Ես էսպես կանեի:
Սիրուն պսակադրություն եկեղեցում, հնարավորինս գունեղ ու հիշվող՝ շքեղ հարսանեկան զգեստ ու կոստյում, վարդի թերթերով զարդարված ճանապարհ դեպի եկեղեցի (կարծում եմ՝ կարելի է կազմակերպել), մտերիմ ու հարազատ մարդիկ, տոնական մթնոլորտ... Պսակադրությունից անմիջապես հետո բացում եք շամպայն ու նախապես պատրաստ էլեգանտ բաժակներով հենց ոտքի վրա նշում ամուսնությունը, նկարվում հարազատների հետ, աղավնիներ բաց թողնում օդ՝ ոտքերին սիրային տողեր գրված պուճուրիկ բացիկներով: Դրանից հետո վերցնում եք մի մեծ ու սիրուն զամբյուղ՝ տարոսիկներով լի, ու դուրս եք գալիս եկեղեցու բակից, բաժանում փողոցում անցնող երիտասարդ զույգերին. համ ռոմանտիկ, համ հիշվող, համ անսովոր ու տարբերվող, համ էլ ինչքան երջանիկ պահեր կպարգևեք անծանոք սիրահարներին: Իսկ դրանից էլ անմիջապես հետո հարազատ-բարեկամ-հարևան-ընկերներին պաչիկներ եք անում ու նախապես պատրաստ տոմսերով գնում եք հարսանեկան մեղրամիս անցկացնելու՝ անպայման չի հենց մի ամիս ու հենց Փարիզ, թեկուզ մի շաբաթով, թեկուզ Ծաղկաձոր, բայց որ միայն երկուսով լինեք: Դե չեք մոռանում նաև հեքիաթային հարսանեկան գիշերվա ու դրան նախորդող ամենառոմանտիկ երեկոյի մասին:
Մեջբերել
Էջանիշներ