Անկապ օրագիր

[Katka]

Տեսնես էդ անկախությունը ո՞ նց ա լինում: Կա՞ տենց բան: Շոշափելի ա՞, զգալու ա՞: Ի՞նչ ձեւի ա էդ անկախությունը, չեմ պատկերացնում: Բոլո՞րն են ձգտում, թե ես եմ ու իմ նման մի քանիսը: Իսկ եթե բոլորս ձգտե՞նք, կկարողանամ զգալ անկախությունը:
Երեւի երբ լինի բոլորը, կլինի նաեւ անկախությունս: Ես անկախ եմ՝ չի հնչում, մենք անկախ ենք՝ հնչում է: Բոլորս անկախ ենք, բայց ոչ իրարից:
Անկախությունն ի՞նչ է...վիճա՞կ, ձգտու՞մ, նպատա՞կ: Հը՞:

[Բարեկամ]

Ինչքան երջանիկ բան ա անտեղյակությունը…

[Shah]

Մարդիկ կան, որ իսկականից Մարդ են, կամ էլ մենք չենք կարողանում նրանց հասկանանք, իսկ իրանց համար դա նորմալ ա: Մի օրինակ բերեմ, բայց հավատա շատ նման օրինակներ եմ տեսել էս շատ կարճ ժամանակում: Բրայնը Անգլիայից ա, քսանութ տարեկան տղա ա, ընտանիք ունի` կին, երեխաներ. Կամավոր ա, եկել ա Ուգանդա ու հիմա ապրում ա Կամպալայում, ստանում ա տեղի դպրոցի դասատույի աշխատավարձ... Նու էդքանը ասենք մի կերպ կարողա հասկանամ, որ իրա երկիրը թողել ա, իրա հաջող աշխատանքը թողել ա(ուղղակի համոզված եմ, որ ինքը գործազուրկ չի եղել), բայց էն որ ինքը երեխաներ ունի, բացի դրանից էլ մի բան էլ անապահով երեխաների ա խնամում իրա կնոջ հետ, այ էդմեկը մի ուրիշ մարդկային արարք ա, ես ու մեզնից շատերը չէին անի նույնը, տենց մարդիկ ուղղակի քիչ են...
Շատերը կան, մենակ ինքը չի, մարդիկ տարբեր երկրներից գալիս են ու իրենք իրանց խնայողությունների հաշվին ապրում են ուրիշի երկրում ու մի բան էլ անապահովների ու հիվանդների են խնամում... Վալանտյոռների մեծ մասը դպրոցներում ա աշխատում, հավատացեք դպրոցի աշխատանքը ամենածավալուն ու ամենադժվար աշխատանքներից մեկն ա, բայց մարդիկ նենց են անում որ երեխեքը անհամբեր սպասում են հաջորդ օրվան, հաջորդ դասին... ուղղակի հրաշք են տենց մարդիկ:
Հետո ասում են երկիրը մարդու մենթալիտետի հետ կապ չունի...

[Lianik]

Մի գեղեցիկ էլ իր ավարտին հասավ, իր անուշ մրափը գտավ իրիկնաժամի խորհրդավորության գրկում: Իրիկնաժամի, որ ինքնին այլ, մի տեսակ ուրիշ է....
Երկնակամարի անհունության մեջ լիալուսինն է իր գերիշխանությունը գտել, ժպտում է ... ժպտում է, այո, կամ էլ ես եմ ժտպում ու նրա դեմքի շրջանն իմ աչուկների ժպիտի ներքո է միայն` ինձ մի ամբողջ ժպիտ թվում, գուցե... Նրա շուրթերից անկեղծությունն է ծորում, մի բան, որ նախկինում իմ գրելու խթանն է հանդիսացել...Վաղուց չեմ գրել, լռեցրել էի մտքերս, բառերս, ինքս ինձ...իսկ այսօր նրան տեսնելով` ինձ գրելիս հիշեցի, մտքերիս ճախրանքը հիշեցի, նրանց թանաքածին զգեստները.... իսկ գուցե այսօրից էր...կամ էլ այն կարոտից , որ միայն հիմա զգացի...
ԿԱՐՈ~Տ,կարոտում եմ ինքս ինձ.....,կարոտել էի նաև նրանց, որ հանդիպելով` աչքերի ջերմ պատասխան գտա, գրկախառնում, համբույրներ, հարազատ մարդկանց, ում շուրջ մեկ տարի չէի հանդիպել ու կարծում էի, թե նրանք իմ մասին չեն էլ հիշում.....
Չէ, ժամանակն իսկապես անզոր է խորտակել այն գեղեցիկի պատկերը, որում ապրել ենք միասին` չնայած, որ այդ պատկերը պարզապես հուշապատկեր է դառնում...

[Katka]

Անկապ օրագիր, վրես ազդում ես: Ծակ փիլիսոփայություն ա սաղ:

[Norton]

լավ ես ձախորդ օրերը վերջ ունենալու են

[Շինարար]

Շատ էլ, որ այս գրառումս քո դուրը չի գալիս, անկապ տե՞ղն է վերնագիրը «Անկապ օրագիր», թե՞ որ կարող ենք ինչ անկապ բան մտածել, այն էլ գրել

[Katka]

Անկապ ջան, քեզ վերջում պիտի փակեն մոդերատորները:

[Բարեկամ]

Ամենակայֆ թեման ակումբում
Անկապ օրագրի լավն էն ա, որ ով ինչ ուզում ա ասի, մնում ա անկապ, և բոլոր իրավունքները պաշտպանված են (c)

[Բարեկամ]

Մարդը ցույց է տալիս ապակու մեջ դրված թիթեռնիկի թևն ու հարցնում. ինչ գույնի է: Կապույտ: Կապույտ: Կապույտ: Իսկապես կապույտ է: Wrong! Բարձրացնում է ապակին վերև, ու ներքևից երևում է շագանակագույն: Հետո թևից մի չորացած կտոր զգուշորեն դնում է մանրադիտակի տակ, ուղղում խոշորացումն ու ֆոկուսը, ու պատկերը մոնիտորի վրա շտկվում է: Կառուցվածքի թեփուկաձև մասնիկներով բացատրում է, թե այդ ինչից է, որ աշխարհի բոլոր թիթեռնիկների թևերը կլանում են բոլոր գույները բացի կապույտից, այդ պատճառով կապույտն անդրադառնում է:

[Chuk]

- Ախպեր, էրեկ մասիվ նենց ավարիա եմ տեսե... ***-ը քշել չգիտեն, ով ասես ռուլին ա նստում, ինչ նառուշենի ասես անում են... - տաքսուս «վարորդն» ա:
- Ապեր, «պռոծիվ» ես մտել, - սրընթաց գնում ենք դեպի դիմացից եկող մեքենան, վերջին պահին հասցնում ա վազանցել քիչ առաջ մեր դիմացից գնացող մեքենային, որից առաջ անցնելու համար դուրս ա եկել գծից ու գնում ա հակառակ երթևեկությանը:
- Սենց արագ ա, ախպեր:

[Shah]

նախաբան. Մոտ երկու շաբաթ առաջ մեր Դավիդուսը ու ես սկայպով խոսում էինք ու խոսք ընկավ հայկական կոնյակից ու ինքը որոշեց ինձ կոնյակ հյուրասիրի: Ես էլ ստից ձևականությունները մի կողմ դրի ու որոշեցի չհրաժարվեմ... ասած ա` արված ա - կոնյակը արդեն ճանապարհին էր..

Երեկ "Արարատը" հասավ Էնտեբբե իսկ երեկոյան արդեն Կամպալայում էր: Իրիկունը նստած ենք ու բաժակները լցրած իրար ենք նայում, ախր հայկական կոնյակ ենք խմում եսիմ որտեղ ժպտալով իրար ենք նայում ու կենացներ բարձրացնում: Դավ ջան, կենացդ Աֆրիկայում երեկ իրիկունը խմել ենք ու բարեմաղթանքներ քեզ ուղղել, քեզ օֆիցիալ շնորհակալություն

Մեկ-մեկ պահեր ա գալիս, որ կարոտում ես ասենք կոնկրետ մի վայր` բեսեդկա, ծառ, հրապարակ, գյուղ կամ էլ նույնիսկ քար.. երեկ էդ սաղ միացել էր իրար հայկական ռաբիզի տակ չգիտեմ խի եկել եմ ու ռաբիզ եմ սկսել լսել, ինձ Մալաթիան ա հիշացնում ռաբիզը... հա, Մալաթիան էլ եմ կարոտել
Մի շիշ կոնյակը մի կտոր Հայաստան էր բերել, որը երեգ հրաշքներ գործեց:
Հայեր, ձեր կենացը

[ivy]

Բյուրն է գալիս 2 երկու ժամից: Ինձ կորցրած՝ ճաշ եմ էփում, տունն եմ հավաքում: Հետո ծրագրեր եմ գծում՝ ուր ենք գնալու, ինչ ենք անելու: Օկտոբերֆեստ եմ տանելու Բյուրին, թեև ինձ սպանեին՝ էս ժխորին էնտեղ գնացողը չէի...
Բայց ես ինձ լավ կպահեմ, Բյուրին լավ կնայեմ: Ինքն էլ կգա իր օրագրում իմ մասին սիրուն բաներ կգրի: Ես Ռիփ-ն եմ, որ գրի, իմանաք, էդ ես եմ:
Ինչեր ասես մարդ չի անի ռեյտինգի համար...

[Բարեկամ]

Կենդանին գլուխն ու պոչը մտցնում է իրար մեջ ու խորը քուն մտնում` սեփական շնչառությամբ տաքացնելով սեփական քիթը: Նրա գիտակցությունը տեղափոխվում է երազների արհեստանոց, որտեղ տաշեղները աջ ու ձախ թափվելով` ֆորմաներ են կերտվում` անճարակ ու ապաշնորհ, տձև ու կոպիտ: Գիտակցությունից դուրս աշխարհն ապրում է իր հունով` վրան կախված մնացած ևս մեկի տքնումը, որը սպոնտան շարունակվում է երազներում...

[Philosopher]

Нет, ребята, все не так,
Все не так, ребята!