Եթե իհարկե էն միակը ակումբում չկաChuk-ի խոսքերից
Մեֆ, բայց հասկանում ես, որ սրանից հետո ակումբում ում կոմպլիմենտ անես, վիրավորվելու ա: Ասենք ասես «Էս ի՜նչ խելոք ես», ասելու ա «գեշը տատդ ա», ասես «էս ի՜նչ սիրուն ես», ասելու ա «տուպոյը տատդ ա»
Եթե իհարկե էն միակը ակումբում չկաՄեֆ, բայց հասկանում ես, որ սրանից հետո ակումբում ում կոմպլիմենտ անես, վիրավորվելու ա: Ասենք ասես «Էս ի՜նչ խելոք ես», ասելու ա «գեշը տատդ ա», ասես «էս ի՜նչ սիրուն ես», ասելու ա «տուպոյը տատդ ա»
ինձ թվում ա պտի էդ պահանջը ներկայացնենք թեման բացողին, բայց քանի որ կարծես բոլորս էլ նույն բանն ինկատի ունենք դրա համար էլ թեման կա, չէ՞…
բոլոր ամուսնացած մարդիկ էլ էս նույն բանն են ասում… մանավանդ նոր ամուսնացածները… բայց տարիները որ անցնում ա, էդ նույն բանը արդեն որպես սուտ են ասում…Իմ չափանիշներով, էն ինչ ես եմ գեղեցիկ համարում, ու էն ինչ ես եմ խելոք համարում, իրանք լավ էլ համատեղելի լինում են ու լիքը աղջիկներ կան, որ համ սիրուն են, համ էլ խելոք:
Չուկ, քանի՞ հատ աղջիկ ես տեսել ում սաղ ուշքն ու միտքը մազերի գույնը, հագուստը, կազմվածքը ու տենց բաներն չեն… ցանկացած աղջիկ որ մտնում ա խանութ մի հատ կոշիկ առնելու, դա արդեն մինիմում 24 ժամանոց ակցիա ա… պռի տոմ հետո մի 2 ժամ էլ քեզ են ցույց տալու, որ ասես ինչ սիրուն ա… խանութների նախագծերը որ անում են հենց էդ ֆակտորն են հաշվի առնում…Ինձ թվում ա, որ դու էս դեպքում գեղեցիկ ասելով ավելի ինչ-որ ուծյուպուծյատիպ աղջիկների ես պատկերացնում, ում սաղ ուշքն ու միտքը մազերի գույնը, շպարը, հագուստը, կազմվածքը ու տենց բաներն են, ու դրանից էն կողմ բան չեն տեսնում, խելոք ասելով հասկանում ես ակնոցներով, պզուկները դեմքին, ամբողջ օրը գրադարանում նստած կինոյի ինչ-որ պերսոնաժի: Այսինքն միայն ծայրահեղ բևեռներն ես դիտարկում: Կամ էլ ուղղակի տժժում ես թեմայում, չիդեմ:
ինձ թվում ա պտի էդ պահանջը ներկայացնենք թեման բացողին, բայց քանի որ կարծես բոլորս էլ նույն բանն ինկատի ունենք դրա համար էլ թեման կա, չէ՞…
…կամ էլ որ ասում են "համ խելացի ա համ էլ սիրուն" նշանակում ա իրա սիրության համեմատ ահագին խելոք ա…
խի Մեֆն ու՞մ ա կոմպլիմենտ անու՞մ որՄեֆ, բայց հասկանում ես, որ սրանից հետո ակումբում ում կոմպլիմենտ անես, վիրավորվելու ա: Ասենք ասես «Էս ի՜նչ խելոք ես», ասելու ա «գեշը տատդ ա», ասես «էս ի՜նչ սիրուն ես», ասելու ա «տուպոյը տատդ ա»
Մեֆ, կարևորը չտված հարցիս պատասխանը ստացա
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
եթե խորը մտածես, չէ…Մեֆ, կարևորը չտված հարցիս պատասխանը ստացա
Զուտ էս հատվածին արձագանքեմ: Իհարկե սխալ է իրավունք վերապահել պատասխանել թեման ստեղծողի փոխարեն, բայց ամեն դեպքում:
Թեման ստեղծողը չէր ծայրահեղացրել ու հարցը բերել նրան, որ կամ խելոք ես ու գեշ, կամ անխելք ու սիրուն:
Այլ ընդամենը հարցրել էր, թե ում համար որ հատկանիշն ա ավելի կարևոր: Որովհետև ամեն մեկս էլ ունենք երկու հասկացությունների հետ կապված մեր պատկերացումները: Ու ամեն մեկս էլ, տղերքի անունից խոսեմ, աղջկա հանդիպելիս գնահատում ենք թե արտաքին գեղեցկությունը, թե խելքը: Ու տարբեր «սանդղակներով դասակարգում»: Նույն աղջիկը կարող ա մեկի համար սիրուն լինի, մյուսի համար գեշի, մեկի չափանիշով խելոք, մյուսինով չէ: Բայց հարցը էսպիսին էր, թե ով որ հատկանիշն է առավել գնահատում: Ծայրահեղացում, կրկնում եմ, չկար: Չէր վերցվել երկու արկղ ու աղջիկների մի մասին լցրել մեկում, մյուս մասին՝ մյուսում:
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
Չէ Չուկ… բոլորն էլ սիրում են խելացի և գեղեցիկ մարդկանց… մի փիլիսոփայի… քանի՞ հոգի գիտես որ կասի ես սիրում եմ գեշ, բայց խելոք մարդու կամ հակառակը… ի դեպ շատերը քեզ կասեն "սիրում եմ գեշ, բայց խելոք մարդու", բայց իրականում bullshit, լավ էլ ուզում են որ սիրուն ըլնի…
ուշադիր կարդա գրառումները, խելքի դեմ բան ասող կա՞… գեղեցկությունը կարծես երկրորդական են դարձնում, բայց զուտ նրա համար որ մարդկանց կարծիքները խոսում ա ավելի շուտ իրանց ինտելեկտի մասին, դրա համար էլ բոլորը փորձում են ընենց կարծիք արտահայտեն որ խելոք երևան…
եթե քո ասածով լիներ, կնշանակեր թեմա չկա վիճելու, բոլորս էլ սիրում ենք գեղեցիկ ու խելոք մարդկանց և եթե ինչ որ բան պտի տուժի, թող գեղեցկությունը տուժի…
…տենց չի՞…
Իսկ էս պահին, էն աղջիկը (պատահական աղջիկ), ով ըստ ձեր չափանիշների գեղեցիկ ա, բայց անխելք, ինչ-որ մի տաք երկրում ծովի ափին իր կյանքն ա վայելում, կամ ինչ-որ մի փարթիին ցըկում ա, ու իր չունեցած ուղեղի մի փոքր մասով էլ չի մտածում, թե ինչ-որ մեկը իրեն հիմար ա համարում, որովհետև իրեն դա հազար տարի պետք չի: Մինչև բոլորը նստած փիլիոսոփայում են՝ գեղեցկությունն ա կարևոր թե խելքը, ինքը վայելում ա իր կյանքը: Կարևորը՝ ինքը իրենից ու իր կյանքից գոհ ու երջանիկ ա:
Հ.Գ. Ավելի լավ է ուտել թխվածքը, քան նստած մտածել, թե այն ինչից է պատրաստված:
keyboard (12.12.2012)
այսինքն դու ասում ես որ գեղեցկությունն ավելի կարևոր ա՞… կարծես թե տենց ա դուրս գալիս, չէ՞…
Մեֆ ջան, եթե անկեղծ սենց թեմաները քանի գնում էնքան ավելի շատ են դառնում ոչ սրտովս: Որտև սենց թեմաներում ավելի շատ «ջուրծեծոցի» ու գլուխգովանություն ա, քո ասած «իմ համար տեսքը կամ չունի, կարևորը խելքն ա»-ից մինչև եսիմ ուր: Ի դեպ չեմ կասկածում, որ իմ գրածներն էլ շատերը կամա թե ակամա էդ «ջուրծեծոցիի ու գլուխգովանության» պրիզմայով կանցկացնեն:
Բայց չէ, Մեֆ, ճիշտ չես ասում: Բացարձակ ճշմարտություն չես ասում:
Իհարկե դեպքերի մեծ մասում առաջինը տեսքին են ուշադրություն դարձնում, տեսքով են հրապուրվում: Ստեղ մի հատ էլ լիրիկական զեղումիցս. ամեն մեկի համար գեղեցկությունը մի ձևի ա, չկա հստակ դասակարգում, ամեն մեկը իր պատկերացրած գեղեցիկին ա ուշադրություն դարձնում: Բայց ժամանակի ընթացքում էդ գեղեցկությունը, մարդուն ճանաչելուն զուգահեռ կարող ա մղվի երկրորդ պլան: Որտև շփման արդյունքում կարող ես սկսել սիրել արդեն մարդուն, ոչ թե իրա արտաքինը: Ու կարող ա հանդիպես ինչ-որ մեկին, ում գեղեցկությունը էնքան չէր, որ դու հրապուրվեիր (ուշադրություն, ոչ թե գեշ ա, այլ էնքան սիրուն չի քո համար, որ հրապուրվեիր), բայց իրան ճանաչելուն զուգահեռ, էդ թվում խելքի պատճառով կամաց-կամաց գեղեցկությունը մղվի երկրորդ պլան (կամ էլ արդեն սկսես իրան ավելի գեղեցիկ պատկերացնել):
Ստեղ մի հատ էլ հետդարձ. գեղեցկությունն ու խելքը ընդամենը երկուսն են էն բազում հատկություններից, որոնք մի մարդուն հրապուրիչ են դարձնում մյուսի համար:
Հիմա մի ուրիշ, հետաքրքիր նյուանս: Էդ ինտերնետն ա: Որը երբեմն կամ հաճախ մարդկանց իրար ճանաչել ա տալիս (այդ թվում խելքն ու լիքը ուրիշ հատկանիշներ) ավելի շուտ, քան արտաքինը: Արտաքինը, գեղեցկությունը կարող ա ամենավերջում իմանաս: Բայց արդեն իսկ հրապուրված լինես ու անտեսես արտաքինը, դա լինի երրորդական մի բան, ու էդ ոչ թե խոսքերով, այլ ուղղակի, ակամա, անկախ քեզնից:
Մեֆ, պարզ ա, որ բոլորն էլ ուզում են լինել գեղեցիկի ու խելոքի, առաքինու ու բարիի հետ: Խոսքը դրա մասին չի: Քննարկումը ուրիշ բանի մասին էր, թե որ հատկանիշն ա, որ քո համար կարող ա երկրորդական պլան գնա՝ էն մյուսների համեմատ: Ես էդպես եմ ընկալում:
Իսկ դու եկել ես ու գլուխ ես հարթուկում, թե գեղեցկությունն ու խելքը չեն կարող համատեղելի լինեն:
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
Նաիրուհի (12.12.2012)
Քո կի՞նն ա, Մեֆ:
Սկսենք այնտեղից, որ կոնկրետ ինձ համար կոմպլիմենտը հետաքրքիր չի. ինչ-որ կեղծ բան կա դրա մեջ: Ինձ պետք չի իմ հատկանիշներից մեկը ընդգծեն, որ ես դրա մասին իմանամ, հատկապես` լավ կամ վատ զգամ: Այս կոնտեքստում երևի պետք է համեմատության մեջ դնել "կոմպլիմենտ" և "գովեստ" եզրերը:
Բայց եթե ամեն դեպքում քեզ հստակություն է պետք, ասեմ` ես գերադասում եմ համարվել ԳԵՇ, միայն թե ոչ` մանկամիտ բլոնձինկա: Ամեն ինչ պայմանավորված է նաև շրջապատից. եթե շուրջբոլորը լուրջ մարդիկ են, նրանք երբեք չեն նշի իրենց կոլեգայի գեղեցիկ լինելը, կնշեն` խելքը, բանիմացությունը, նախաձեռնողականությունը, համարձակությունը... իսկ նման կինն էլ չի սպասի լսել իր արտաքինի մասին հաճոյախոսություններ, որովհետև դա նրան պետք չէ:
Հայերիս էլ խորհուրդ կտամ Ուկրաինայի հարցին նայել Հայաստանի պետականության տեսանկյունից, ոչ թե պրո- կամ հակառուսական տեսանկյունից… (c) Mephistopheles
Ճիշտն ասաց, էս հարցի մասին շատ եմ մտածել, բայց դեռ վերջնական պատասխանը չեմ գտել: Իդելական տարբերակը, իհարկե, երկուսի համակցությունն ա, դա հաստատ: Ես ավելի հակված եմ էն մտքին, որ եթե մարդը խելացի ա, ուրեմն ինքը եթե ԱՆԳԱՄ ծնվել ա ոչ շատ գեղեցիկ (ըստ քո տեսանկյունի, որ երկու երնեք մի տեղ չեն լինում), տարիների ընթացքում կաշխատի, որ այն ունենա: Հուսով եմ, չես կասկածում, որ գեղեցկությունը կարելի ա ձեռք բերել:
Ես նաև մի քիչ ավելի ուրիշ ուղղությամբ եմ մտածում: Չգիտեմ, թե ձեզ համար ինչպես, ինձ համար կյանքի իմաստը կայանում ա նրանում, որ մարդ երջանիկ լինի ու հասնի նրան, ինչ ուզում ա: Մեկ ա բոլորիս վերջն էլ նույնն ա: Ու եթե մարդը գեղեցիկ լինելով ու խելք չունենալով ապրելու ա լիարժեք կյանք ու երջանիկ ա լինելու՝ առանց մտածելու, թե կյանքի իմաստը որն ա, Աստված կա թե չէ ու նման հարցերի մասին, որոնց մասին մտածում են խելոք մարդիկ, ԿԱՄ եթե մարդը լինելու ա տգեղ բայց խելացի, ամբողջ կյանք մտածմունքներով, կյանքի իմաստի փնտրտուքներով, միգուցե երջանիկ լինելով կյանքի որոշակի հատված (անխելքները միշտ համեմատաբար ավելի երջանիկ են լինում), ապա ես կնախընտրեի առաջին տարբերակը:
Կներես երկար ու բարակ փիլիսոփայության համար:
erexa (12.12.2012)
Հա, մեկ էլ խորհուրդ աղջիկներին, աշխատեք գոնե էս թեմայում խելոք բաներ չգրել, թե չէ ստեղ մարդիկ կան, որ դրա պատճառով վատ կարծիք կկազմեն ձեր արտաքինի մասին
Մեֆ. բացել ա ինձ քո էստեղի սահմանումներից
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
Իհարկե, այս հարցում ամեն մարդ իր փորձն ունի։ Իմ անձնական փորձը ցույց է տալիս, որ հաճախ ինտերնետով ստացած տպավորությունը հօդս է ցնդում իրական կյանքում հանդիպելիս։ Մարդը, ում հետ հաճույքով շփվել ես, նկարն էլ տեսել ես, հանդիման ժամանակ հանկարծ վանում է թե պահվածքով, թե արտաքինով։ Եվ հակառակը, ում ինտերնետով հակակրում էիր, իրական կյանքում հետը միանգամից լեզու ես գտնում, բացի դրանից պարզվում է, որ իրականում նա ավելի գեղեցիկ է, քան լուսանկարներում։
erexa (12.12.2012)
Բայց ո՞վ ասեց, որ խոսք էր գնում ռեալ կյանքում տեսնելու մասին: Դա արդեն լրիվ ուրիշ պատմություն ա: Ես դեռ խոսում էի ինտերնետի սահմանների մասին:
Նայի Թիքեթ ջան, առաջինը տեսնում ես նկարը, դուրդ չի գալիս, չես էլ ուզում շփվես (օրինակ):
Շփվում ես, դուրդ գալիս ա, համակրում ես, հետո տեսնում ես նկարը ու... արդեն պարզվում ա էնքան էլ էական չի իրա գեղեցկությունը:
Իսկ ինտերնետում ավելի հաճախ նկարը վերջում ես տեսնում (չնայած էս սոց. ցանցերը մի քիչ իրավիճակը փոխում են):
Արդեն ռեալ կյանքում ինչքանով ա քո պատկերացրածը թե՛ խելքի, թե՛ գեղեցկության, թե՛ վարքուբարքի մասին համապատասխանել իրա վիրտուալ կերպարին քննարկման լրիվ ուրիշ թեմա ա
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
One_Way_Ticket (12.12.2012)
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ