Գովելի է այս նախաձեռնությունը: Թեման հրատապ է ու լայն քննարկման կարիք ունի:
Ես կարծում եմ, որ ԼՏՊ-ի վերադարձը քաղաքական դաշտ` նմանվելու է Կ. Դեմիրճյանի վերադարձին: Այն ժամանակ ՀՀՇ-ական վարչակարգն ամեն ինչ արեց, որպեսզի ժողովրդը անկախությունից հիասթափվի և խորհրդային ժամանակների նոստալգիկ հիշողություններով գնա Դեմիրճյանի ետևից: Իսկ Դեմիրճյանը իրենց պետք էր երկու նպատակով, առաջինը 1998թ. ընտրություններին պարտության մատնել Վազգեն Մանուկյանին և երկրորդը`ընտրակեղծիքների միջոցով նրա հաղթանակը վերագրել իրենց թեկնածուին:
Դեմիրճյանի և Տեր-Պետրոսյանի միջև մի մեծ տարբերություն կա, որը չնկատել չի կարելի: Դա այն է, որ ժողովրդի մեծամասնությունը ատելությամբ է լցված վերջինի նկատմամաբ իր կրած տառապանքների, արտագաղթի և իշխանությունների կողմից իր հանդեպ դրսեվորած արհամարանքի համար, որը բացահայտ ցինիկությամբ շպրտվեց նրա վրա ուղիղ 11 տարի առաջ` "100 տոկոսով էլ որ ընտրեին Վազգեն Մանուկյանին` միևնույնն է իշխանությունը չէինք տա" արտահայտության տեսքով: Մի նախագահ, որի օրոք այսպիսի բաներ են տեղի ունեցել ոչ մի բարոյական իրավունք չունի վերադառնալու և կրկին հիասթափեցնելու այն ժողովրդին, որը վերջնականապես կուշտ է թե' իրենից և թե' իր դրածո ներկա իշխանություններից, որոնք իշխանավարման բոլոր բացասական գծերը ժառանգելով` գերազանցեցին իրենք իրենց:
Կարծում եմ, որ ներկա վարչախումբը ամենևին էլ հանկարծակի չի եկել ԼՏՊ-ի քաղաքական ելույթից, ինչպես այսօր նշում է "Հայկական Ժամանակ"-ը, ընդհակառակը դա առաջին հերթին ձեռընտու է հենց նրանց: ԼՏՊ-ի վերադարձը քաղաքական դաշտ, առավել ևս առաջադրվելը որպես ընդիմության թեկուզև ոչ միասնական թեկնածու`մտնում է ներկա վարչախմբի պլանների մեջ: Նրանց ձեռընտու է մասնատել ընդիմությունը և այնտեղից ունենալ բոլոր կողմից խոցելի և ժողովրդի կողմից չընդունվասծ հակառակորդ:
Ես իմ սրամտքերից մեկում ասել ե,մ` "Առաջ մեզ վախեցնում էին մութ անցյալով, իսկ հիմա պայծառ ապագայով" ... հենց սա էլ լինելու է ներկա վարչակարգի հիմնական կռվանը, ապագա ընտրությունների ժամանակ:
Էջանիշներ