Սեպտեմբերի 21-ին տոնեցինք Հայաստանի անկախացման 16 ամյակը: Հիմա եկեք հիշենք թե ումից էր անկախություն ուզում:
Հայաստանը մոտ 70 տարի սովետական միության կազմում մնալուց հետո, ժողովուրդը հասկացավ, որ Ռուսաստանը գրավում է Հայաստանը: Ինչ եմ ուզում ասել, որ նախևառաջ վերձրեցին Հայաստանի հողերը (անունը դրեցին սովետական Հայաստան), հետո սկսեցին Հայաստանից բացի ուրիշ հողեր տալ: Տվեցին Կարսը, որը կասզմում էր Հայաստանի խոշոր քաղաքաներից մեկը, նրանք ստորագրեցին պայմանագիր արդեն պետություն դարձած Թուրքիայի հետ առանց հայերի համաձայնության: Տվեցին Արցախը, Նախիջևանը…
70 տարիների ընթացքում կամաց-կամաց ոջնչացնում էին հայ մշակույթը՝ աքսորում/սպանում էին գրողներին, բանաստեղծներին, նկարիչներին…
Քանդեցին եկեղեցիներ, վերացնում էին հայ ժողովուրդի կրոնն ու մշակույթը:
Հայոց լեզվի հետ արենցին այն ինչ «Մոսկվան. կամեցավ՝ այլանդակեցին:
Այսօր մենք դեռ զգում են այդ սպիացված վերքերը, որոնք կրում է հայկական մշակույթն ու հայ ազգը:
1989-ին սկսեց շարժումը: Անկախությու՜ն, անկախությու՜ն… սա էին գոչում ամբողջ հայ ժողովուրդը:
1991-ի սեպտեմբերի 21-ին անկախացավ: Կայացավ հանրաքվե, որը ի տարբերություն մյուս հանրաքվեներին, աստեղ գերակշռում էին «ոչ»-երը, քանի որ պետք էր «այո» կամ «ոչ» ասվեր «Մնա՞լ սովետական միության մեջ, թե ոչ»: Գրեթե միաձայն անցավ ոչը:
«Շնորհավո՛ր հայ ժողովուրդ: Հայաստանի հանրապետությունը անկախ պետություն է»
Անցավ 16 տարի:
Հայասատանում ամենինչը վերադարձել է ռուսներին, հենց այդ նույն ռուսներին, որոնցից մենք անկախություն վերձրեցինք:
Էլ. ցանցը ռուսներինն է, գազի մատակարարումը՝ ռուսներին, հեռահաղորդակցման մոնոպոլիան նույնպես ռուսներինը, օդային տրանսպորտը՝ «Արմավիա» ընկերությունը պատկանում է Հայի բայց թելադրվում է ռուսների կողմից:
Եթե այսքանը դեռ չի բավարարում, ապա ավելացնեմ, որ այսօրվա Հայաստանի իշխանությունները դարձել են խաղալիք ռուսական իշխանությունների համար:
Եվ այսպես, ամեն ինչը օտարին «նվիրած», մենք մեզ համարում ենք «ազատ, անկախ Հայաստան»
Շատ մարդիք մտածում են, որ այսօրվա ռուսը, այլևս հին ռուսը չէ: Ոմանք էլ ասում են, որ Հայաստանը ուրիշ ելք չունի, պետք է ամեն ինչ ծախի, որ երկիրը ոտքի կանգնի:
Ինչպե՞ս են հավատում այսպիսի բաներին, ես ուղղակի զարմացած եմ
Մեջբերել
քաղաքացի-ի խոսքերից
: Լիքը փոքր երեխաներ եմ տեսնում, որոնք բարբաջում են ռուսերեն: Հարց է ծագում, նրանք որտեղ են էտ լեզվով հաղորդակցվում, որ իրենց մոտ "մայրենին" ռուսերենն է: Չէ՞ որ, ինչքան գիտեմ ռուսական դպրոցները փակվեցին: Թե՞ նորից թաքուն բացել են:
Էջանիշներ