Շատ լավ էր: Moj, հումորդ սրտիս աշխատանքի անկարգության պատճառը դարձավ:![]()
Շատ լավ էր: Moj, հումորդ սրտիս աշխատանքի անկարգության պատճառը դարձավ:![]()
Կարճ է ոչ թե այն ճանապարհը, որը ուղիղ է, այլ այն ճանապարհը, որը հաստատ է:
Vishapakah, հետաքրքիր հարցեր, անշուշտ, շատ կային, բայց հարցազրույցիդ մեջ նաև մի լուրջ թերություն նկատեցի. ընդհանրապես հարցազրույց վարողը պիտի ավելի շատ խոսեցնող լինի, քան խոսող: Նա չպետք է իր կարծիքն արտահայտի, պետք է առավելագույնս չեզոք դիրք պահպանի, իսկ դու հարցերիդ մեջ և/կամ հարցերդ տալուց առաջ, իմ կարծիքով, չափից դուրս շատ էիր արտահայտում սեփական կարծիքդ, էլ չեմ ասում, որ հարցերից շատերը կարծես ինքնին հուշում, ինչ-որ առումով պարտավորեցնում էին կոնկրետ պատասխան: Շատ դեպքերում դու կարծես ինչ-որ պնդում էիր անում՝ ակնկալելով, որ հարցազրույց տվողը պիտի համաձայնի քեզ հետ: Նման դիրքորոշումը գուցե ոչ ակնհայտորեն, բայց, այնուամենայնիվ, խանգարում է դիմացինին ճիշտ (տվյալ դեպքում՝ իր համար ճիշտ) պատասխաններ տալ, քանի որ նա կամա թե ակամա արդեն կրում է քո տեսակետի ազդեցությունը, որը դու քո հարցի մեջ ներդրել էիր, այդպես նրա միտքը կարծես զրկվում է ազատ ու անկաշկանդ գործելու հնարավորությունից՝ սահմանափակվելով որոշակի ուղղությամբ, որը գուցե այլ լիներ, եթե հարցն ավելի չեզոք ձևով տրվեր:
Խնդրում եմ ասածներս ճիշտ հասկանալ և դրանում չփնտրել պատասխանողի անկեղծությունը կասկածի տակ դնելու փորձ: Կրկնում եմ, հարցադրումների նման ձևը ցանկացած մարդու վրա կարող է ազդել, և տվյալ մարդու անկեղծությունն ու ազնվությունը կապ չունեն:
Բացի դրանից, շատ հարցեր պարզապես ավելորդ էին, քանի որ կամ պատասխաններն ակնհայտ էին, կամ հարցերն ինքնին արդեն պարունակում էին պատասխանները:
Ինչ վերաբերում է moj-ին, ապա ասեմ, որ հարցազրույցը կարդալիս հակասական զգացողություններ ունեցա նրա կերպարի հետ կապված. խոստովանեմ, որ հարցազրույցի առաջին մասերում ավելի շատ հակակրանք էի զգում, քան համակրանք:Բացի դրանից, ինձ համար պարզվեց, որ moj-ը, փաստորեն, շատ ավելի աղոտ պատկերացում ունի Ակումբի հետ կապված շատ բաների մասին, քան ես կարծում էի (հնարավոր թյուրիմացություններից խուսափելու համար նախապես ասեմ, որ ես ոչ ԼՏՊ-ին եմ համակրում, ոչ էլ ներկա իշխանություններին, և այս ասածս որևէ քաղաքական դիրոքորոշմամբ պայմանավորված չէ): Իսկ հարցազրույցի վերջին մասերում տված նրա պատասխաններն ինձ ավելի շատ համակրանք էին ներշնչում. և' արտահայտած մտքերն էին հիմնականում դուր գալիս, և' դրանց ձևակերպումները:
![]()
Վերջին խմբագրող՝ Ուլուանա: 08.10.2007, 06:00:
Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
Ռոյ Գուդման
Նախ շնորհակալություն առողջ քննադատության համար.
Հարցազրույցը մյուսներից պետք է տարբերվեր, դրա համար էլ հարցերը այլ կերպ էին ձևակերպված, այլ ոչ շարքային և պարբերական բնույթի. Ես չեմ հերքում, որ մեկ ուրիշը կարող էր ինձանից ավելի լավ վերցներ հարցազրույցը Moj-ից, դրա համար առաջարկում եմ, որպեսզի Moj-ի (եթե Moj-ը դեմ չէ) երրորդ հարցազրույցը վերցնես ինքտ, որպիսզի ավելի պատկերավոր լինի գրածներիտ իմաստը և ես ինքս էլ կկարողանամ այդ երկու զուգահեռների միջև, ավելի լավ գնահատել հարցազրույցի լրագրողական կարողությունների բացասական և դրական արտահայտված կողմերը.
Որոշ հարցեր տրվում էին երկիմաստ ձևակերպմամբ, իսկ որոշ հարցեր էլ բխում էին պատասխանից, առաջինի դեպքում ավելի հարմար տարբերակով պատասխանելու, իսկ երկրոդի դեպքում միտքը շարունակելու համար. Կարծում եմ սա պետք է որ առանց քննարկման պարզ լիներ.![]()
Ուրախ գրառում:
Անցյալ հարցազրույցն ավելի լավն էր: Այս մեկը առաջին էջի ավարտին չհասած ավարտեցի, որովհետև արդեն ձանձրալի էր դարձել:
“То, что вы не можете выразить – это Любовь.
То, что вы не можете отвергнуть/не признать – это Красота.
То, чего вы не можете избежать – это Истина”.
~ Шри Шри
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ