվար է, սակայն, ոչ բառը լսել բարձրաձայն տոնով:
Հեշտ է մեղսագործ լինել: Դժվար է, սակայն, մեղսունակ մտքեր կառավարելը:
Հեշտ է պարսպից ցատկել: Դժվար է, սակայն շպրտվել պարսպից այն կողմ:
Հեշտ է նստել ու հարբել: Դժվար է, սակայն, նստել, կարդալ ու մտքեր հասկանալ:
Հեշտ է հարաբերությունները ինքդ խզելը: Դժվար է, երբ ինչ-որ մեկն է խզում քեզ հավերժ:
Հեշտ է սիրահարվել: Դժվար է, սակայն, սիրված ու միակը լինել:
Հեշտ է մեկ այլ թիմի հակա լինելը: Դժվար է, սակայն հակառակորդ թիմում լինելը:
Հեշտ է համբուրելը: Դժվար է, սակայն, օրգազմի հասցնելը:
Հեշտ է հղիանալը: Դժվար է, սակայն նորածնին մեծացնելը:
Հեշտ է ոչ ասելը: Դժվար է, սակայն, փորձությանը դիմակայելը:
Հեշտ է հաղթանակը: Դժվար է, սակայն ամոթ պարտությունը:
Հեշտ է ապագան պլանավորելը: Դժվար է, սակայն, ներկայով ապրելն ու անցյալը ուղղելը:
Հեշտ է Աստծուն հավատալը: Դժվար է, սակայն, եկեղցի գնալը:
Հեշտ է ընկերություն անելը: Դժվար է, սակյան, ընկեր ունենալը:
Հեշտ է լինել տարբերվող մեկը: Դժվար է, սակայն, տարբերվողների մեջ ապրելը:
Հեշտ է հիմարացնելը: Դժվար է, սակայն, երբ քեզ են էշի տեղ դնում:
Հեշտ է ստերով ապրելը: Դժվար է, սակայն, գլուխդ բարձին հանգիստ խղճով քնելը:
Հեշտ է վիրավորել մեկին բոլորի ներկայությամբ: Դժվար է, սակայն, ներել, երբ չկա ոչ ոք:
Հեշտ է ալֆան առաջին: Դժվար է, սակայն, օմեգան վերջին:
Հեշտ է սիրուց խոսալ ամեն օր: Դժվար է, սակայն այդ սերն հասկանալy:
Հեշտ է դժվար մարդ լինել: Դժվար է, սակայն, հեշտ մեկը լինել:
Հեշտ է արտաքին հասկանալը: Դժվար է, սակայն, ներքինն հասկանալը:
Հեշտ է ինչ-որ բան լինելը: Դժվար է, սակայն, այդ բանի տևելը ընդմիշտ:
Հեշտը շատ հեշտ է: Դժվարը՝ նույնպես:

[John]

ո՜ւո՜ւո՜ւո՜ւո՜ւո՜ւո՜ւո՜ւո՜ւո՜ւո՜ւո՜ւո՜ւո՜ւո՜ւո՜ւ
քամու ձայնն է... մի հակաճառիր, ասում եմ քամին է... հոգումս փչող միջանցիկ քամի...
լցրո՛ւ այդ դատարկությունը, որ կորչի գրողի ծոցը էս անտեր քամին... խնդրում եմ

[Katka]

Հետաքրքիր ա անկապի կապված վիճակըՉգիտես լացես, թե ծիծաղես:

[Agni]

Կարծում էի հեշտությամբ կանցնեմ հերթական խաչմերուկը, այնինչ՝ ներսս ու դուրսս խառնվեց իրար... ամենավատը, որ ամենահարազատ մարդիկ են անադեկվատությունիցս տուժում, ոչինչ մնաց մի քանի օր...

[Շինարար]

Եթե չգիտես՝ լացես, թե ծիծաղես, ավելի լավ ա՝ ծիծաղիր, որովհետև էնքան բան կա միանշանակ լացելու... Ու բացի էդ էլ հիմա համատարած լացում են, ծիծաղելն ավելի ֆորմատից դուրս ա ու կայֆ

[My World My Space]

Նոր Մուշոյի հետ գնացել ենք հիվանդանոց, նստած բժշկին ենք սպասում ու խոսում ենք: Հարցնում եմ.
- Աշխարհում քանի՞ քաղաք գիտես, որ կիսված են երկու պետությունների մեջ:
- Դե Բեռլինն ա տենց եղել...
Մեկ էլ դիմացից մի աղջիկ ա գալիս, սպիտակ մայկայի կրծքին գրած ա BERLIN...
Ես.
- Հա՛, փաստորեն ճիշտ ա, բեռլինն էլ ա երկու <պետության> վրա....

[Lusinamara]

Գիտեմ, եթե նույնիսկ ատես ինձ, միևնույնն է, ես չեմ կարողանա թոթափել ինձնից այն զգացումը, որ տածում եմ քո հանդեպ: Ես ցանկանում էի լինել քո բարեկամը լոկ, ինչպես դու կարողացար բավարարվել միայն բարեկամս լինելով: Դու ինձ դուր էիր գալիս քո թարմ մտքերով, գեղեցկությամբ, անսպասելի ու հուզող սրամտություններով, և տեղով գայթակղություն էիր հոգուս համար: Ես շատ էի վախենում սիրուց. ամեն ինչ մեզ ավելի էր մտերմացնում, որից անդադար անհանգստանում էի: Ես հանգստացնում էի ինձ` ախր դու շատ երիտասարդ ես, և սիրո արժանի շատերը կան:
Դու գիտեիր, որ ես բնավորությամբ հակասական եմ, ընկալումներով` նույնպես, ուրախությունս ու թախիծս րոպեական են ու ինձ համար կանխատեսում էիր այնպիսի մեկին, ով կարող էր հանել իմ միջից այս «տարօրինակությունները», միաժամանակ խոստովանելով, որ դրանք ինձ շատ են սազում: Երբեք չէիր պատկերացնում, գուցե` երևակայում, որ այդ քնքշանքով լեցուն «ուսուցիչը» դո’ւ կարող ես լինել: Այնուամենայնիվ, ես այդ կարողությունները գտել էի քո մեջ:
Ներիր ինձ, ների՜ր… պարզապես ես սերը գերադասեցի աղջկական հպարտությունից:
Երբ սիրո մեջ երջանկություն չեն գտնում, փորձում են գտնել տառապանքի մեջ,, ինձ էլ համոզում են, որ բոլոր նուրբ հոգիներին բնորոշ է դա: Ավա՜ղ…
Վերջերս կարդում էի երկու տարվա ստիխներս. այս ծանր ու լուռ հիշողություններն ինձ համարյա անդունդ էին տանում ու ես չգիտեի ո՞վ եմ, ի՞նչ եմ ուզում... Այդ պահին էլ հազար ու մի մուսաներ ուղարկեցիր, փորձեցի էլի գրել, համոզված եմ՝ կստացվեր…բայց…իմ սիրելի Մուսան դեռ հեռու է ինձնից…
Գիտեմ` չես կարդալու, սակայն, եթե Աստծո ուղեկցությամբ այս տողերը հանդիպեն քեզ, ուզում եմ հավատաս, որ կա մի սիրտ, որին քո թաքուն տղայամտությունը չի կարող ծաղրել…

[Meme]

Երբեք մտքովս չէր անցնի,որ կսիրեմ Սերժ Թանկյան լսել,որ գոնե մի երգ իմ սիրելի երգը կմնա,ու կլսեմ մինչև վերջ....Չնայած մարդուն որպես անձ,ազգի մեծ զավակ գնահատել եմ,իր արած լավություններով,ու ամեն անգամ էլ կհպարտանամ....
Միշտ էստեղ իրա մասին գրառումները կարդալիս,մտածում էի նույնությունա,բոլորն էլ սիրում են իրեն,իր երգերը,բայց այսօր.....


Էս երգը էնքան անուշ մտելա մեջս,ու հնչումա ականջներումս,որ չեմ ուզում կտրել ձայնը.....
Էլ խոսքեր չունեմ,ուղղակի վայելենք միասին....


SYSTEM OF A DOWN - Հայ աղջիկ

Իր նման ազգասեր մադրիկ երա՜նի շատ լինեն.....

[Ժունդիայի]

Մենք մեր պադվից ընգնելուց կամչնանք, իշու ձակերը գիդեն իրենցից կվախենանք:

Է՜հ, մարիգ մար Աստվածածին:

[Ժունդիայի]

Ես չեմ հավատում, որ հեքիաթների միջի յոթ գլխանի դևերը երբևէ գոյություն ունեցել են, ոչ էլ հազարան բլբուլներին: Բայց էն, որ վամպիռներ գոյություն ունեն, դա միանշանակ փաստ է:
Ուշադիր եղիր: Նրանք մեծաթիվ բանակ ունեն վիրտուալ տիրույթներում, բազմաթիվ են բառերում, գիշերային ակումբներում, ու նույնսիկ օվկիանոսից այն կողմ: Էդ վամպիռ-վամիպիռուհիները սկզբում քեզ մոտենում են ինչ-որ անկապ հարցով, խոսք են գցում ինչ-որ թեմայից, հետո սկսում են հեռախոսիդ համարն ուզել, հաջորդ առավոտյան զանգահարում են քեզ, հրավիրում են կամ էլ կարողանում են քեզ ստիպել նրանց ինչ-որ տեղ հրավիրել: Ու մինչ դու ուշքի ես գալիս, թանկագին պարանոցդ (նույնիսկ ավելին) արդեն նրանց ես նվիրել: Այդ նույնիսկ ավելին էլ ժամանակի ընթացքում կհասկանաս միայն, թե ինչդ էր:

Վամիռները քեզ լավ են վերաբերվում, քաղաքավարի մոտեցում են միշտ ցուցաբերում, ճանաչում են հոգու բոլոր առեղծվածներն ու կյանքի վերաբերյալ ունեն ուրույն մոտեցումներ: Ու դու համոզվում ես, որ գտել ես շատ ճիշտ մեկին: Սկսզբում ու չես կարողանում նրանց վամիպռային բնույթը նկատել, նրանք քեզ սովորական մարդիկ են թվում, մինչև որ սկսում են ծծել քեզ: Ամբողջությամբ ծծում են սերդ, վստահությունդ, համբերությունդ, հավատդ, ժամանակդ, ծծում են բոլոր պատրանքներդ: Վամպիռները քեզ թոռոմած են թողնում, խմում են քեզ մինչև վերջին կաթիլդ: Ու մի գեղեցիկ օր, բացահայտում ես, որ այդ ամենի դիմաց ոչինչ էլ չես ստանում: Զգում ես, որ սիրել ես նրան, սիրել ես նաև նրա փոխարեն: Զգում ես, որ եղել ես միակողմանի թև-թիկունք, միակողմանի միշտ պատրաստը, ու միայնակ այնքան ես տանջվել, որ քեզանից մնացել է միայն կաշիդ ու ոսկորներդ:

Սա մի սարսափ պատմության է, որը դարեր շարունակ կրկնվում է ամեն Աստծու օր:
Վամպիռային հարաբերություններն այպիսին են. չղջիկանման փոքրիկ երևույթը այնպես հոգնած ու սոված է հայտնվում, կարծես ողջ գիշեր չի քնել, իսկ դու նրան առաջարկում ես զրուցել, գրխառանվում ես նրան, ոգեշնչում: Ու էդ չղջիկի ծնունդը վերակենդանանում է ու թափահարում թևերը...

Նման հարաբերություններ տեղի են ունենում ԱՄՆ-ում, Ռուսաստանում, էստեղ, Երևանում, Խնձորեսկում, Դաստակերտում, Բավրայի անցակետում, այլ ոչ թե միայն Տրանսիլվանիայում: Տեղի են ունենում ընկերական շրջապատում, աշխատավայրում, բարեկամների հետ, այլ ոչ թե միայն սիրո պարագայում:

Արյունդ հանձնիր հիվանդանոցներին: Այն նվիրաբերիր կյանքին, ինչ-որ մեկի երազանքին, այլ ոչ թե հանձնիր նրանց, ովքեր քեզանից ավելի ու ավելի են ուզելու, փոխարենը ոչինչ չտալով:

[Դեկադա]

Հայրը խրատում էր տղային.
-Բալես, եթե որևէ մեկը քեզ կնեղացնի, չվախենաս, տուր գլուխը ջարդի: Ես տեր եմ:

Մի ուրիշ հայր ասում ա իր տղային. « Դու սկզբից մի նեղացնի, բայց եթե տեսնես քեզ են նեղացնում, տուր սպանի: Չվախենաս»:

Երրորդն էլ ասում ա. « Տղաս, չնեղացնես ոչ մեկի: Երբ էլ ասես կարաս տաս գլուխը ջարդես:Համաձայնության եկեք, խոսելով ավելի շատ կկարողանաք տարաձայնությունները լուծել»:

Վերջի պապայից չունենք: Ունենայինք սենց վիճակ չէր լինի:

Մայրը խրատում ա իր աղջկան.
- Ջանա, հանկարծ չխեղճանաս: Հիմա, էս ո՞ր թիվն ա: Հենց առաջի օրից քոնը դիր: Թող տեսնեն որ ասեղը ծակում ա: Ու ստիպված կահարմարվեն քո հետ:

Մյուսը ասում ա.
- Աղջիկ ջան, քեզ ծանր կպահես: Չթեթևանաս: Ինչքան գոռոզ լինես, էնքան արժեքդ բարձր կլինի: Առանց վախենալու ասա քո կարծիքը, նույնիսկ եթե համաձայն չեն հետդ: Երբ տեսնեն, որ «կայացած» ես կհարգեն քեզ:

Իսկ երրորդը ասում ա.
- Բալես, տաշած քարը երբեք գետնին չի մնա: Ինչքան համեստ լինես, էնքան ավելի կհարգեն: Ինչ էլ անես, ոնց էլ ապրես էնպես արա, որ խիղճդ հանգիստ լինի:

Վերջի մամայից էլ չկա: Լիներ էս վիճակին չէինք հասնի:

Մենք չունենք նշածս վերջի տարբերակների հասարակությունը: Մեզ խիղճն ա պակասում: Ավելին այն չկա:

Ունենայինք չէինք լինի այս կարգավիճակում:

[Arpine]

Ինչա չէ, որ լսում ես ու չես հավատում, մի քանի վայրկյան անց, շոկից դուրս ես գալիս,բայց գլխումդ չի տեղավորվում, որ էդպիսի բան կարող էր մի օր էլ քո հետ պատահել: