Ռուբեն Հախվերդյան

[Chilly]

Երևանի Գիշերներում

Երևանի գիշերներում
Լուսնի ափսեն է գլորվում
Ու հեռավոր արվարձանում
Արծաթե հետքն է իր թողնում
Երբ միայնակ եմ ես լինում
Քայլերն այստեղ են ինձ բերում
Ու անցյալիս լքված այգում
ես հուշերիս եմ հանդիպում

Իմ հուշերի անհատակ ջրհորում
Քո խենթացնող կիսադեմն է լողում
Ես խեղդվեցի էս կեղտոտ քաղաքում
Ու չկա ազատում

Իմ հուշերի անհատակ ջրհորում
Դու իմ անունն ես տալիս ու կանչում
Ես խեղդվեցի էս կեղտոտ քաղաքում
Ու չկա փրկություն

Իմ քնքուշ սևահեր
Դու ինձ ում ես թողել
Դու ինձ ում ես թողել
Ինձ թողել, հեռացել...
Ասա դու ո՞վ ես, որտեղից
Ի՞նչ ես այդպես լուռ հառաչում
Ես հեռացել եմ ինձանից
Եվ ինձ արդեն չեմ ճանաչում
Իսկ ի՞նչ ես կորցրել այստեղ
Ի՞նչ ես փնտրում այս կողմերում
Ես իմ անցյալն եմ կորցրել
Երևանի գիշերներում...

Քո հանգուցյալ տատիկի սենյակում
Ուր մահճակալն էր անվերջ ճռճռում
Գինու կիսատ շշերի արանքում
Դու հավերժ սեր էիր ինձ խոստանում

Քո բոլշեվիկ տատիկի սենյակում
Ուր մահճակալն էր անվերջ կոտրվում
Գինու կիսատ շշերի արանքում
Դու հավերժ սեր էիր ինձ խոստանում

Իմ քնքուշ սևահեր
Դու ինձ ում ես թողել
Դու ինձ ում ես թողել
Ինձ թողել, հեռացել...

Ես լուսնոտի պես արթնացել,
Ու տանիքներն եմ բարձրանում,
Ես իմ երազն եմ կորցրել
Երևանի գիշերներում...

Երևանի Գիշերներում
Լուսնի ափսեն է գլորվում
Ու իմ կարմիր երգի վրա
Արծաթե հետքն է իր թողնում

Ձայնապնակն ու այս հին մեղեդին
Մենք կորցրինք առհավետ, իմ անգին
Մի օր փակվեց սենյակիդ դուռը հին
Երբ կոտրվեց տատիկիդ հայելին

Ձայնապնակն ու այս հին մեղեդին
Մենք կորցրինք առհավետ, իմ անգին
Մի օր փակվեց սենյակիդ դուռը հին
Երբ կոտրվեց տատիկիդ հայելին

Իմ քնքուշ սևահեր
Դու ինձ ում ես թողել
Դու ինձ ում ես թողել
Ինձ թողել...

Երևանի Գիշերներում
Լուսնի ափսեն է գլորվում...

[My World My Space]

Հախվերդյանի ամենակարճ երգը....

ՆԱ ԻՐ ՍԵՐԸ ԾԱԽԵՑ

Լուռ քայլում է տղան, և հոգին նրա սև է,
Նա այսօր կորցրեց իր սիրած աղջկան,
Որը իմ կարծիքով պարզապես մի պոռնիկ էր,
Նա իր սերը ծախեց ու գնաց ռեստորան,

Մի տխրիր, իմ ընկեր, նա կոշիկդ չարժեր,
Եվ հիմար կլինես դու, եթե կարծես, որ
Կորցրել ես մի գանձ, որ երբեք չես գտնի`
Պարզապես նա տիկնիկ էր:

Գեղեցիկ հագնված ու այնքան գեղեցիկ ժպիտով,
Որ ափսոս, դա նրա սեփականն էր:

Միշտ այդպես է լինում, երբ կատվին չափից շատ ես սիրում,
Փաղաքշում ու խաղում նրա հետ, նա ճանկերն է խրում,
Ու պոչը շարժելով կամացուկ հեռանում:

Միշտ այդպես է լինում, մեզ թողնում են նրանք,
Ում համար մենք պատրաստ ենք անել ամեն ինչ,
Ու թողնում են այնպես, որ կարծես թե ոչինչ չի եղել,
Որ կարծես թե ամեն ինչ կարգին է:

Լուռ քայլում է տղան, և հոգին նրա սև է,
Նա այսօր կորցրեց իր սիրած աղջկան,
Որը իմ կարծիքով պարզապես մի տիկնիկ էր…

---------- Ավելացվել է՝ 11:51 ---------- Սկզբնական գրառումը՝ 11:49 ----------

Իսկ էս մեկը հատկապես շատ եմ սիրում.....

ԼՈՒՍԻՆՆ ՈՒ ՇՈՒՆԸ

Ես ու լուսինը միասին
Մոտեցանք սառած ջրափոսին
Եվ գիշերը ժամը երկուսին
Երգեցինք այս երցը այն մասին

Թե ինչ՞ու են պոետները և շները ընկերներ
Որովհետև նրանք գիշերը
Սիրում են լուսնոտ երգեր
Որ մեր կյանքն աղավաղում են
Ցերեկներն անիրական
Գիշերները մենք գտնում ընք
Մեր դեմքերը իսկական

Մութ ամպեր մի փակեք լուսնի դեմքը
Թույլ տվեք զրույցը ավարտել
Ես, լուսինն, այն շունն ու ջրափոսը
Շատ վաղուց իրար չէնք հանդիպել

Շունը որ կանգնած էր իմ կողքին
Դունչը մոտեցրեց ջրափոսին
Նա այնտեղ տեսավ կլոր լուսնին
Եվ ասաց դատարկ այդ ափսեին

Որ իր հայրը ցեղական էր
Մայրն անհայտ ցեղի մի շուն
Նրանց կապն օրինական չէր
Ու ծնվեց մի որբ անտուն
Որ անվերջ այս գզվրտոցը
Հանուն մի կտոր հացի
Ապրելու միակ միջոցն է
Որ կյանքից չուտես քացի

Կյանքը մեր կեղտոտ այս ջրափոսն է
Ու լուսնի դատարկ ափսեն է շողշողում
Կան մարդիկ որոնք այնտեղ թքում են
Իսկ ոմանք երգեր են որոնում

Եվ հանկարծ ջրափոսից սառած
Դուրս լողաց լուսինը սփրթնած
Նա մեզ մոտեցրեց իր դեմքը թաց
Եվ ահա թե ինչ նա շշնջաց

Որ երցերը մեր ցավերն են
Բոլորից թաքուն պահած
Որ գիշերը մենք ոռնում ենք
Աշխարհի դեմ դառնացած
Ու մի պահ մեր դեմ բացում է
Դրախտի դռներն աստված
Շներին նա կերակրում է
Ու փակում վերքերը բաց

Իսկ այնտեղ բոլոր շները կուշտ են
Պոետներն ունեն գինի ու հաց
Եվ երգեր այնտեղ ոչ թե ոռնում են
Այլ երգում են մինչև լուսաբաց

Ու պոկում են շղթաները
Պոետները ու շները կատաղած
Գիշերվա մեջ համբարձվում է
Նրանց երգն աղոթք դարցած

Ու թռչում են պոետները
Շների հետ խենթացած
Այնտեղ ուր արդեն բացել է
Դրախտի դռներն աստված

[Smokie]

Հախվերդյանի ամենակարճ երգը....

Իսկ էս մեկը հատկապես շատ եմ սիրում.....

«Պոետները եւ շները» երգը շատ լավն է, ես էլ հենց այդ երգի մասին էի մտածում,ուզում էի այստեղ էլ գրել, տեսա վերջին նշվածը հենց դա է:
Իսկ առանձնապես Հախվերդյանը շատ լավ երգեր ունի: Շատ եմ սիրում «Իմ միակ սերը», «Ձյուն», «Երբ չկաին բարձրահարկ շենքեր», «Հոգուս հաշտություն»,«Իրիկուն», «Կեսգիշեր», «Անձրեւ», «Բարի լույս տիկին Արուս», «Հին ընկեր», «Իմ փոքրիկ ընկեր», «Գազանանոց», «Եզ», «Կապույտ նժույգները», «Ճերմակ ձիս», «Սպիտակ աղավնին», «Քո ճամփան», «Սա Երեւանն է», «Ծառ», «Իմ տունն անիվների վրա», «Իմ քաղաք», «Իմ անցյալը», «Օ, սա իմ հին փողոցն է», «Մեր սիրո աշունը», արդեն ասացի «Պոետները եւ շները», «Սարերի քամի», «Որ սարերը չմնան անտեր», «Կարմիր կակաչները», (Հարութ Փամբուկչյանի հետ,) «Երեւանի գիշեներում», «Երնեկ թե այս նոր տարին»: Հենց այս պահին էլ ինձ մոտ ցանկություն առաջացավ Հախվերդյան լսել:

2008 թ-ին լույս տեսած մանկական «Զատիկ» ձայնասկավառակի երգերն էլ են լավը:

[Նաիրուհի]

Ռուբենի ամենա- երգերից մեկը

ԵՐՋԱՆԿՈԻԹՅՈԻՆ

Երջանկություն, անցիր կողքովս,
Դու հարատև չես,
Դու կարող ես թողնել ինձ ամեն րոպե
Ու հեռանալիս չնախազգուշացնել։

Դու գալիս ես հանկարծ ժպտերես,
Քո առջև բացվում են դռները,
Եվ մարդիկ խոնարհվում ու քծնում են քեզ,
Դու մոռացնում ես նրանց վշտերը։

Դու այսօր ինձ հետ կքնես,
Ինձ կտաս վարդագույն խոստումներ,
Իսկ երբ կփակվեն իմ աչքերը,
Կթողնես, կկորչես, կկորչես։

Երջանկություն, դու պոռնիկ ես անհոգ,
Իսկ ես՝ հասարակ մի տղա,
Եվ չեմ կարող ես երկար պահել քեզ,
Դու ինձնից կհոգնես, կհոգնես։

Կհոգնես ինձնից, ես քեզ ի՞նչ ընկեր,
Քո կողքին կան միշտ նորընծա զոհեր։
Ես քեզ չեմ խնդրի, որ մնաս ինձ հետ,
Միևնույն է, դու կկորչես անհետ։

Երջանկություն, անցիր կողքովս,
Դու հարատև չես,
Դու կարող ես թողնել ինձ ամեն րոպե
Ու հեռանալիս չնախազգուշացնել։

---------- Ավելացվել է՝ 23:34 ---------- Սկզբնական գրառումը՝ 23:32 ----------

Սա էլ եմ շատ սիրում

ԹԱՓԱՌԱՇՐՋԻԿ

Թափառաշրջիկ,
Թափառաշրջիկ, եղբայր իմ,
Ու՞ր են քեզ տանում
Հոգնած ոտքերդ։

Թե կան հեռուներ,
Հեռուները քո սրտում են
Եվ քո խելագար
Խենթ հայացքում։

Եվ քո խելագար
Երազներում,
Եվ քո խելագար
Խենթ երգերում։

Թափառաշրջիկ,
Ինձ պարզիր քո ձեռքը
Ու տար ինձ քեզ հետ,
Դու գտել ես ելքը,

Ազատ է տիեզերքը բոլորի համար։
Եվ մեծահարուստ արքաների
Եվ մուրացկանի համար դժգույն,
Եվ գեղեցկագույն տիկինների,
Նույնիսկ թափառող ասպետների համար։
Ազատ է տիեզերքը բոլորի համար,
Ազատ է մոլորակն այս բոլորի համար,
Ազատ են ճամփաները բոլորի համար,
Ազատ է այս աշխարհը բոլորի համար։

Երբ կդադարի պտտվելուց
Այս հոգնած աշխարհը,
Մոլորակը պատերազմների։
Երբ կդադարի
Տոնական այս երթը,
Երթը տոնական մեռյալների։
Թափառաշրջիկ,
Ինձ պարզիր քո ձեռքը
Ու տար ինձ քեզ հետ,
Դու գտել ես ելքը։

Ազատ է տիեզերքը բոլորի համար,
Ազատ է մոլորակն այս բոլորի համար,
Ազատ են ճամփաները բոլորի համար,
Ազատ է այս աշխարհը բոլորի համար։

[Dayana]

Հախվերդյանի ամենակարճ երգը....

ՆԱ ԻՐ ՍԵՐԸ ԾԱԽԵՑ

Լուռ քայլում է տղան, և հոգին նրա սև է,
Նա այսօր կորցրեց իր սիրած աղջկան,
Որը իմ կարծիքով պարզապես մի պոռնիկ էր,
Նա իր սերը ծախեց ու գնաց ռեստորան,

Մի տխրիր, իմ ընկեր, նա կոշիկդ չարժեր,
Եվ հիմար կլինես դու, եթե կարծես, որ
Կորցրել ես մի գանձ, որ երբեք չես գտնի`
Պարզապես նա տիկնիկ էր:

Գեղեցիկ հագնված ու այնքան գեղեցիկ ժպիտով,
Որ ափսոս, դա նրա սեփականն էր:

Միշտ այդպես է լինում, երբ կատվին չափից շատ ես սիրում,
Փաղաքշում ու խաղում նրա հետ, նա ճանկերն է խրում,
Ու պոչը շարժելով կամացուկ հեռանում:

Միշտ այդպես է լինում, մեզ թողնում են նրանք,
Ում համար մենք պատրաստ ենք անել ամեն ինչ,
Ու թողնում են այնպես, որ կարծես թե ոչինչ չի եղել,
Որ կարծես թե ամեն ինչ կարգին է:

Լուռ քայլում է տղան, և հոգին նրա սև է,
Նա այսօր կորցրեց իր սիրած աղջկան,
Որը իմ կարծիքով պարզապես մի տիկնիկ էր…

Այ էս մեկը ես էլ եմ հանճարեղ համարում ու շատ եմ ափսոսում, որ միայն վերջերս եմ իմացել այս երգի մասին:

[Smokie]

Ներեցեք, կասե՞ք որտեղից կարող եմ քաշել Ռուբեն Հախվերդյանի «Ոստիկան» երգը:

[Smokie]

Շատ եմ սիրում այս երգերը:

Հոգու հաշտություն

Այս նկարում ես իմ տանն եմ,
Ուր ոչ-ոք ինձ չի խանգարում,
Ուր թափառում են երգերը,
Ուր խաղաղլռություն է տիրում,
Ուր ձյունե քայլերով իմ հուշերը
Ինձ հետ ապրում:

Ես մոտենում եմ դռանը
Ու հետո կամացուկ այն բացում,
Ու իմ բոլոր ընկերները
Իմ վերջին երգերին են սպասում,
Ես եմ դարձել այն բանբերը,
Որ երգեր է նրանց փոխանցում:

Իմ սիրելի բարեկամներ,
Իմ ընկերներ, հարազատներ,
Ես ձեզ կերգեմ, հիմա երգեմ
Որ առանց ձեզ չկա մեծ սեր:

Ձեզ եմ հանձնում այս նվերը,
Որ կոչվում է հոգու հաշտություն,
Անանձնական է մեծ սերը,
Առանց սեր, մենք չունենք փրկություն,
Սա պատվիրել է մեզ Տերը
Ու տվել մեղքերի թողություն:

Իմ սիրելի բարեկամներ,
Իմ ընկերներ, հարազատներ,
Ես ձեզ կերգեմ, հիմա երգեմ
Որ առանց ձեզ չկա մեծ սեր:


Երբ չկային բարձահարկ շենքեր

Երբ չկային բարձրահարկ շենքեր,
Երկինքը շատ էր, շատ էր մեծ
Եւ աստղերը, պայծառ աստղերը
Ներկայացում էին սարքում ամեն գիշեր:

Երբ մեծացա, շենքերը բարձրացան,
Երկինքը մոտեցավ տխուր շենքերին,
Երկինքը խլեցին բարձրահարկ շենքերը,
Աստղերը մեզնից հեռացան, հեռացան:

Մարդիկ հանկարծ դարձան տխուր ու անժպիտ,
Մարդիկ հանկարծ դարձան հոգնած ու մտահոգ:

Կապույտ երկինք, կանաչ արեւ,
Բակում կային անթիվ ճերմակ աղավնիներ,
Թռչում էին մրանք կապույտ երկինքն ի վեր
Ու իրենց հետ բերում ուրիշ աղավնեիներ:

Մի օր հանկարծ շենքերը բարձրացան,
Աղավնիները մի օր տուն չդարձան,
Մի օր հանկարծ շենքերը բարձրացան
Եւ մարդիկ հանկարծ փոքրացան, փոքրացան:

Մարդիկ հանկարծ դարձան տխուր ու անժպիտ,
Մարդիկ հանկարծ դարձան հոգնած ու մտահոգ:

[Chilly]

Հայեր, ինձ ասացին Հախվերդյանի «Սարդոստայն» երգի մասին, բայց ես դա չեմ լսել, ու չեմ էլ գտնում, ինչ-որ մեկը լսե՞լ է էդպիսի երգ...

[Հայկօ]

Հայեր, ինձ ասացին Հախվերդյանի «Սարդոստայն» երգի մասին, բայց ես դա չեմ լսել, ու չեմ էլ գտնում, ինչ-որ մեկը լսե՞լ է էդպիսի երգ...

Երեկոն սենյակիս պատերին
Ծուռումուռ ստվերներ է գցում,
Հեռացող քայլերի արձագանք կա
Դատարկ փողոցում:

Մեկ լսվում են նրանք, մեկ էլ ոչ.
Արդյոք ու՞ր են գնում:
Մենք բոլորս հյուրեր ենք անկոչ
Այս դատարկ աշխարհում:

Սենյակում, որտեղ ես եմ ապրում,
Կան ուրիշ տարօրինակ էակներ,
Բայց նրանք երբեք չեն խանգարում,
Երբեք չեն խանգարում ինձ արդեն:

Կա մկնիկ որ շաքար է սիրում և ունի ընտանիք,
Եվ կատու, որը սիրահարվում ու փախչում է տանից:
Կա մի սարդ, որ սիրում է կախվել փոշոտ առաստաղից,
Եվ մեկ-մեկ զրուցում է ինձ հետ տանջող հոդացավից:

Երեկոն սենյակիս պատերին
Ծուռումուռ ստվերներ է գցել,
Ես սարդիս հետ իմ առաստաղից
Որոշել եմ կախվել...
Որոշել եմ կախվել հենց էնպես,
Առանց լուրջ պատճառի:
Գալարվել հուշերի գրկում
Ու ոռնալ կատաղի...

Սենյակում, որտեղ ես եմ ապրում,
Կան ուրիշ տարօրինակ էակներ,
Բայց նրանք երբեք չեն խանգարում,
Երբեք չեն խանգարում ինձ արդեն...

Հնարավոր ա, որ էս երգն ա: Հիշողությամբ եմ գրել, կարող ա սխալներ լինեն. վերջին անգամ էս երգը լսել եմ, երբ բջջային հեռախոսները դեռ գոյություն չունեին, իսկ ես դեռ ուզում էի դպրոց գնալ : Շատ լավ տպավորվել ա մեջս: Երգը փնտրել եմ, չեմ գտել :

[Chilly]

Ուրեմն էսպես
Էդ երգը գտել եմ
Ահա
Հետն էլ «Շաբաթվա օրեր» երգն է, էլի դժվար ճարվող...

[Lion]

Կարող եք հուշել, ինտերնետում որտեղից կարել է քաշել Հախվերդյանի երգերը?

[Հայկօ]

Ուրեմն էսպես
Էդ երգը գտել եմ
Ահա
Հետն էլ «Շաբաթվա օրեր» երգն է, էլի դժվար ճարվող...

Մարդեր ջան, ոչ մի կերպ չեմ կարողանում քաշել էդտեղից, ինձ մեյլով ուղարկեք, էլի : Մերսի :

[Chuk]

Մի փոքրիկ տեղեկացում. քիչ անց, Ժամը 19.10-ին Ա1+-ի ինտերնետային եթերում, «Հետգրություն» հաղորդաշարի և Արամ Աբրահամյանի հյուրը կլինի Ռուբեն Հախվերդյանը: Մանրամասները, նայելու ձևը՝ www.a1plus.am կայքում: Գտեք «A1+ Live!» հատվածը, ընտրեք դանդաղ կամ արագ կապ տարբերակներն դիտեք: Ավելի ուշ հաղորդման ձայնագրությունը տեղադրում են youtube-ում, կդնեմ այս թեմայում:

[Chuk]

Ահա Հետգրության՝ վերևի գրառմանս մեջ նշած թողարկումը.

[asa90]

Լսել եմ, որ նրա երգերի խոսքրի հեղինակ է նաև Արամայիս Սահակյանը, եթե դա ճիշտ է, ապա կուզ էի իմանալ թե որոնք?

Նախ` ոչ թե "կուզ էի", այլ կուզեի կամ կուզենայի, երկրորդ` Հախվերդյանի բոլոր երգերի բառերի հեղինակը ինքն է`բացառությամբ, ինչպես նշվեց, "Ծառը" երգի(խոսքերի հեղինակ` Ռազմիկ Դավոյան), և "Չինացին" երգի(հեղինակ` Սուրեն Գյուլխասյան): Նույնը նաև երգերի երաժշտություններին է վերաբերում: Բացառություն այստեղ էլ կա. "Իմ փոքրիկ նավակը" երգի երաժշտության հեղինակն է Սուրեն Գյուլխասյանը:

---------- Ավելացվել է՝ 10:42 ---------- Սկզբնական գրառումը՝ 10:36 ----------

Ուրեմն էսպես
Էդ երգը գտել եմ
Ահա
Հետն էլ «Շաբաթվա օրեր» երգն է, էլի դժվար ճարվող...

Ինձ էլ կուղղարկեք?
asaturkhurshudyan[շնիկ]yandex[կետ]ru