ԱԽ.մեր ֆուտբոլը,իսկական ֆանտաստիկ ֆուտբոլ ունենք,ընենց ֆանտաստիկ,որ մենակ Հայաստանի առաջնությունում կարաս տեսնես պայքարի ժամանակ ֆուտբոլիստը ընկնի ցեմենտին,որովհետև սահմանային գծից հետո ընդամենը կես մետրա խոտ:
ԱԽ.մեր ֆուտբոլը,իսկական ֆանտաստիկ ֆուտբոլ ունենք,ընենց ֆանտաստիկ,որ մենակ Հայաստանի առաջնությունում կարաս տեսնես պայքարի ժամանակ ֆուտբոլիստը ընկնի ցեմենտին,որովհետև սահմանային գծից հետո ընդամենը կես մետրա խոտ:
Первая рюмка, первая сигарета, первая ночь, как же далеко всё это.........
Meme (11.04.2010), My World My Space (10.04.2010), Yellow Raven (10.04.2010), Աբելյան (11.04.2010)
Ես քեզ սիրում եմ, ակնթա՜րթ:
Ինչ հաճելի է, երբ երեկոյան հոգնած, արդեն բոլոր գործերդ ավարտած, տուն ես գալիս` ճանապարհին մտածելով ամեն ինչի մասին և փոքր-ինչ տխուր, երբ հանկարծ հանդիպում ես քեզ ընդառաջ եկող մի մարդու, քեզ շատ ծանոթ, որի հետ սովորել ես դպրոցում 4 տարի և հետո կորցրել նրան, իսկ դպրոցի վերջին տարում նորից գտել, և նա ուրիշների նման հայացքը չի փախցնում կամ փորձում չտեսնելու տալ, այլ ժպտալով մոտենում է քեզ, ջերմորեն գրկում, համբուրում և մի փոքր խոսում դեսից-դենից:
Դա ընդամենը տևեց 5 րոպե, ոչ ավելին, բայց մինչև այսօրվա վերջ իմ լավ տրամադրությունը ապահովված է:
Ես քեզ սիրում եմ, իմ հի՜ն ընկեր:
A.r.p.i. (11.04.2010), Agni (10.04.2010), Ariadna (14.04.2010), Chuk (10.04.2010), Meme (10.04.2010), Minerva (10.04.2010), My World My Space (10.04.2010), Yeghoyan (10.04.2010), Աբելյան (11.04.2010), Արևածագ (11.04.2010), Արևհատիկ (10.04.2010), Գուգօ (12.04.2010), Դատարկություն (10.04.2010), Դեկադա (11.04.2010), Ժունդիայի (11.04.2010), Ինչուիկ (12.04.2010), Մանուլ (10.04.2010), Ֆոտոն (11.04.2010)
Վախ, ոնց էի կարոտել էս զգացողությանը` կարևոր խաղից առաջ սպասումի ու էդ սպասումը վայելելու զգացողությանը, երբ ստամոքսդ մի տեսակ սեղմվում ա: Վերջերս հեռացել էի ֆուտբոլից, մոռացել էի, որ կարող ա սենց հույզեր պարգևի, որ մի պահ մոռանաս խնդիրներիդ մասին ու մտածես մենակ սիրածդ թիմի հաղթանակի մասին: Որ վիճես հակառակորդ թիմի երկրպագուների հետ, որ համոզված լինես քո թիմի հաղթանակի վրա, բայց էլի վախենաս, որ մեկ էլ տեսար`պարտվեց: Որ անընդհատ ժամին նայես ու ասես` դե ե՞րբ ա սկսելու: Որ գիշերվա հազարին ուրախությունից կամ բարկությունից գոռաս` հարևանների մասին չմտածելով: Որ նախորդ մի քանի գիշերը շուտ քնես, որ էս գիշեր հանկարծ պատահաբար աչքդ չկպնի: Որ քննություն, դիպլոմային թողես ու նստես էկրանի առաջ: Որ սենց ռոմանտիկ զեղումներ ունենաս, որոնք ինքդ քեզ էլ տարօրինակ են թվում, բայց ընդհանրապես չանհանգստանաս, որ տարօրինակ ես:
Առաջ, Բարսա:
Վերջին խմբագրող՝ Minerva: 10.04.2010, 21:38:
What is mind? No matter. What is matter? Never mind!
ինչ հաճելի չէ մտածել,որ հեսա էլ կլասիկոնա սկսում,բայց դու կարողա չկարողանաս վայելել մի բաժակ գարեջրի հետ,որովհետև ոչ հեռավոր ապագայում քեզ քնություննա սպասում,որին դու մեկա ֆիզիկապես չես հասցնում,մի այնպիսի չհավատալի տհաճությամբ ես սովորում,որ հանկարծ չկտրվես,որ հետագայում դիպլոմի պրոբլեմ չունենաս,որ տանես ձևական ներկայացնես մի աշխատանքի համար,որ գործազուրկ ամբողջ կյանքումդ չմնաս ու արդյունքում գիտակցես, որ այն հաճույքները, որը կարող ես էսօր էլ կլասիկոյից ստանալ,վաղը ամառային արևի ջերմություն ճառագող ճառագայթներից ստանաս չես ստանա,որտև պետքա քնության համար պարապես.Էխ մի տարի մնաց.ինձ մենակ բանակը կփրկի.
Первая рюмка, первая сигарета, первая ночь, как же далеко всё это.........
Minerva (10.04.2010), VisTolog (10.04.2010), Yellow Raven (10.04.2010), Արևհատիկ (10.04.2010)
Երեկ էնպիսի քեֆ եմ արել...ամենամոտ ընկերուհուս հարսանիքն էր: Է՜խ, 15 տարի է անցել, բայց մենք մինչեւ հիմա ասես նույն մարդիկ լինենք...չէ՛, նույնը չենք, մեծացել ենք, բայց նույն կերպ մտերիմ ենք: Միասին նույն դասարանում էինք սովորում, միասին գնում-գալիս էինք դպրոց, բակում միասին խաղում, ման գալիս...ավարտեցինք դպրոցը, ամեն մեկս տարբեր բուհեր ընդունվեցինք, տարբեր հետաքրքրություններ ձեռք բերեցինք, բայց միեւնույնն է, միմյանց համար մնացինք ամենամոտ ու հարազատ մարդիկ: Հաղթահարում էինք մեզ բաժանող 1 հարկի տարբերությունը, հայտնվում մյուսի տանն ու պատմում, թե ինչպես ենք օրն անց կացրել, կիսվում հույզերով, դժգոհում շեֆերից...
Երեկ արտասովոր օր էր....հարսնաքույր էի, շատ ուրախ էի, այնքան ուրախ, որ նույնիսկ մի պահ չեմ դադարել պարել, այն էլ պարել հայկական երաժշտության տակ /տաշի՜/, ինչն այնքան էլ չեմ սիրում թե՛ լսելու առումով, թե՛ պարելու...Արդյունքում այսօր ողջ օրը մի կերպ էի քայլում, էլ չասած առավոտյան ինչ դժվարությամբ եմ ինձ ստիպել վեր կենալ ու գործի գնալ: Հիմա մի տեսակ տխրություն է բայց իջել, գիտեմ, որ անտեղի է գուցե, բայց դե...այնպիսի տպավորություն է, որ մենակ եմ մնացել: Չեմ կարծում, որ հեռավորությունը ինչ որ բան փոխի մեր հարաբերությունների մեջ, բայց մենք այլեւս չենք հանդիպի, ինչպես առաջ....հիմա պետք է նախապես զանգել, հարցնել, պայմանավորվել, հարմարեցնել եւ այլն եւ այլնԻնչ բարդ է դառնում, կամ գուցե ես եմ չափազանցնում...Ինչ ուրախ նոտայով սկսեցի, ու ինչ նոտայով եմ ավարտում....չէ՛, էսպես չի լինի...ջան ախպերս, ջա՛ն, ջա՛ն, ջա՛ն...էլ չգիտեմ, թե չե մի քիչ էլ կերգեի
A.r.p.i. (11.04.2010), Ariadna (14.04.2010), CactuSoul (10.04.2010), Chuk (10.04.2010), Meme (10.04.2010), My World My Space (10.04.2010), Norton (11.04.2010), Sona_Yar (14.04.2010), Yeghoyan (11.04.2010), Yellow Raven (10.04.2010), Yevuk (10.04.2010), Արևհատիկ (10.04.2010), Դեկադա (11.04.2010), Երվանդ (10.04.2010), Էլիզե (27.04.2010), Ժունդիայի (10.04.2010), Ինչուիկ (12.04.2010), Ձայնալար (11.04.2010), Մանուլ (10.04.2010), Նարե (10.04.2010), Ուլուանա (11.04.2010)
Անկապ օրագիր - անկապ գրառում.
Չես հոգնե՞լ...
Մի՛ ունեցիր մեծ հույսեր, որպեսզի չունենաս մեծ հուսախաբություններ:
Փնտրում եմ ABS, SRS, կլիմատ կոտրոլ, կռուիզ կոնտրոլ, չորս քաշող անիվներով, անվտանգության համակարգով ԸՆԳԵՐՈՒՀԻ՝ փողոցում սաղ ջանդակով վրեն հենված քայլելու համար: Հոգեցունց ըլնեմ:
DIXIcarpe noctem
Amaru (10.04.2010), CactuSoul (11.04.2010), cold skin (14.04.2010), helium (11.04.2010), impression (12.04.2010), Jarre (14.04.2010), Kita (11.04.2010), Kuk (11.04.2010), My World My Space (10.04.2010), Ungrateful (11.04.2010), VisTolog (11.04.2010), Yellow Raven (10.04.2010), Դարք (10.04.2010), Դեկադա (11.04.2010), Էլիզե (27.04.2010), Մարկիզ (11.04.2010), Ռուֆուս (12.04.2010)
Հիմա ոչ միայն լսում եմ, այլ նաև մի քիչ նվագում: Բառերն էլ կարդալով թեթև երգում եմ, մնում է անգիր անել ու նվագելն ու երգելը սինխրոնիզացնել:
Բա, այ սենց ա լինում, որ էլ ակումբ մտնելու ժամանակ չի լինում:
Վերջին խմբագրող՝ AniwaR: 11.04.2010, 17:57:
«Ճիշտ և սխալ արարքների մասին պատկերացումներից այն կողմ մի դաշտ կա: Ես քեզ այնտեղ կհանդիպեմ»:
Հետաքրքիր է, թե ինչպես է ամեն մի սոց. շփման շրջանում գործում "վերխ"-ի ու իշխանություն դրսևորելու առանցքային օրենքը` հիմնված անհանդուրժողականության ու "իրենց թույլատրելի" կամայականության վրա: Թեև, հետաքրքիր չի, միայն հիասթափեցնող է ու դժգույն: Ու ինչքան տրորված սրտեր, կորուստ, դառնություն: Չէ, էս մեղադրանք չի: Ով իրավունք ունի մեղադրել: Ափսոսում եմ ուղղակի:
Օրվա միտքը. մարդ երևի կյանքում էդքան անկեղծ չի լացում, ինչքան որ սոխ կտրելուց…
…և այդպես էլ չհասկացա՝ ով եմ ես…
մի Աղջիկ, որը երազում է մի օր Թիթեռ դառնալ, թե՞ Թիթեռ, որը երազում է Աղջիկ լինել…
A.r.p.i. (12.04.2010), Farfalla (13.04.2010), impression (12.04.2010), Jarre (12.04.2010), Kita (12.04.2010), Meme (12.04.2010), My World My Space (12.04.2010), Nare-M (10.01.2011), Ribelle (17.04.2010), Sona_Yar (14.04.2010), VisTolog (12.04.2010), Yevuk (13.04.2010), Ժունդիայի (13.04.2010), Ինչուիկ (12.04.2010), Հայկօ (13.04.2010), Ձայնալար (13.04.2010), Շինարար (12.04.2010), Ուլուանա (12.04.2010), Ռուֆուս (12.04.2010)
էսօր լավ էր քանց, թե երեկ
Первая рюмка, первая сигарета, первая ночь, как же далеко всё это.........
VisTolog (12.04.2010)
Ժամանակի ընթացքում դու կնկատես, որ եթե ուզում ես երջանիկ լինել մեկի հետ, ապա դու նրա կարիքը երբեք չպիտի ունենաս:
Կնկատես նաև, որ այն մեկը, ում սիրում ես (կամ էլ կարծում ես իբր թե սիրում ես) ոչինչ էլ չի ուզում քեզանից: Եզրհանգումը միակն է` այդ մեկը, պարզապես, չի պատկանում քեզ:
Դու սովորում ես ինքդ քեզ գնահատել, լինել հոգատար անձիդ նկատմամբ և, հատկապես, սիրել այն մեկին, ով սիրում է քեզ:
Գաղտնիքը չի կայանում նրանում, որ պետք է վազես թիթեռների հետևից: Պարզապես խնամիր քո պարտեզը. ա´յ կտեսնես` թիթեռները կգան դեպի քեզ:
Վերջապես դու կգտնես ո´չ թե նրան, որին դու էիր փնտրում, այլ նրան, ով փնտրում էր հենց ՔԵԶ.
Ժամանակի ընթացքում...
Վերջին խմբագրող՝ Ժունդիայի: 13.04.2010, 23:32:
Բոլոր ճանապարհները տանում են դեպի մահ: Մոլորվի´ր:
Բրազիլի պատմությունը
Չուտես, չխմես, օր ու գիշեր իրան նայես:
Ariadna (14.04.2010), Artgeo (14.04.2010), Farfalla (14.04.2010), helium (14.04.2010), My World My Space (13.04.2010), Nare-M (10.01.2011), Ribelle (17.04.2010), Yeghoyan (13.04.2010), Yevuk (14.04.2010), Բարեկամ (14.04.2010), Դեկադա (14.04.2010), Երկնային (14.04.2010), Ինչուիկ (14.04.2010), Ձայնալար (13.04.2010), Մանուլ (18.04.2010), Ուլուանա (13.04.2010)
Պրիմիտիվ լավ տրամադրության բաղադրատոմս:
Գիշերը, մենակ նստում ես համակարգչի դեմը, բացում ես ինչ որ սոց. սանց, կամ սկայպ... մի խոսքով` շփման միջոց: Միացնում ես հաճելի ու հոգեվիճակիդ լեզվով խոսացող երաժշտություն, լույսերն անջատում ես, երաժշտության ձայնը բարձրացնում…
Մտնելով սոց. ցանց` տեսնում ես մի քանի տարբեր նամակներ, ընտրելով այն նամակի հեղինակին, որը էս պահին քեզ կհասկանա, քո հետ կզրուցի քո ուզածի պես` պատասխանում ես իր նամակին: Սկսում ես խոսաքցությունը նրանից, որ իրան առաջարկում ես, քո տվյալ պահին լսած կատարումը: Բեռնում, լսում ա, դուրը գալիս ա… ներկայացնում ես հիմա քո վիճակը` ընկալում ա: Ինքն իրան խոսաքցության թեմա ա բացվում: Զրուցում եք… իսկ դուրսը գիշեր ա` ոչ մեքենաների ձայներ, ոչ ծտերի, ոչ էլ մարդկանց… լռություն: 100%-ով մտնում ես երաժշտությանդ մեջ, լսում ես ամեն ձայնը, բիթը, բասը, ընկալում ես տակտը ու ռիթմը: Ընթացքում զրուցում ես մտերիմ մարդու հետ… չգիտեմ ինչի, էդ մարդը պետք է լինի հակառակ սեռի ու ընկեր: Ոչ ավել: Տենց հետաքրքիր ա:
Վերցնում ես ծխախոտի տուփը, հերթական սիգարետը «կպցնելու» համար, ու տեսնում ես, որ տուփը համարյա լիքն է…`+1 մտահոգվելու առիթ քիչ:
Զրուցակցիդ խնդրում ես, որ սպասի, էլ ավելի ես բարձրացնում երաժշտության ձայնը և գնում ես սուրճ սարքելու: Սարքում ես, քո ուզածի պես, իդեալական, նենց` ոնց դու սիրում ես: Պատրաստում, լցնում ես ու գալիս ես խոսաքցությունը շարունակելու:
Ինետն ու համակարգիչը լավ բաներ են, բայց ինչպես նշել եմ նախկին գրառումներիցս մեկում` ուրախ եմ, որ իրանց հետ ծանոթացել եմ հասուն տարիքում: Չէ, սա լրիվ ուրիշ թեմա է:
Ինետդ լավ է աշխատում, ավելին` գերազանց: Զարմանալի է, բայց Օրանժը մեկ-մեկ սենց նվերներ անում է ու դա ավելի է բարձրացնում տրամադրությունդ: Ստատուս` “Չգրեք, ես ում որ պետք ա կգրեմ” բայց դա անտեսվում ա, ու նամակներիդ քանակը արդեն անցնում է 10-ը: 10-ն էլ տարբեր մարդկանցից… իրանք էլ են մտերիմ, բայց էսօրվա համար չեն: էսօրվա զրուցակցիդ գտել ես, ու ուրիշն ուղղակի կխանգարի:
Առավոտ 10-ին աշխատանքի ես, բայց էդ մտքերը գլորել ես ուղեղիդ էն փոշոտ ու մութ անկյունը, որ չերևան:
Խանգարող հանգամանքն 1-ն է: Ստեղնաշարի ձայնը… բայց դա տանելի է:
Մի քանի ժամ է, արդեն նստած ես` բայց ոչ մեջքիդ ցավն ես զգում, ոչ էլ աչքերիդ հոգնածությունը:
Ստանում ու ուղարկում ես, մենակ ուրախություն արտահայտող սմայլիկներ…
Մեկ մեկ, ինչ որ բան ասելուց կամ գրելու` ուղեղումդ վերնթերցելով, հասկանում ես, որ դա էնքան քոնն է, որ բացի քեզնից դա ոչ ոք չի հասկանա: Կարդում ու տեսնում ես, որ լրիվ խառը ու անհասկանալի ինչ որ նախադասություններ ես գրել: Դու հասկանում ես, բայց կարդալով որպես կողմնակի մարդ` զգում ես, որ անհասկանալի ա ու լրիվ այլ լեզվով ա: Սթափ ուղեղով խմբագրում ես ու նորից ամեն ինչ նորմալ է, հասանելի է… բայց արդեն էն չի: Էն չի, ինչը որ դու ուզում եիր փոխանցել, քո զգացածը չի: Հասկանում ես, որ ավելի լավ է տենց, քան քո լեզվով: Ու... «պատասխանել», «OK», «передать», «Send» կամ «отправить» :
Փոքր ժամանակվանից մի սովորություն ունեմ՝ պարբերաբար թղթեր եմ պատռում: Երևի դա ներվեր հագստացնելու ամենալավ միջոցն ա:
Հետաքրքիրը էն ա, որ եթե ոչ պետքական թուղթ ա, պիտի գցեմ աղբարկղը, առանց պատռելու չեմ գցում ու էնքան եմ կտոր-կտոր անում, որ էլ հնարավոր չի լինում:
Ավարտական դասարաններում, որ պարապմունքի էինք գնում, մեր դասատուն լիքը թուղթ էր դնում սեղանին, որոնց վրա երեխեքին խնդիրներ էր բացատրում: Ամեն մեկն էլ էդ թղթերը մի տեղ էր գցում, ներվերիս վրա ազդում էր էդ թափած վիճակը ու կողքից սկսում էի հավաքել:, սովորության համաձայն պատռում էի, լցնում տոպրակի մեջ: Հետո ում թուղթը կորում էր, ասում էին «Արևից հարցրեք»
Մի անգամ էլ մեր դասարանի մի տղա թղթերի վրա քննական հարցաշար էր գրել, որոնք խառնվել էին թղթերի հետ ու իմ ձեռքի զոհն էին դարձել:
Էդ պահին, որ նայում էի էդ տղայի ջղայնացած դեմքին ու մնացած երեխեքի ծիծաղին, ես էլ չգիտեի թե ինչ անեմ: Բայց, որ դերերը հակառակը լինեին, ես հաստատ կտփեի էդ տղուն
Հա, երևի մի տարի առաջ էր, չգիտեմ խելքիս ինչ փչեց, գնացի մի քանի հատ պատվոգիր, տարբեր խմբակների սերտիֆիկատներ ունեի, դրանք էլ պատռեցի: Մի քանի օր առաջ հիշեցի, քիչ էր մնում լացեմԹե, ասա քեզ ինչ էր խանգարում էդ թղթերը:
Հիմա էլ նենց ա ստացվել, որ բացի իմ լեկցիաներից, ոչ մի բան թղթերի վրա չեմ գրում: Լրիվ կոմպով եմ հավաքում: Ու էդ մաքրազարդելու նոպան, որ գալիս ա, կոմպիս մեջից մի քանի հատ ֆայլ եմ ջնջում, որոնք կարող ա ընդամենը 50KB զբաղեցնեն:
Կարող ա՞ ես գիժ եմ
Սիրում եմ կյանքը, ինքն էլ ինձ է սիրում
A.r.p.i. (14.04.2010), Jarre (14.04.2010), Meme (14.04.2010), My World My Space (14.04.2010), Valentina (30.06.2011), Yevuk (14.04.2010), Դատարկություն (14.04.2010), Դեկադա (14.04.2010), Ժունդիայի (14.04.2010), Ինչուիկ (14.04.2010)
Այ մարդ, ինչո՞ւ ինձ վարկանիշ չի տալիս էտ մարդը
Հետևից ընկած էս էրկու օրը ասում եմ, այ մարդ տուր՝ վարկանիշ տուր՝ ձեն չի հանում։ Մտածում եմ ադմինին գրեմ բողոքեմ
Իմ համար էտ անտեր վարկանիշը շատ-շատ-շատ մեծ նշանակություն ունի.... Իմ ամբողջ նպատակը հենց էտ վարկանիշ ստանալնա, իսկ էտի բռնելա ու չի տալիս վարկանիշս
ՀԳ՝ հանկարծ ինձ սխալ չհասկանաք, խոսքը իբեյի վարկանիշների մասինա(դե ընդեղ որ վարկանիշներդ քիչա լինում հետդ վախում են գործ բռնեն)
A.r.p.i. (14.04.2010), Ariadna (14.04.2010), Farfalla (14.04.2010), Gayl (14.04.2010), helium (14.04.2010), Kita (14.04.2010), Meme (14.04.2010), Nadine (14.04.2010), Norton (14.04.2010), Rhayader (16.04.2010), Ungrateful (15.04.2010), Yevuk (14.04.2010), Արևհատիկ (14.04.2010), Դարք (14.04.2010), Դեկադա (14.04.2010), Ժունդիայի (14.04.2010), ԿԳԴ (16.04.2010), Ձայնալար (14.04.2010), Նարե (14.04.2010), Ուլուանա (14.04.2010), Ռուֆուս (14.04.2010)
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ