Գուշակեք.
Ինձ թվում է, որ ներողություն խնդրելու կարողությունը շատերը ունեն, բայց ներողությունն ընդունելու կարողությունը քչերը: Օրինակ շատ հայերի մոտ ընդգծված է այսպիսի մտածելակերպ. «Ո՞նց թե, ինքը իմ ոտին կայնի, մենակ ներողություն ասի ու գնա՞![]()
»
Սա տարածված երևույթ է Հայաստանում: Արտասահմանում խանութ մտնելուց դուռը բացում ես և հանկարծ դիմացից մարդ է գալիս, իսկ դու թողնում ես, որ այդ մարդը անցնի, մեկ էլ հանկարծ անցնելուց հետո քեզ ասում է sorry. Չես հասկանում թե ինչի՞ համար է ասում, երևի որ ճանապարհդ կտրեց կամ նման մի բան: Ուզում եմ ասեմ, որ չափից դուրս անտեղի է օգտագործվում այդ բառը, օր.՝ ԱՄՆ-ում:
Էջանիշներ