Մեջբերում Chuk-ի խոսքերից Նայել գրառումը
Ցավում եմ, որ Հայաստանի Հանրապետության հիմնադիր նախագահի խոսքը տեղ չի հասնում:
Եթե նրա խոսքը տեղ հասնող էր, նախ պետք է իր մերձավորներին հասներ:
Եթե նրա մերձավորները գործել են ըստ տեղ հասած խոսքերի, ապա այդ խոսքերը լավագույն դեպքում եղել են երկաստառ:
Աստառից մեկին գրված է «ժողովրդավարությունը՝, ժողովրդով վարվելն է» իսկ մյուսին «ժողովրդին վարի տալը»

Ոչինչ անել չեմ կարող, մնա սեփական կարծիքիդ, բայց նրա «բանակն» օրեցօր ավելանում է, ինչը նշանակում է, որ այնուամենայնիվ օրեցօր ավելանում են մարդիկ, ում այդ խոսքերը սկսում են հասնել:
Նշանակում է առաջին նախագահության շրջանում այդ խոսքերը դեռևս խա՞կ էին:

Ինչ վերաբերում է հիպնոսելուն, ապա նախ, որքան էլ հռետորական տաղանդ ունենա, առանց ճշմարիտ խոսքի լայն մասսաներ իր հետևից չի տանի:
Ճշմարիտ խոսքը ոչ միայն ասել է պետք, այլ նաև հնարավություն ունեցած ժամանակ կիրառել:
Իսկ Ճշմարիտ խոսքի ետևից գնացողները ազնիվ մարդիկ են: Բայց ազնիվ լինելով շատերը նաև դյուրահավատ են լինում:
Ռաֆայել Ղազարյանը մի ժամանակ ամերիկյան լավ ասացվածք էր մեջբերում:
«Եթե մեկ անգամ խաբես՝, ամոթ քեզ, եթե երկու անգամ՝, ամոթ ինձ»:

Եվ եթե կարծում ենք որ նա հիպնոսացնող է, ապա ի՞նչ ենք կարծում, որ նա 88 թվականին հիպնոսացնելով մեզ առաջնորդեց դեպի անկախացում և հաղթանակներ: Այդ դեպքում կեցցե առաջին նախագահը:
Ո'չ, հիպնոսելով ժողովրդի մի մասին ներշնչեց, թե իբր անկախ ենք, և նույն ներշնչանքով էլ եղած հաղթանակները, որոնք կարող էին բազմապատկ լինել իրեն վերագրեց:

Իսկ հիպնոսացնելու մասին խոսելուց այս պահին ես միայն հանրային հեռուստատեսությունն եմ հիշում, այ որն իսկապես ոչ թե հիպնոսացնում, այլ մանկուրդ է դարձնում: Ավելի լավ է դրա մասին մտածեք:
Դա նրա մեկնարկածի շարունակությունն է:

91-92 թվականներին Հայաստանից հեռացածների մեծ մասը 95, 96, 97 թվականներին վերադարձել էր: Դիմեք վիճակագրությանը, Ձեզ կբացատրեն: 98 թվականից հետո՝ հավաքելով իրենց ազգականներին, նորից հեռացան:
Մարդիկ մեծավ մասամբ տառապում են լսարանի պակասից:

Եվ անկախ դրանից կորրեկտություն չեմ համարում Հայաստանը լքած իմ հայրենակիցներին գնչու անվանելը՝ որևէ քաղաքական գործչի նկատմամբ ձեր անհանդուրժողականությունը ցույց տալու համար:
Հուսով եմ խոսքիս իմաստի աղճատումը թյուրիմացության, և ոչ թե բառաձեռնածվության հետևանք է:
Հետագա թյուրիմացությունը հնարավորինս կանխելու համար տալիս եմ սեփական մեկնությունս:
«Գնչուացում» նկատի եմ ունեցել կարգավիճակ, և ոչ հոգեվիճակ:

Կա մարդկանց մի զանգված, որը երբևէ չի գտնելու իրեն արժանի նախագահի թեկնածուին: Ես ու իմ նման շատերը գտել ենք, որովհետև ոչ թե նախագահի անձն ենք դնում քննարկման, այլ նրանց բերած գաղափարները (միայն թե չգրեք, որ նախագահի մեր ընտրած թեկնածուն չունի գաղափարներ, քանի-որ դա կլինի չափազանց անհեթեթ):
Չափազանց անհեթեթ է, ինձ՝, նրա անձը քննարկող համարելը, քանզի ոչ մի բառով նրա անձը չեմ քննարկել:
Գաղափարներ շատերն ունեն:
Գաղափարները ծնվում են իմացություններից և ոչ ԻՄԱՍՏՈՒԹՅՈՒՆԻՑ:

Ի դեպ գաղափարակիրներ են նաև դաշնակցության թեկնածու Վահան Հովհաննիսյանը ու ԱԺՄ թեկնածու Վազգեն Մանուկյանը, հանձինս որոնց շատերը գտել են իրենց արժանի նախագահի թեկնածուին: Բայց մեզ համար այդ արժանին այս պահին Տեր-Պետրոսյանն է:
Մաղթում եմ ձեզ, որ ձեր սպասելիքները հաջողվելու դեպքում մինչև վերջ իրականանան:

Հ.Գ. Հեղափոխություններըը որպես օրինաչափություն խժռում են իրենց զավակներին: