Գուշակի՛ր, թե ում գրառումն է

[Cassiopeia]

Guest-ը՞

[Մուշու]

Նեա ^_^

[Նիկեա]

վայ, ես հիշում եմ էս թեման: Հեղինակը Ռուֆուսն էր, հետևաբար տարբերակ առաջին՝ Ռուֆուս

[Մուշու]

Թեման ճիշտ ես գուշակել, բայց չէ

[Ռուֆուս]

վայ, ես հիշում եմ էս թեման: Հեղինակը Ռուֆուսն էր, հետևաբար տարբերակ առաջին՝ Ռուֆուս

Ռուֆուսը տենց բան չէր գրի, բայց լավ հիշացրիք, հեսա մտնեմ գրառման հեղինակին կարմիր վարկանիշ տամ

[Նիկեա]

Թեման ճիշտ ես գուշակել, բայց չէ

ուրեմն Freeman

[Մուշու]

ուրեմն Freeman

Ապրես ^____^ հիմա դու ես ասում

[Նիկեա]

Մարդիկ կեղին հիրեկ տեսագի.

1.Մարդ
2. ԵԶ
3. ավելի ԵԶ

Շատ հեշտ ա

[Smokie]

Google translate-ը երևի կասեր բանալիի տախտակ

[Smokie]

Google translate-ը երևի կասեր բանալիի տախտակ

Չդիմացա գուգլեցի: Աչքերիս չեմ հավատու՜մ... ճիշտ եմ գուշակել
Հուսով եմ բարդ չեմ արտահայտվել գուշակելիս

[Smokie]

Թող ների ինձ Նիկեան, որ չդիմացա իր կողմից keyboard-ի հաստատմանը


Հը՞, ի՞նչ կասեք

Ապուշ մտքեր շարքից

Մի անգամ իմ համար մեծ բացահայտում արեցի: Պարզվում ա, որ կանաչի ու կապույտի արանքը միջանկյալ գույներ կան, որոնք ես սխալ եմ ընկալում: Բոլոր նորմալ մարդիկ այն ավելի շուտ կանաչ են տեսնում, իսկ ես ավելի շուտ կապույտ: Իրականում նորմալ երևույթ ա, որովհետև էս կարգի միջանկյալ գույները տարբեր մարդիկ տարբեր ձևի են ընկալում, բայց մեկ մեկ մտածում եմ սրա մասին ու մոտս ապուշ մտքեր են առաջանում, չլինի՞ ես բոլոր մարդկանցից տարբերվում եմ ու աչքերիս հետ մի բան էն չի, կարո՞ղ ա ես կանաչ գույնը իրականում կապույտ եմ տեսնում, իսկ կապույտը՝ կանաչ:

Հետո սկսում եմ մտածել, թե ինչպիսին կլիներ աշխարհը, եթե իրոք տենց լիներ... Պատկերացրեք կանաչ երկինք ու կապույտ խոտ.... Մոտավորապես այ սենց



Կայֆ ա, չէ՞: Չլինի՞, ես իրոք էսպես եմ աշխարհը տեսնում


Հ.Գ. Իրականում դալտոնիկ չեմ, գույներն էլ նորմալ եմ տեսնում

[Dayana]

Էս գրառումը հիշում եմ։ Կարծեմ Ռուֆուսն էր գրել։

[Smokie]

Էս գրառումը հիշում եմ։ Կարծեմ Ռուֆուսն էր գրել։

Ապրես

[Dayana]

Ապրես

Սմոք ջան, մյուսն էլ դու դիր, խնդրում եմ։ (hug)

[Smokie]

Առաջինը էս գրառումը միտս ընկավ: Չնայած խոսքերն ու մտքերը չէի հիշում՝ միայն զգացողությունները:

Նինա, սիրելիս, շնորհակալ եմ, իմ ընկերն ես դու... Զգում եմ քեզ, երակներումս եմ զգում... Զգացումները, էդ անբացատրելի ու հեքիաթային զգացումները... Գուցե խմած եմ ես էլ քո պես, դրա համար եմ էդքան զգում Քեզ... Ինչևէ, շնորհակալ եմ... Կիսվեմ մի քիչ հետդ... Երբ սկսվում ա հաշվարկվել շատ ու քիչ արվածը, բարձր ու ցածր ասվածը կամ փողը, գալիս ա ԺԱՆԳԸ... Իրականում ամեն ինչ ահավոր պարզ ա, ԱՅՆ կամ կա, կամ չկա, մնացած ամեն ինչը արհամարհելի ա...
Նինա, դու հեքիաթ ես...