Գեղեցկությո՞ւն, թե՞ խելք

[Շինարար]

Ի դեպ, էս էս միտքը հենց այնպես չի եկել: Ես իմ ծանոթների միջ ունեմ մի երկու մարդ (և աղջիկ, և տղա): Փորձելով նրանց բնութագրերը միացնել՝ ասեմ, որ երկուսն էլ իմ տեսանկյունից ոչ այնքան խելացի են, սակայն գեղեցիկ (տղան զուտ ինձ համար չէ, բայց ըստ մեծամասնության կարծիքի): Նրանք կյանքում գիրք բացած չկան, դպրոցը ավարտել են վատ, համալսրանն էլ մի կերպ (տղան դուրս մնացել): Էս պահի դրությամբ իրենք բոլորիցս երջանիկ են, վայելում են իրենց ջահելությունը, անում են էն, ինչ ուզում են, ու իրանք թքաց ունեն էն բանի վրա, թե ես (դու, ֆլանը, ֆստանը) իրենց համարում ենք հիմար: Մինչև ես ու ինձ նման շատերը փորձում են լավ կրթություն ստանալ, կարդալ, գտնել հարցերի պատասխաններ ու առաջ գնալ կյանքում, նրանք երջանիկ վայելում են իրենց կյանքը: Հիմա հարց. եթե մեր բոլորի կյանքը տևում ա գրեթե նույն չափ, վերջում մենք բոլորս մահանում ենք, այսինքն վերջնագիծը նույն ա, ո՞ր կյանքն ա ավելի լավ: Չէ՞ որ մենք բոլորս էլ ուզում ենք երջանիկ լինել:

Որը քեզ դուր ա գալիս, էն էլ լավ ա, Եվուկ ջան, քանի դեռ ոչ մեկի չես վնասում: Ծեծված միտք եմ ասում, բայց տենց էլ կա: Նայած ով ինչ ա ուզում վայելել: Մեկը մեռնում ա 100 հազար հատ գիրք կարդացած, մյուսը` 2 միլիոն անգամ ..., մյուսը` ամբողջ աշխարհը շրջած, մյուսը` աղոթքների մեջ: Կարելի ա ցանկանալ բոլորը միասին կամ առնվազն երեքը մեկում, բայց անհնար ա հասցնել: Ամենքը ընտրում ա էն, ինչ իրան հարմար ա երևի: Ով ինչով ա ավելի երջանիկ, ում համար ինչն ա ամենամեծ երջանկությունը: Մի գիտնականի դասախոսության եմ ներկա եղել, պատմում էր, թե երբ ինքը որևէ միտք ա հղացել, ու հետո իր ուսումնասիրած բնագավառի հեղինակություններից որևէ մեկի մոտ էդ միտքը հանդիպել ա, ինչքաաաան երջանիկ ա եղել էդ պահին, ուղղակի տեսնեիր էդ ասելիս իրա աչքերի փայլը, անհնար էր կասկածել: Էդ մարդը խելացի ա ու երջանիկ: Ու երևի թքած ունի, թե իր մասին ինչ կասեն, չնայած սիրուն մարդ էր, բայց խոսքի, կարան ասեն` կտտցրած: Թե՞ քո ասածը չեմ հակասում: