Ցավում եմ, որ Հայաստանի Հանրապետության հիմնադիր նախագահի խոսքը տեղ չի հասնում: Ոչինչ անել չեմ կարող, մնա սեփական կարծիքիդ, բայց նրա «բանակն» օրեցօր ավելանում է, ինչը նշանակում է, որ այնուամենայնիվ օրեցօր ավելանում են մարդիկ, ում այդ խոսքերը սկսում են հասնել: Ինչ վերաբերում է հիպնոսելուն, ապա նախ, որքան էլ հռետորական տաղանդ ունենա, առանց ճշմարիտ խոսքի լայն մասսաներ իր հետևից չի տանի: Եվ եթե կարծում ենք որ նա հիպնոսացնող է, ապա ի՞նչ ենք կարծում, որ նա 88 թվականին հիպնոսացնելով մեզ առաջնորդեց դեպի անկախացում և հաղթանակներ: Այդ դեպքում կեցցե առաջին նախագահը:
Իսկ հիպնոսացնելու մասին խոսելուց այս պահին ես միայն հանրային հեռուստատեսությունն եմ հիշում, այ որն իսկապես ոչ թե հիպնոսացնում, այլ մանկուրդ է դարձնում: Ավելի լավ է դրա մասին մտածեք:
91-92 թվականներին Հայաստանից հեռացածների մեծ մասը 95, 96, 97 թվականներին վերադարձել էր: Դիմեք վիճակագրությանը, Ձեզ կբացատրեն: 98 թվականից հետո՝ հավաքելով իրենց ազգականներին, նորից հեռացան:
Եվ անկախ դրանից կորրեկտություն չեմ համարում Հայաստանը լքած իմ հայրենակիցներին գնչու անվանելը՝ որևէ քաղաքական գործչի նկատմամբ ձեր անհանդուրժողականությունը ցույց տալու համար:
Կա մարդկանց մի զանգված, որը երբևէ չի գտնելու իրեն արժանի նախագահի թեկնածուին: Ես ու իմ նման շատերը գտել ենք, որովհետև ոչ թե նախագահի անձն ենք դնում քննարկման, այլ նրանց բերած գաղափարները (միայն թե չգրեք, որ նախագահի մեր ընտրած թեկնածուն չունի գաղափարներ, քանի-որ դա կլինի չափազանց անհեթեթ): Ի դեպ գաղափարակիրներ են նաև դաշնակցության թեկնածու Վահան Հովհաննիսյանը ու ԱԺՄ թեկնածու Վազգեն Մանուկյանը, հանձինս որոնց շատերը գտել են իրենց արժանի նախագահի թեկնածուին: Բայց մեզ համար այդ արժանին այս պահին Տեր-Պետրոսյանն է:
Էջանիշներ