Մարդիկ սովորաբար կախվածություն են ունենում թմրանյութից, ալկոհոլից... նաև` համակարգչային խաղերից:
Էսօր մտածում էի (
Լավ, ուշադրություն մի դարձրեք
Վերջին խմբագրող՝ Մանուլ: 24.02.2010, 00:34:
Մի՛ ունեցիր մեծ հույսեր, որպեսզի չունենաս մեծ հուսախաբություններ:
վաաայ, գլուխս ոնցա ցավում...
սաղ հեչ, մեկա, մեռնեմ էլ դեղ չեմ խմելու
VisTolog (20.05.2010), Yellow Raven (24.02.2010)
Էնքան շուտ եմ ձանձրանում միևնույն բանից: Փոփոխություն էի ուզում ու ստացա փոփոխություն: Իսկ հիմա հոգնել եմ էդ փոփոխությունից. էդ էլ ա հնացել:
Ու նորից փոփոխություն ա պետք:
Կարդում եմ ars83- ի « Հայրը » պատմությունը ու աչքիս առաջ է գալիս 5-7 տարվա վաղեմություն ունեցող մի դեպք: Թեպետ քիչ է դա անվանել դեպք, որովհետև այդ պատմությունը այդպես էլ ավարտ չունեցավ... կոտրվեցին սրտեր, փչացան՝ ավելին իսպառ մոխրացան հարաբերություններ...մնաց հոգու ծանրություն:
... ծնողները երբեք չեն «տեսնում» իրենց զավակների սխալները, չեն ուզում «տեսնե»լ, չեն ուզում անգամ մտածել.. անգամ երբ դաժան ճակատագիրը նրանց բերում ու կանգնեցնում է էլ ավելի դաժան ու անողոք իրականության առաջ՝ նրանք էլի չեն «տեսնում>.... որովհետև նրանք ծնող են՝ իրենց զավակին ծը- նողը և իրենց զավակի մեջ տեսնում են միայն այն՝ ինչը ուզում են տեսնել, ինչը սերմանել են, ինչը տվել են... անկախ նրանից ինչն է զավակը վերցրել, կամ արդյո՞ք նա վերցրել է ինչ որ մի բան տվածից:
... որովհետև ծնող են...նրանք միայն աղոթում են...
... իզուր կարդացի... լրիվ ներքնաշխարհս խառնվեց իրար...
կա և չկա, անկապությունն էլ հոգնեց: Գարուն ա դեմը: ուխ, հեսա ծառերն են բողբոջելու, մարդիկ են բարիանալու, կատուներն են աղմկելու: Սիրուն ա, ճիշտ ա ու լավն ա
Տատիկնեցս տուն քաղաքից դուրս տանող գազելներով ենք գնում:
Մեկ-երկու ամիս առաջ էլի գնում էի տատիկենցս տուն: Իմ սիրած տեղում էի նստած` պատուհանի մոտ (վարորդի ուղղությամբ), ու պատուհանից դուրս էի նայում: Մեծ ճանապարհ էր, կողքերն էլ մենակ դաշտեր էին, շենք-մենք չկար: Ճանապարհի մեջտեղում էլ բարձր սյուներով մեծ գովազդային վահանակներ կային:
Մեկ էլ մի վահանակ եմ տեսնում, բայց գովազդ չի վրան, սիրուն նկար ա: Զարմացա, բայց ուրախացա: Զարմացա, որ մարդիկ գովազդով փող աշխատելու փոխարեն նկար են դրել: Հենց նույն պատճառով էլ ուրախացա
: Երկինքը պատկերող նկարներ շատ եմ սիրում
Մեկ էլ մի քիչ մոտեցանք, տեսա` ոչ մի նկար էլ չկա. վահանակը դատարկ էր, ուղղակի միջից երկինքն էր երևում
Վերջին խմբագրող՝ Մանուլ: 24.02.2010, 20:51:
Մի՛ ունեցիր մեծ հույսեր, որպեսզի չունենաս մեծ հուսախաբություններ:
Farfalla (24.02.2010), helium (25.02.2010), Kita (24.02.2010), Legolas (25.02.2010), murmushka (24.02.2010), Ribelle (25.02.2010), Sona_Yar (24.02.2010), Yellow Raven (25.02.2010), Yevuk (24.02.2010), Աբելյան (27.02.2010), Արևհատիկ (24.02.2010), Երկնային (25.02.2010), Հայկօ (25.02.2010), Մարկիզ (25.02.2010), Ուլուանա (24.02.2010), Փոքրիկ (24.02.2010), Ֆոտոն (25.02.2010)
Ռուսական « Ֆինանս» ամսագիրը հրատարակել է 2010թ. Ռուսաստանի 500 միլիարդատերների վարկանիշային ցուցակը, որտեղ իրենց ուրույն տեղն են գտել նաև 9 հայ գործարարներ: Իհարեկե կզարմանայի, որ հայերը զբաղեցնեիր առաջի հորիզոնակաները, որովհետև ռուսները ինչքան էլ որ տեղ տան իրենց հողում՝ չեն թողնի նախատեսվածից առաջ գնան: Ինչևէ...91-րդ տեղը զբաղեցրել էր գործարար Դանիիլ Խաչատուրովը / ազգանունն էլ երևի ռուսկանացրել է ի հարգանք ռուսների/՝ 790 մլն դոլար կարողությամբ: Ինը հոգանուց ցուցակում ինձ մենակ «ծանոթ» էր « Տաշիր»- ի նախագահը՝ Սամվել Կարապետյանը՝ իր 580մլն դոլարով՝ այն էլ վերջին շրջանի աժիոտաժի հետ կապված: Հիմա ես կարդում եմ ու կամաց հայազքս հասավ ամենից հարուստներին, որոնցից մենակ Աբրահամովիչին գիտեի/ աչքիս սա էլ Աբրահամյան է եղել, բայց էլի հարգանքի տուրք մատուցելով փոխել է ազգանունը/: Այս մեկինն էլ կազմում էր ոչ ավել ոչ պակաս 17 մլրդ դոլար՝ գրավելով երրորդ պատվավոր տեղը:
... տեսնես սրանք իրենց հաճույքներից չեն բավարարվե՞լ, գոնե մի քիչ էլ բարեգործությամբ զբաղվեն... մեր ընտանիքի ընկերներից մեկի երեխան ունի տեսողական խնդիրներ, բայց մարդիկ չեն կարողանում 20 հազար դրամ ստեղծեն, որ տանեն բժշկի, իսկ երկրագնդի մի այլ ծայրում ինչ որ մի օլիգարխ երեևի նստած հրճվում ա, որ ունի էտքան փող ու իրեն աստվածների դասին է կարգում...
Այնպես եմ պատրաստվում, կարծես ինչ որ կարևոր իրադարձություն է տեղի ունենալու, իսկ իրականում դա այնքան աննշան բան է…
Կաթիլ (26.02.2010)
Վաաայ, Գարուն ջան, գալի՞ս ես....… Սիրում եմ քեզ…
ԱՄԵՆԱԿԱՐԵՎՈՐԸ ԱՉՔՈՎ ՉԵՍ ՏԵՍՆԻ, ԱՄԵՆԱԿԱՐԵՎՈՐԸ ԶԳՈՒՄ ԵՆ...
helium (26.02.2010), Legolas (26.02.2010), Yellow Raven (01.03.2010), Yevuk (26.02.2010), Արևհատիկ (26.02.2010), Դատարկություն (26.02.2010), Կաթիլ (26.02.2010)
Այ անասո՛ւն: Չեմ վիրավորում
Եթե դիմացինը ոչինչ չի արել, հարվածելու տեղիք չի տվել, դիմացինի ոչ մի արարք հարվածելու առիթ չի ստեղծել, չի կարելի նրան հարվածել, նույնիսկ այն դեպքում, եթե ինչ-որ բանից բարդույթավորված ես: Անտեղի հարձակումը հաճախ կարող է խոսել տվյալ անձի բարդույթների մասին: Է հետո՞, ո՞վ ա մեղավոր, ո՞վ ա պարտավոր տանել այդ անտանելին կամ դժվար տանելին:
Պետք չի հավատալ մի բանի, որի գոյությյան լինելիությունը հարցականի տակ ա: Կարելի ա ընդամենը հուսալ, բայց հավատալ… Պետք չի ստորանալ, չեղած բանի վրա հույս դնել, չեղած բանը պաշտել: Տարբերությունը ո՞րն ա: Չեղած բանի համար մարդու վրա հարձակվել, բայց արդյունքի չհասնել, հայտնվել ծաղրի հարթակում: Անօգնական, անտեղյակ, անհույս, ան…:
Էդքան վախենալու բան կա՞ բարձրաձայնելու մեջ: Տեսածի մասին խոսելը, սեփական մտքերն արտահայտելը, դրանք շրջապատի սեփականությունը դարձնելն էդքան վտանգավոր ա՞: Ոչ ոքի չեն սպանել, ոչ մի հանցագործություն տեղի չի ունեցել, ոչ մի արտակարգ ու սարսափելի երևույթ տեղի չի ունեցել, ընդամենը մտքեր են արտահայտվում. ենթադրություն, երևակայություն, բառեր, տառեր, կետադրություն, դատարկ տողեր ու էլի բառեր… Դադար: Հետո՞, ի՞նչ ա պատահել, ո՞վ ա իր վրա վերցնում, ո՞վ գլխին դատարկ տեղ ունի, մազ աճացրեք, կամ կրակեք, վախենում ե՞ք, տվեք թող ուրիշը կրակի. անսպասելի
Հետաքրքիր ա՝ Եվայի կերած խնձորը շխկշխկան էր, թե փխրուն: Որ Եվան հետույքը բաց էր ման գալիս, դա բարոյական է՞ր, թե՞ մեկա իրան տեսնող չկար: Ինչի՞ երկու երեխուց ավել չունեցան: Որտև միշտ Ադամի մոտ մերկ ա եղել, էդ տղեն զզվել ա արդեն, հետաքրքրությունն էլ ա փախել, թեչէ բազմազավակ կլինեին. ոչ զբաղմունք ունեին, ոչ էլ, հենա կզբաղվեին, էլի, ի՞նչ ա եղել:
Հաջորդն ո՞վ ա: Կա՞ հաջորդ, թե՞ հերիք ա
Ճամփաները բոլոր դեպի մահ են տանում…
Տխուր ա միտեսակ
Բա ի՞նչ անեմ, թատրոն կարելի ա գնալ
Yellow Raven (01.03.2010)
Ամեն կորուստ ձեռքբերում ա, ամեն մահ վերակենդանացում ա, ամեն վերջ՝ նորի սկիզբ ա… Կորուստները, մահերն ու վերջերը մի կողմ եմ դնում… անցյալը չես փոխի, բայց կարող ես բաց թողնել իրան… ժամանակն ա գրքիս նոր գլուխը գրելուն, որը կոչվելու ա «Վերջապես սկսում եմ ինքս ինձ մի քիչ մեծ զգալ…»
…և այդպես էլ չհասկացա՝ ով եմ ես…
մի Աղջիկ, որը երազում է մի օր Թիթեռ դառնալ, թե՞ Թիթեռ, որը երազում է Աղջիկ լինել…
…զզվում եմ,որ հայը մահմեդական է դառնում ու մոռանում է,որ ինքը կրոնով ա որ մահմեդական ա, ու մոռանում է իր ազգը,առնում«մրդկության բարեկամ»
վաղուց չկայի, մեկ էլ եկա տեսնեմ անկապ օրագիր 3-ը փակված է, տխրեցի. օգնության եկան բարի մարդիկ, ահա գտա իմ հարազատ վայրը, շնորհակալ եմ:
վաղուց չկայի...
ընկա՞ր. ոչինչ, դա դեռ վերջը չէ...
Yellow Raven (01.03.2010), Լեո (27.02.2010), Մանուլ (27.02.2010)
գնում եմ աշխատանքի.
բեյջս չգտա.
զանգեցի տուն. մաման տանն էլ չկտավ...
չանհանգստացա, մտածեցի ով էլ գտնի- կվերադարձնի, քանի որ ընկերությունն ուր աշխատում եմ բոլորին քաջ հայտնի է ու շատ սիրելի ու հետևաբար այն չի կորչի
զանգում ա մաման.
-ի?նչ մաղարիչ կանես, բեյջդ գտնվել ա:
ասում եմ հա? ով ա գտել, որտեղից???
-Գազի տղեն ա բերել մեր տուն
ուրեմն էս գազի տղեն մեր ներքևի թաղերից գտնում ա բեյջս/նախորդ օրն աննկատելիօրեն գրպանիցս ընկել էր/, հարձուփորձ ա անում, մեկ էլ մեր հարևանն ասում ա բա էտ մեր հարևանն ա, տան տեղն ա բացատրում, ու այդ տղան բերում ա մեր տուն ու տալիս մամայիս ու հավելում, որ եթե չգտներ իսկական տիրոջն, ապա տանելու էր մոտակա սպասարկման կենտրոն
ահա թե ինչ կնշանակէ չկորած ֆիրմայում աշխատելը....
Վերջին խմբագրող՝ Janita Hero: 28.02.2010, 00:16:
ընկա՞ր. ոչինչ, դա դեռ վերջը չէ...
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ