Որոշեցի էս թեման վերակենդանացնել… Հա՛մ ես էլի ասելիք ունեմ, հա՛մ մարդիկ են հայտնվել Ակումբում, որոնք կարդացել են նրա գործերը…
«Պատրանքների գիրքը» դեռ չեմ կարդացել… Կկարդայի, եթե զարմուհիներս ժամանակին վերադարձնեին: Փոխարենը արանքում հասցրի «Նյույորքյան եռագրությունը» մի շնչով ընթերցել: Պատկերացրեք, բավական հիասթափված եմ: Իհարկե, նույն ուժեղ լեզուն էր, բայց մի տեսակ ասելիք չունեցող գործեր էին երեքն էլ: Ու ահավոր իրար նման: Իբր դետեկտիվ էին… «Ապակե քաղաքը» դուրս չեկավ նրա համար, որ հարցականները չափից դուրս շատ էին: «Ուրվականները» քչից-շատից լավն էր. իրար հետևելու գաղափարը դուրս եկավ… Էն մյուսի անունը սկի չեմ էլ հիշում, էլի թույլ էր:
Մեջբերել
: 
Էջանիշներ