«Մի ունեցիր հարյուր դահեկան ունեցիր հարյուր բարեկամ»....
Իմ խորին համոզմամբ սա ասված է բոլոր ժամանակների համար:
Ավելի վերևում հանդիպեցի կարծիքի , որ մի շաբաթ սոված մնալուց հետո նույն կերպ երջանիկ չես զգա.......այսինքն փողին հսկայական տեղ հատկացվեց....
Բայց համաձայն չեմ, եթե ունես իսկական ընկերներ ուրեմն հաստատ պիտի համոզված լինես , որ մի օր էլ սոված չես մնա....
Իսկ մի շաբաթ սոված մնացող մարդը ուղղակի անգյալ մարդա, որ կյանքում չի ուզում դժվարություններ տենա, ու ոչ մի բան չի անում դրան հասնելու համար....