Այսօր երկինքը աներևակայելիորեն մաքուր էր: Սպիտակ ամպերը կապույտի վրա այնքան պարզ էին երևում, որ հավատս չէր գալիս. անգամ ամենաթափանցիկ քուլան ուղիղ աչքիս առաջ էր:
Համոզվեցի վերջերս, որ ավելի սուր եմ սկսել ամեն ինչ զգալ: Մարդկանց, անձրևը, փշատի հոտը, բնության ձայները:
Ինձ անընդհատ ժպտալուց եմ բռնացնում: Գիժ եմ երևի:
Կամ մոտ եմ գժվելուն:
Մեղքի զգացում, շնչակտուր անող քնքշանք, չունեցածս կորցնելու անհիմն վախ:
Իսկ ամբողջն իրար հետ` Քաոս:
Իմ Քաոսը:
Գարուն, մի գնա:
Էջանիշներ