Փոլ Օսթեր

[StrangeLittleGirl]

Նա 20-րդ, նույնիսկ կասեի՝ 21-րդ դարի գրող է: Կարդացել եմ միայն "The Brooklyn Follies" գիրքը: Անկեղծ ասած, չէի սպասում, որ այդքան լավը կլինի: Ճիշտ է՝ վերջն այնքան էլ դուրս չեկավ (դե ես արհեստական happy end-եր չեմ սիրում), բայց ընդհանուր առմամբ ուժեղ գործ էր: Կերպարներն էլ սպանիչ էին: Հիմա էլ "The Book of Illusions"-ն է ձեռքիս տակ: Անկեղծ ասած, չուզեցի նախորդից անմիջապես հետո կարդալ. հիասթափվելուց վախենում էի: Որոշ ժամանակ անց անպայման այդ մեկն էլ կընթերցեմ:
Իսկ հիմա ուզում եմ տեսնել, թե կա՞ն արդյոք մարդիկ, որոնք ծանոթ են այս գրողին ու նրա ստեղծագործություններին, ո՞ր գործերն եք կարդացել, ի՞նչ կարծիք ունեք:

[ivy]

Նա 20-րդ, նույնիսկ կասեի՝ 21-րդ դարի գրող է: Կարդացել եմ միայն "The Brooklyn Follies" գիրքը: Անկեղծ ասած, չէի սպասում, որ այդքան լավը կլինի: Ճիշտ է՝ վերջն այնքան էլ դուրս չեկավ (դե ես արհեստական happy end-եր չեմ սիրում), բայց ընդհանուր առմամբ ուժեղ գործ էր: Կերպարներն էլ սպանիչ էին: Հիմա էլ "The Book of Illusions"-ն է ձեռքիս տակ: Անկեղծ ասած, չուզեցի նախորդից անմիջապես հետո կարդալ. հիասթափվելուց վախենում էի: Որոշ ժամանակ անց անպայման այդ մեկն էլ կընթերցեմ:
Իսկ հիմա ուզում եմ տեսնել, թե կա՞ն արդյոք մարդիկ, որոնք ծանոթ են այս գրողին ու նրա ստեղծագործություններին, ո՞ր գործերն եք կարդացել, ի՞նչ կարծիք ունեք:

Պոլ Օստերին գիտեմ որպես ռեժիսոր: Որպես գրող ինձ անհայտ էր մինչև քո գրելը: Հիմա նայում եմ ինտերնետում իր մասին. ահագին հետքաքրքիր արձագանքներ կան իր ստեղծագործությունների վերաբերյալ:
Նաև հաշվի առնելով քո գնահատականը՝ կարծում եմ պիտի որ հետաքրքիր գործեր ունենա: www.lib.ru -ում միայն իր մի ստեղծագործությունը կա, ռուսերեն թարգմանված է "Стеклянный город": Ես ուզում եմ սկսել կարդալ "The Brooklyn Follies", բայց չեմ կարողանում գտնել ինտերնետում...

Եթե դու ունես այդ գրքի անգլերեն կամ ռուսերեն էլեկտրոնային տարբերակը, շատ շնորհակալ կլինեմ, եթե ինձ ուղարկես...

[StrangeLittleGirl]

Ցավոք, միայն գրքային տարբերակն ունեմ: Մեծ հաճույքով կտրամադրեի, բայց եթե չեմ սխալվում, դու այժմ Հայաստանում չես գտնվում:

Ամեն դեպքում՝ հիմա ամբողջ Եվրոպան նրանով է ողողված: Օգոստոսին Ռոտերդամի գրախանութներից մեկում իմ աչքի առաջ մի հինգ հոգի "The Book of Illusions"-ը գնեց: Այդ մեկը չեմ կարդացել, բայց իմ գերմանուհի ընկերուհին, որն ինձ նվիրել էր նախորդ գիրքը, ասում է, որ դա էլ է շատ լավ գործ:
Գուցե գրադարաններում նայես: Կարծում եմ՝ կլինի:
Ի դեպ, ես չգիտեի, որ Օսթերը նաև ռեժիսոր է: Ես լսել էի, որ սցենարներ է գրում:
Գրքի ու կինոյի տարբերության մասին նա մի շատ հետաքրքիր բան է ասել: Մոտավորապես այսպես է հնչում. «Կինոն կարող ես մի քանի հոգով նայել, իսկ գրքի հետ մենակ ես մնում՝ դեմ առ դեմ»:

[StrangeLittleGirl]

Որոշեցի էս թեման վերակենդանացնել… Հա՛մ ես էլի ասելիք ունեմ, հա՛մ մարդիկ են հայտնվել Ակումբում, որոնք կարդացել են նրա գործերը…

«Պատրանքների գիրքը» դեռ չեմ կարդացել… Կկարդայի, եթե զարմուհիներս ժամանակին վերադարձնեին: Փոխարենը արանքում հասցրի «Նյույորքյան եռագրությունը» մի շնչով ընթերցել: Պատկերացրեք, բավական հիասթափված եմ: Իհարկե, նույն ուժեղ լեզուն էր, բայց մի տեսակ ասելիք չունեցող գործեր էին երեքն էլ: Ու ահավոր իրար նման: Իբր դետեկտիվ էին… «Ապակե քաղաքը» դուրս չեկավ նրա համար, որ հարցականները չափից դուրս շատ էին: «Ուրվականները» քչից-շատից լավն էր. իրար հետևելու գաղափարը դուրս եկավ… Էն մյուսի անունը սկի չեմ էլ հիշում, էլի թույլ էր:

[Հայկօ]

Կարդալ ցանկացողների համար.

http://lib.aldebaran.ru/author/oster_pol/

[StrangeLittleGirl]

Ասեմ, որ «Պատրանքների գիրքն» էլ եմ արդեն կարդացել: Շատ լավն է, բայց «Բրուքլինին» չի հասնի:

[Տատ]

Առաջինը պատահաբար ընկավ ձեռքս, նրա անունն անգամ չէի լսել:
Mr. Vertigo: Գլխումս պայթյուն եղավ՝ այնքան լավն էր, հո կուլ չտվեցի:

Հետո արդեն նպատակադրված փնտրում էի հեղինակին, կարդացի Moon palace և «Նյույորքյան եռագրությունը», այնքան էլ դուրս չեկավ, ճիշտ էլ նկարագրել ես, ՍԼԳ, միանման էր ամբողջը:

Երևի այդ «Բրուքլինը» կարդամ, որ ասում եք:

Ճաշակի հարց է, բայց Մր. Վերտիգոն իրոք կարդացեք, հետո կխոսենք:

[StrangeLittleGirl]

Հա, կկարդամ Mr. Vertigo-ն, բայց աչքիս հաջորդ անգամ արտասահմանում հայտնվելու դեպքում: Բրուքլինն իրոք հրաշալի գործ է, նույնիսկ տատիս դուր եկավ, չնայած մենք արմատապես տարբերվող ճաշակներ ունենք:

[Rhayader]

Պոլ Օստերին գիտեմ որպես ռեժիսոր: Որպես գրող ինձ անհայտ էր մինչև քո գրելը: Հիմա նայում եմ ինտերնետում իր մասին. ահագին հետքաքրքիր արձագանքներ կան իր ստեղծագործությունների վերաբերյալ:
Նաև հաշվի առնելով քո գնահատականը՝ կարծում եմ պիտի որ հետաքրքիր գործեր ունենա: www.lib.ru -ում միայն իր մի ստեղծագործությունը կա, ռուսերեն թարգմանված է "Стеклянный город": Ես ուզում եմ սկսել կարդալ "The Brooklyn Follies", բայց չեմ կարողանում գտնել ինտերնետում...

Եթե դու ունես այդ գրքի անգլերեն կամ ռուսերեն էլեկտրոնային տարբերակը, շատ շնորհակալ կլինեմ, եթե ինձ ուղարկես...

http://lib.rus.ec/a/9195

[StrangeLittleGirl]

Առաջինը պատահաբար ընկավ ձեռքս, նրա անունն անգամ չէի լսել:
Mr. Vertigo: Գլխումս պայթյուն եղավ՝ այնքան լավն էր, հո կուլ չտվեցի:

Հետո արդեն նպատակադրված փնտրում էի հեղինակին, կարդացի Moon palace և «Նյույորքյան եռագրությունը», այնքան էլ դուրս չեկավ, ճիշտ էլ նկարագրել ես, ՍԼԳ, միանման էր ամբողջը:

Երևի այդ «Բրուքլինը» կարդամ, որ ասում եք:

Ճաշակի հարց է, բայց Մր. Վերտիգոն իրոք կարդացեք, հետո կխոսենք:

Mr. Vertigo-ն արդեն ունեմ: Հույս ունեմ՝ շուտով կկարդամ: Հիմա էլ կարդում եմ նրա ամենաթարմ գործը՝ Man in the Dark-ը: Չնայած դեռ վերջին չեմ ասել, բայց սա էլ խորհուրդ կտամ: Շատ օրիգինալ գործ է:

Էնքան հավես ա, որ երբ մի լավ գրող քեզ ժամանակակից ա լինում: Կարող ես սպասել նոր գրքերին, ունենալ դրանք ու կարդալ: Գիտես, որ առայժմ սահմանափակ չէ նրա ժառանգությունը:

[Rhayader]

Օստերից միայն Տիմբուկտուն եմ կարդացել, այն աստիճանի հում, խակ, վատ գրած, վատ զարգացրած սյուժեով, անհամասեռ, ախմախ գիրք էր (օստերն ինչու՞ չի սիրում չինացիներին), որ Վերտիգոյի աննոտացիան կարդալուց հետո (На задворках «эпохи джаза», в стороне от гангстеров и бутлеггеров, кудесник Мастер Иегуди обучает малолетнего гопника Уолта летать – в прямом смысле и в переносном. Исполненная сильных чувств и неожиданных поворотов волшебная история – от признанного волшебника снова, знаменитого автора «Тимбукту» и «Нью-йоркской трилогии».) ցանկություն չեղավ կարդալ ընդհանրապես: Ու ես անցա Պերես-Ռևերտե կարդալուն, ինչի համար ընդհանրապես չեմ ափսոսացել:

[SSS]

Կարդացել եմ "Պատրաքների գիրքը", "Կողփված Սենյակը", "Ապակե Քաղաքը"...Անտարբեր եմ կարդացել , չգիտեմ էլ ինչի եմ կարդացել

[Rhayader]

Կարդացել եմ "Պատրաքների գիրքը", "Կողփված Սենյակը", "Ապակե Քաղաքը"...Անտարբեր եմ կարդացել , չգիտեմ էլ ինչի եմ կարդացել

Դրանք չեմ կարդացել, ճիշտն ասած չէի ուզի կարծիք հայտնել: Բայց Օստերի ոճը մի քանի առանձնահատկություն ունի, որ ինձ խիստ ձևի վանում են: Առաջինը՝ լեզվական առանձնահատկությունների իսպառ բացակայությունն է: Հարթ, կաստրատ լեզու: Առնվազն անտարբերություն է ներշնչում:
Հետո՝ որ պահի տակ տանում է հեղինակին: Տանում է հրեաների վրա, չինացիների վրա, այլ բաների վրա: Հանկարծ հերոսը սկսում է շանը պատմել, որ չինացիները հրեշներ են, որ եթե չինացի տեսնի՝ փախնի, որովհետև չինացիներն ընկած քաղաքով շներ են որսում, որ ուտեն: Եվ այլն:
Հա: Ամենաշատը տանում է ինքնախղճահարության վրա: Զգացվում է, որ Օստերն իրեն դնում է գլխավոր հերոսի դերում, գլխավոր հերոսին սպանում է, հետո փորձում ինքն իրեն խղճալ՝ ինչպես են իր մահը ողբում, կամ էլ չեն ողբում՝ ավելի խղճալի է: Եվ այլն:
Երկխոսությունները: Ամբողջ գրքում երկխոսությունները մատներիդ վրա կհաշվես: Ու մեծ մասամբ դրանք մենախոսություններ են: Պոլլի, շփման կոմպլե՞քս ունես
«Տիմբուկտուից» ավելի վատ գրած միայն մեկ անգլալեզու գիրք եմ կարդացել՝ Պալանիկի «Օրորոցայինը»: Իմ մոտ ամոթի սյանը գամված վեպերի ցուցակ կա, վերջին երկուսն այնտեղ իրենց պատվավոր տեղերն են զբաղեցրել:

[SSS]

Դրանք չեմ կարդացել, ճիշտն ասած չէի ուզի կարծիք հայտնել: Բայց Օստերի ոճը մի քանի առանձնահատկություն ունի, որ ինձ խիստ ձևի վանում են: Առաջինը՝ լեզվական առանձնահատկությունների իսպառ բացակայությունն է: Հարթ, կաստրատ լեզու: Առնվազն անտարբերություն է ներշնչում:
Հետո՝ որ պահի տակ տանում է հեղինակին: Տանում է հրեաների վրա, չինացիների վրա, այլ բաների վրա: Հանկարծ հերոսը սկսում է շանը պատմել, որ չինացիները հրեշներ են, որ եթե չինացի տեսնի՝ փախնի, որովհետև չինացիներն ընկած քաղաքով շներ են որսում, որ ուտեն: Եվ այլն:
Հա: Ամենաշատը տանում է ինքնախղճահարության վրա: Զգացվում է, որ Օստերն իրեն դնում է գլխավոր հերոսի դերում, գլխավոր հերոսին սպանում է, հետո փորձում ինքն իրեն խղճալ՝ ինչպես են իր մահը ողբում, կամ էլ չեն ողբում՝ ավելի խղճալի է: Եվ այլն:
Երկխոսությունները: Ամբողջ գրքում երկխոսությունները մատներիդ վրա կհաշվես: Ու մեծ մասամբ դրանք մենախոսություններ են: Պոլլի, շփման կոմպլե՞քս ունես
«Տիմբուկտուից» ավելի վատ գրած միայն մեկ անգլալեզու գիրք եմ կարդացել՝ Պալանիկի «Օրորոցայինը»: Իմ մոտ ամոթի սյանը գամված վեպերի ցուցակ կա, վերջին երկուսն այնտեղ իրենց պատվավոր տեղերն են զբաղեցրել:

+1
Նշածներիցս վերջին երկուսը փոքրիկ էին, թե չէ հաստատ չէի ձգի մինչև վերջ...Ինձ համար մի տեսակ չորա գրում, իսկ գրելաոճը պարտադրողա, բայց էնպես չի ,որ թափելու բանա

[StrangeLittleGirl]

Առաջինը պատահաբար ընկավ ձեռքս, նրա անունն անգամ չէի լսել:
Mr. Vertigo: Գլխումս պայթյուն եղավ՝ այնքան լավն էր, հո կուլ չտվեցի:

Հետո արդեն նպատակադրված փնտրում էի հեղինակին, կարդացի Moon palace և «Նյույորքյան եռագրությունը», այնքան էլ դուրս չեկավ, ճիշտ էլ նկարագրել ես, ՍԼԳ, միանման էր ամբողջը:

Երևի այդ «Բրուքլինը» կարդամ, որ ասում եք:

Ճաշակի հարց է, բայց Մր. Վերտիգոն իրոք կարդացեք, հետո կխոսենք:

Էկել եմ ասեմ` կարդացել եմ, բայց անկեղծ ասած էնքան էլ դուրս չեկավ: Առաջին կեսը լավ էր, բայց հետո, իմ կարծիքով, սխալ ուղղությամբ զարգացրեց: Կամ պիտի Յեհուդիի մահով ավարտեր գիրքը, որովհետև ըստ էության պատմությունն էդտեղ էլ ավարտվում ա, կամ պիտի մի քիչ ուրիշ ձև զարգացներ, բացատրություններ փնտրեր: Հետո, սկզբում Յեհուդիին որպես կախարդ ա ներկայացնում, բայց մանրից շատ սովորական մարդ ա դառնում: Մի խոսքով, Օսթերը պիտի մենակ Բրուքլինը գրած լիներ: Վերջ, էլ իրան չեմ կարդալու: