Չգիտեմ ճիշտ տեղ եմ թեման բացել, թե չէ, ուզում եք մոդեռներ ջան, կարող եք փակել, բայց ուզում եմ իմանալ, ոնց եք դուք մտածում, փոշմանել արած բանի համար, թե չարածի: Ես մի որոշ ժամանակ առաջ անընդհատ փոշմանում էի արածների համար, բայց քիչ-քիչ անցավ էտ: Էս պահին մտածում եմ, որ մարդ պիտի անի ու եթե փոշմանի, գոնե արածի համար, որ հետո կյանքում չասի իզուր չարեցի:
Հարգելիս
Աշխարհում չկա մի բան, որ անելուց կամ չանելուց հետո արժե փոշմանել: Հետ մի նայիր: Ավելի ճիշտ նայիր մենակ նրա համար, որ հասկանաս, գնահատես անցման արագությունը երբ դա պետք է և դադարի մոմենտ է: Սակայն ոչ մի անգամ ետ մի նայիր գնահատելու համար ճիշտ ես արել թե չէ: Եթե արել ես /կամ չես արել/ , ապա այդ մոմենտին դա էս համարել ճիշտը: Իսկ կարևորը այդ պահն է, մոմենտը: Անցյալը կամ ապագան՝ դրամք չկան, գոյություն չունեն: Իսկ ներկան կա, ու մոտեցիր այս հարցին էս տեսանկյունից:
Մի փոշմանիր, որ ապրել ես /լավ կամ վատ, ճիշտ կամ սխալ/: Մտածիր միայն այս պահի մասին, օգտագործելով բոլոր թույլատրված հնարավորությունները, կատարելու էն քայլերը, որոնք ցանկանում է կատարել քո կամքը, էությունը, միտքը հենց էս պահին:
Եվ վերջ…Մնացածը կեղծ է, իսկ ներկան այնքան կարճ է տևում /մի ակնթարթ/, որ դա հատկացնել կեղծ բաներին…
Նիկեա (10.10.2014)
Ինչ խոսք ամեն ինչ շատ լավ ասել ես, ավելացնելու գրեթե ոչինչ չկա, լիովին համաձայն եմ քեզ հետ, կավելացնեմ միայն մի բան: Եթե ներկան բաց թողնեք ապա հիշեք որ ապագայում նորից կփոշմանեք չարած կամ արածի համար: Ինչպես մի տեղ Guest-ն էր ասել, մեքենա վարելուց մի նայեք հետևը ցույց տվող հայելու մեջ, ասելով վայ այ էն փոսը չպիտի ընկնեի նենց պտի գնայի և այլն… առանց առաջ նայելու քշելուց հաստատ վթար կլինի:dvgray-ի խոսքերից
Հարգելիս
Աշխարհում չկա մի բան, որ անելուց կամ չանելուց հետո արժե փոշմանել: Հետ մի նայիր: Ավելի ճիշտ նայիր մենակ նրա համար, որ հասկանաս, գնահատես անցման արագությունը երբ դա պետք է և դադարի մոմենտ է: Սակայն ոչ մի անգամ ետ մի նայիր գնահատելու համար ճիշտ ես արել թե չէ: Եթե արել ես /կամ չես արել/ , ապա այդ մոմենտին դա էս համարել ճիշտը: Իսկ կարևորը այդ պահն է, մոմենտը: Անցյալը կամ ապագան՝ դրամք չկան, գոյություն չունեն: Իսկ ներկան կա, ու մոտեցիր այս հարցին էս տեսանկյունից:
Մի փոշմանիր, որ ապրել ես /լավ կամ վատ, ճիշտ կամ սխալ/: Մտածիր միայն այս պահի մասին, օգտագործելով բոլոր թույլատրված հնարավորությունները, կատարելու էն քայլերը, որոնք ցանկանում է կատարել քո կամքը, էությունը, միտքը հենց էս պահին:
Եվ վերջ…
Կարճ ասած պետք չի փոշմանել, ինչ եղել է ճիշտ է եղել, մեկ է չես փոխի
“То, что вы не можете выразить – это Любовь.
То, что вы не можете отвергнуть/не признать – это Красота.
То, чего вы не можете избежать – это Истина”.
~ Шри Шри
Նիկեա (10.10.2014)
Ըստ իս պետք է երբեմն հետ նայել և սովորել սեփական սխալների վրա որպեսզի դրանք չկրկնվենայսինքն ոչ թե փոշմանել արած կամ չարածի համար այլ ուղակի հասկանալ վերլուծել միգուցե ինչ արել էս ավելի սխալ է եղել քան այն ինչ հարկավոր էր անել … ամեն դեպքում չփոշմանել այլ դրանցի օգուտ քաղել դառնալ ավելի խելացի որ մյուս անգամ նման ընտրության առջև կանգնելուց արդեն շատ չերկմտես այլ կանխավ իմանաս ճիշտն ու սխալը /քո այդ պահի մտածելակերպով/
Loading your personal settings....
Մի ժամանակ առաջ ես ինքս էլ կանգնել էի նմանատիպ հարցի առաջ և չգիտեի, թե ինչպես վարվեի, այսինքն անեի այն ինչ ուզում էի, թեկուզ փոշմանեի, թե չանեի, ու գիտես որոշեցի, որ ավելի լավ է անեմ այն, ինչ իրականում սիրտս է ինձ թելադրում, քան հետո մտածեի, թե ինչու չարեցի, մեղադրեի ինքս ինձ:Խոստովանեմ, որ սրտիս ցանկությունը կատարելուց, այնքան էլ լավ վերջաբան չեղավ, սակայն չունեցա երբեք փոշմանելու ոչ մի պատճառ, հակառակը անելուց հաստատ կունենայի, ու հիմա եկել եմ այդ եզրահանգման, որ ավելի լավ է անեմ, քան չարածի համար փոշմանեմ
Մենք փոխանակվեցինք մեր ժպիտներով... մինչ նոր հանդիպում
Եթե փոշմանելը որպես այդպիսին գոյություն ունի ուզեք, թե չուզեք, փոշմանե'ք...
այն չարածի համար , որ հետո հնարավոր է անել...
այն արածի համար, որ հետո էլ չանեք...
Ինչ հետաքրքիր է, հենց երեկ այդ մասին էի մտածում ու մտքիս մեջ անընդհատ կրկնում էի փոշմանել, թե ոչ: Հետո չգիտեմ ինքս ինձ չմեղադրելու կամ գուցե արդարացնելու համար մի տեսակ ներքին համաձայնության եկա ինքս ինձ հետ, որ չեմ փոշմանելու արածիս համար: Իսկ եթե վերանամ կոնկրետ դեպքից ապա ավելի վստահ կարող եմ ասել, որ ամեն դեպքում պետք է անել /չվախենալով, որ կսխալվես/, որ հետո չփոշմանես չանելու համար
Դու շրջում ես ամենուրեք, դու չըկաս,
Աներևույթ դու խոսում ես աշխարհում,
Հանկարծ, անկարծ շշնջում ես, որ կըգաս,
Հըմայում ես, կանչում, կանչում ու լռում.
ՎԱՀԱՆ ՏԵՐՅԱՆ
Կարծում եմ, չարածի համար է կարելի փոշմանել:
Եթե լավ մարդ ես, ապա արածներիդ մեծ մասը ճիշտ պետք է որ լինեն: Չարժե այն փոքրամասնության համար մտածել ու առավելևս փոշմանել. ինչ եղել՝ եղել է:
Եվ նույնը վերաբերում է չարածներին: Եթե լավ մարդ ես, ապա չարածներդ (բայց մտածածներդ որ կարելի էր անել) նույնպես մեծ մասամբ լավն էն (ճիշտ են) լինելու, այդ պատճառով, լավ մարդու համար, եթե կարելի է փոշմանել, ապա միայն չարածների համար:
Իսկ ինչ վերաբերվում է վատ մարդուն, ապա՝
…վատ մարդու բառապաշարում շատ հաճախ «փոշմանել» բառն էլ չի լինում:
Շատ մի՛ տխրիր, շատ մի՛ խնդար...
Այս աշխարհում և ո'չ մի բան միտք չունի...
Վահան Տերյան
Չեմ էլ կարող հիշել, թե այն որ տարիքում էի, որ համարյա թե միշտ փոշմանում էի արածներիս համար
Իսկ անել թե չանել` լսեք ձեր սրտին, որն ավելի ճիշտ պատասխան կտա, իսկ արդյունքում էլ փոշմանելու նման ստից բանի վրա ժամանակ չեք ծախսի
Վերջին խմբագրող՝ Selene: 29.09.2007, 21:46:
True wisdom comes to each of us when we realize how little we understand about life, ourselves, and the world around us
Socrates
Չկա այնպիսի որոշում, որի համար մարդ ԳՈՆԵ ՄԻ ԱՆԳԱՄ չփոշմանի...
Արած բաներիդ համար չես ասի ափսոս,
Չարածների համար կասես ափսո~ս, հազար ափսո~ս...
Վահան Տերյանը նման մի խոսք ունի
Դե,ինչը ,զգում ես,որ այնպես չես արել,փոշմանում ես։ Դա մարդու կամքից չի կախված; Բայց կարծում եմ չարածների համար փոշմանելը ավելի դաժան զգացում է
«Հեռո՛ւ ստութիւնից եւ լի նրանով,ինչ ընդդէմ է ստութեան»
Մովսես Խորենացի
Ասենք ամուսնանալուց հետո.
Ուրախ գրառում:
Re. Արածի՞ համար փոշմանել, թե՞ չարածի
Իհարկե լինում է, որ մարդ փոշմանում է չարածի համար, բայց լինում է նաև, որ անցյալի վրա հայացք նետելուց տեսնում ու փոշմանու է, որ իր կյանքի ինչ որ փուլում նա կատարել է մի քայլ, որի պատճառով ներկայում նա հայտնվել է այդ իրավիճակում ու փոշմանում, որ հենց այդ քայլն է կատարել, բայց դա գալիս է այն բանից, որ սխալ ուղով գնալուց նա փորձ է ձեռք բերել ու հիմա միայն այդ փորձն ունենալուց հետո նա կարող է ասել, որ իր այդ քայլը սխալ էր: Այսինքն եթե սխալ լինի մարդու որոշակի կատարած քայլը՝ նա ապագայում կփոշմանի դրա համար, իսկ եթե ճիշտ լինի, ապա բնականաբար նա գոհ կլինի, որ կատարել է ժամանակին այդ քայլը, իսկ չկատարելու համար, չարածի համար մարդ փոշմանում է, երբ դժգոհ է լինում իր ներկայից, իսկ եթե գոհ է լինում, մտածում է որ ճիշտ է արել, որ այդ քայլը չի կատարել:
Այսինքն մարդ կփոշմանի թե ոչ իր արածից կամ չարածից մեծամասամբ կախված է այն բանից թե մարդ գոհ է իր ներկայից թե ոչ: Կարծում եմ մարդ միշտ պետք է գոհ լինի իր ունեցածից (քանի որ եթե անցյալում արել կամ չի արել մի բան, ապա այդ անցյալի կոնկրետ պահի համար ու այդ կոնկրետ մարդու համար դա է ճիշտը եղել, այդքան է նա հասկացաել, այդպես զգացել ու այդպես վարվել), բայց և միշտ ձգտի դեպի ավելի լավը:
Այս հարցին վերաբերյալ պատասխաններ է պարունակում նաև Մեծանուն բանաստեղծ Ավ. Իսահակյանի այս բանաստեղծությունը.
Կտակ
Սիրուն մանկի՛կ, ես գնում եմ, դու գալիս ես այս աշխարհ.
Ճշմարիտն ես փորձով գիտեմ ու խոսքերս մի՛ մոռնար:
Կյանքն է ամպի փախչող ստվեր, վայրկյանն է միշտ իրական.
Բախտի կռանը կամքն է թեև, բայց դիպվածն է տիրական:
Զգացմունքն է գերիշխանը, խելքը՝ նրա լոկ ծառան.
Բայց դու՛ խելքդ վրադ պահի՛ր, ինչպես պողպատ կուռ վահան:
Մի՛ հավատար ստվերներին, հենվի՛ր միայն քեզ վրա,
Ատելու չափ սի՛րիր մարդկանց, բայց լավություն միշտ արա:
Եվ լայն օրում թե՝ ընկերներ, թե բարեկամ ճանաչի՛ր.
Իսկ նեղ օրում ընկերների ո՛չ որոնիր, ո՛չ կանչիր:
Խաղերով լի այս աշխարհում խաղդ եթե տանուլ տաս,
Զվարթ եղի՛ր, ու այդպիսով բախտի վրա կըխնդաս:
Անվախ ու վեհ ղեկդ վարե անծանոթին դեմ-դեմի.
Անզղջալի առաջ գնա՛, ինչ որ լինի՛, թո՛ղ լինի:
Լսի՛ր, տղա՛ս, ինձ կթաղես անհայտ մի տեղ, աննշան,
Որ չիմանան, մարդիկ չգան՝ շիրմիս քարը գողանան:
Թե սիրում ենք՝ մեր սրտի բոլոր լարերո՜վ սիրենք...Ես և Դու՝ Մի Ենք՝ Մի-Մի Աշխարհ Ենք, Հավերժի Ճամփորդներ...
Եթե արածտ լավ բան էր չեմ կարծում պետք է փոշմանես, իսկ եթե ինչ որ վատ բան պետք է անեյիր ու չես արել, ավելի լավ է վափշե չփոշմանես:
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
'
Էջանիշներ