Ռուբեն Հախվերդյան

[Fobus]

Կարծում եմ , որ բոլորն էլ լսել են նրա երգերից : Իսկ ինչ որ մեկը լսել է կամ ունի "Նախագահական ընտրություններ" երգը ?
Նա մի քանի օր առաջ Երևան հեռուստաալիքում հյուր էր և այնտեղ երգեց իր նոր երգը , որ նվիրել է Հարութ Փամբուկջյանին (Ձախ Հարութին) : Ինչ կասեք այդ երգի մասին?

[John]

Ճիշտն ասած այդ վերջին երգը չեմ լսել,իսկ ընդհանրապես շատ եմ հավանում Ռուբեն Հախվերդյանի բոլոր երգերը ու կարծում եմ,որ լավագույն հայ երգահանն ու երգիչն է.

[StrangeLittleGirl]

Ես էլ եմ նրան շատ սիրում: Հիշում եմ՝ տարիներ առաջ, երբ խորթ տատիկս Ձախ Հարութին էր լսում, ես Ռուբենի երգերն էի նախընտրում: Շատ փոքր էի այն ժամանակ: Երևի հազիվ 5 տարեկան լինեի: Բոլոր երգերն անգիր գիտեի: Սիրում էի քնելուց առաջ զարմուհուս հետ նրա երգերը լսել:

[Sosoyan]

Շատ եմ ուզում լսել այդ նոր երգը! Ով գիտի կարողա ռադիոյով դնեն?

[Fobus]

Երևան հեռուստաալիքով մի հաղորդում կա , մի քանի անգամ արդեն կրկնել են , եթե նորից կրկնեն կգրեմ ստեղ:

[Fobus]

Ժողովուրդ ջան , հենց հիմա Երևան հեռուստաալիքով գնում է Ռուբեն Հախվերդյանի հետ հարցազրույցը , քիչ անց նաև կլինի այդ երգը:

[HardRock]

Կարծում եմ , որ բոլորն էլ լսել են նրա երգերից : Իսկ ինչ որ մեկը լսել է կամ ունի "Նախագահական ընտրություններ" երգը ?
Նա մի քանի օր առաջ Երևան հեռուստաալիքում հյուր էր և այնտեղ երգեց իր նոր երգը , որ նվիրել է Հարութ Փամբուկջյանին (Ձախ Հարութին) : Ինչ կասեք այդ երգի մասին?

Եթե խոսքը գնումա "Նախագահական ընտրություններ"`
- նախագահական ընտրություններ և անընտրելի նախագահներ
.... և այլն այլն
Ով է այս ամենը հնարե~լ:
Շատ շուտվա երգա:

[Լոս]

սիրում եմ.. իմ հերոսներց է :Ճ

[Ուլուանա]

Սիրում եմ Հախվերդյանի երգերը։ Այնքան անմիջական են, պարզ ու դիպուկ, խոր ու զգացմունքային։ Մի խոսքով, շատ եմ սիրում։

[Վազգեն]

Ես ել եմ հաճախ Հախվերդյանի երգերը լսում։ Իրոք շատ օրիգինալ երգիչ է։
Ի դեպ, այստեղ կարող եք գտնել նրա երգերից մի քանիսի բառերը, չնայած համոզված եմ շատերը անգիր գիտեն բառերը։
http://hakhverdyan.livejournal.com/

Մի փոքր հատված «Երբ ես կմեռնեմ» երգից։

Աղջիկները թող արցունք չթափեն,
Հորիզոնական դիրքով երբ տեսնեն,
Չէ որ դիրքը այդ հայտնի է նրանց,
Նրանց հուշերում ես կապրեմ պառկած։

[Koms]

Իմ կարծիքով, ՄԵԾ ստեղծագործող է, դժվար է անգամ մի քանի բառով նկարագրել, թե ինչ է իրականում Ռուբեն Հահվերդյանը ` եւ երգահան, եւ բանաստեղծ, եւ փիլիսոփա, ու իրոք որ շատերս անգիր գիտենք նրա յուրահատուկ ու այդքան սրտամոտ երգ-բալլադները,

“Իսկ մանկությունը մի թռչուն է,
Թելով կապված մեր սրտերից,
Թելը պոկվում, ու նա թռչում է,
Հեռանում է մեզանից…”

[Koms]

Նա ինձ համար առաջին հերթին կերպար է, որն ապրում է իր հայրենի երկրում, իր հայրենի քաղաքում, եւ երգում է այդ երկրի ու քաղաքի սովորական մարդկանց մասին, իրենց սիրո, զգացմունքների, ընկերության մասին,

[Լէգնա]

ՄԵՐ ՍԻՐՈ ԱՇՈՒՆԸ


Դու կարծում ես այդ անձրևն է
Արտասվում պատուհանիդ,
Այդ ափսոսանքի խոսքերն են
Գլորվում հատիկ–հատիկ։

Գլորվում են ու հոսում են,
Ապակուց թափվում են ցած,
Այս խոսքերը, որ լսվում են
Իմ երգի մեջ ուշացած։

Ու՞մ է պետք խոստովանանքդ,
Ափսոսանքդ ուշացած,
Սերը քո մի հանելուկ էր
Ու գաղտնիք էր չբացված։

Դա գուցե աշնան կատակն էր,
Տերևներն էին դեղնած,
Ծառուղում լուռ արտասվում էր
Մի աղջիկ՝ մենակ կանգնած։

Մեր սիրո աշունը էլ երբեք չի կրկնվի,
Եվ անցյալն ամեն անգամ աշնան հետ կայցելի,
Ու պատուհանիդ լուռ կարտասվի...
Ու պատուհանիդ լուռ կարտասվի։

Ես հիմա նոր հասկանում եմ՝
Անցյալը ետ չես բերի,
Այս ամենը հատուցումն է
Իմ գործած հին մեղքերի։

Այն աղջիկը և աշունը
Բախտն էր իմ, որ կորցրի,
Դա ջահել իմ խենթությունն էր,
Որ երբեք ինձ չեմ ների։

Մեր սիրո աշունը էլ երբեք չի կրկնվի,
Եվ անցյալն ամեն անգամ աշնան հետ կայցելի,
Ու պատուհանիդ լուռ կարտասվի...
Ու պատուհանիդ լուռ կարտասվի։

Ես գիտեմ՝ երջանկությունը
Մի անգամ է այցելում,
Իսկ հետո, երբ հեռանում է,
Այցետոմսն է իր թողնում։

Ու հետո, ամբողջ կյանքում մեր
Մենք նրան ենք որոնում,
Այն հասցեն, որ նա թողնում է,
Երբեք ոչ ոք չի գտնում։

Մեր սիրո աշունը էլ երբեք չի կրկնվի,
Եվ անցյալն ամեն անգամ աշնան հետ կայցելի
Ու պատուհանիդ լուռ կարտասվի...
Ու պատուհանիդ լուռ կարտասվի։

[otar]

Լավագույն տղերքը

Լավագույն տղերքը հեռանում են,
Օտար ափերում բախտ որոնում.
Սիրելի կանայք թողնում գնում են,
Ուրիշների մեջ են մեզ փնտրում։

Ամենալավ երգը լռությունն է՝
Երկու զույգ աչքեր մթության մեջ,
Իսկ սարսափելին հիշողությունն է,
Որ հետո թերթում ես էջ առ էջ։

Ու փչում է քամին ունայնության,
Ու ջնջում ամեն ինչ,
Ու պոկում է անցյալը ու ներկան,
Իմ կյանքի էջերից։

Ես գիտեմ ինչ բան է ժամանակը.
Ամեն ինչ հոսում է, փոփոխվում,
Կյանքի ուղեգրով շարժվող գնացքը
Վերջին կանգառին է մոտենում։

Ես այս աշխարհի խենթ սիրահարն եմ,
Ունեմ ընկերներ՝ ինձնից խելառ,
Բոլորի համար ես աղոթում եմ
Ու գրում երգեր նրանց համար։

Ես գրում եմ երգեր այն ժամանակ,
Երբ գիշերն է իջնում,
Երբ մնում եմ ազատ ու միայնակ,
Իմ սարքած զնդանում։

Ես ունեմ թաքուն իմ երջանկությունը,
Թող նախանձ մարդիկ աչքով չտան,
Դա իմ ապրելու մեծ ցանկությունն է.
Որ պիտի երգեմ, քանի դեռ կամ։

Ես ունեմ մի կին, որն ինձ սիրում է,
Նա անի մի սիրտ ոսկուց էլ թանկ,
Մենք ունենք փոքրիկ, որն արդեն խոսում է
Ու տալիս հարցեր թարս ու շիտակ։

Նա տալիս է հարցեր թարս ու շիտակ,
Հարցեր ամեն տեսակ, հարցեր շատ տարօրինակ.
Ես փորձում եմ գտնել պատասխաններ.
Ու ստանում նոր հարցեր։

Իմ գլխում ամեն ինչ խառնվել է,
Ես ինքս ունեմ այնքան հարցեր,
Եվ այդ հարցերի անվերջ շարանը
Ինձ ստիպում է նոր երգեր գրել։

Ես գիտեմ, որ երգը և աղոթք է,
Եվ ինչ-որ չափով մխիթարանք,
Դա երջանկության հավերժ պատրանքն է,
Որն ինձ հետ ապրում, դառնում է կյանք։

[otar]

ՔՈ ՃԱՄՓԱՆ

Քո ճամփան՝ այնքան պարզ
Ու այնքան արևոտ,
Իմ Ճամփան ծուռումուռ
Ու մի քիչ անձրևոտ։

Դու սիրում ես նայել,
Օրվա բաց աչքերին,
Ես միայն հավատում եմ,
Գիշերն՝ աստղերին։

Դու ասում ես, որ գիշերը
Հարկավոր է քնել,
Ես գիշերն արթնանում
Ու փնտրում եմ երգեր։

Եվ եթե իմ երգերը
Քեզ դուր չեն գալիս,
Թույլ տուր ինձ հեռանալ
Քեզանից, սիրելիս։

Դու ասում ես, որ կյանքում
Հարկավոր է պայքարել,
Բայց ես, թանկագինս,
Հոգնել եմ, հոգնել։

Դու ասում ես սիրիր,
Ու կյանքին հավատա,
Ես իմ մահն եմ փնտրում,
Տես շուտով նա կգա։

Դու ասում ես՝ սիրիր
Ու կազմիր ընտանիք,
Բայց ես չեմ ուզում դառնալ
Մի կնոջ խաղալիք։

Ես գիշերն, ինչպես միշտ,
Հարբած տուն կդառնամ
Ու շատ բարձր կերգեմ,
Որ բոլորն արթնանան։

Եվ եթե իմ գործերը
Ընկնեն դատարան,
Ու եթե այնտեղից
Ես մի օր տուն դառնամ։

Ես շատ բարձր կերգեմ,
Որ բոլորն արթնանան,
Երբ գիշերն, ինչպես միշտ,
Գինովցած տուն դառնամ։

Դու ասում ես, որ ես կյանքը
Դեռ չեմ հասկանում,
Որ ես քիչ եմ ստանում,
Որ ես շատ եմ ծախսում։

Ես գիտեմ, որ մարդիկ
Մի անգամ են ապրում,
Մի անգամ են սիրում,
Մի անգամ են մեռնում։

Եվ եթե մեզ Աստված
Թևեր չի ընծայել
Նաև չի պարտադրել
Առնետի պես ապրել։

Եվ եթե այս տարի
Ճոխ չանցավ նոր տարին,
Միևնույն է, գարնանը
Կծաղկի իմ այգին։