Կարծում եմ, որ դեպրեսիան թույլ հոգիներին յուրօրինակ ինքնատիպության զգացում է տալիս, բայց այն իրապես կործանարար է ուժեղ հոգիների համար: Միշտ կարծել եմ, որ ուժեղ մարդիկ պետք է փախչեն, բառիս բուն իմաստով խուսափեն դեպրեսիա կոչվածից, այնպես, ինչպես երկաթը պետք է խուսափի ժանգից:
Դեպրեսիան սկզբում կարող է նույնիսկ քաղցր թվալ, բայց այն ճահճի նման քաշում է իր մեջ, ստիպում է սովորել իրեն... ու դարձնում է մարդուն թույլ ու թուլակամ: Լավ բան չի, բայց ափսոս, որ բոլորս էլ ու միշտ ենթակա ենք նրա հարձակումներին...
Էջանիշներ