Անկապ օրագիր

[Լեո]

Թույլ տուր այսօր քո երազում գամ քեզ հյուր,
Փարվեմ կրքծիդ, տամ քո հոգուն բյուր համբույր,
Իմ տաք շնչով մեղմ ջերմացնեմ ձեռքդ նուրբ,
Եվ լռության մեջ գիշերվա աղոթեմ պատկերիդ սուրբ:

Քո երազում մենք կլինենք սիրահար,
Չեն լինի էլ անհույս շնչով զուր հույսերը անհամար,
Դու կլինես իմ թագուհին, ես կլինեմ քո արքան,
Մեզ կժպտա ու կկանչի լուսավոր մեր ապագան:

Իսկ երբ բացվի առավոտը, և արթնանաս դու քնից,
Ես կչքվեմ, ինչպես շողիկ այս խավար ու մութ կյանքից,
Ու կմնա լոկ անունս շիրիմիս փորագրված,
Բայց չի մարի այն վառ սերը, որ հայտնվեց ուշացած...

Հ.Գ. Հեղինակը ես չեմ, բայց հեղինակի թույլտվությամբ որոշ խմբագրություններ եմ կատարել:


Մոդերատորական խնդրանք-հորդոր. այլ հեղինակների ստեղծագործությունները որպես օրագրային գրառումեր մեջբերելիս նշեք, թե ով է հեղինակը, կամ եթե ինչ-ինչ պատճառներով իրական հեղինակի անունը չեք կարող նշել, նշեք, որ հեղինակը Դուք չեք:

[Արևածագ]

Ակումբում ծանոթ մարդ եմ գտել... Հո իզուր չեն գրում, որ բոլոր մարդիկ քույր ու եղբայրներ են: Ախր սիրտս շուտվանից վկայում էր, որ անհնար է մի տեղում, որ անգամ հարյուր հայ հավաքվեն, գոնե մեկ- երկուսը միմյանց ծանոթի ծանոթը չլինեն: Գտածս աղջկա նկատմամբ «էն գլխից» էլ «դրական հույզերով էի շնչում», իսկ երեկ պարզվեց, որ մեր ծնողները համարյա համադասարանցիներ են եղել: Հիմա պիտի ասեք.« Մտի «օդնոգլազիկ», ինչքան ծանոթ - անծանոթ ուզում ես՝ գտի»: Չէ', այստեղ ծանոթ հայտնաբերելը լրիվ ուրիշ համ ունի...
Ու սա դեռ միայն սկիզբն է...

[Katka]

Անտառի բնակիչներին՝ բոլոր արջուկներին, յոժիկներին, գայլերին, նապաստակներին, սկյուռերին ու չեբուռաշկաներին…
Նվնվոցից հետո ոռնոց…Այդպես չի լինում, յոժիկ…
Սուս…
Անտառի լռությունը քո համար է, չեբուռաշկա…
Դու հավատու՞մ ես...
Ինչի՞ն...
Չգիտեմ, ոզնուկ, դու հավատու՞մ ես…
Հավատում եմ, որ նապաստակը այնտեղ թփի տակ է, իսկ արջուկը միշտ մեջքիս կանգնած…
Իսկ գայլը միայնակ…
Չեբուռաշկա, իսկ դու հավատու՞մ ես
Չէ…Ես վստահ եմ, որ արջը ինձ հետ չի, իսկ գայլը միշտ կողքիս է, նապաստակն էլ, նապաստակն էլ, ոզնուկ, տես նայում է գայլին…
Դե, խոսա, չեբուռաշկա…
Ի՞նչ խոսամ, անտառի լռությունն է իմը…
Ոզնու՞կ
Հը՞, չեբուռ:
Թեւեր եմ ուզում, նայիր վերեւ, ոզնուկ…
Չեբուռս, քո թեւերը մեզ հավերժ իրարից կբաժանեն...
Ոզնու՞կ…
Հը՞:
Նայիր վերեւ…

[Katka]

Չեբուռաշկա,
Հը՞, գայլ:
Ինչի՞ ինձ չեն սիրում անտառում…
Ո՞վ է ասում…
Չեն ասում…
Գուցե մոռանում են ասել, որ սիրում են, բայց դա չի նշանակում, որ չեն սիրում…Դու վախենալու ես, բայց ես քո մասին մտածում եմ, երբ անտառից բացակայում ես...
Չեբուռս:
Հը՞:
Պատկերացնում ես ես թռչել կարողանայի:
Ինչի՞դ է պետք:
Չգիտեմ…
Իսկ ես գիտեմ: Նայիր վերեւ…տե՜ս, թեւեր անգամ պետք չեն…

[ivy]

Աշխարհում ինձ համար գրելուց ավելի հաճելի զբաղմունք չկա. ավելի կոնկրետ` շարադրելուց, իսկ եթե ավելի ճիշտ լինեմ` հայերեն շարադրելուց: Ինձ դա պետք է օդի նման: Ֆորում, բլոգ, նամակագրություն... Դրանք բոլորը միայն միջոցներն են: Նպատակն ու ցանկությունը նույնն է` գրավոր մտքեր շարադրել հայերենով: Քննարկումների, վեճերի հանդեպ հետաքրքրությունս վաղուց եմ կորցրել, և դրանք ինձնից հիմնականում անիմաստ ժամանակ, էներգիա ու նյարդեր են խլում` դիմացը ոչինչ չտալով: Միակ ցանկությունը, որը բերում է ֆորում, բլոգ և այլ նմանատիպ տարածքներ, հայերեն գրելու հնարավորությունն է ու իմ գրածը (հիմանականում` պատմածը), տեսանելի դարձնելը: Ես սիրում եմ իմ գրելը ու ինձ` իմ գրածներում: Եվ դա գուցե միակ բանն է, որը կարծում եմ կարող է իմ կողմից օգտակար լինել մարդկանց (այն էլ ոչ միշտ). ուրիշ ոչ մի բանի առանձնապես պիտանի չեմ:
Ու լավ է, որ կա գրելու և դրանք ցուցադրելու հնարավորությունը, այլապես ես չէի լինի ես:

[Legolas]

Ավարտելու առթիվ կարաոկե էինք կազմակերպել:Ախր ինչի սենց եղավ, ես ոչ մի վատ բան չեմ արել,ինչի տենց ընդունվեց, համենայն դեպս չէի ուզում վատ բան անել, ազնիվ խոսք , իսկ երբ դրա մասին եմ շատ պարզ ասում...
Էս մտքերով էլ գնացի:
Ասեցի միհատ Վիսոցկի երգեմ, տրամադրությունը գա տեղը: Երևի լավ չերգեցի , երաժշտության հետ չէի գնում, շատ էր դանդաղ, բայց լավ չընդունվեց:Մի աղջիկ էլ խորհուրդ տվեց, թէ էտ դանդաղ բլատնոյներից մի երգի էլի
Երկար ժամանակ անտրամադիր նստած եմ,մուռկա տի մոյ մուռյոնչեկ, մեկ էլ մի աղջիկ ասեց Արմ նայի ինչ լավ երգ եմ գտել,արի էսի իրար հետ երգենք , ա նամ ֆսյո ռավնո,ա նամ ֆսյո ռավնո Պեսնյա պռա զայցեվ Ինձ թվաց էսպիսի բան մի անգամ էլ էր եղել , հա հա հաստատ եղել էր: Մեծ հաճույքով համաձայնվեցի: Հավես էր , վստահությունն էլ տեղն եկավ:
Լավը լավ,բայց հասկացա որ ստեղ ավելի ռիթմով բան ա պետք, ու սկսեցի թերթել էտ երգերի ցանկը: Աչքս ընկավ Валерий Леонтьев - Казанова ,ասի ինքնա , թուղթը գրեցի տարա, ու պարում ենք:Երբ երգի սկզբի երաժշտությունը միացավ ,հասկացա որ նաև բարձր տրամադրություն ունեմ:
Карнавал, карнавал в этот поздний час,
Настоящий скандал среди знойных глаз.
Это я все смешал, заморочил вас,
Казанова.
Снова заводит меня
Танец ночного огня.
Կողքի սեղանների ժողովուրդն էլ էր ելել պարելու ,բացել էր ինձ էլ

[Երվանդ]

5 րոպե կար մինչև տուն հասնելը, տաքսու վարորդի հետ խոսում էինք Հայաստանի վիճակի մասին, բայց ես ավելի շատ մտածում էի նրա մասին թե ոնց եմ մանրը վերցնելու, հաշիվը 1000-ից անցել էր մոտս կոպեկ չկար, պարզ էր որ մանր լինելու է, ինձանով լիներ մոտիս սաղ փողերը կտայի, բայց էս էն դեպքն էր որ մանրը պիտի վերցվեր, էկա էտ եզրակացության ու հանգստա, 1900 դրամ էր հաշիվը, հենց փողը տալուց ասեց սպասի 100 դրամը տամ, երևի վախենում էր որ կարողա թողնեմ, էսօրվա բարձր տրամադրությունից էլ ոչինչ չէր մնացել, տաքսու վարորդը Ղարաբաղ Կոմիտեի անդամ Սամսոն Ղազարյանն էր:

[Դարք]

էրեկ սոցոլոգիայի զաչոտին դասախոսը հարցա տալիս
-մեծ և փոքր խմբերի տարբերությունը ասա
-դե տարբերություն էնա,որ մեծ խմբի մեջ շատ են անդամները,փոքրի մեջ՝քիչ
-տղա ջան գնա, հետո կգաս....տխուրա...ծանոթա պետք

[unknown]

Ինչ լավա որ իմ սիրած անկապ օրագիրը նորից բացվեց
կյանքը ինքն իրան հիմա անկապա ինձ համար...քննություններս շատ են նեղում...հոգնել եմ սովորելուց...չգիտեմ խի դաս սովորելու հավես չկա,սովորածս էլ չեմ հիշումՄինչև քննություններս ավարտեմ կգժվեմ երևիՏենաս պետականների վախտ ինչեմ անելու

[Միքո]

Արդեն տանն ենք: Ամեն ինչ լավա, մտածում ես էլի, ինչքան անիմաստ մարդիկ կան շրջապատումդ, փորձում ես հասկանալ թե իրանք ինչի՞ համար են ընդհանրապես ապրում… Մեկա չեմ հասկանում, չեմ էլ ուզում, գնացեք ձեր համար մի տեղ հավաքվեք ու սեկտա կազմեք, համ մենք հանգիստ կլինենք, համ էլ դուք:
Որ ասում եմ հայրենական արտադրությունը հեչ լավը չի, չեք հավատում: Նայում ես ինքը ամուր բաժակա, բայց մի հատ թեթևակի (դե նայած ում թեթևակին ) սեղմում ես ու բաժակի կեսը ձեեռքիդ մեջա մտել: Հիվանդանոց, ընկերներ (ես ձեր ցավը տանեմ), սիրունիկ բուժքույր ու վերջում ութ կար… մեկ էլ 12 օր ռեժիմ

Առակս ի՞նչ կցուցանե. լսեք մերձավորին այսինքն ինձ

[Chuk]

Անասու՜ն
Անասու՛ն
Անասուն
Ասել կուզի չխոսող, խոսել չկարեցող:

Անասուն. 1) Կենդանի - ասում է բառարանը

Անասուն, ի հակադրություն մարդու խոսել չկարողացող, ասում է բանականությունը:

Անասու՜ն:

անասնաբույժ, անասնաբուժություն, անասնաբուծություն, անասուն, անասնագլուխ, անասնագլխաքանակ, անասնապահություն, անասնահամաճարակ, անասնակեր, անասնաբուժասանիտարական, հակաանասնահամաճարակային, անասնատնտեսություններ, անասնաբուժապրոֆիլակտիկ, զինվորաանասնաբուժական...

Սույնով հրամայում եմ բոլոր ասուններին, այսուհետև ասունին ասել մարդ, անասունին՝ կենդանի: Եվ ով ասի անասուն, կպատժվի օրենքի ո՛ղջ խստությամբ, - իջնում է հրովարտակը:

Տո՛ ա՛-նա՛-սու՜ն...


ՀՀ ագրարային համալսարանի ռեկտորը խնդրանք է հղել ԱԺ նախագահին. «Մեծարգո պարոն, խնդրում եմ հետայսու արգլել հայոց հողի մեջ կիրառել անասուն բառը, դրա փոխարեն մենք ունենք հնչեցիկ կենադանի բառը, կից գրությամբ խնդրում եմ բոլոր այն օրենքները, որոնցում հանդիպում է անասուն բառն ու դրանով կազմված այլ բառերն, ինչպիսիք են անասնակերը, անասնագլուխը, զինվորաանասնաբուժական և այլն, փոխարինել կենդանի (կենդանակեր, կենդանագլուխ, զինվորակենդանաբուժական և այլն) բառերով»:

Ա՛-նա՛-սու՜ն:

- Ներեցեք, դուք անասուն ունե՞ք, - հարցնում է գյուղացուն:
- Չէ, մատաղ լինեմ, միայն կենդանի, - պատասխանում է գյուղացին:

Ա՛-նա՛-սու՜ն

Տղեքը նստած են, օրենք են մշակում, օրենքներ, հրովարտակներ են հանում: Հիմնավորում է. «Ով որ կասի մուկ, ինքը նկատի կունենա կենդանուն, այլ ոչ անասունին»:

Տո՛ ա՛-նա՛-սու՜ն
Վայ չէ:
Կե՛ն-դա՛-նի՜


հ.գ. Չար լեզուներն ասում են, որ սույն փոփոխության առաջարկի հեղինակի մականունը, մեղա-մեղա, անասուն է: Էլ էդպես չասեք հա, մենակ կենդանի

[Kuk]

Տոթ ա. պատուհանը բացում եմ, փողոցի աղմուկը ուղեղս խառտում ա, բայց ոչինչ, գոնե միքիչ օդ ա գալիս, սենյակիս դուռն էլ բացում եմ, սկվազնյակ ա անում, կայֆ ա, բայց էդ էլ իրա վատ կողմն ունի, վարագույրը թռնում ա օդերով, գալիս կպնում ա ուսիս, ղդիկ ա գալիս, ներվայնանում եմ ու չեմ ֆայմում քայլեր ձեռնարկել, հետո ֆայմեցի, ինչ-որ խաղալիք կա՝ նապաստակ ա, ձեռքերը շպիլկա ա, դրանով կպցրեցի վարագույրները, սկսեց էլ վրես չգալ, հետո նապոն հոգնեց տենց կախված, ընկավ, գնացի վարագույր կապելու ինչ-որ բան բերեցի, կպցրեցի ամուր, էդ մի հոգսից պրծա: Հետո սկսեց մի պահ անձրև գալ, կաթիլները լցվում էին ներս: Ջանդամ ըլնի, թող լցվի: Սկսեց սեղանի վրայի կոֆեի կաթիլը վրես ազդել, գնացի թաց շոր բերեցի, լավ մաքրեցի սեղանը, կտորը էլի հետ տարա խոհանոց, եկա նստեցի, երկու րոպե չանցած մի հատ Ու սեղանին դրած մոխրամանի մոխիրը ցրվեց սեղանին: Թե ասա՝ դու երբ էիր տենց փռշտացել, որ հիմա փռշտացիր, ոնց որ միշտ՝ պահեիր էլի Հավես չկար նորից թաց կտորի հետևից գնալու, ստիպված սեղանի մոխիրը փչեցի հատակին Հիմա էլ կոմպս կախում ա Երեկ եմ ֆոռմատ արել, բայց մոռացել եմ անտիվիռուս գցել, հիմա էլ անտիվիռուսի դիսկը չեմ գտնում, թե ասա որ գտնե՞մ ինչ, մեկա կասպեռի բանալի չունեմ: Հեռախոսս էլ զարյադկի էի դրել մի ժամ առաջ, նոր վերցրի որ զանգեի, անջատվեց ինքն իրան, մեկ էլ տեսա որ զարյադչնիկը հոսանքին միացրած չի եղել Էս ինչ թարս ա ամեն ինչ, դուրսն էլ փոթորիկ ա, էսօր եթե տնից դուրս գամ, մի բան ընկնելու ա գլխիս հաստատ

[Norton]

Արդեն 2 տարուց ավել ա գրանցված եմ ակումբում ու հենց սկզբից հանդիպել եմ պատնեշին` հին ու նոր ակումբցիներ: Ու հետաքրքիրն էնա, որ արդեն ըստ իս ձևավորվելա նաև ակումբցիների միջին սերունդ, որի մեջ մտնում եմ նաև ես: Ու հետաքրքիրն էնա, որ
Սկզբում նույնիսկ նեղանում էի, որ հնաբնակները նշում էին, որ լեզու չեն կարում գտնեն նորեկների հետ, ասում էին հին ակումբը ուրիշ էր, բլա, բլա:
Հիմա սկսել եմ հասկանալ, ես եմ բիձայություն անում Իսկապես ակումբը մի տեսակ փոխվելա, ոչ թեմաներն են հետաքրքիր, ոչ մասնակիցների հետ ա հնարավոր ընդհանուր լեզու գտնել:
Երևի սա ընդհանուր շարժա, միշտ էլ հինը ավելի քաղցրա, քան նորը, բայց նորեկների համար էլ ակումբը էս տեսքովա հետաքրքիր ոչինչ չես կարա անես:
Լավա, որ ակումբում միշտ շարժ կա, լիքը նոր անդամներ, որ չեն թողում ակումբը ճահճանա ու անըդհատ նոր բան են բերում

[Ժունդիայի]

Ընկերությունն աշխարհի լավագույն բաներից մեկն է, որովհետև առանց ընկերության մարդ արարածը ոչինչ է, դա հաստատ: Ով ընկեր չունի, կարելի է նրան համարել դժբախտ, որովհետև ընկերոջից բացի ոչ մեկը հենց այնպես կյանքիդ տխուր և ուրախ պահերին կանգնած չէ քո կողքին: Եթե որևէ մեկին քեզ ընկեր ես համարում պետք է պահպանել այն երկար ժամանակ, ուղարկելով որևէ նվեր, եթե հնարավոր է գոնե ծննդյան առթիվ, մեկ այլ տարբերակ կարող է լինել հաղորդագրություն` այդկերպ ցուցաբերելով բարեկամական այն զգացողությունը, որն առկա է այն բոլոր մարդկանց մոտ ովքեր ունեն գեղեցիկ ու բարի սիրտ: Ընտրելով վերջին տարբերակն ու վերոգրյալը համարելով որպես առաջաբան` ցանկանում եմ այստեղ գրել այն զգացողության մասին, որը տածում եմ քո նկատմամբ: Սկզբում մտածում էի` ո՞ր թեմայում հարիր կլինի շարադրել մտքերս: Արդյո՞ք առաջին տպավորությունների մասին, կամ թե ո՞ր ակումբցու մասին եք ուզում խոսել, թե՞ ինչն է ձեզ գրավում նույն սեռի մեջ, մի՞գուցե իմ բացած սեձական օրագրում: Հմմմ: Չէ՜: Քանի որ, այստեղ մոդերատորականում նշված է «Փորձենք այնպես անել, որ թեման 5 տարի հետո էլ անծանոթ մարդը կարդալուց հետաքրքրություն զգա ու հաճույք ստանա», նպատակահարմար գտա այստեղ էլ թողնել տպավորություններս անձիդ վերաբերյալ:
Չգիտեմ, որքանով տարօրինակ կհամարես իմ գրառումը, սակայն որքան ժամանակ է անհըդհատ ցանկանում էի արտահայտվել: Ամեն անգամ, երբ հետաքրիր գրառումներդ կարդում եմ (ու դրանք գրեթե միշտ այդպսիսին են), իմ մտքերում ձևավորովում է քո այն բացառիկ կերպարը` խորհրդավոր, հաստատակամ, լուրջ, տղամարդկային, սիրալիր, ընկերական...:
Կան բազում մարդիկ, որոնց հանդիպում ենք մեր կյանքի ընթացքում, ու էական չէ՝ կլինեն իրական, թե վիրտուալ հարթույուններում: Ամեն դեպքում տպավրությունն ազդում է հոգեբանականի վրա: Մեկին սկզբում ակնածանքեվ ես վերաբերվում, փորձում ես շփում հաստատել, նույնիսկ կիսվել տպավորություններիդ մասին, ու մեկ էլ հոպ` մեկ, երկու... նկատում ես, որ բռնազբոսիկ կերպարից այն կողմ մարդն ի վիճակի չէ գոյատևել... ինչևէ:
Մի օրագրային գրառմանս մեջ նշած ունեմ ու շատ եմ սիրում այդ տողերը:
«Ընկերն էլ նման է աստղի: Կարող են անցնել տարիներ, նա կարող է հեռու գտնվի մեզանից, բայց հավե՜րժ դրոշմված մնա մեր սրտերում: Սրտեր, որոնք երբե՛ք չեն ցնականում սիրահարվել գիսաստղին, որը միայն գրավիչ է իր անցողիկ հայացքով:
Եվ կան մարդիկ, որոնք գիսաստղ են ընդամենը մի պահ. գալիս են.... Ծափահարում ենք... Ու սրանք չքվում են հավերջ, միանգամի՛ց»:

Լա՜վ, չշեղվեմ բուն թեմայից: Շատերի մոտ կարող է տարօրինակ թվամ, թե ինչպես հնարավոր է տպավորվել մեկից, եթե չի տեսել, անգամ շփում չկա, և այլ: Ասեմ` հնրավոր է: Արտակը, համենայն դեպս կարողացել է:
Արտ ջան քեզ շատ եմ սիրում, հարգում: Օրեցօր ավելի ու ավելի ես տպավորվում իմ պատկերացումներում: Հայավարի գրկախառնվում եմ:

[Kuk]

Արդեն մի չորս անգամ ստեղ տարբեր գրառումներ արեցի, վերջում «պատասխանել» կոճակը սեղմելու ժամանակ կարդացի գրառումս ու որոշեցի ջնջել, բայց էս մեկը նենց եմ գրում, որ չջնջեմ, բայց դե ինչ իմանամ, վերջում կարդալուց պարզ կլինի, որտև նախորդ գրառմանս մեջ էլ էի նույն բանը գրել, ուղղակի չորսի տեղը երեք էի գրել Բայց մեկա՝ էլի տհաճ գրառում եմ անելու, անչափահասներին ու հղի կանանց խորհուրդ չեմ տա կարդալ: Էս ասում եմ, որտև մի անգամ նման գրառումներիցս մեկի մասին ակումբի՝ բալիկ սպասող աղջիկներից մեկը տխուր դեմքով ինձ ասեց, որ իրեն խորհուրդ չի տրվում նման ապրումներ, փաստորեն գրառումս ծանր էր տարել Բայց չեմ կարողանում լռել, մեկա գրելու եմ: Շուրջս լիքը լավ բան կա, բայց ես չեմ սիրում դրական երևույթներով ծածկադմփոց անել բացասականը: Կողքից նայողի աչքով փորձում ես հասկանալ, թե ինչ է կատարվում մեր շուրջը ու ապշում ես: Մեծ հաշվով չես տեսնում ոչ մի դրական բան, ամեն ինչ գլորվում ա դեպի անդունդ: Արդեն հոգնել եմ էս ամեն ինչն ասելուց, արդեն սա ասելուց մոտս նենց տպավորություն ա ստեղծվում, որ ես տեսնում եմ ինչ-որ բաներ, որոնք տեսանելի չեն շատերի համար, բայց ախր մենակ ես չեմ, որ էս ամեն ինչը տեսնում եմ իմ աչքով, շատերն են տեսնում, մեծամասնությունը, գրեթե բոլորը: Բայց էդ բոլորի մեջ շատ են փառքի տենչացողները, անհագ փառամոլները, սկզբունքայնություն չունեցողները, ստրկամիտները, ովքեր կարող են հրճվել բացասական երևույթների գոյության առթիվ: Մարդիկ ընդհանուր իրավիճակը գնահատում են իրենց բարեկեցիկ կյանքով. քսան տարի առաջ սոված էի, ուրեմն վատ էր, հիմա կուշտ եմ, ուրեմն հիմա ավելի լավ է, քան քսան տարի առաջ: Ի՞նչ անեմ, ծիծաղե՞մ, ժպտա՞մ, թե՞… Ես էլ եմ հիմա ավելի բարեկեցիկ կյանքով ապրում, քան քսան տարի առաջ, բայց ես դրանով չեմ պայմանավորում, դրանով չեմ գնահատում ընդհանուր իրավիճակը. իմ մեջ էգոիզմը չափազանց չի: Լավ հիշեցի, կարծեմ Չուկն էր, մի անգամ ասեց՝ երկար գրելուց մեկ-մեկ էնթեր սեղմի, որ գրածդ կարդալ լինի. սպասեք մի հատ սեղմեմ
Հա, Նորտոնի՝ էս թեմայում գրածը կարդացի, լավն էր, բայց միքիչ էլ ես ավելացնեմ: Կարողա ակումբի նորեկներին էնքան էլ դուր չգամ իմ էս գրածով, բայց ասեմ, որ հիմիկվա ակումբն աչքիցս ընկնում ա, սկսում եմ չհետաքրքրվել ակումբի անցուդարձով: Ձանձրալի ա դարձել մի տեսակ: Էն ժամանակ թեմաներ կային, որ ոչ մի գրառում բաց չէի թողնում, արժեքավոր էին ինձ համար էդ թեմաներն իրենց պարունակությամբ հանդերձ, իսկ հիմա էդ թեմաներն ինձ համար գրեթե արժեք չունեն: Կար ժամանակ, երբ էս թեման ինձ համար արժեքավոր էր, իսկ հիմա արժեքավոր չի, կամ սակավ արժեքավոր ա: Էն ժամանակ շատ ավելի էմոցիոնալ էի գրում, ավելի շատ էի մտածում, թե ինչ թեմայով գրեմ, որ ձանձրալի չլինի կարացողների համար, ի վերջո բոլորս էլ այստեղ գրում ենք, որպեսզի այն ընթերցվի: Ու ես զարմացա նույնիսկ, որ էս թեման փակվեց, ու ինձ համար գրեթե միևնույնն էր, որտև արդեն չէի էլ կարդում գրառումները: Ու ստեղ մի հատ էլ էնթեր, որ անկապի թեմայից անցնեմ
Թեմաները մի կողմ, բա ակումբցիները: Փոխվել ա, վերաբերմունքը, վստահությունը, մոտիկությունը… Ակումբի շնորհիվ շատ մարդկանց եմ ճանաչում, որոնք ինձ համար հիմա շատ թանկ են, բայց դրանով չի սահմանափակվում ամեն ինչ: Կան մարդիկ, որոնց հետ շատ ավելի մոտ էի, որոնց շատ ավելի էի սիրում կամ հարգում, որոնք ինձ համար շատ ավելի թանկ էին, քան հիմա են: մարդիկ որոնց ժամանակին ինչ-որ չափով հարգել եմ, իսկ հիմա թքած ունեմ: Մարդիկ, ում ժամանակին քանի գնում, էլ ավելի էի սիրում, իսկ հիմա հակառակ պռոցեսն ա: Տխուր ա, բայց էդ ա, թե ով կամ ովքեր են մեղավոր, դրա մասին չի, որ խոսում եմ: Ստեղ մի հատ էլ Էնթեր անեմ, մի երկու բառ էլ վերջին «կայֆերից» ու վերջ, էլ չեմ վատնի ձեր թանկագին ժամանակն իմ զազրախոսությամբ:
Անասունը կենդանի, կոնյակն արբուն, դեռ կարելի է սպասել, վախենամ գա ժամանակ, որ մկներին միայն կրծող ասենք, ծաղիկներին միայն բույսեր, լիֆերին միայն կրցքկալներ, գերմանացիներին նեմեց չասենք, իսկ ովքեր կասեն, կենթարկվեն քրեական պատասխանատվության: Այ հորթեր, սթափվեք, սենց շատ չեք ձգի, ինչքան էլ ձգեք, քթներիցդ գալու ա. քսան հոգի ջահել երեխա, կին ու տարեց մարդիկ են հավաքվում բերդից նոր դուրս եկած Ազատության Հրապարակում, հիստերիկի նման խրձով վիժվածքներ եք ուղարկում վրեքերը: Քսան հոգի անզեն երեխեքից եք սարսափում, դուք էդ ոռով կարաք երկար ձգե՞ք: Կեսը գոմիկ, կեսը նառկաման, կեսը արնախում մարդասպան ու այլ տեսակի անասուններ, կամ, ինչպես նոր օրենքն ա պահանջում՝ կենդանիներ: Երեխեքի բառապաշարը որոգայթից ու ինչ-որ անմակարդակ սերիալների բառապաշարից էնկողմ չի անցնում, սրանք օտարալեզու դպրոցներ են ուզում բացեն: Բա ո՞ւր են էն տխուր հայրենասերները, թող գան, թող մի բան զառանցեն ձևի համար, սատկել ե՞ն: Կինո-Մոսկվայի ամառայինը քանդելու պահերն ի՞նչ եղան, ձեն-ձուն չկա ոնց որ: Ինչ-որ ճարտարապետներ գլուխ էին բարձրացրել, բողոքում էին, դե Հյուսիսյին Պողոտան ավիրելու ու «էլիտար» շենքերով լեցուն մեռյալ թունել սարքելու ժամանակ բողոքեիք, թե՞ էն ժամանակ կառուցվելիք շինությունների քանակը մեծ էր, ամեն մեկիդ մի փոր լափ հասնելու էր, դրա համար սսկվել էիք: Ո՞վ չգիտի, որ էդ պողոտայի տակով գետ ա գնում, որ մի թեթև ցնցումից կարողա էդ բարձրահարկերը գետնին հավասարվեն, կամ ո՞վ ա ասել, որ պետքա ինչ որ անդուր շինություն լինի Ազատության Հրապարակին դեմ-դիմաց, որն իր բարձրությամբ պետքա գերազանցի Օպերայի շենքին: Ու ստեղ մի հատ էլ էնթեր
Բարի գիշեր