Գուշակի՛ր, թե ում գրառումն է

[CactuSoul]

Բայց որ մի քիչ էլ փորձես, կստացվի, Բում: Նախ մի անգամ էլ ուշադիր կարդա, ու հիշելով, որ գրողը հստակ գիտի՝ ինչ ա գրել ու ինչի մասին, բացառելով արդեն նշված մի քանի հավանական տարբերակները, կհանգես ճիշտ եզրակացության:

[Mephistopheles]

Մոդերատորական. սպանեցի՛ք, թողեցի՛ք: Մարդ չի կարող գոնե որոշ ժամանակ կտրվել ու զբաղվել իր սեփական գործերով: Թեման փակվում է: Վաղը գրառումները կարդալու եմ ու հատ-հատ պատժեմ օրինախախտներին՝ ընդհուպ մինչև արգելափակում: Ու նույնը մյուս թեմաներում:

էս ո՞վ ա գրել

[LisBeth]

էս ո՞վ ա գրել

Մեֆ նախ պետք ա գուշակես էն մեկը ով ա գրել նոր քոնը դնես, տենց ա էս թեմայի պրինցիպը

[LisBeth]

Բայց որ մի քիչ էլ փորձես, կստացվի, Բում: Նախ մի անգամ էլ ուշադիր կարդա, ու հիշելով, որ գրողը հստակ գիտի՝ ինչ ա գրել ու ինչի մասին, բացառելով արդեն նշված մի քանի հավանական տարբերակները, կհանգես ճիշտ եզրակացության:

Հըմ, դեդուկցիաս միացնեմ․․ ուրեմն նախ գրածից ելնելով՝ ինտրովերտ ա, որովհետև ինչքան հասկանում եմ էդ կոնցեպցիայի մեջ ա մտնում ինքնաանալիզը։ Շատերը իրա հանդեպ անտարբեր չեն, ենթադրելով գուգլողներ արձագանքից։ Բոյով ա, նիհար, կատու ա պահում ու հաստատ ինչ-որ գործիքի վրա նվագել գիտի , ենթադրաբար։ Օրագիր ունի։ Ուլուանան չի։ Ուրեմն՝ Բյուր, իմ վիվըդի օգտին ա, որոշակի առումով, էն, որ ինքը հլը ոչ մի գուշակելու փորձ չի արել։ Իմ վիվըդի դեմ ա էն, որ ինքն էլ սենց աֆորիտիկ մտքեր չի արտահայտում, կամ էլ ես բավականաչափ ծանոթ չեմ իրա օրագրային գրառումներին։

[CactuSoul]

Եզրակացություններդ ճշգրիտ էին մինչև Բյուրին կասկածելդ, չհաշված, որ ես կատվի մասին չգիտեմ (ենթադրում եմ, որ չի պահում):

[erexa]

Եթե հիշողությունս չի դավաճանում, էդ գրառման հեղինակը Հայկօն ա:

[CactuSoul]

Եթե հիշողությունս չի դավաճանում, էդ գրառման հեղինակը Հայկօն ա:

Ինքն ա Գրառում դիր։

[erexa]

Աբա ձեզ դեսնամ:

Ես կատու եմ: Ոչ փիսիկ, կամ փափկամազիկ կամ էլի նման զիրթուզիբիլ, ես կատու եմ , իսկական կատու, բիզ-բիզ մազերով, քնձռոտ ու հիստերիկ: Ես նման չեմ մնացած կատուներին, ու դա երբեմն ինձ վախեցնում է, բայց ես համակերպվել եմ ու ընդունել եմ ինձ այնպիսին, իչպիսին ես կամ, գիտեմ` ծեծված արտահատյտություն է, ընդունիր քեզ այնպիսին, ինչպիսին կաս` բլյա, բլյա, բլյա, բայց դա իրոք այդպես է, ես շեկ կատու եմ, իմ շրջապատի գրեթե բոլոր կատուները կամ սև են, կամ էլ էն զզվելի գույնի ( դրանց մենք անվանում ենք զիբիլի կատուներ ) ու ինձ բոլորը ասում են, որ ես նման չեմ հայ կատուներին. Ես էլ եմ դա տեսնում ու զգում, բայց թե ով եմ ես ու ինչ ազգություն ունեմ, գիտեմ միայն ես: Ես ունեմ սուր ճանկեր ու հաճախ եմ ճանկռում մարդկանց ու կատուներին: Մորաքույրս ( նա էլ է զիբիլի կատու ) ասում է, որ ես պանկի եմ, ինքն էլ չգիտի` դա ինչ է, երևի պանկ և հիփփի բառերի խաչասերման արդյունքում ծնված նորաբանություն ( да черт его знает ):

[Alphaone]

էս հաստատ կարդացել եմ, բայց չեմ հիշում ով ա ((

[CactuSoul]

Մարկուս

[Alphaone]

Մարկուս

ահամ, հիշեցի

[Ուլուանա]

Մարկուս

Մարկուսն ո՞վ ա։ Տենց ակումբցի էլ կա՞ ։

[Ուլուանա]

Հա, նոր նայեցի. փաստորեն, կա...

erexa–ն ոնց որ էն «Հայտնի մարդիկ փոքր ժամանակ... գուշակեք» թեմայում էր բոլորին անհայտ «հայտնի» մարդկանց լուսանկարներ դնում, նենց էլ էս թեմայում ա փախած ակումբցիների գրառումներ դնում ։ էն որ մի երկու անգամ գրառում են արել, էդ պահին ով տեսել՝ տեսել ա, վերջ, անցան պատմության գիրկը ։ Ճիշտ ա, էս գրառումը ես էլ էի հիշում, բայց դե որ մարդուն ուրիշ որևէ կերպ հիշելու առիթ չես ունեցել, ո՞նց պիտի տեղը բերես, որ դա ինքն էր։

[CactuSoul]

Ես լավ հիշում էի, օրագիրը կարդում էի հավեսով տպավորվել էր ))

[CactuSoul]

Լավ, ասենք՝ սենց․

Էս հասկացությունը հաճախ է լսվում հայերի մոտ, հատկապես երբ խոսում են ազգային ինքնության և մշակույթի մասին՝ «գենետիկ հիշողություն»: Սկզբում ես մտածում էի որ դա օգտագործվում է զուտ փոխաբերական իմաստով, ոնց որ ռոմանտիկ պոետներ տասնիններորդ դարում «ազգի հոգու» մասին գրում էին: Սակայն հետզհետե գլխի ընկա, որ նաև կան շատ հայեր, որոնց համար այս հասկացությունը լրիվ բառացի իմաստ ունի՝ հավատում են որ ազգի ինքնությունը (գիտնականորեն դեռ ոչ հայտնաբերած) կենսաբանական միջոցով է փոխանցվում: Սովորաբար ասում են որ անբացատրելի մի խորհուրդ է, որի գոյությունը մինչ այսօր միայն կյանքից վերցրած դեպքերով կարող ենք քննարկել, բայց միևնույն է, հաստատ գենետիկայի հետ կապված երևույթ է: Մի խոսքով՝ ազգ որպես բնույթ, ոչ թե մշակույթ:

«Գենետիկ հիշողություն» հասկացությունը ինձ հիշեցնում է Կարլ Յունգի ենթադրական «ռասսային հիշողություն» տեսությանը: Յունգը պնդում էր որ հավաքական ենթագիտակցության մեջ պահպանվում են ցեղային նախկինների հիշողությունները, բայց իր տեսությունը բնականաբար առանց որևէ կենսաբանական կամ նյարդաբանական հիմք էր: Դրա համար հոգեբանների և գիտնականների ճնշող մեծամասնությունը այնպիսի բան մինչ այսօր չի ընդունում: Այսօրվա «գենետիկ հոշողություն» հասկացությունը, ինձ թվում է, ավելի գիտական ձգտում է պարունակում քան Յունգի տեսությունը, բայց չեմ տեսնում թե ինչպես կարող է տենց բան գոյություն ունենալ դարվինյան գենետիկայի համատեքստում: Փաստորեն «գենետիկ հիշողություն» հասկացությունն ինձ ավելի հիշեցնում է տասնութերորդ դարի կենսաբան Լամարկի տեսությանը, որում, օրինակի համար, ընձուխտի վիզը երակարացրել է, քանի որ իր նախկինները շատ ջանասեր փորձել են բարձր ծառերին հասնել, և այդպես կամաց-կամաց մանր-մունր ֆիզիկական փոփոխություններ են փոխանցվել: Այս տեսության մեջ իհարկե անփոփոխ գեն չկար: Դրա համար իմ ընկալմամբ հակասության խնդիր կա այս երկու մոտուցումների միջև, որ դժվար է լուծելու:

Եկեք այս թեմայում քննարկենք, թե ինչ նշանակում է «գենետիկ հիշողույուն», ինչ իմաստ կամ նպաստ ունի այս երկու բառերի կապակցությունըը: Կարո՞ղ է ձեր կարծիքով որ ազգի որոշ հոգեբանական առանձնահատկություններ կամ հիշություններ բառացիորեն պահպանվում են «արյան մեջ», «գենի մեջ», թե՞ ավելի շատ ազգամոլների գիտական-ֆանտաստիկայից վերցրած մի հասկացություն է:

Գուշակեք