70.000 դրաաաամմմմ
Աաաա....35 րոպեյվա մեջ կյանքս գունավորվեց
Ուռաաաաաաա՜![]()
70.000 դրաաաամմմմ
Աաաա....35 րոպեյվա մեջ կյանքս գունավորվեց
Ուռաաաաաաա՜![]()
Нет без правил игры, есть игра по неволе!
AniwaR (08.03.2011), Freeman (08.03.2011), Gayl (08.03.2011), Mark Pauler (08.03.2011), paniaG (08.03.2011)
Ե՞րբ պտի աղջիկները նորից սկսեն տարբերվել իրարից... Որ ասենք գիտակցեմ, որ 14 տարեկանը աղջիկ չի, էրեխա ե... Որ գիտակցեմ, որ աղջիկ կա սիրուն ա, կա որ իրանից սիրուն ա... Բանակ... Էս ի՞նչ ես անում դու մեր հետ արա...
CactuSoul (09.03.2011), Kita (08.03.2011), Mark Pauler (08.03.2011), Հայկօ (08.03.2011), Միքո (09.03.2011)
Հա բայց ես հայ եմ չէ՞, իիի...Ինչի ոչ մեկ չի նայում դեմքիս ու ասում.«Դու հաստատ Հայաստանից ես»,
այլ առանց հարցնելու հայտարարում են, որ Իսպանիայից եմ
համ էլ ինձ ասեցին, որ ռասիստ եմմեռել էի...
ԱՄԵՆԱԿԱՐԵՎՈՐԸ ԱՉՔՈՎ ՉԵՍ ՏԵՍՆԻ, ԱՄԵՆԱԿԱՐԵՎՈՐԸ ԶԳՈՒՄ ԵՆ...
einnA (09.03.2011), erexa (09.03.2011), Gayl (09.03.2011), Inna (10.03.2011), Kita (09.03.2011), Mark Pauler (09.03.2011), My World My Space (09.03.2011), paniaG (09.03.2011), Tig (09.03.2011), Արևհատիկ (10.03.2011), Դատարկություն (09.03.2011), Ինչուիկ (09.03.2011), Հայուհի (09.03.2011), Միքո (09.03.2011), Նաիրուհի (09.03.2011), Ռուֆուս (09.03.2011)
Ինչի՞ են որոշ մարդիկ մտածում, թե իրեցից այն կողմ աշխարհ չկա, կամ որ որոշ մարդիկ ուղղակի պարտավոր են իրենց ինչ-որ բան։ Ինչո՞ւ են իրենց թանկացնում, փորձում ուշադրություն գրավել, բայց հետո էլ ներկայացնել իբր իրենց ձանձրալի ա որոշ մարդկանց հետ շփվել․․․ ու էս տիպի լիքը հարցեր։
Լավ չի, որ մարդիկ չեն կողմնորոշվում ինչ են ուզում․․․չեն հասկանում ինչ են անում․․․Լավ չի․․․![]()
Հրաշքի ուժը միայն երևակայության ուժն է…
Լ.Ֆոյերբախ
Agni (10.03.2011), CactuSoul (09.03.2011), erexa (09.03.2011), Mark Pauler (09.03.2011), paniaG (09.03.2011), Ամպ (09.03.2011), Դատարկություն (09.03.2011), Մանուլ (09.03.2011), Մարկիզ (09.03.2011), Նաիրուհի (09.03.2011)
Որոշել եմ վաղվանից փոխվել:
Էդ նշանակում ա, որ վաղվանից առավոտը ճիշտ ժամին զարթնելու եմ, գիշերները մինչև 12-ը քնելու եմ, աշխատելու եմ միայն աշխատանքային ժամերին ու աշխատելու եմ ինտենսիվ՝ ոչ մի գործ հետոյին չթողնելով: Նույնիսկ մազերս գնալու եմ կտրեմ: Ռեժիմով սնվելու եմ: Խմելուս քանակը կտրուկ պակասացնելու եմ: Սկսելու եմ նոր պրոյեկտիս վրա աշխատել, ամենակարճ ժամկետում (ականջներդ կանչի Սարգսյան-Ալիև-Մեդվեդև) դա իր ավարտին հասցնելով:
Գնամ քնեմ:
Մինչև արթնանալս հանգիստ կարող եմ էս հեքիաթին հավատալ![]()
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
ars83 (09.03.2011), davidus (09.03.2011), einnA (09.03.2011), erexa (09.03.2011), Kita (09.03.2011), Kuk (09.03.2011), Mark Pauler (09.03.2011), ministr (09.03.2011), My World My Space (09.03.2011), Nare-M (09.03.2011), Norton (09.03.2011), One_Way_Ticket (09.03.2011), paniaG (09.03.2011), Rammstein (19.03.2011), Tig (09.03.2011), Ungrateful (09.03.2011), Yevuk (09.03.2011), Արշակ (09.03.2011), Արևածագ (09.03.2011), Արևհատիկ (10.03.2011), Ինչուիկ (09.03.2011), Հայկօ (09.03.2011), Մանուլ (09.03.2011), Մարկիզ (09.03.2011), Նաիրուհի (09.03.2011), Ռուֆուս (09.03.2011), Սլիմ (09.03.2011), Ֆոտոն (09.03.2011)
Չգիտեմ, թե ինչի հիշեցի..
Երբ պատկերացում անգամ չունես, թե ինչքան ա կշռում տրամադրություն կոչվածը, ինչ գույն ունի կամ ինչ գին ունի.. երբ աչք ծակող գույներով պատված առարկաները քո համար սև, սպիտակ ու մոխրագույնից էնկողմ չեն անցնում.. երբ փողոցում նստում ես գետնին, կեղտոտ ու փոշոտ շինարարության անմիջապես հարևանությամբ՝ առանց մեկ վայրկյան մտածելու, որ հատակը, մեղմ ասած, կեղտոտ ա, իսկ քո հագուստը, մեղմ ասած, ափսոս.. երբ անորոշությունից գլուխդ ձեռքերիդ մեջ առած, ձեռի հետ էլ ներվայնությունից պոկում ես մազերդ.. երբ կողքդ ա մի մարդ, ում տրամադրությունն էդ պահից րոպեներ առաջ, մեղմ ասած, բարձր էր, բայց գալիս նստում ա կողքդ՝ նույն կեղտոտ հատակին.. ու սա տևում ա ոչ թե րոպեներ, ժամեր, այլ օրեր ու շաբաթներ, ու դու համոզված ես, որ եթե օրերն ու շաբաթները վերածվեին ամիսների ու տարիների, էդ մարդը նույն ձև նստած էր մնալու կողքդ.. ու եթե ինքը քո պահով թեկուզ մի վայրկյան մտածել ա, որ քո հարազատ ախպերը չի.. չէ, ինքը հաստատ տենց չի մտածել..
Ճամփաները բոլոր դեպի մահ են տանում…
CactuSoul (09.03.2011), Chuk (09.03.2011), einnA (09.03.2011), erexa (09.03.2011), Kita (09.03.2011), Mark Pauler (09.03.2011), My World My Space (09.03.2011), Nare-M (09.03.2011), paniaG (09.03.2011), Tig (09.03.2011), Ungrateful (09.03.2011), Yevuk (09.03.2011), Արևածագ (09.03.2011), Ինչուիկ (09.03.2011), Հայկօ (09.03.2011), Մանուլ (09.03.2011), Մարկիզ (09.03.2011), Նաիրուհի (09.03.2011), Սլիմ (09.03.2011)
Շուտ արթնանալը ստացվեց... կարո՞ղ ա մեկ-մեկ հեքիաթներն իրականանում են![]()
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
ars83 (09.03.2011), Chilly (09.03.2011), einnA (09.03.2011), Jarre (09.03.2011), Mark Pauler (09.03.2011), My World My Space (09.03.2011), Nare-M (09.03.2011), paniaG (09.03.2011), Tig (09.03.2011), Yevuk (09.03.2011), Արշակ (09.03.2011), Արևածագ (09.03.2011), Դեկադա (09.03.2011), Ինչուիկ (09.03.2011), Նաիրուհի (09.03.2011), Ռուֆուս (09.03.2011), Ֆոտոն (09.03.2011)
նստած տուն ես սարքում
լիքը աշխատում ես վրան, որ քո ուզածը լինի, որ ամուր լինի, հուսալի լինի, որ քեզ էնտեղ հարմար ու տաք լինի
սարքում, սարքում ես ինքնամոռաց, ջանք ու եռանդ չխնայելով, ինքդ քեզ վատնելով
մեկ էլ մի օր որոշում ես փորձել՝ ամուր ա արդյոք
կամաց մի փոքրիկ քար ես շպրտում վրան
ծեփը թափվում ա, բայց շենքը կանգուն ա դեռ
նորից ծեփում ես, նույն խնամքով ու համբերատարությամբ
հետո հավաքում ես քաջությունդ, վերցնում ես ծանր գործիք ու սկսում ես հիմքին խփել
խփում--խփում ես, հետն էլ ուրախանում, որ ամուր ա շենքդ, հետն էլ ներվայնանում՝ բայց ախր ինչի չի փլվում
ազարտի մեջ ես ընկնում, սկսում ես ամբողջ ուժով հիմքը քանդել
շենքը դիմանում-դիմանում ա, մեկ էլ փլվում
հանգստանում ես, տխրում, ինքդ քեզ մեղադրում, որ բավականաչափ ուժեղ չէիր սարքել, որ ապուշի պես սկսեցիր քանդել
հետո նորից ես կպնում ավերակներին, փորձում շենքը նորից կանգնեցնել
էլի ստացվում ա, իհարկե ոչ առաջվա պես սիրուն ու անթերի, ճաքերով, խարխուլ հիմքի վրա
բայց դու գոհ ես
որոշ ժամանակ
հետո վերցնում ես փոքրիկ քար ու շպրտում վրան...
բայց ախր ինչի չի քանդվում...
վայ, քանդվեց...
ու հետո էլ ոչ իմաստ ա մնում ամեն ինչ նորից սկսելու, ոչ էլ ուժ
մնում ես մենակ՝ քո բզիկների հետ, ու էլ չի լինում էն տեղը, ուր քեզ տաք էր ու հարմար
ու ամենաշատը ցավում ես էն մտքից, որ քո սարքածը ծղոտից չէր, ու որ դու եզակի հիմար ես՝ թանգարանային նմուշ
Find what you love and let it kill you. (c) Bukowski
CactuSoul (09.03.2011), Chilly (09.03.2011), Chuk (09.03.2011), davidus (09.03.2011), einnA (09.03.2011), Jarre (09.03.2011), Mark Pauler (09.03.2011), My World My Space (09.03.2011), Nare-M (09.03.2011), Rammstein (19.03.2011), Tig (09.03.2011), Yevuk (09.03.2011), Ամպ (09.03.2011), Արևածագ (09.03.2011), Դեկադա (09.03.2011), Ինչուիկ (09.03.2011), Հայկօ (09.03.2011), Մանուլ (09.03.2011), Նաիրուհի (09.03.2011), Ռուֆուս (09.03.2011), Սլիմ (09.03.2011)
էսօր սենտիմենտերի մեջ եմ...
Մամաս պեղել ա 5-րդ դասարանի շարադրությունս...գարնան մասին...
ահա՛
Գարուն
Գարուն է: Գետը վարարել, ափերից դուրս է եկել ու ողողում է շրջապատը:
Ահա ձյան տակից իր ճերմակ գլխիկը հանեց առաջին ձնծաղիկը, արևի առատ լույսից կկոցած աչքերով նայեց աշխարհին ու շշնջաց. "գարո՜ւն է"....
Արևը գնալով բարձրացավ և գետում լողացող սառցե հայելիները սկսեցին հալվել:
Ձնծաղիկն արդեն չէր դիմանում ճնշող տաքությանը, և հանկարծ... գետնի տակից մի կապույտ գլխիկ դուրս եկավ` մանուշակն էր, որ փոխարինելու էր եկել ձնծաղկին:
Ձնծաղիկը նայեց նրան, ժպտած, ու փակեց աչիկները: Կյանքը լքեց նրան:
Քիչ հետո ողջ գետահովիտը լցվեց կապույտ գլխիկներով, բայց ձնծաղիկը չտեսավ դա, այլ միայն երազեց...
Գարուն է:
Ողջ գետահովիտը լցվել է երփներանգ ծաղիկներով: Բոլոր ծաղիկներն արդեն գիտեն ձնծաղկի պատմությունը և զեփյուռի մեղմ ազդանշանով լուռ խոնարվում են հողին` գարուն բերող ձնծաղկի գերեզմանին: Իսկ առավտյան նրանց աչքերում կարելի է տեսնել արցունքի ջինջ կաթիլներ....
1995թ.![]()
ars83 (09.03.2011), CactuSoul (09.03.2011), Chilly (09.03.2011), davidus (09.03.2011), erexa (09.03.2011), impression (09.03.2011), Mark Pauler (09.03.2011), Nare-M (09.03.2011), paniaG (09.03.2011), Smokie (09.11.2011), Yevuk (09.03.2011), Արևածագ (09.03.2011), Գեա (18.03.2011), Ինչուիկ (09.03.2011), Նաիրուհի (09.03.2011), Ռուֆուս (09.03.2011), Սլիմ (09.03.2011)
Չեմ սիրում մարտի 8-ը, հիասթափությունների օրա![]()
Полюбить так короля, своровать так миллион
Король +
Jarre (12.03.2011), Lusinamara (10.03.2011), Shah (11.03.2011), Արևածագ (09.03.2011)
Երբ փոքր էի ու դեռ չէի հասկանում, որ բանաստեղծ դառնալու համար մարդը պիտի տանջվի, Տերյան կարդալիս ո՜նց էի ատում էդ բոլոր կանանց։
Իսկ հիմա ուզում եմ, որ տարիներ հետո փոքրիկ աղջիկներն ինձ էլ ատեն...![]()
իսկ մարդը
վախենում ա
որ իրան
չեն սիրի:
մեկ-մեկ թվում ա թե շրջապատի մարդիկ ընդամենը էքստերյերը լրացնող քայլող ծրագրեր են...
կյանքը իդեալական չի, բայց գրաֆիկան` գերազանց ա..
I love my life and I celebrate it every day...
«Գիտե՞ս, մեր դասարանի Կարենը հաղթել է երաժիշտների մրցույթում,- մի քանի տարի առաջ պատմում էր հարևան տղան: - Այնքան չաղ է, մենակ տեսնես: Բայց այնպե՜ս է նվագում»: 2004թ.՝ առաջին մրցանակ «Կամերտոն» ազգային մրցույթում, 2005թ.՝ 1-ին մրցանակ Երիտասարդ դաշնակահարների «Ամադեուս» միջազգային մրցույթում, Բռնո, Չեխիա, 2005թ.՝ 1-ին մրցանակ Ալ. Սպենդիարյանի անվան ազգային մրցույթում, ունկնդրի մրցանակ երիտասարդ դաշնակահարների «A step to mastery» միջազգային մրցույթում, Սանկտ-Պետերբուրգ, ՌԴ, 2007թ.՝ 2-րդ մրցանակ Առնո Բաբաջանյանի անվան մրցույթում, Երևան, հատուկ մրցանակ Պատանի դաշնակահարների Շոստակովիչի անվան 6-րդ միջազգային մրցույթում, Մոսկվա, ՌԴ, 1-ին մրցանակ Գործիքային որաժշտության միջազգային մրցույթում, 2009թ.՝ 3-րդ մրցանակ և հատուկ մրցանակ՝ վրացի կոմպոզիտորի ստեղծագործության լավագույն կատարման համար Դաշնակահարների միջազգային մրցույթում, Թբիլիսի:
«Կարենը գնացել էր Դուբայ մրցույթի, դասարանի բոլոր երեխաներին նվեր է բերել, ինձ համար էլ այս գրիչը»:
«Կարենը մեր ֆիլհարմոնիկ նվագախմբի հետ է նվագել համերգում»:
Անցյալ տարի էր, երևի, երբ նույն տղան, հարցականն ու տարակուսանքն աչքերում ասաց. «Մեր դասարանի Կարենին հիշո՞ւմ ես: Մոտը լեյկեմիա են հայտնաբերել»:
Ֆեյսբուքի այս էջն ասում է, որ տասնհինգամյա Կարենի համար ամենաարդյունավետ մասնագիտական բուժումը կարող է իրականացվել Գերմանիայում կամ Իսրայելում, բայց ընտանիքը համապատասխան գումարը չունի և տեղեկացնում է 13.06.2010-ին Գլենդելում կայանալիք համերգի մասին, որից հավաքված հասույթն ուղղվելու է տղայի բուժմանը:
«Մենակ տեսնես Կարենն ինչ է դարձել, ինչքան է նիհարել, լրիվ հալվել է»:
Ապրիլի 22, 2010թ.: Արազ Արթինյանը, այս բացառիկ անձնազոհ անձնավորությունը, որը դրամահավաք էր կազմակերպել Կարելի համար, գրում է իր ՖԲ-ում. «Նախքան Դուք կօգնեք, ուզում եմ, որ մի բան իմանաք: Երբ Կարենը հիվանդանոց պառկեց ապրիլի 2-ին, նա խնդրեց դաշնամուր: «Ես ուզում եմ հայտնի դաշնակահար լինել, և կլինեմ,-ասաց նա: -Խնդրում եմ՝ ինձ դաշնամուր բերեք: Ես դաշնամուրի կարիք ունեմ»: Այսօր, ապրիլի 22-ին հիվանդանոցը նրա համար դաշնամուր բերեց: Նա չի կարող ապրել առանց դաշնամուրի: Սա է Կարենը:»
Բարեգործական համերգ են տալիս Կարենի ընկերները՝ դրամ հավաքելու նրա բուժման համար:
11 ժամ առաջ, Արազ Արթինյանի ՖԲ էջում. «Հանգչիր խաղաղությամբ, Կարեն ջան: Դու շատ երկար տանջվեցիր, փոքրիկ հրեշտակ»:
Գուգլը քո մահվան մասին կարծես ոչինչ չգիտի, Մշակույթի նախարարությունում ժամացույցը ս.թ. մարտի 4-ից չի շարժվել: Սփյուռքի նախարար Հրանուշ Հակոբյանն ընդունել է «հանճարեղ ապագա տիեզերագնաց» Արթուր Պողոսյանին: Արազ Արթինյանը դրամահավաք էր կազմակերպում: Ինչ-որ բան այն չէ:
***
Բախ-Բուզոնի. Շակոն:
Կատարող՝ Կարեն Սաֆարյան (1994 - 6 մարտի, 2011)
Վերջին խմբագրող՝ ars83: 09.03.2011, 21:00:
Il y a un spectacle plus grand que la mer, c'est le ciel; il y a un spectacle plus grand que le ciel, c'est l'intérieur de l'âme. (V. Hugo, Les Misérables)
A.r.p.i. (09.03.2011), AniwaR (09.03.2011), aragats (11.03.2011), CactuSoul (10.03.2011), Chilly (10.03.2011), Chuk (09.03.2011), einnA (09.03.2011), Kita (10.03.2011), Mark Pauler (09.03.2011), Monk (09.03.2011), murmushka (11.03.2011), My World My Space (09.03.2011), Nare-M (10.03.2011), Ribelle (12.03.2011), Shah (09.03.2011), Smokie (26.09.2012), Valentina (10.03.2011), VisTolog (11.03.2011), Yellow Raven (11.03.2011), Yevuk (09.03.2011), Ամպ (09.03.2011), Արշակ (11.03.2011), Արևածագ (10.03.2011), Գեա (10.03.2011), Դեկադա (09.03.2011), Ինչուիկ (09.03.2011), ԿԳԴ (09.03.2011), Հայկօ (09.03.2011), Հարդ (09.03.2011), Մանուլ (09.03.2011), Նաիրուհի (10.03.2011), Ներսես_AM (09.03.2011), Ուլուանա (10.03.2011), Ռուֆուս (09.03.2011), Ֆոտոն (10.03.2011)
էկել եմ ասեմ, որ Դրակոնը լավն էր....
Բարի գիշեր![]()
Tig (10.03.2011)
Եկել եմ դասից տուն, Lotus Flower - ը բարձր միացրել ու հայելու առաջ Յորքի նման պարում եմ:
Համարյա իրա նման են հագնված եմ, մենակ ցիլոն ա պակասում
Պարում եմ, տեսահոլովակն եմ նայում, ոնց որ նույն մարդը պարի:
Ես չգիտեի որ սենց լավ կարամ պարեմ, Յորքի պարելու մեջ զգում էի էլի, որ ինչ որ հարազատ բան կա
Վերջին խմբագրող՝ Հարդ: 10.03.2011, 14:36:
erexa (10.03.2011), Inna (10.03.2011), Jarre (12.03.2011), Mark Pauler (10.03.2011), Nare-M (10.03.2011), paniaG (12.03.2011), Yellow Raven (11.03.2011), Արևածագ (10.03.2011), Ռուֆուս (10.03.2011)
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ