Մանկական բանաստեղծություններ

[Շինարար]

Ծափիկ-ծափիկ, ծափ-ծափիկ,
ՈՒնեմ տատիկ ու պապիկ:
Տատս ճաշ է պատրաստում,
Պապս՝ ծառ է պատվաստում:
Իսկ ես նստած ծառի տակ,
Նկարում եմ նապաստակ:

Մեր ժամանակ սա առանձին ոտանավոր էր .

-Նապաստա´կ, նապաստա´կ,
Ի՞նչ ես նստել ծառի տակ:
Արի´ գնանք մեր բակը:
-Չեմ գա, չեմ գա ձեր բակը,
Ձեր բակի մեծ շունիկը
Համփ կանի, փափլիկ պոչիկս կտանի…

Չէ, էդ ուրիշ ոտանավոր էր, ափսոս չեմ հիշում

ոնց որ թե սենց էր.
Նապաստակ ջան, նապաստակ
Ի՞նչ ես նստել ծառի տակ,
Արի գնանք մեր բակը...
ու քո շարունակությունը

Ճիշտ ա, այ էսձև էր ամբողջական տարբերակը՝

Ծափիկ-ծափիկ, ծափանիկ,
Ունեմ տատիկ ու պապիկ:
Տատս ճաշ է պատրաստում,
Պապս փայտ է կոտորում:
Իսկ ես նստած ծառի տակ,
Նկարում եմ նապաստակ:
-Նապաստա´կ, նապաստա´կ,
Ի՞նչ ես նստել ծառի տակ:
Արի´ գնանք մեր բակը:
-Չեմ գա, չեմ գա ձեր բակը,
Ձեր բակի մեծ շունիկը
Համփ կանի, փափլիկ պոչիկս կտանի…

[Ուլուանա]

Ճիշտ ա, այ էսձև էր ամբողջական տարբերակը՝

Ծափիկ-ծափիկ, ծափանիկ,
Ունեմ տատիկ ու պապիկ:
Տատս ճաշ է պատրաստում,
Պապս փայտ է կոտորում:
Իսկ ես նստած ծառի տակ,
Նկարում եմ նապաստակ:
-Նապաստա´կ, նապաստա´կ,
Ի՞նչ ես նստել ծառի տակ:
Արի´ գնանք մեր բակը:
-Չեմ գա, չեմ գա ձեր բակը,
Ձեր բակի մեծ շունիկը
Համփ կանի, փափլիկ պոչիկս կտանի…

Իսկ ինձ թվում է՝ էս միացումն արդեն քո վառ երևակայության արդյունքն է։

[Ուլուանա]

Պապն էլ ցախ էր կոտրատում

Իմ ժամանակ երկու տարբերակներն էլ գործում էին, ուղղակի նայած ում պապն էր։ Մեկինը ցախ էր կոտրատում/կոտորում, մյուսինը ծառ էր պատվաստում։

[Շինարար]

Իսկ ինձ թվում է՝ էս միացումն արդեն քո վառ երևակայության արդյունքն է։

Չգիտեմ, ինձ հաստատ այդպես են սովորացրել

[Փոքրիկ]

Ձի-ձին մոռացե՞լ եք
Ձի-ձի, փայտե ձի,
Մեր դռանը կապեցի,
Կարմիր գույնով ներկեցի,
Ով որ ունի այսպես ձի,
Թող գա ինձ հետ նա մրցի:

Ոնց որ սենց էր

[Լուսաբեր]

Չգիտեմ, ինձ հաստատ այդպես են սովորացրել

Հա, մեզ էլ են տենց սովորացրել, ես էլ եմ ես տարբերակով սովորել ու բոլոր ճանաչածս երեխաներն էլ մեր մոտ

[Փոքրիկ]

Բա Ձմեռ Պապի՞ն

Ալո, ալո Ձմեռ Պապիկ
Գնա մտիր մեծ անտառ,
Քաղիր մի մեծ տոնածառ,
Բեր ***-ի համար:

Մի բան մոռացա ոնց որ

[gayan-ori]

ԵՍ ՇՆԻԿ ԷԻ

Ես Շնիկ էի, թմբլիկ էի,
Ունեի մայրիկ, հողե տնակ,
Թեև անտարբեր ու բկլիկ էի,
Փորիկս կուշտ էր ու տեղս տաք:
Ես անուժ էի ու չհաս էի,
Ոչ ոք ինձ վրա չէր նայում խեթ,
Ուրախ ու հպարտ կվազվզեի
Ու խաղ կանեի ամենքի հետ:
Հիմա, որ արդեն շուն եմ իսկական,
Կարող եմ տեղին հաչել, կծել,
Ինձ քար նետողին ցույց տալ իր ճամփան,
Ավա՜ղ, իմ վզին թոկ են գցել:
Շոգին՝ թուլանում, ցրտին՝ փայտանում,
Պահում եմ անքուն տուն ու այգի,
Սակայն իմ վզին շղթան չեն հանում,
Ոչ արձակուրդ կա, ոչ կիրակի:
Թե հնար լիներ՝ շղթաս պոկեի,
Ձեռ կքաշեի շնությունից,
Եվ աշխարհով մեկ կբողոքեի
Իմ ցեղն ստեղծող բնությունից:

Արտաշես Յավրյան

[Արիացի]

Հովհաննես Թումանյան
Տերևաթափ.

― Ա՛յ փոքրիկներ, ա՛յ սիրուններ
Ասավ քամին տերևներին,―
Աշուն եկավ, մոտ է ձմեռ,
Ի՞նչ եք դողում ծառի ծերին:
Ոսկի, դեղին, վառ ծիրանի
Գույներ հագեք խայտաբղետ
Ու ճյուղերից ձեր մայրենի
Եկեք ինձ հետ, փախեք ինձ հետ․․․

Տերևները հենց լսեցին,
Նախշուն-նախշուն գույներ հագան
Սվսվալով տխուր երգեր՝
Քամու թևին թռան, փախան:

[comet]

Ուլիկ, ուլիկ, այ ուլիկ,
Դու դեռ շատ ես պստլիկ,
Քամին կգա կտանի,
Զույգ աչքերդ կհանի:
Ուլիկ, թե գաս դու ինձ մոտ,
Ոչ մի բազե չի գա մոտ...

[comet]

- Թիթեռ, թիթեռ, այ թիթեռ,
Թաթիկիս չես իջել դեռ?
- Չէ, ... ջան, խև եմ ես?
Թաթիդ իջնեմ, որ բռնես?

[Հենրիկ Բաբաջանյան]

ԱՂԱՍԻՆ


Մեր գառնարած Աղասին
Մի ուլ ունի երկու գառ:
Այդ երեքը միասին
Գիտեն միայն երկու բառ:
-Բե՜,- ուտել են ուզում կրկին,
Մե՜,- կանչում են մայրիկին:

ՀԵՆՐԻԿ ԲԱԲԱՋԱՆՅԱՆ

[gayan-ori]

- Թիթեռ, թիթեռ, այ թիթեռ,
Թաթիկիս չես իջել դեռ?
- Չէ, ... ջան, խև եմ ես?
Թաթիդ իջնեմ, որ բռնես?

- Թիթեռ, թիթեռ, այ թիթեռ,
Թաթիկիս չես իջել դեռ,
-Վա՜յ, Թաթուլիկ խ՞և եմ ես,
Թաթիդ իջնեմ, որ բռնե՞ս:

[Հենրիկ Բաբաջանյան]

ՆՈՐ ՏԱՐԻ

Շնորհավո՜ր,
Շնորհավո՜ր,
Շնորհավո՜ր:
Այս մի տոնին
Ո'չ հարս է պետք,
Ո'չ էլ քավոր:
Այս մի տոնին
Հարկավոր են՝
Խնձոր, նարինջ
Պնդուկ, չամիչ,
Խավյար մի քիչ
Եվ շոկոլադ,
Նուռ ու փշատ,
Ու մանուկներ,
Ուրախ ու շատ,
Լույսով լի, ջինջ
Մի մեծ դահլիճ,
Մանուկների
Ծիծաղ ու ճիչ:
Այս մի տոնին հարկավուր են -
Կարմրաթուշիկ
Ձյունանուշիկ,
Նախշուն ու վառ
Մի տոնածառ,
Ձմեռ պապի՝
Մութ անտառից,
Մեր գետապի,
Որն իր հսկա
Պարկի միջից-
Կամ էլ բըռի,
Գանգուրներին մանուկների,
Նուրբ վարսերին
Խաղաղություն խինդով սփռի:
Այս մի տոնին
Ո'չ հարս է պետք,
Ո'չ էլ քավոր:
Այս մի տոնը
ՆՈՐ ՏԱՐԻՆ Է,
Եկեք ասենք -
Շնորհավո՜ր,
Շնորհավո՜ր
Շնորհավո՜ր:

ՀԵՆՐԻԿ ԲԱԲԱՋԱՆՅԱՆ

[gayan-ori]

ՈՒԼԻԿԻ ԾԱՄՈՆԸ

Մեր ուլիկը կուշտ արածել,
Հանդից տուն էր վերադարձել,
Էլ անելու ոչինչ չուներ,
Բակում նստել, որոճում էր:
Այդ որ տեսավ փոքրիկ Կամոն
Կանչեց տատին՝ ծամո'ն,ծամո'ն,
Տե'ս ուլիկին... բա ի'նձ, բա ի'նձ...
Տատի, ասա կեսը տա ինձ:
-Վայ, բալիկ ջան, լաց մի լինի,
Մեր ուլիկը ծամոն չունի,
Կերած խոտը մանրում է նա,
Որ հեշտ մարսի, հեշտ կուլ գնա.
Եվ զարմացած քեզ է լսում,
Թե այս խենթուկն ի՞նչ է ասում:

Արտաշես Յավրյան