Անկապ օրագիր

[Jarre]

Վերջ, սա վերջին անգամն է, որ նման բան եմ անում....

Երբեմն էնքա՜ն եմ կարոտում հին ժամանակները։ Դե իմ հինը 15-20 տարի առաջն ա։

Հիշում ե՞ք այդ ժամանակ ինչքա՜ն ջանք էր պահանջվում սիրածդ երաժշտական ալբոմը ձեռք բերելու համար։ Քաղաքում ինչքան խանութ կար ման էինք գալիս։ Եթե չկար պատվիրում ու խնդրում էինք, որ Ռուսաստանից բերեն։ Հետո մեծ անհամբերությամբ օրեր էինք հաշվում, թե մեր պատվերը երբ է տեղ հասնելու։

Կամ դիմում էինք բոլոր մեր լավը կամ վատը ուզող ծանոթներին։ Ու մի հարյուր հոգու հարցաքննելուց հետո գտնվում էր մեկը ով ուներ մեր ուզածը։ Ու մենք իրան կասետ էինք տալիս, որ.... Ի դեպ հիշում ե՞ք կասետները Իմ ամենասիրածը Basf Chrome-ն էր Կասետը տալիս էինք ու խնդրում, որ ձայնագրեր մեզ համար այդ ալբոմը։ Շատերի համար այդ ձայնագրման ընթացքում այդ մարդու տանը գտնվելը ու ձայնագրման պրոցեսին հետևելը մեծ խորհուրդ էր իր մեջ պարունակում

Ու հետո երկար ժամանակ՝ շաբաթներ, ամիսներ և երբեմն էլ տարուց ավել (նայած ալբոմ ու նայած որ խմբի ալբոմն էր ) մեզ ուրախացնում էր ու մեծ բավականություն էինք ստանում հիշելով, թե ոնց ձեռք բերեցինք....

Իսկ հիմա՞....

Ամեն ինչ կա։ Ամեն ինչ թափած ա։ Ու էն էլ ո՞նց՝ MP3 հավաքածուներով։ Վճարում ես 1500 դրամ, գնում ես ընդամենը 1 դիսկ ու մեջը քո սիրած երաժշտի կամ խմբի բոլոր թողարկված ու չթողարկված ալբոմները, վիդեոհատվածներ, երգի բառեր, չթողարկված գործեր, կյանքի բոլոր հատվածների ու գործողությունների լուսանկարներ....

Ու երբ գնում ես այդպիսի դիսկ չես կարողանում վայելել։ Նույնիսկ զզվում ես։ Որովհետև լսելու էնքան բան կա, որ չես հասցնում մի ալբոմը էնքան լսել, որ նույնիսկ երազումդ լսես էտ երաժշտությունը։ Իսկ առաջ էդպես չէր։ Ռոմանտիկ ա կար էտ ամեն ինչի մեջ....

Հիշում եմ, թե ինչ դժվարությամբ եմ հավաքել Ժան Միշել Ժառի և մի քանի այլ երաժիշտների ալբոմներՍ։ Թե ինչքան գումար եմ ծախսել, ինչքան ժամանակ։ Բայց ամենաշատը հիշում եմ, թե ինչ հաճույք եմ ստացել այդ պրոցեսից....

Իսկ հիմա պիտի ծանոթներիցս մեկին դիսկ տամ ու նենց անկապ ու տխուր ա, որ ամբողջ կյանքիս ընթացքում հավաքած ու աշխարհի տարբեր մասերից պատվիրած դիսկերը ու երաժշտությունը ընդամենը 15 րոպեյում ձայնագրում եմ 1 դիսկի վրա, որ տամ իրեն....

Պատճառն էն չի, որ քձիբ եմ կամ չարը։ Ուղղակի ուզում եմ, որ իրենք էլ վայելեն էն, ինչ ես եմ վայելել։ Իրենք էլ զգան դրա քաղցրությունը։ Եթե ոչ ամբողջությամբ, գոնե մի քիչ.... Մի պստիկ։

Դրա համար հաստատ էս վերջին անգամն ա, որ տենց բան եմ անում։ Սրանից հետո միայն ալբոմ առ ալբոմ....

***
Կամ հիշում ե՞ք էն ժամանակվա կինո նայելը։ Ծրագիրը առնում էինք, նախօրոք իմանում էինք, թե մեր սիրած ֆիլմը երբ է ցուցադրվելու ու երբեմն ըստ ցուցադրման ժամերի պլանավորում էինք մեր շաբաթը։ Ու հիշում ե՞ք թե սրտի ինչպիսի թրթիռով էինք սպասում այդ եթերին.... Ինչպես էինք վայելում.... Ինչպիսի ուշադրությամբ էինք նայում, որ ոչինչ մեզ չշեղի....

Իսկ հիմա՞....

DVD դիսկը առ ու երբ ուզում ես նայի ու ինչքան ուզում ես շեղվի։ Մեկ ա, երբ ուզում ես կարող ես պաուզա տալ, երբ ուզես կարող ես ուշադիր չնայածդ մասը նորից դնել ու երբ ուզես կարող ես անջատել ու վաղը նույն տեղից շարունակել....

Իմ համար «Գարնան 17 ակնթարթները» «Գարնան 17 ակնթարթ»-ներ չեն եթե երբ ուզեմ կարամ Շտիրլիցին պաուզա տամ ու հետո էլի «խոսացնեմ»։ Իմ համար «Բանգոգ Հիլտոնը» «Բանգոգ Հիլտոն» չի, եթե Նիկոլ Կիդմանինե բանտից փախնելու ամենահետաքրքիր պահին կարամ «կանգնացնեմ», գնամ ջուր խմեմ ու գամ էլի շարունակեմ, կամ «Կնքահայրը» «Կնքահայր» չի, եթե Դոն Կարլեոնեին ուշադիր չլսելու պատճառով կարամ «զաստավիտ» անեմ, որ նորից ասի իրա խոսքը....

Ես ինքս տեխնիկա շատ եմ սիրում և ձգտում եմ ունենալ տեխնիկայի վերջին նմուշները։ Ու դրանք շատ են մեր կյանքը հեշտացրել, չնայած որ էտ ամենը էկոլոգիայի աղտոտման հաշվին է լինում։

Բայց հարցը սա չի։ Հարցը առաջվա կայիֆն ա, որ էսօր չկա....

[Jarre]

Այ մարդ օրվա ընթացքում բջջայինիս հետ հազար անգամ ավելի շատ եմ խոսում, քան ընկերկնոջս հետ

[Հայկօ]

Գործի տեղում նստած մտածում էի. ինչու՞ կլինի «սահմանափակ պատասխանատվությամբ ընկերություն», բայց չի լինի «սահմանափակ պատասխանատվությամբ ախպերություն» կամ «փակ բաժնետիրական թայֆա»: Ո՜վ բարբարոս, մի՞թե դու այնքան ճկուն չես, ինչքան կարծում էինք:

[Chuk]

Վերջ: Փոխելու եմ աշխատաոճս, թե չէ դեմքիս էս արտահայտությունից հոգնել եմ.

[Lianik]

Այս շաբաթն էլ ավարտվեց՝ գրեթե ոչնչով չտարբերվելով մյուսներից… Միայն այն տարբերությամբ, որ հեռախոսս շաբաթվա վերջում լրիվ «հիվադացավ», դե սկզբից պարզապես անջատվում էր, կարողանում էի միացնել, երեկվանից էկրանը մթնել է, զանգեր ստանում եմ, բաըց զանգել չեմ կարողանում..դեռ ավելին ընկերներիս համարները հեռախոսիս մեջ էին, քարտիս վրա չկան ... չնայած այն հանգամանքին, որ վերջերս այնքան էլ շատ չեն զանգում, ես էլ եմ քիչ զանգում, բայց միևնույնն է... մի տեսակ տխուր է, որ ....
բայց ինչի՞՞՞ փչացավ

[Դեկադա]

Գիտե՞ք ինչը չեմ սիրում, երբ փորձում են բառիս բուն իմաստով: Երբ փոքր ես աչքերի մեջ նայելով ու խորամանկ ժպտալով, բայց միևնույն ժամանակ քեզնից իրենց բավարարող պատասխան սպասելով հարցնում են. ո՞ւմ ես շատ սիրում մամային թե՞ պապային: Երևի դա է պատճառ դառել որ ես չեմ հարցնում: Չեմ ուզում խաբվեմ: Երբ ամեն պահի կողակիցներից մեկը մյուսից հարցնում ա ինձ սիրո՞ւմ ես. փոխանակ ասի ես քեզ սիրում եմ: Պարտավորված սերս որն ա՞: Երբ տարին մեկ անգամ հանդիպող ընկերը քեզնից պահանջում ա խոստովանություն, որ իրեն չես մոռացել: Տեսնես ինքը ի՞նչ ա մտածում էտ ուղղությամբ: Երբ թվացյալ հոգատարության տակ լիքը պահանջներ են կուտակվում, որոնք մի օր պետք ա հետ վերադարձնես տոկոսներով: Հետաքրքիր ա, որ տոկսոները շատ եղան ինքը դա հետ ա՞ տալու: Երբ օգնում են վեր բարձրանալ, որ ընկնելուց միասին ընկնեք: Տեսնես էտ դեպքում ո՞վ ավելի ցավ կզգա.նա ո՞վ օգենց, թե՞ ով նրա վրա կանգնելով բարձրացավ: Երբ անձեռոցիկ տալու փոխարեն զուգարանի թուղթն են ձեռքդ մտցնում ու հետո նայում թե ո՞նց ես էտ կեղտից ձեռքերդ լվանալու: Երբ խաղում են բառի լրիվ իմաստով: Խաղում են մարդու հույզերի, զգացմունքների հետ և ...շպրտում: Երբ...

... բայց ես սիրում եմ, կյանքն եմ սիրում...իմ սխալների մեջ ինձ գտնում, ինձնից հեռանում էլի մոտենում, իմ չներելուս հետ տառապում, տանջվում ու վերջում հուսահատ ձեռքս թափ տալով գնում: Մենության մեջ մենակությունից դողդողում ու ինձ վերգտնում: Ես էս դաժան կյանքն եմ սիրում, որտեղ ինձ են սիրում: Որտեղ ինձ են տեսնում: Էն կյանքը, որ ամեն քայլափոխի քար ա ու ոտքս տալուց հետո տեսնում եմ ինձ մեկնված ձեռքը: Ես էն ընկերոջս եմ սիրում, ով ոչ թե ինձ լսում այլ ինձ օգնում ա: Գուցե ես էգոիստ եմ, բայց ես ինձ էլ եմ սիրում...

...գիշերվա կեսին գրածն էլ սա պտի լիներ էլի, լրիվ ցնդաբանության թեմա:

[Նաիրուհի]

Դեղին ծաղիկները աչքով էին անում: Մոտեցա: Ծաղկավաճառը երկու տղամարդու էր սպասարկում:
-Ախպերս, լավ մեխակները ջոկի, էլի, Եռաբլուր ենք գնում: Մեր ընկերոջ ծնունդն է. Արծվաշենում զոհվեց:
Ծերունին դողացող ձեռքերով առանձնացրեց ամենասիրուն մեպակները:
-Ինձ մի փունջ ձնծաղիկ տվեք, խնդրում եմ: Դուք Եռաբլուր եք գնում, չէ՞:
-Հա, ի՞նչ իմացաք:
-Լսեցի: Տղերքին բարևեք, հա՞:
Արդեն շատ զարմացած.
-Եռաբլուրի հետ ինչ-որ կապ ունե՞ք:
Զարմանալու հերթն իմն էր.
-Ի՞նչ կապ:
-Դե եսիմ, ինչ-որ կապ ունե՞ք, որ տղերքին բարև եք ուղարկում:
-Ամենամեծ կապն ունեմ. հայ եմ: Ուրիշ կապ ունենալու կարիք կա՞…
Շրջվեց դեպի ընկերը.
-Լսեցի՞ր՝ ինչ ասաց: Փաստորեն հիմա էսպիսի ջահելներ էլ կան... Ախպեր ջան, մեր օրիորդից ծաղիկների համար փող չվերցնես, ես կտամ...
Կարմրատակած փորձեցի հրաժարվել:
-Էս ծաղիկները ես չեմ տալիս, աղջի՛կս, տղերքն են քեզ նվիրում...
...

[murmushka]

Չէի պատկերացնում, որ 2008 թվ.-ի մարտի 1-ի դեպքերից 3 տարի անց դեռ կգտնվի մի գիտակից մարդ, ով բավականին բարձր ինտելեկտ ունի, որ հավատում է, որ փոտրվարյան նստացույցերի ժամանակ Լևոնը մարդանց զոմբիացրել է նեյրոլինգվիստական հոգեխանգարմունքի ենթարկել
եկեք փրկեք ինձ ինֆարկտ չստանամ

[ivy]

Չամուսնացավ

[Ժունդիայի]

Պատահել է, որ փորձել եմ թաքցնել սերս՝ վախենալով, որ կկորցնեմ: Ու կորցրել եմ սերս մի անգամ, որովհետև թաքուն եմ պահել:
Պատահել է, որ բռնել եմ ինչ-որ մեկի ձեռքը վախի պատճառով: Պատահել է նաև, որ վախից գունատվել եմ այնպես, որ չեմ զգացել սեփական ձեռքերս:
Պատահել է, որ վռնդել եմ այն մարդուն, ում սիրել եմ: Պատահել է նաև որ փոշմանել եմ:
Պատահել է, որ այնքան եմ լացել, մինչև քունն իջնի աչքերիս: Պատահել է, որ այնպես երջանիկ եմ պառկել, որ չեմ կարողացել ողջ գիշերը քնել:
Պատահել է, որ հավատացել եմ կատարյալ սիրուն: Ու բացահայտել եմ, որ կատարյալ սերեր գոյություն չունեն:
Պատահել է, որ սիրել եմ այնպիսիններին, ովքեր հիասթափեցրել են: Բացահայտել եմ նաև այնպսիններին, ովքեր իրականում սիրել են:
Պատահել է, որ ժամերով կանգնել եմ հայելու առաջ՝ փորձելով բացահայտել, թե ով եմ ես: Պատահել է, ու այնքնան վստահ եմ եղել ինքս իմ վերաբերյալ, որ... որ ցանկացել եմ չքվել:
Պատահել է, որ խաբել եմ ու փոշմանել: Պատահել է, որ ճիշտն եմ ասել ու փոշմանել եմ կրկին:
Պատահել է, որ ձևացրել եմ, իբր կարևորություն չեմ տալիս այն մարդկանց ում սիրել եմ, որպեսզի ավելի ուշ լացեմ մի ակնյունում:
Պատահել է, որ ծիծաղացել եմ՝ տխրության արցունքերն աչքերիս: Պատահել է, որ լացել եմ ծիծաղից:
Պատահել է, որ հավատացել եմ մարդկանց, ովքեր ընդհանրապես արժանի չէին: Պատահել է նաև, որ չեմ հավատացել նրանց, ում իրականում պետք էր հավատալ:
Թուլացել եմ ծիծաղից, երբ ընդհնրապես չարժեր:
Պատահել է, որ կոտրել եմ ապակեղենը, պահարանիս դուռը: Կատաղած էի:
Պատահել է, որ մեկի կարիքը շատ եմ ունեցել, սակայն երբեք չեմ արտահայտվել:
Պատահել է, որ բղավել եմ, երբ անհրաժեշտ էր լռելը ու լռել եմ, երբ պետք էր բղավելը:
Շատ անգամ, չեմ ասել ոչինչ, որպեսզի գոհացնեմ ոմանց: Շատ անգամ ասել եմ ամեն ինչ՝ չմտածելով, որ կվիրավորեմ նրանց:
Պատահել է, որ ձևացրել եմ, թե ես այն չեմ ինչ կամ, միայն թե գոհացնեմ ոմանց: Պատահել է, որ ձևացրել եմ, որ այն չեմ ինչ կամ, միայն թե հիասթափեցնեմ նրանց:
Պատահել է, որ անհումոր կատակներ եմ արել, միայն թե ընկերոջս ուրախ տեսնեմ:
Պատահել է, որ լավ վերջաբանով պատմություններ եմ հորինել, որպեսզի ոգեշնչեմ նրան, ով դրա կարիքն ունի:
Երազել եմ չափից դուրս, այն աստիճան, որ շփոթել եմ իրականության հետ:
Պատահել է, որ վախեցել եմ մթությունից: Այսօր մթության մեջ գտնում եմ ինքս ինձ, կառչում եմ, մնում այնտեղ:
Ընկել եմ բազում անգամներ՝ կարծելով այլևս չեմ կանգնելու: Ոտքի եմ կանգնել բազում անգամներ՝ կարծելով այլևս չեմ ընկնի:
Պատահել է, որ զանգել եմ մեկին ում չեմ ցանկացել, միայն թե չզանգեմ նրան, ում իրականում ուզում էի զանգել:
Կանչել եմ մորս գիշերվա կեսին, երբ փախել եմ սասափելի երազից: Սակայն մայրս չէր երևում, իսկ երազս դառնում էր ավելի սարսափազդու:
Մոտ մարդկանց ընկեր եմ համարել ու բացահայտել, որ սխալ եմ եղել: Որոշ մարդկանց էլ կարիք չի եղել ինչ-որ բանով կոչեմ, նրանք միշտ էլ եղել ու կլինեն ամենա յուրահատուկներն ինձ համար:
Ինձ մի´ տվեք ճշգրիտ բանաձևեր, չեմ պատրաստվում ընդունել միշտ:
Մի ցույց տվեք, թե ինչ եք սպասում ինձանից, որովհետև ես իմ սրտին եմ միայն լսում:
Մի´ ստիպեք ինձ լինել այն, ով չեմ կաորղ դառնալ երբեք: Մի´ առաջարկեք, դառնալ ձեզ պես հավասար, որովհետև ես ուրիշ եմ: Անկեղծ:
Ես չեմ կարողանում սիրել կիսով չափ: Չեմ կարողանում ապրել ստի քողի մեջ: Ու չեմ կարողանում ճախրել, երբ ոտքերս հպված են գետնին:
Ես միշտ նույնն եմ, սակայն չեմ պատրաստվում լինել նույնը ընդմիշտ: Բնականաբար:
Պաշտում եմ դանադաղ վերացնող թույները, ամենադառը խմիչքները, ամենաուժեղ թմրադեղերը, ամենախելառ գաղափարները, ամենաբարդ մտքերը, ամենաուժեղ զգացողությունները:
Մի անհագ ախորժակ է մոտս առաջացել, խելագար մի զառանցանք: Դու կարող ես նույնիսկ ինձ դեպի անդունդը հրել անհուն:
Հետո ի՞նչ:
Ես սիրում եմ ճախրել:

[Shah]

երանի բոլոր օրերը կիրակի լինեին...

[ivy]

Երկար ներքին պայքարից հետո այնուամնայնիվ որոշեցի ինքս ինձ երջանկացնել, ինչպես ասում է քուրիկս, «էս ազիզ Վալենտինկա օրով»:
Էսօր ոչ կշռվել կա, ոչ էլ: Հագնվեցի, սիրունացա, գնացի խանութ: Ու առա իմ երազանքների թխվածքը, որը հենց տուն գալու ճանապարհին կուլ տվեցի: Արդեն էյֆորիան սկսվեց...
Ես նկատել եմ, որ քաղցրավենիքից լրիվ հրաժարվելն ավելի հեշտ է, քան մի կտորից հետո կանգ առնելը...
Ու արդեն էդպես էյֆորիկ վիճակում գնացի մի քիչ ավելի հեռվում գտնող տորթերի մեծ խանութ: Էդ խանութներում ես ինձ լրիվ կորցնում եմ. բոլոր թխվածքենրը էնքան սիրուն են ու գունավոր, որը ընտրել... Բոլորը աչքերով քչփորեցի, հետո ընտրեցի երկու կտոր ամենագունավորներից ու շտապեցի մետրո: Ամբողջ ճանապարհին ինձ համոզում էի, որ կդիմանամ մինչև տուն հասնելը: Դժվար է հավատալ, բայց դիմացա: Էկա տուն, նստեցի մեր այգում ու ամբողջը գզեցի:
Էնքան երջանիկ եմ ինձ զգում... Մի քանի ամիս քաղցրավենիքից հեռու էի մնում՝ ինքս ինձ զսպելով: Բայց էսօր հո տոն է: Ես էլ ում եմ ինձնից ավելի շատ սիրում:
Շատ ընտիր Վալենտինկա էղավ:

[Էլիզե]

Ծանր աշխատանքային օր, էն էլ էս գյոզալ օրով. վազվզոց, քարտեր, բարդ հաճախորդներ, կռվարար հաճախորդներ, սիրալիր հաճախորդներ... մի խոսքով՝ նորմալ երկուշաբթին բանկում...

Հասա տուն՝ մի քիչ հոգնած, մի քիչ մրսած, մի քիչ ուրախ, մի քիչ տխուր...

Միացրեցի համակարգիչը, մտա Ակումբ... մե խի՜նդ, մե հրճվա՜նք՝ Juan Carlos Caceres-ի "Տանգո նեգրո"-ն հոգիս է ջերմացնում, կոնյակով թեյը՝ ձեռքերս, սպիտակ շոկոլադը քիմքս է շոյում, դրական երկու վարկանիշ էլ ունեմ... էլ ի՞նչ է պետք տանջահար աշխատողին...

Օ՜, Վալենտինի մասին թեմա կա, ապա, ապա... տեսնեմ...

Ու էդ բաղձալից պահին՝ մե գըըըգըը՜ըմփ, մե դըըըըդըը՜ըմփ... կոնյակով թեյիս բաժակը շուռ եկավ...

Ասա՝ ինչիդ էր պետք սիրահարների թեման, ինչի՞ ես քիթդ խոթում, հը՞...

դե չեմ սիրում էս Վալենտինի օրը էլի, հո զորով չի...

աչքիս՝ Վալենտինի օրն էլ ինձ չի սիրում
բալքիմ դուզն էլ դա ա ...

[Kuk]

Ոնց են նեռվերիս ազդում էս անկապ տոն կոչվածները, ամեն տեղից մի տուֆտություն լինի, վերցնենք մեզնով անենք: Ես, որ հաճախ բացասական եմ արտահայտվում հայկական էստրադա, հայկական հեռուստատեսություն, հայկական սերիալներ, կինո կոչված կադրեր, ու սրանց նման այլ զիբիլների մասին, անպայման ինչ-որ մարդիկ են ի հայտ գալիս, որ բողոքում են, թե՝ ինչը մերն ա, ուրեմն աչքիդ գրողն ա, ուրեմն վատն ա, ուրեմն պետքա վատ արտահայտվել և այլ նմանատիպ զառանցանքներ: Բայց հենց սենց մի հատ տափակ տոն ա առաջ գալիս, որ հայական եթերի բարբաջանքների նման գողացած կամ անհաջող նմանակած ա այլ աղբյուրներից, էդ մարդիկ սկսում են հրճվել. ինչ լավ ա՝ վալենտին էլ ունեցանք, կսկսենք ավելի շատ իրար սիրել: Իբր Սուրբ Սարգիսի օրը կոտորվանք սիրելով, էնքան սիրեցինք, լուսը բացվավ խանգարեց, լավ ա՝ էս Վալենտինն օգնության հասավ, թեչէ արդեն ատելություն կսկսեր:
Հա, բան չունեմ ասելու՝ ընդհանրապես տոնը լավ բան ա, ու անպայման չի, որ ինչ որ մեծ խորհուրդ պարունակի իր մեջ, բայց դե ամեն մեկից որ մի քանի հատ ա լինում, արդեն դառնում ա սենց անհետաքրքիր իրավիճակ: Մարտի ութը, որ հայկական ծագում չունեցող տոն ա, մարդկանց դուրը չեկավ կամ քիչ էր, չէր հերիքում, էլի լույսը ժամանակից շուտ էր բացվում, երևի. յա, բա ո՞նց կլինի, որ հայկական ծագում չունենա, հայոց աղբյուրի սառնորակ ջուրը խմած չլինի էդ տոնը, մեզ դրա հայկականն ա պետք, մեր հորինածի արդյունքն ա մեզ համար հաճելի, ավելի կոնկրետ՝ մեր շինածի արդյունքը: Ու ստեղծվեց տենց էլ չհաջողված ապրիլի յոթը, ինչի արդյունքում երկուսն էլ դարձան արժեզրկված, ոմանք մարտի ութն են նախընտրում, ոմանք ապրիլի յոթը, սենց կիսատ-պռատ վիճակ: Այնինչ, եթե թողեինք էդ մարտի ութը, նորմալ էր, բոլորը գիտեին, որ էդ օրը կանանց տոնն ա, բոլորն էլ էդ օրը շնորհավորում էին, նվերներ էին տալիս, հետաքրքիր էր, գեղեցիկ էր, լավ էր: Իսկ սենց ինչ-որ չարաբաստիկ միամսյակ ա ի հայտ եկել, ու ծաղկի խանութները ձեն-ձենի տված մարդկանց ուղեղներն էն արդուկում իրանց դեբիլ ռեկլամներով: Կամ փողոցով քայլում ես, բերում վիզիտկեք են բաժանում: Էս ցուրտ եղանակին նայում ես մարդկանց, որ ալարում են նույնիսկ ձեռքերը գրպանից հանել ծխելու համար, բայց քաղաքավարությունից ելնելով ստիպված են լինում էդ վիզիտկեն վերցնելու համար ձեռքը հանել գրպանից՝ մեկի տեղը եկու անգամ. երկրորդ անգամը վիզիտկեն մոտակա աղբամանի մեջ գցելու համար:
Բայց կարևորը տոն ա, հրճվելու թեմա ա, սիրելիին սեր ցուցադրելու, սիրելիին սիրելու, շատ սիրելու, երկար սիրելու, արագ սիրելու, դանդաղ սիրելու թեմա ա. ըստ նախասիրության, մի խոսքով: մենակ ափսոս, որ բնակչության թվի աճ չի արձանագրվում:
Էս վալենտինը հլը մի կողմ, բա էն հելոուին (ճիշտ գրեցի՞) ա, ինչ զիբիլ ա, է՞դ ինչի համար ենք հափշտակել, ինչների՞ս ա պետք: Ու էս կապիկությունից կարելի ա կտրուկ անցում կատարել էս վերջերս ակումբում տեսածս վիդեոներից մեկը, որտեղ մի հատ գոմիկ ասում էր, որ իր ու իր նման մի քանի կենդանիների նպատակն ա Հայաստանում գեյ պառադ անելը: Սպասեք, գ....., հլը հելոուինին հարմարվենք, ու ճամփեն ձերն ա, պռախոդը՝ բաց. հելոուինի դդումները հարմար կտեղավորեք ձեր նստատեղերում ու առաջ Հայաստան:
Մի օրինակ եմ ուզում գտնեմ, որ ինչ որ մի ազգ հայկական ինչ որ բան ա վերցրել իրան: Չէ՞ որ մենք ամենահինն ենք, մեր մշակույթը տերն ու տիրակալն ա մոլորակի, մեր ավանդույթներն ամենագեղեցիկն են ու սաղ իրանց թակ ճիշտը ունեն:
Բայց դե տարվա ուղիղ կեսը մեռելոց ա, էս տեսանկյունից նայելու դեպքում մի քանի հատ վալենտին, մի քանի հատ ապրիլի յոթ ունենալը նորմալ ա թվում: Կարճ ասած՝ շնորհավոր էս անկապ-աննապատակ տոնը: Վալենտինս տարավ

[StrangeLittleGirl]

Խորթ ու զզվելի էր նախաամուսնական վիճակը: Այլևս երբեք չեմ ամուսնանալու: