Երբևէ զգացել ե՞ք դրա ծանրությունը...
Ինձ համար հատկապես ծանր էր, երբ հարվածողը նույն պահին կարողանում էր նայել աչքերիս մեջ...
Ի պատասխան մտածում էի՝ չարժե նրա « արյունոտ» ջրերը ընկնել, հետո էլ, բայց որ ի՞նչ...բա մի հատ սրան դաս չտա՞մ...
Իմ դաս տալու ձևը միշտ լուռ հեռանալն ա եղել, բայց մի անգամ ամեն ինչ ասացի, նոր գնացի…
Ինձ թիկունքից հարվածել են իգական /մի երկուսին եմ հիշում անունով/ սեռի ներկայացուցիչներ միայն... դրա համար էլ ողջ-առողջ եմ
Ուրեմն էդ առաջ...հիմա փորձում են, չի ստացվում...մինչև թափ են վերցնում, զգում եմ, շրջվում եմ...կամ հարազատ ինչ-որ մեկն արդեն մեջքիս կանգնած ա լինում ու մինչ կշրջվեմ, ինքը հարվածողի դեմն առնում ա...<------/սա կոչվում է պաշտպանել, չնայած, որ ես ինձ հերիք եմ, ինչպես հաճախ կարծում եմ, բայց մենք մեկ-մեկ անպաշտպան ենք այն պարզ պատճառով, որ մենք մեզ հերիք չենք/...
Հ.Գ. հետո գուցե մի կոնկրետ դեպք պատմեմ, միասին ծիծաղենք, իսկ այժմ փորձե՛ք դուք...
Ինչ-որ կհուշի Ձեզ թեմայի անունը...
էլ մի, մեջդ մի՛ պահի
'
Մեջբերել
Էջանիշներ