Դեպրեսիա

**Սելավի** · 04.11.2008, 06:54

Յուրաքանչյուր մարդ էլ իր կյանքի ընթացքում պիտի հանդիպի դեպրեսիային, սակայն բոլորին չի բախտ վիճակաված զգալ դեպրեսիան ու տեսնել նրան իր ամբողջ գեղեցկությամբ: Դա շատ կարևոր և ուսուցողական կյանքի դասերից մեկն է, այնպես որ առանց խառնվելու ողջունեք ձեր դեպրեսիային ու սիրեք նրան, նա ձեզ հրաշալի իմաստություն է բերում, աշխատեք ուղիղ նայեք այդ դեպրեսիայի «աչքերի» մեջ առանց վախենալու և ասեք որ դուք իրան սիրում եք ու կզգաք համ փոփոխությունը համ էլ ձեր ստացած իմաստությունը:
Թանկագին ակումբցիներ կուզենաի բացատրել դեպրեսիայի օգտակար լինելը, սակայն մի նախադասությամբ ասեմ, ինչպես վախը այնպես էլ դեպրեսիան քողարկված միջոցներ են որոնք գալիս են տիեզերքից՝ մարդկության համար, որպեսզի մարդկանց մեջ սերը ավելի շատացնեն: Սրանք սիրո դասերի հետ ուղիղ կապ ունեն ու տիեզերական հումորներ են, որի սերտելուց հետո ձեր մեջ կնկատեք մեծ փոփոխություն ու իմաստություն:
Այնպես որ սիրով դիմավորեք ու վայելեք ձեր հասանելիք դեպրեսիան, դա ձեզ պետք է այնքան՝ որքան թթվածինը: Դուք ինքներդ եք հասել այդ բարձրությանը, ուրեմ ուրախացեք որ արժանացել եք այդ հրաշալի դասին:
Կան մարդիկ որոնք կարոտում են իրենց դեպրեսիային սակայն էլ չեն ունենում, որովհետև սերտել են այդ դասը իրենց ժամանակին ու այլևս անհնար է որ նորից հանդիպեն այդ հրաշալի ու խորիմաստ, իմաստությամբ լի դասին:

**Հայկօ** · 04.11.2008, 13:22

Իմ կողմից խիստ հարգված ու սիրված տխրաթախիծ ակումբցինե՛ր, խնդրում եմ լուն պառավոզ մի՛ սարքեք: Հերիք չէ՝ ամեն երրորդը պարբերաբար սկսում է տվայտվել՝ «Վաաաա՜դ եմ, դեպրեսիիիի՜վ եմ», հիմա էլ դալուկների ու վադերի մասին առանձին թեմա է ակտիվացել: Մի՛ շփոթեք սովորական տխրությունը դեպրեսիայի հետ: Բոլորն էլ երբեմն-երբեմն տխուր լինում են, բոլորն էլ անտրամադիր օրեր են ունեցել, բայց դրանք հո դեպրեսիա չե՞ն: Իսկական դեպրեսիան, Աստված չանի, մի օր որ գա, խեղճ հիվանդը երանի է տալու իր տրտմավադ օրերին: Ուրեմն՝ իսկական դեպրեսիան որոշելու մի շարք տեստեր կան, բայց գոնե հետևյալ շարադրանքը կարելի է ճիշտ համարել. դեպրեսիան տևում է գոնե 15 օր և որպես դեպրեսիա ախտորոշվելու համար պետք է ուղեկցվի նաև այս նշաններից գոնե երեքով՝ քաշի փոփոխություն, քնի հետ կապված խնդիրներ, անբացատրելի հոգնածություն, կենտրոնացման դժվարություններ, մռայլ, սևեռուն մտքեր: Ինչպես նաև՝ օրվա բնականոն ընթացքի խաթարում: Ամեն դեպքում՝ դեպրեսիան ձեզ համար մեղրով տորթ չէ, այն լուրջ, երբեմն՝ քրոնիկական հոգեկան հիվանդություն է, որ հաճախ կարող է հասցնել ֆիզիկական հաշմանդամության: Այնպես որ, թանկագի՛ն մռայլներ ու անտրամադիրներ, մելամաղձոտներ ու վշտահարներ, տխրաբույրներ ու անմխիթարներ, շուտ գետնից վերցրեք ձեր կախ ընկած քիթը, վերգտեք դեմքի գույներն ու վազքով մա՛րշ դեպի մոտակա կիոթատրոն՝ կոմեդիա դիտելու: Հետո լա՜վ, համով բաներ կերեք, լա՜վ, սիրելի ընկերների հետ զրուցեք ու մոռացե՛ք էդ անտեր դեպրեսիան: Չկա՛ տենց բան: Դուք հո հոգեկան (կապովի) հիվանդ չե՞ք: Մի քիչ տխուր եք, բան է, եղել է, կանցնի: Թե չէ՝ ո՛ր թեման մտնում ես՝ սիրատոչոր հեծեծանք է ու աղեկտուր ողբ, որ գրառումը կարդում ես՝ սուիցիդալ նոտաներով շաղախված գորշ, մռայլ, թռչնի գրիպով հիվանդ իննսունութ տարեկան կաթվածահար դիաբետիկին հատուկ մտքեր են: Թարգե՛ք, ժողովու՛րդ, թարգե՛ք: Հիշե՛ք, որ դեպրեսիան ոչ թե ակումբներում են բուժում, այլ Սևանում կամ Նորքում տեղակայված համապատասխան հաստատություններում: Իսկ մնացած ամեն ինչ դեպրեսիա չէ, այլ վառ երևակայություն: