Չեք պատկերացնի ինչքա՛ն լավ ա երբ ասում ես.
- Գնա գրողի ծոցը, միևնույն ա դու ինձ կգտնես եթե պետք լինեմ:
Ու փակում ես դուռը...նենց հանգստություն ա գալիս, լիակատար երջանկություն, հոգու թեթևություն:
Չեք պատկերացնի ինչքա՛ն լավ ա երբ ասում ես.
- Գնա գրողի ծոցը, միևնույն ա դու ինձ կգտնես եթե պետք լինեմ:
Ու փակում ես դուռը...նենց հանգստություն ա գալիս, լիակատար երջանկություն, հոգու թեթևություն:
Այսօր առավոտ շուտ գործով տեղ պիտի գնայի: Դրսում -25 էր: Տնից մինչև կանգառ հասնելս զգացի, որ թարթիչներիս ուլունքների նման սառցագնդիկներ են հայտնվել: Եթե իդեալական լռություն լիներ, թարթելիս իրենց չխկչխկոցը պիտի լսեի:
Բա՛..., իսկ դուք թարթիչների նման զարդարանք ունեցե՞լ եք...
Վերջին խմբագրող՝ Արևածագ: 24.02.2011, 19:54:
Ազգս դեգրադացվում է... ու շա՜տ արագ տեմպերով:
Էսօր հաճախորդ է եկել բանկ ու տեղեկանք է ուզում, որ ներկայացնի դեսպանատուն: Մինչ զրուցում եմ հաճախորդի հետ, մեզ մոտեցավ կոլեգաս /քսանութամյա մի պարմանի/ ու կանգնեց մեզ մոտ: Հաճախորդին վաղվա համար էր պետք այդ տեղեկանքը և նա բանկից դուրս գալիս ասաց.
-Հա՜, մոռացա ասել՝ տեղեկանքը պետք է նեկայացնեմ Լիտվայի դեսպանատուն: Դուք պատրաստեք, վաղն առավոտյան ես կգամ, տեղեկանքը կվերցնեմ:
Հաճախորդը դուրս եկավ բանկից, էս կոլեգաս ասաց.
-Արա, ես վերջը չհասկացա, որն ա ճիշտ՝ Լի՞տվա թե Լա՞տվիա...
Ես կոպեկի պես կլոր ու պսպղան աչքերով նայեցի վրան ու ասացի.
-Ճիշտը Էստոնիան ա...
Նա.
-Էդ ո՞րն ա...
Ծիծաղելու չի...
Կյանք ա, ամեն ինց պատահում ա... (c) Սուսանիկ
Ariadna (24.02.2011), CactuSoul (25.02.2011), einnA (25.02.2011), Inna (24.02.2011), Jarre (20.06.2011), Kita (24.02.2011), Mark Pauler (25.02.2011), Nare-M (24.02.2011), One_Way_Ticket (25.02.2011), Ribelle (25.02.2011), Tig (25.02.2011), Valentina (25.02.2011), Արևածագ (24.02.2011), Գեա (27.02.2011), Ինչուիկ (24.02.2011), Կաթիլ (24.02.2011), Հայկօ (24.02.2011), Հայուհի (25.02.2011), Մանուլ (26.02.2011), Նաիրուհի (24.02.2011), ՆանՍ (25.02.2011), Նարե91 (20.06.2011), Ուլուանա (10.03.2011), Ռուֆուս (25.02.2011)
Գրելու բան չի, բայց քիչ ա մնում երակներս տրաքեն:
Որքան ժամանա՞կ է հարկավոր, որ կարողանան ինձ համբերությունից հանեն, ընդամենը մի քանի վայրկյան, սիրելի եղբայր հավատացնում եմ դա այդպես է, բայց ես մի քիչ առաջ քո հետ խոսելիս 4-5 րոպե դիմաց ա, դա էլ դրանից էր, որ ինձանից տարիքով մեծ ես ու փոքրուց սովորացնում էին քեզ չհակաճառեմ, իսկ այդ դեպքում որքան ժամանակ է պետք որ քանդածս սարքեմ փոշի, պարզվեց ընդամենը մեկ րոպե, չէիր սպասու՞մ:
Երբ ներս մտար արդեն գիտեի, որ խոսակցությունը լուրջ է լինելու, իսկ հենց այդ պահին ես պատրաստվում էի սովս հագեցնեի, կարծում եմ ցանկացած առումով դա ստացվեց:
-Էս ի՞նչ ձև ես քեզ պահում, ու՞ր ես, խի՞ չես գալիս, նեղվել ես հա՞, թքած ունե՞ս:
Ձայն չեմ հանում, իմ համար հաց եմ ուտում կարծես ոչինչ էլ չի հարցնում:
-Քո հետ եմ խոսում(արդեն ավելի բարձր տոնով):
-Օգտվի շատ համովա:
-Ձեռ ես առնու՞մ:
-Չգիտե՞ս խի չեմ գալիս:
-Չէ չգիտեմ ու ուզում եմ կոնկրետ պատասխան ստանամ:
-Չեմ ուզում:
-Էտ երբվանի՞ց «չեմ ուզում» ը պատասխան դարձավ, հը՞ արա:
Լռություն:
-Կամ էտ երբվանի՞ց ես սկսել տուն չմտնել:
Լռություն(բայց գրողը տանի ձեռներս դողում են):
-Արա ես զզվում եմ քեզանից, ես գնացի դու էլ ըտենց կոմպի դեմը մնա(արդեն գոռալով և այս պահից սկսած միայն գոռալով նաև ես):
-Սպասի ու՞ր ես գնում, պարոն Հիսուս Քրիստոս:
-Ի՞նչ:
-Ասում եմ, որ ամուսնանալու լինեմ աղջկան կբերեմ մոտդ, որ տենամ արժի՞ հետը ապրել:Էտ երբվանից որոշեցիր, որ կարող ես լեկցիա կարդաս ու ինձ սովորացնես, թե ոնց ապրեմ:3-4 օր տուն չեմ մտել, լավ եմ արել, քո որոշելիքը չի, ձեր տուն չեմ գալիս, լավ եմ անում, որովհետև սաղդ ձեր փայ որոշում եք, որ կարողա միամիտ ինձ ասեք, թե որն ա էս կյանքի ճիշտն ու սխալը,սովորացնում եք, թե որտեղ սովորեմ ու ուրդե աշխատեմ, այնպես չանես էս ավերակը սարքեմ փոշի:
-Արա տունը չլինեիր արդեն խփել էի:
-Դե ուրեմն նա ստո իմացի, որ ես էլ պատասխան հարված կտամ:
-Չարացել ես:
-Հոգնել եմ:
-Դե մենակ մնա:
-Անչափ հաճելի ա:
Գրողը տանի համոզված եմ, որ սա այսպես չի մնալու և կենացները քաղցրանալու են:
Էսօր առաջին անգամ տեսա մարշուտնու շոֆեռ, որը ամրագոտի էր կապել.... չէ, չէր քցել է.... կապել էր, պա զակոնու....
Ժպտացի անկախ ինձնից, ինքն էլ ջոգեց ու ժպտաց, մոտավորապես իմ տարիքի տղա էր, բայց էն ի ծնե մարշուտնու շոֆեռ վիճակը չէր մոտը.... էն որ նստում ես մարշուտկա, ինքը չստերով, սև շալվարը մինչև ծնկները քաշած, անթրաշ, փնթի, վարատնիկի տակ թաշկինակը "սծիլնի" տեղավորած, գլխավերևը այ լավ յու սրտիկները ձեռքին տարատեսակ կենդանիներ կախած.... էդ վիճակը չէր... հասարակ վարորդ էր....
Տեսավ որ ժպտում եմ, ինքն էլ ժպտաց....
Էդ պահին մտածեցի, որ եթե ես վարչապետ լինեի էս մարդուն մի հատ ավտո էի նվեր տալու.... որովհետև ինքն իրա տղին էլ ա ստիպելու ավտո քշելուց գոտին կապի, իսկ քո, մյուսի, երրորդի տղերքը տենց էլ հավայի վրեքը քցած երթևեկելու են, կամ եթե դու էնքան պաշտոն ունես, որ լոխ լավ ա, սկի չեն էլ քցելու....
Շնորհակալ եմ եղբայր.... մինչև հիմա տեսածս չեմ մարսել....
Agni (24.02.2011), CactuSoul (25.02.2011), einnA (25.02.2011), erexa (25.02.2011), Farfalla (24.02.2011), Gayl (24.02.2011), Kita (24.02.2011), Lianik (25.02.2011), Lusinamara (24.02.2011), Mark Pauler (25.02.2011), murmushka (25.02.2011), Nare-M (24.02.2011), paniaG (24.02.2011), Tig (25.02.2011), Valentina (25.02.2011), VisTolog (24.02.2011), Արշակ (25.02.2011), Արևածագ (24.02.2011), Արևհատիկ (25.02.2011), Դատարկություն (24.02.2011), Դարք (25.02.2011), Ինչուիկ (24.02.2011), Մանուլ (26.02.2011), Մարկիզ (27.02.2011), Նաիրուհի (24.02.2011), ՆանՍ (25.02.2011), Ուլուանա (10.03.2011), Ռուֆուս (25.02.2011), Սլիմ (25.02.2011)
ես էլ եմ էսօր մի տարօրինակ շոֆերի ՌԱՍՏՎԵԼՄարդը նենց երգեր էր միացրել, մենակ ես ու ինքն էինք լսում 16 տեղանոց մարշուտկի 25 ուղևորից...Ռամազզոտտի, Յիռումա, Յաննի,,, մեկը մեկի հետևից հրաշք երգեր ու երաժշտություն, իսկը իմ ուզածը,,,կարճ ասած` վերջում չդիմացա ու ասեցի, որ լավ երաժշտական ճաշակ ունի
քիչ էր մնում ասի`սպասի մի քիչ խոսենք էլի
Դա կամ նոր էր էդ գործին մտել, կամ էլ շոֆերական օրենքներին տենց էլ չի կարեցել տիրապետի
Վերջին խմբագրող՝ Chuk: 24.02.2011, 23:32:
Ախր գիտեի, որ մի օր մեկին պետք կգա
Մի քանի օր առաջ ինձ զանգում է ընկերներիցս մեկն ու խնդրում, որ իրեն Չարենցի ձախության շրջանի պոեզիայի մասին մի քանի տեղեկություն ասեմ։ Դե հեռախոսով կարողանում եմ ընդամենը մի քանի հիմնական բան ասել։
Մի քանի օր էլ.փոստս չէի ստուգել։ Էսօր տեսնում եմ, որ մեր երեխեքից մեկին ու ինձ նամակ է ուղարկել էսպիսի բովանդակությամբ. «Թեմայի մասին մի բան գտա» ու Ակումբում իմ բացած թեմայի հղումը
իսկ մարդը
վախենում ա
որ իրան
չեն սիրի:
Ախպեր էլ չեմ դիմանում, հո զորով չի՞ Էդ անտերը... 2 տարին շատ ա, ամբող կյանքը' քիչ )
Ժող, բայց որ կարդում եմ ձեր գրածները, նենց եմ հանգստանում... Ախր դուք էնքան լավն եք) շատերին չեմ էլ տեսել կյանքում, որտև վաղուց կտրվել եմ 'Ակումբիցս, բայց ուրախ եմ, որտև ձեր շնորհիվ տեսնում եմ, որ ամեն ինչ դեռ կորած չէ) ավելին ասեմ' ամեն ինչ լավ է ու ավելի լավ է լինելու )
լավ էղեք ապ ջան )
CactuSoul (25.02.2011), Gayl (25.02.2011), Jarre (25.02.2011), Kita (26.02.2011), Lianik (25.02.2011), Mark Pauler (25.02.2011), Moonwalker (25.02.2011), Nare-M (25.02.2011), Smokie (25.02.2011), Tig (25.02.2011), Արշակ (25.02.2011), Արևածագ (25.02.2011), Հայկօ (25.02.2011), Մանուլ (26.02.2011), Նաիրուհի (05.10.2011), Ուլուանա (10.03.2011)
Հոդված 15. Յուրաքանչյուր ոք ունի կյանքի իրավունք:
հ.գ. ապրելու՞, թե գոյատևելու.....
Վերջերս SAS սուպերմարկետից դուրս գալիս անվտանգության աշխատակիցը մոտեցավ, հարցրեց արդյոք ես փող գցեցի: Զարմացա, հանեցի գրպանիս փողերը` մի քանի հատ հազար դրամանոց, իրար մեջ բավականին պինդ դրած, այդպես էլ պիտի լիներ: Ասացի, որ ոչ: Նա զարմացավ, ասաց` լավ: Հետո քայլելիս մեջս կասկած ընկավ, հաշվեցի փողերս, ինչքան էի բանկոմատից հանել, ինչքան մինչև էդ մոտս կար, ինչքանի առևտուր արեցի, հասկացա, որ մի հազարանոց պակասում է: Դե հո դրա համար հետ չէի գնալու, առավել ևս, որ արդեն ասել էի ոչ: Հաջորդ օրը առևտուր անելիս դրամարկղի աշխատակցուհին ասաց` մենք երեկ կամեռայով նայեցինք, հազար դրամը այնուամենայնիվ Դուք էիք գցել: Բերեցին, տվեցին: Հազար դրամը հեչ, վերաբերմունքը ինձ մեծ հաճույք պատճառեց:
CactuSoul (26.02.2011), Chilly (25.02.2011), Chuk (26.02.2011), davidus (26.02.2011), einnA (25.02.2011), Freeman (25.02.2011), Gayl (25.02.2011), Inna (26.02.2011), Jarre (26.02.2011), Kita (26.02.2011), Kuk (25.02.2011), kyahi (26.02.2011), Mark Pauler (25.02.2011), ministr (28.02.2011), Moonwalker (25.02.2011), murmushka (26.02.2011), My World My Space (25.02.2011), Nare-M (25.02.2011), Ribelle (26.02.2011), Shah (26.02.2011), Skeptic (25.02.2011), Smokie (25.02.2011), SSS (10.03.2011), Ungrateful (28.02.2011), VisTolog (25.02.2011), Yeghoyan (26.02.2011), Yevuk (25.02.2011), Արևածագ (27.02.2011), Արևհատիկ (27.02.2011), Դատարկություն (25.02.2011), Ժունդիայի (26.02.2011), Ինչուիկ (25.02.2011), Կաթիլ (25.02.2011), ԿԳԴ (26.02.2011), Հայուհի (25.02.2011), Մանուլ (26.02.2011), Նաիրուհի (25.02.2011), ՆանՍ (28.02.2011), Ներսես_AM (25.02.2011), Ուլուանա (10.03.2011), Ռուֆուս (26.02.2011), Ֆոտոն (01.03.2011)
Եթե իմանայի, որ հարևան տատիկներին սկայպով խոսեցնելը տենց երջանկություն կպատճառի մեր ամբողջ ընտանիքին, վաղուց կզանգեի
-Գալյա, էլ ի՞նչ կա մեր գյուղում:
-Սոնիկ, մեր սաղ հարևանները մեռել են... (էս ոնց որ անեկդոտ լիներ
-Բա մեր հավերը ո՞նց են:
-Լավ են, մեր հարևանների նման իրար հետևից գնում են
************************
-Գալյա, տենում ես՝ ինչ լավա, որ իրար սենց տեսնում ենք, լսում ենք:
-Հա, Սոնիկ, տենց ինչ լավ օրենք են էէէէ հանել: (օրենքը սկայպնա
Հ.Գ. մեկա՝ տատիկս դեմքա
Нет без правил игры, есть игра по неволе!
anahit96 (27.02.2011), ars83 (27.02.2011), CactuSoul (26.02.2011), einnA (25.02.2011), Farfalla (25.02.2011), Freeman (25.02.2011), Inna (26.02.2011), Jarre (26.02.2011), Kita (26.02.2011), Kuk (26.02.2011), kyahi (26.02.2011), Lianik (02.03.2011), Lusinamara (26.02.2011), Mark Pauler (26.02.2011), Nare-M (25.02.2011), paniaG (27.02.2011), Ribelle (26.02.2011), Ungrateful (28.02.2011), Valentina (25.02.2011), Yeghoyan (26.02.2011), Արշակ (26.02.2011), Արևածագ (27.02.2011), Արևհատիկ (27.02.2011), Դատարկություն (25.02.2011), Դեկադա (26.02.2011), Ժունդիայի (26.02.2011), Կաթիլ (26.02.2011), Մանուլ (26.02.2011), Նաիրուհի (25.02.2011), ՆանՍ (28.02.2011), Շինարար (25.02.2011), Ուլուանա (10.03.2011), Ռուֆուս (26.02.2011), Ֆոտոն (01.03.2011)
Անիմաստ ա փորձել լռության մեջ համբերությունից օգուտ քաղել: Էդպես ուղղակի ժամանակ կսպանես, ժամանակն էլ՝ քեզ: Կյանքը բաղկացած ա կտրուկ քայլերից: Մնացյալը սև դատարկության անհաջող կրկնօրինակներն են: Սխալ քայլը կյանքի մեծ դաս ա, իսկ հաջողվածը` հերթական անգամ մեծամտանալու ու կարևորի նկատմամբ ուշադրությունը բթացնելու պատճառ: Պատրվակներ միշտ կան տեղում նստած մնալու, իսկ քայլ անելու համար քանի՞ պատճառ կա: Պետք չի հաշվել պատճառները, թե չէ էդպես ժամանակ կսպանես, ժամանակն էլ՝ քեզ:
Ես սա ու՞մ եմ ասում: Քե՞զ: Նրա՞ն: Գուցե՞ ինքս ինձ…
Իմ ՔԱՈՍԸ գնում է ամենուր, իր հլու ծառայի` "Տիրակալ Ժամանակի" ուսերին նստած: _________
Միշտ ուզեցել եմ գրեմ, բայց ինչ որ բան հետ ա պահել: Մի հարևան ունեմ, արդեն 20 տարի ճանաչում եմ իրան: 60-ն անց կին ա: Առաջի հայացքից ուշադրություն էլ չես դարձնի վրան: Չի համալրում էն կանաց թիվը, որոնց համարում ենք կանացի, խելացի, ոչ էլ մի գեղեցկություն ունի: 10 րոպե կողքը նստելու ցանկություն ագնամ չեմ ունեցել, ավելին խոսալու թեմա էլ չի եղել: Միայն երբ ուզեցել եմ նորություններ իմանամ: Բայց ազնիվ խոսք նենց եմ իրան նախանձում: Էնքան աթեթև ապրում, նենց հավեսով ա կյանքի բոլոր խոչընդոտնեից անհասկանալ դուրս գալիս: Մեկ մեկ մտածում եմ, որ «ուղեղ» չունի ասվածը հենց իրան ա վերաբերվում:
...ի՞նչի գրեցի...յուրաքանչյուր գրառումս ինչ որ բանի հետևանք է: Երևի նրա համար, որ կադում էի հոդված ինքնասպանության գնացածների մասին: Ու էնպես կուզեմ, որ նրանցից յուրաքանչյուրը գոնե 5 րոպե տեսնի հարևանիս...
Ցանկացած Վաչիկ իր տված գնահատականով տալիս է իր գնահատականը: Իսկ երբ այդ կարծիքների թափոնը հավաքվում է, ապա թափոնների հոտը նստում է նրանց վրա, ովքեր շրջապատում են կարծիքատիրոջը: Այդ կծմծող կարծիքներն ըստ էության դժգոհության խղճուկ առևտուր են, որովհետև կատարվել է անդառնալին, որովհետև գառների ու գայլերի ընդհանուր ժողովոը որոշել է մորթը կազմակերպել առանց ցնցումների` կամաց-կամաց.... Դրա վառ ապացույն է այն, որ պահանջները շատանալու փոխարեն քչանում են են ու մնում մի պայմանական միավորի շրջանակներում... ու այդ ծամված պայմանական միավորի համն արդեն չի հրապուրուում` մի ամիս ծամած ծամոնի համի նման.... ու ալիքն ինչքան անզորանում է, երազանքն այնքան մեծանում է ու ամլանում... (Հովհան Միամիտ, Տեսիլներ ՔՔ 5:1 Dolby)
Ոնց որ թե հենց այս պահին վերաբացահայտում եմ Black Tape For A Blue Girl խմբին
Պիտի լսումնասիրել, հաստատ
ամաչելու աստիճան սիրուն ու անասելի տխուր բան ա կյանքը…
Այս պահին թեմայում են 3 հոգի. (0 անդամ և 3 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ