Անտուան դը Սենտ էքզյուպերի, "Փոքրիկ իշխանը"

**Rhayader** · 31.03.2010, 23:56

Հայկօ-ի խոսքերից

Ի միջի այլոց՝ Ակումբը առաջին տեղն ա, որտեղ պարզել եմ, որ «Փոքրիկ Իշխանը» կարող է ինչ-որ կրքեր բորբոքել

: Գիրք ա, էլի: Տենց տարածված գրքեր էլի կան. «Անասնաֆերման» ա, «Ջոնաթան Լիվինգսթոն ճայն» ա, «Տասնմեկ րոպեն» ա... Գալիս ա մի պահ, որ բոլորը դրանք կարդում են, ինչը, անշուշտ, վատ բան չի:

«Անասնաֆերման» ցուցակից հանի))) էկզիստենցիալիզմն ու քաղաքական սատիրան հիվանդագին ռոմանտիկ գրքերի հետ կապ չունեն: Չնայած՝ «Անասնաֆերմայի» վրա հիմնված աշխարհայացքով մարդկանց էլ չեմ նախանձում:

**Ֆրեյա** · 01.04.2010, 11:17

Rhayader-ի խոսքերից

«Անասնաֆերման» ցուցակից հանի))) էկզիստենցիալիզմն ու քաղաքական սատիրան հիվանդագին ռոմանտիկ գրքերի հետ կապ չունեն: Չնայած՝ «Անասնաֆերմայի» վրա հիմնված աշխարհայացքով մարդկանց էլ չեմ նախանձում:

Սոֆ, ոչ թե հիվանդագին ռոմանտիկ է, այլ հիվնադագին սենտիմենտալ է... դրանք տարբեր բաներ են։ Մեկ ա, չեմ ասում, թե սենտիմենտալ լինելը վատ ա, նույն հաջողությամբ կարող էր լինել սենտիմենտալ, բայց ազդեցիկ, կամ ավելի խորիմստ։

Իսկ Էքզյուպերին ուղղակի արդեն իսկ հայտնի ճշմարտություններն ա բարբառել... բանալ ա ստացվում... Ուղղակի ինքը գրի ա առել համառոտ, մի տեղում։ Ոնց որ, այբբենարանի նման բան ա, մեջը տառերն են, ու ոնց որ ասես ՝ այբբենարանը դեբիլ գիրք ա, որովհետև.... Այբբենարանի պես ինչ–որ տարրական բաներ ա սովորացնում էն մարդկանց, ովքեր "գրել–կարդալ" չեն իմացել...
Դե համ էլ ահավոր "շիրայոտ" գիրք ա սենտիմենտալության տեսանկյունից, դրա համար շատերը հուզական մակարդակում հավանում են։

**Rhayader** · 01.04.2010, 11:18

Ֆրեյա-ի խոսքերից

Սոֆ, ոչ թե հիվանդագին ռոմանտիկ է, այլ հիվնադագին սենտիմենտալ է... դրանք տարբեր բաներ են։ Մեկ ա, չեմ ասում, թե սենտիմենտալ լինելը վատ ա, նույն հաջողությամբ կարող էր լինել սենտիմենտալ, բայց ազդեցիկ, կամ ավելի խորիմստ։

Իսկ Էքզյուպերին ուղղակի արդեն իսկ հայտնի ճշմարտություններն ա բարբառել... բանալ ա ստացվում... Ուղղակի ինքը գրի ա առել համառոտ, մի տեղում։ Ոնց որ, այբբենարանի նման բան ա, մեջը տառերն են, ու ոնց որ ասես ՝ այբբենարանը դեբիլ գիրք ա, որովհետև.... Այբբենարանի պես ինչ–որ տարրական բաներ ա սովորացնում էն մարդկանց, ովքեր "գրել–կարդալ" չեն իմացել...
Դե համ էլ ահավոր "շիրայոտ" գիրք ա սենտիմենտալության տեսանկյունից, դրա համար շատերը հուզական մակարդակում հավանում են։

Դե, հիվանդագին բառն արդեն ռոմանտիկի ու սենտիմենտալի բացասական տեսակի մասին ա խոսում))

**Ֆրեյա** · 01.04.2010, 11:49

հա, երևի ճիշտ ես... քիչ սենտիմենտալը ավելի լավ ա քան հիվանդագին սենտիմենտալը։
Ուղղակի, չեմ կարող ասել, որ վատ գիրք ա, բայց չեմ էլ կարող ասել, որ լավ գիրք ա։
Իմ համար օրինակ, չի կարող դառնալ կենսագիրք, կամ փիլիսոփայագիրք, կամ գաղափարագիրք...
Բայց Էքզյուպերին լավ մարդ ա եղել

**StrangeLittleGirl** · 03.04.2010, 02:13

Rhayader-ի խոսքերից

Գիրքը չափազանց նեղ ա նայում մարդկային հասարակությանը, որ հարաբերություններ կառուցելու ուղեցույց լինի: Չափազանց նեղ ա, որ կարողանա աշխարհայացքի վրա ազդեցություն թողնել՝ առանց վերջինս նեղացնելու:
Ընդհանրապես, այնքան էլ չեմ սիրում աֆորիստիկ գրողներին: Ասենք՝ Րաֆֆիին ու իր նմաններին: «Փոքրիկ Իշխանն» այդ առումով հազվագյուտ գրքերից է, որ հաճույքով եմ կարդացել: Բայց որ որևէ սուր կամ խիստ ազդեցություն ունենա իմ վրա՝ ոչ մի դեպքում:

Սոֆ, նեղ ա, դրա համար էլ ասում եմ՝ դեռահասների համար ա: Ֆրեյան վերևում նշեց այբուբենի մասին: Ոնց որ այբուբեն լինի տարբեր հարաբերություններ կառուցելու համար: Ու հաստատ ավելի լավ ա՝ դեռահասները «Փոքրիկ իշխանով» հիանան, քան Րաֆիի ու իր նմանների (Էս էլ ասում եմ, որովհետև իրական դեպքեր հիշեցի

)

**Արէա** · 08.05.2010, 20:38

...Եթե դու մի ծաղիկ ես սիրում, միակը, որի անունը չկա միլիոնավոր աստղերից և ոչ մեկի վրա, դա արդեն բավական է, դու նայում ես երկնքին ու քեզ երջանիկ ես զգում, և դու ասում ես քեզ, այնտեղ, ինչ-որ մի տեղ, ապրում է իմ ծաղիկը...
...հրաշք է, ամեն մի տողը հրաշք է, համաշխարհային գրականության պատմության մեջ կասկածում եմ որ կլինի էլի էդպիսի մաքուր, էդքան լուսավոր, էդքան էգոիզմի նշույլ անգամ չպարունակող գործ, երևի միայն Սարոյանի "Մարդկային կատակերգությունը":

**Մանանա** · 11.05.2010, 16:03

<<Փոքրիկ իշխանը>> շատ լավ գիրք ա: Ուղղակի ինքը ենքան ա քննարկման առարկա դարձել, որ արդեն հոգնում ես ու դրանով կարծես արժեզրկվում ա: Ասում եք այբուբեն ա-լրիվ համաձայն եմ: Բայց էտ այբուբենին ոչ մեկ չի հետևում: Լինում ա չէ, որ ինչ-որ երգ էնքաան են դնում հեռուստացույցով, որ բթանում ես ու էլ չես կարողանում լսել: Հիմա նույն բանը որց որ լինի: Էնքան ենք քննարկում, թր անգամ մոռանում ենք մեջը ինչ էր գրված...