Անկապ օրագիր

[ars83]

Գերմանացի աշխատակիցս խնդրել է կարդամ իր՝ կոնֆերանսի համար նախատեսված հոդվածի սևագիրը:
15 էջ է գրված, որոնցով, նա, ակնհայտորեն հպարտ է, քանի որ գրեթե հասել է կոնֆերանսի 16 էջի սահմանագծին: Բայց ի՞նչ օգուտ: Շարադրանքը ահավոր ծավալուն, չկապակցված, ավելորդ կրկնությունների մի ծով: Թե անգլերենը իր հարազատ լեզուն չէ, դրանից է, թե մեկ այլ պատճառ կա, բայց տեղ առ տեղ ուղղակի անընթեռնելի է: Գրված է երեք տողավոց մի նախադասություն, որի նպատակն է սահմանել որոշ հասկացություն, գործածված է մի քանի տասնյակ բառ, իսկ արդյունքում հստակ սահմանում չկա: Մի խոսքով՝ ջուր: Ու ցավը նրանում է, որ հեղինակն այնպիսի մարդկանցից է, որ երբ սկսում ես որևէ դիտողություն անել, անպայման սկսում է փորձել ապացուցել, որ ինքը քո ասածն արդեն գրառել է. սկսում է կառուցել դատողությունների մի հսկայական շարան (ոչ միշտ տրամաբանորեն հիմնավորված), որի արդյունքում շատ աղոտ կերպով կարելի է նշմարել, որ գրածը անւողղակիորեն կարող էր նշանակել նաև մեկ այլ բան: Բնականաբար, կարդացողները, մեկ-երկու անգամ լսելով այդ երկարաշունչ «ապացույցները», այլևս չեն ուզում այդքան ժամանակ ծախսել, և ասում են՝ դիտողություններ չունենք: Եթե այսպես շարունակվի, ես էլ եմ նույնն ասելու, չնայած հոդվածի տպագիր տեքստում ամեն էջին ունեմ մեկ տասնյակից ավելի դիտողություններ: Ինչ դժվար է նման մարդկանց հետ աշխատելը:

[Lem]

Փարիզում դիմացներիցս երիտասարդ հայրիկ էր քայլում՝ 3 տարեկան փոքրիկ հեծանվորդի հետ, որն ակնհայտորեն առաջին փորձերն էր անում իրենց քաղաքում այդքան սիրված տրանսպորտային միջոցին տիրապետելու գործում: Հայրիկը սովորեցնում էր տղային.
- Ոտքդ այստեղից մի քաշիր... Երբ դիմացից մարդիկ են մոտենում՝ ասա ներողություն, նախքան նրանց կողքով անցնելը...
Եւ այլն...

Ու ես հիշեցի՝ Երեւանյան փողոցներ, երթուղայիններ... Երբ քեզնից 3.5 անգամ մեծ հաստափոր տղամարդը կարող է քաշի ողջ ծանրությամբ կանգնել ոտքիդ ու ներողություն չասել: Երբ հաստաքամակ տիկնայք հայոց կարող են այնպես հրել, որ ուղեծրիցդ դուրս գաս, ու էլի՝ առանց կես ներողության: Երբ նազենի օրիորդները հայոց երթուղայինով մեկ փռում են իրենց չգիտեմինչապատ մազերը, չմտածելով, որ անասելի տհաճ է դիմացդ նստածի մազերի՝ քեզ դիպչելը: Երբ 7 տարեկան երեխան ի վիճակի է դիմացդ նստել ու կոշիկները ճոճելով անընդհատ քեզ դիպչել, իսկ նրա ծնողը հավատացած է, որ նրա կոշիկների կեղտն աննման է ուրիշների համար եւս: Ներողության հույս չունենալ:

Այստեղից հարց գիտակներին: Հայ ծնողների քանի՞ տոկոսն է բացի «հլը ասա հոպարը ինչ քֆուր ա սովորացրել», «դու էլ իրեն խփի»-ից բացի իրենց երեխաներին սովորեցնում ներողություն խնդրել անծանոթից:

Եթե ես ուսումնական ձեռնարկ գրեի «Ինչ անել՝ մարդկանց հավիտյան ատելությունը չշահելու համար», գիրքս կսկսվեր այսպես.
- Եթե պատահաբար մեծանաս ու քրտնած հաստափոր քեռի դառնաս, ու կյանքդ այնպես դասավորվի, որ ստիպված լինես 3 անգամ կանգնել մի փխրուն աղջկա ոտքին, գոնե 3-րդ անգամից հետո ասա այդ անիծյալ «ներողությունը»:

[ars83]

Մոտ մեկ ամիս առաջ ինձ հեծանիվ էին նվիրել: Մեր աշխատախմբի ղեկավարն ասաց, որ մի հեծանիվ կա, որն արդեն երկու տարի է անտեր դրված է շենքի կողքին, եթե ուզում եմ, վերցնեմ ինձ: Ես հեծանիվներից բան չեմ հասկանում, բայց ավելի շատ հասկացող ընկերս եկավ, նայեց, ասաց, որ շատ լավն է, մի կողպեք նվիրեց, ես էլ գնացի, լապտերներ գնեցի հեծանվի համար և սկսեցի քշել: Սկզբում մի քանի անգամ ընկա (դե, վերջին անգամ մի քսան տարի առաջ եմ քշել, երևի), հետո մի երկու անգամ մեքենաների դիմացը կտրեցի՝ վտանգավոր իրավիճակ ստեղծելով, բայց այնուամենայնիվ, «զոռով-շառով» սովորեցի նորմալ քշել, ու արդեն հաճելի էր հեծանվով տեղափոխվելը: Նույնիսկ ուրիշ հեծանվորդների վազանցում էի: Այս երեքշաբթի հեծանվով եկա աշխատանքի, կապեցի դիմացի անիվը հեծանվի հորիզոնական ձողին այնպես, որ անիվը պտտել չստացվի, կողպեցի ու բարձրացա աշխատասենյակս: Նույն ձևով արել էի նախորդ շաբաթվա ընթացքում: Երեկոյան եկա, որ նստեմ, գնամ տուն՝ հեծանիվը չկա: Լիքը ուրիշ հեծանիվներ կան, իմը չկա: Պատմում եմ ընկերներիս, «կեղտոտները» ծիծաղում են՝ թե, մի տեղ կապել ես ու չես հիշում որտեղ է: Երկու օր անց նույն տեղում հայտնվեց հեծանվիս կողպեքը, լարը կտրված. ինչ որ մեկը վերցրել է կողպած հեծանիվը, տարել, լարը կտրել, հետո, ինչ-որ անհասկանալի հակերական բնազդից դրդված, կողպեքը բերել, դրել հեծանվի տեղում: Դիմեցի անվտանգության ծառայություն, ասացին` քանի որ իմ անձնական սեփականությունն է, պետք է դիմեմ Ժնևի ոստիկանություն: Դա էլ անհույս բան է. Ժնևում օրական տասնյակ հեծանիվներ են գողանում և ոչ ոք դրանով առանձնապես չի զբաղվում, ինչպես ինձ տեղեկացրին տարբեր մարդիկ:
Հետո էլ ասում են՝ քաղաքակիրթ հասաարակություն, միջազգային կազմակերպություն, գիտնականներ, և այլն: Ցավոք, ամեն տեղ էլ անբարեխիղճ մարդիկ կգտնվեն:

[Դեկադա]

Դուռը թակեցին:40 անց տղամարդ էր: Վատ հագնված, բուրում էր:
- Քուր ջան տղայիս «օպերացիայի» համար ա, մի քիչ փող կտա՞ս:
- Էսօր պիտի գնայի ես էլ իմ տղայիս համար եկեղեցում մոմ վառելու, բայց քեզ եմ տալիս: Չնայած գիտեմ տանելու ես խմես...
- Բանակում ա հա՞ ծառայում: Աստված իրա հետ, բարով խերով ծառայի գա: Չմտածես: Բա քեզ ի՞նչ ա եղել, խի՞ ես տխուր: Ամուսինդ ո՞ւր ա,- արագ արագ հարցնում ա:
- Ոչ մի բան էլ չի եղել, ամուսինս էլ աշխատանքի ա:
- Հա դե աստված ձեզ հետ:
Վերցրեց գումարը ու շրջվեց գնաց մնացած տները: Բայց իմ հարևանները իմ նման սրտաբաց չէի: Քոռ կոպեկ էլ չտվցեին: Մեկ մեկ մտածում եմ կարողա՞ լավն էլ իրանք են անում: Ամուսինս ոչ մի զինվորից փող չի վերցնում, ես էլ դուռը թակողին վերջի կոպեկս եմ տալիս:
... Բայց խիղճս ա հանգիստ լինում...

- Մամ, ի՞նչ են էս բոլոր կրպակները քանդում:
- Եսիմ, բալես: Քաղաքը իրանց արևին գեղեցկացնում են:
- Մի քիչ էլ մարդկանց հոգիները թող գեղեցկացնեն: Մեր համբերությունը կհատնի՞ երբևէ, որ մենք էլ գնանք ստեղից:
- Չգիտեմ: Ես էս վերջերս մենակ ասում եմ «Համբերություն ջան, մի քիչ էլ համբերիր»:


...Ինչքա~ն ճանապարհ կա դեռ անցնելու մինչև մարդ դառնալը...տեսնես իրանց խիղճը ի՞նչ ա ասում:

[John]

Տեսնես ինչպե՞ս է լինում հայրենասիրությունը... գուցե հենց դա՞ է հայրենասիրությունը, որ արյունս եռում է մեջս ... եթե պատերազմ պետք է լինի՝ թող շուտ լինի՝ քանի դեռ չեմ ամուսնացել... ներվե՜ր... չեմ ուզում ապրել սենց ստորացված երկրում... բայց ուրիշ երկրում էլ չեմ ապրի... ուզում եմ ապրել էս երկրում՝ բայց չստորացված... ի՞նչ ա պետք դրա համար, ասա՛, պատրաստ եմ...

[Նարե91]

Ասում են՝ կյանքը բարդ բան է… Չէ, ես համամիտ չեմ... իմ անձնական փորձից եմ ասում... Այդ մարդ արարածն է, որ իր ասածով ու արածով բարդացնում է կյանքը ու հետո էլ ասում, որ կյանքը բարդ բան է

[Էլիզե]

Մի դրվագ "Արձակուրդային թեժ գիշերներ" շարքից...

23:00


-Քնեցինք դե Սուսանիկ, բարի գիշեր, պստո՛:
-Բարի գիշեր, Ասի՜...


00:30

-... Հա, ու էդ երազիս մեջ քեզ էլ եմ տեսել, Ասի՛... Դու էլ կայիր էդ երազիս մեջ... բա դու հիշո՞ւմ ես էդ երազը, դե էն էլի, որ մի հատ մեե՜եեծ կապիկ տեսանք ես ու դու...


01:26

-... Մեկ էլ էդ մեր բակի Անի եկավ, վարդագույն բրիջի էր հագել...

02:36

-... Ասի՛, բայց դու էդ երազը հաստատ չե՞ս հիշում... դե էն էլ, որ մեեե՜եեծ կապիկ կար... ախր հետս էիր էէ՜....

03:10

-Ասի՛... ծարավ եմ...

03:12

-Ապրե՛ս, որ ջուր տվեցիր խմեմ...

04:00

-... Էն ոզնին էլ, որ գնաց իրա մամայի մոտ էէէ... հետո մի քիչ կմեծանա էլի մեր տուն կգա չէ՞, Ասի՛... դե իրա մաման ինձ արդեն ճանաչում ա չէ՞... կթողնի որ իրա բալիկը գա մեր տուն... /խեղճ ոզնի /

04:30

-... Էդ երազիս մեջ պապաս էլ կար` դե քո ախպերը էլի... հա...


05:00

-... Բա էն մուլտիկի մեջ Արիելը ձկան պոչ ունի... ինձ էլ տենց պոչ կառնե՞ս...

05:37

-... Հեսա առավոտը գա, գնանք բանկոմատ` բանկից փող հանենք...

06:00

-... Ես Սիդի մուլտիկը էլ չեմ նայում, հոգնել եմ իրանից...

06:42

- Կարա՞մ ես մենակով լողանամ բասեինում... պապայիս հետ էլի... դե հլը փոքր եմ, որ մենակ լողանամ...

07:00

-Ասի՛, ժամը քանիսն ա... երկո՞ւսն ա... Տոտալի սպայսը սկսե՞լ ա, գնամ նայեմ:

07:34

-Ասի՛, մի հատ էս շորս ուղղի հագնեմ հա...

09:00

-Ասի՜... զարթնի՜... առավոտ ա արդեն...

09:30

-Դե որ համ էլ գործի չես, կգնանք ման գալու իրար հետ... կգնանք ձեր բանկոմատ, չէ՞... /բանկ-բանկոմատ խառնում ա, ասում ա՝ "Ասին բանկոմատում ա աշխատում..."/

10:00

- Դե զարթնի՜... Ասի՛... պաիգՌՌՌՌայ սա մնոոո՜ոյ... /եսիմ որ մուլտիկից հատված էր/


հմմ.... օրս լավ ա սկսվում...

[Smokie]

Էս տաս օրը ե՞րբ ա անցնելու: Անհամբեր եմ, ձանձրալի ա, փորձումեմ մի բանով զբաղվել մինչեւ գա պետք եղած օրը: Ժամանակը թռնում ա, օրերը անցնում են,իսկ ձանձրույթն ու անհամբերությունը կրկնապատկվում, ավելանում ա, էլ չեմ կարող: Ստիպվածսպասում եմ, սպասում ու մտածում: Ինչ էլ երկար ժամանակ ա:
Երկու տարի առաջ էլ հուսով էի, որ ամեն ինչ լավ կլինի, որկստացվի մոտս, բայց գնացի ու… չհասա նպատակիս: Հուսահատվեցի, տխրեցի: Ժամանակն անցավ:Հիմա նույնիսկ ուրախ եմ, որ երկու տարի առաջ էդպես ստացվեց, որովհետեւ հիմա իմ առջեւուրիշ նպատակ եմ դրել ու մոտս էնպիսի տպավորություն ա, որ սա ա ճիշտ ընտրությունը,որ հիմա ես ճիշտ ուղղությամբ եմ շարժվելու: Հուսով եմ ամեն ինչ լավ կլինի: Հիմա միակբանը ինչ ինձ պետք ա, էդ համբերությունն ա:

[ars83]

Այսօր քննարկում ենք գերմանացի աշխատակցիս հոդվածը, ես իմ դիտողություններն եմ ասում, հասանք մի կետի, որտեղ նա հապավում էր կիրառել՝ s2JDL (երկուսը գրված աստիճանում):
- Դուրս չի գալիս այս նշանակումը, տառերն ու թվերը խառնել չարժի, կարծում եմ,- ասում եմ:
- Ինձ էլ է այդպես թվում: Դու ի՞նչ տարբերակ կառաջարկես:
- Կարող ես գրել, օրինակ, ssJDL:
Բավական երկարատև լռությունից հետո.
- Ոչ, չեմ կարող:
- Ինչո՞ւ:
- Դե, չամ կարող:
Զարմացած նայում եմ իրեն:
- Դե, հաշվի առնելով, որ գերմանացի եմ, և հաշվի առնելով մեր պատմությունը, ss գրել չեմ կարող:

Պատկերացնո՞ւմ եք:
Պարզվում է, որ իրենց մոտ ավտոմեքենաների համարանիշների մեջ սովորաբար գրում են անվան և ազգանվան առաջին տառերը, այնուհետև թիվ: Իսկ իր անվան և ազգանվան առաջին տառը S է, ուստի արգելել են կիրառել այդ կանոնը:

[Kita]

Հանգիսստ քո համար քո գործն ես անում, անում ես ամեն ինչ, որ հանգիստ լինի, մի տոննա բանի վրա աչք ես փակում, կուլ ես տալիս ստիպված, բայց չէ լի, բա կարելի է 10 րոպե հանգիստ վայր ընկնես: Մարդու համբերությունը սահման ունի: Զզվցրիք էլի:

[Moonwalker]

[Event "GM Ipatov Simul Exhibition"]
[Site "www.chessfriends.com"]
[Date "15.08.2011"]
[White "GM Ipatov"]
[Black "Deepleyer" (ըսիգ ես եմ )]
[Result "1-0"]
[ECO "A01"]
[PlyCount "141"]


1. b3 e5 2. Bb2 Nc6 3. e3 Nf6 4. Bb5 d6 5. Ne2 Bd7 6. d4 a6 7. Bxc6 Bxc6 8. O-O e4 9. c4 d5 10. Nbc3 Bb4 11. Qc2 dxc4 12. bxc4 Qe7 13. Ng3 O-O 14. d5 Bd7 15. Ncxe4 Nxe4 16. Qxe4 Qxe4 17. Nxe4 Rfe8 18. Ng3 g6 19. Bd4 b5 20. c5 Rad8 21. Bf6 Rb8 22. Rac1 a5 23. e4 c6 24. Rfd1 a4 25. Bd4 Rbc8 26. f3 Ba5 27. Nf1 Bd8 28. Kf2 Bh4+ 29. g3 Be7 30. Ne3 f5 31. d6 Bf8 32. e5 Bg7 33. f4 Be6 34. a3 Rcd8 35. Bc3 Bb3 36. Rd2 h6 37. h4 h5 38. Nc2 Bxc2 39. Rcxc2 Rd7 40. e6? Rxe6 41. Bxg7 Kxg7 42. Re2 Rxe2+ 43. Rxe2 Kf7 44. Ke1 Kf6 45. Kd2 Kf7 46. Kc2 Kf8 47. Kc3 Kf7 48. Kb4 Ra7 49. Re5 Rb7?? (ձեռքիցս բաց եմ թողնում ոչ ոքին, եթե 49...Kf8! դիրքը փակվում էր ցմահ)
50. Ka5 b4 51. axb4 a3 52. Re1 Kf6 53. Ka4 a2 54. Ra1 Ke6 55. Rxa2 Ra7+ 56. Kb3 Rxa2 57. Kxa2 Kd7 58. Kb3 Kc8 59. b5 cxb5 60. Kb4 Kd7 61. Kxb5 Kc8 62. Kc6 Kd8 63. Kd5 Kd7 64. c6+ Kc8 65. Ke6 Kd8 66. Kf6
Kc8 67. Kxg6 Kb8 68. Kxf5 Ka7 69. Ke6 Kb8 70. Kd7 Ka7 71. c7 1-0

Մի քանի րոպե առաջ ինտերնետային կայքերից մեկում Միջազգային գրոսմայստեր Ալեքսանդր Իպատովը համաժամանակյա խաղի սեանս անցկացրեց որակավորման փուլն անցած 6 խաղացողների (այդ թվում և իմ) հետ: Երկար դիմադրելուց հետո (ինքն էլ նենց ոչինչ սխալվում էր` 40 e6? ինձ զինվոր նվեր տալով) նյարդերս չդիմացան ու պարտվեցի: Հանձնվել եմ 6 հոգու մեջ վերջինը (ինքը 6/6 հավաքեց), այսինքն ինքն իմ դեմ վերջում մենակ էր մնացել: Բայց ինձնից գոհ եմ ման գալիս:

Հ.Գ.

[Jarre]

Այսօրվա պաշտոնական ընթրիքի ժամանակ նստած էի մեր հիմնարկի սեփականատիրոջ ընտանիքի սեղանի շուրջ, որոնք բոլորը աշխատում են նույն կազմակերպության տարբեր մասնաճյուղերում։ Մարդիկ դժվարությամբ կհավատան, որ դիմացս նստած նրա երկու աղջիկների անուններն էին Marie և Juanna՝ իսպաներեն Մարի ի Խուաննա

ՀԳ՝ գուցե հուրանոցային բիզնեսը ծառայում է, որպես քողազերծիչ տարր իր իսկական բիզնեսի համար....

[Meme]

Ուզում եմ սկսեմ գրել,որ դատարկվեմ,որ մոռանամ,բայց քանի անգամ արդեն գրեցի ու ջնջեցի գրածս տողերը....

-Չգիտեմ,էս վիրավորանքա,թե ուղղակի նեղված եմ,փորձում եմ մոռանալ, ժպտալ, բայց գիտե՞ս,դու անսիրտ ես,դու անխիղճ ու դաժան ես.....
-Նորից ես,ես եմ մեղավոր,որ վստահել,սիրել ու հավատացել եմ քեզ,երջանկություն եմ ցանկացել քեզ,ու մինչև այսօր կժպտամ երջանկությանդ վրա,կշարունակեմ ցանկանալ քեզ երջանկություն,չնայած մի կաթիլ անգամ արժանի չես ժպիտիս,իմ ուրախությանը քեզ համար....
-Ինչքա՜ն էլ փորձեմ մոռանալ,չհիշել,ջնջել նրանց ովքեր մոռանում են,ու մոռանալու հետ մեկտեղ անընդհատ ինչ որ ձևով ամեն մեկն իր հերթին փորձում են շարունակել ցավեցնել սիրող սիրտս մաքուր,փխրուն,մեկա ես չեմ փոխվելու.....
-Հոգնել եմ կեղծավոր ու անսիրտ մարդկանցից,չկաք իմ համար,ջնջել եմ ձեզ,ես առաջ եմ գնալու,ապրելու եմ նորից ժպտալով,հա ու երևի նորից ձեր նմաններին վստահելով,հավատալով....
-Ամենացավալին հենց սա է,որ չեմ կարողանում փոխվել,լինել ձեր նման սառնասիր,անխիղճ ու չար....
-Երջանիկ լինեք չար մարդիկ հեռու ինձ նման մարդկանցից,հեռու իմ աշխարհից,հեռու.......
-Էստեղ սմայլիկներ պետք էլ չեն,տողերս պիտի դատարկ մնան,առանց մեկանաբնության......

[melancholia]

անկեղծ ասած մտա էստեղ, որպեսզի գրեմ վերևի գրառման նման ըողեր, բայց......չէ, էլ չեմ ուզում նեգատիվ...ուզում եմ երջանիկ լինել, անկախ ամենինչից, առանց պատճառի, առանց առիթի: այսօրվանից երջանիկ եմ լինելու: փակելու եմ այն ցավոտ էջը, որ մինչ այս պահս չէի կարողանում փակել, ու հպարտ նայել գալիքին: Հիմա, ասում եմ , դեռ ժամը չէ տխրելու, դեռ ինձ հետ են արևը ոսկի, աստղերն արծաթե, երգը, կյանքը, իմ ընկերները......ու շատ լավ մարդիկ: Ամենինչ նորից, նոր ոգով..............չէ որ ես ուժեղ եմ, ու լավն եմ շատերից

[John]

Ներվերս ... տեսնես ո՞վ է ինձ օգնելու ... որ նորից սկսեմ կյանքին լավ աչքով նայել ... ո՞ւր ես, այ անխիղճ