Դեպրեսիա

[Lusntag Lusine]

Գորտուկ ջան բժիշկ չեմ, բայց քո բերած օրինակում պարզ երևում է, որ մարդը հոգեկան խնդիրներ ունի:
keyboard ջան - Հեշտ ա մտնել ու մի «խելոք» բան ասել ու նստել հռհռալը, թարգեք ապեր- նման մտադրություն չունեմ, բայց պետք է ասեմ, որ.
Երբ բժիշկը չի հասկանում, դա կարող է շատ ծանր հետևանքներ ունենալ թե հիվանդի, թե ընտանիքի անդամների վրա: Մի օրինակ գրեմ ինձ հետ կատարված:
Տղաս փետրվարին հիվանդացավ, ձնհալից սապոգները ջուր էր քաշել, մրսել էր: Կոկորդի ցավ, հետո հազ` տնային պայմաններում բուժեցի: Արդեն պետք է դպրոց գնար տեսնեմ թուլացավ, ոչ քնած էր, ոչ արթուն, տարանք հիվանդանոց: Որովայնի մասում տանելուց կես ժամ առաջ ցավեր ունեցավ, ասացին կույր աղիքն է` վիրահատեցին: Բայց թուլությունը չանցավ: Սկսեցին հետազոտել, անտիբիոտիկներ կաթեցնել, որը հետո իմացա տասնութ արեկանից ցածր չեն նշանակում, իսկ տղաս ընդհամենը տասնմեկ տարեկան է: Ջերմությունը օր օրի քիչ քիչ բարձրանում էր: Հետո ձուն ուռեց, ասացին ոլորվել է, պետք է վիրահատենք, որ փրկենք: Վիրահատեցին ասացին ոլորված չէր, բորբոքված էր, մաքրեցինք: Ջերմությունը վիրահատությունից մեկ ժամ հետո իջավ: Հինգ օր հետո նորից ջերմությունը բարձրացավ, էլի անտիբիոտիկներ անօգուտ, անալիզներ - թոքախտի, մինինգիտի, սպիդի, ոսկորի ռակի, լյարդի, էլ չեմ հիշում ինչերի դիմաց, լրիվ նորմալ էր: Սկսեցին համոզել, որ պարբերական հիվանդություն է, մենակ դա է մնում այդ սիմպտոմներով: Ասեմ, որ երեք շաբաթ դեղեր ընդունելուց ամեն տեղը ցավում էր, գլուխը, փորը, չէր կարողանում քնել, դրանք հիմք էին վերցնում, որ դիագնոզ դնեն: Քիթ կոկորդը երեք անգամ նայեց,. չհասկացավ ոչինչ, ասեց առողջ է: Համոզեցի, չասացի, որ ջերմություն ունի`իջացրել էի ստուգումից առաջ, տարա տուն մի քանի օրով: Տանը ասաց շրթունքը ցավում է, բացեմ տեսնեմ <դաբաղ է> սկսվում, բայց բերանը, լեզուն վաղուց էր կարմիր` մտածում էի դեղերը ծամելով է խմում, կարող է դրանից լինի: Տանը դեղ ունեի`Օրասեպտ, Փչել եմ ու ու ջերմություն էլ չի ունեցել, ախորժակը վերականգնվեց, ակտիվացավ ու աստիճանաբար վերականգնվեց: Հիմա չգիտեմ ում մեղադրեմ, որ չէին տեսնում, որ անտիբիոտիկներից երեխայի մոտ ստոմատիտ է առաջացել, որ քիթ կոկորդը երեք անգամ նայեց, կարմրածությանը ուշադրություն չդարձրեց ու այդքան երեխուն տանջեցին, անտեղի դեղեր նշանակեցին, որից մենակ վիճակը ավելի վատացավ: Դե չհասկանալու դեպքում Պարբերական հիվանդությունը կա ու կա:
Երկար ժամանակ դեպրեսիայի մեջ էի: Հեշտ չի, որ երեխադ աչքիդ առաջ տանջվումա ու ցավը չեն հասկանում: Ու չգիտես ինչ պատասխանես երեխայիդ այն հարցին, թե ինչու չի լավանում? Մի օր էլ ասաց. Մա ես չեմ լավանա երևի:
Ասածս ինչա - բժիշկների սխալ ախտորոշումներից այսքան տանջվեցինք:

[Գորտուկ]

Գորտուկ ջան բժիշկ չեմ, բայց քո բերած օրինակում պարզ երևում է, որ մարդը հոգեկան խնդիրներ ունի:
keyboard ջան - Հեշտ ա մտնել ու մի «խելոք» բան ասել ու նստել հռհռալը, թարգեք ապեր- նման մտադրություն չունեմ, բայց պետք է ասեմ, որ.
Երբ բժիշկը չի հասկանում, դա կարող է շատ ծանր հետևանքներ ունենալ թե հիվանդի, թե ընտանիքի անդամների վրա: Մի օրինակ գրեմ ինձ հետ կատարված:
Տղաս փետրվարին հիվանդացավ, ձնհալից սապոգները ջուր էր քաշել, մրսել էր: Կոկորդի ցավ, հետո հազ` տնային պայմաններում բուժեցի: Արդեն պետք է դպրոց գնար տեսնեմ թուլացավ, ոչ քնած էր, ոչ արթուն, տարանք հիվանդանոց: Որովայնի մասում տանելուց կես ժամ առաջ ցավեր ունեցավ, ասացին կույր աղիքն է` վիրահատեցին: Բայց թուլությունը չանցավ: Սկսեցին հետազոտել, անտիբիոտիկներ կաթեցնել, որը հետո իմացա տասնութ արեկանից ցածր չեն նշանակում, իսկ տղաս ընդհամենը տասնմեկ տարեկան է: Ջերմությունը օր օրի քիչ քիչ բարձրանում էր: Հետո ձուն ուռեց, ասացին ոլորվել է, պետք է վիրահատենք, որ փրկենք: Վիրահատեցին ասացին ոլորված չէր, բորբոքված էր, մաքրեցինք: Ջերմությունը վիրահատությունից մեկ ժամ հետո իջավ: Հինգ օր հետո նորից ջերմությունը բարձրացավ, էլի անտիբիոտիկներ անօգուտ, անալիզներ - թոքախտի, մինինգիտի, սպիդի, ոսկորի ռակի, լյարդի, էլ չեմ հիշում ինչերի դիմաց, լրիվ նորմալ էր: Սկսեցին համոզել, որ պարբերական հիվանդություն է, մենակ դա է մնում այդ սիմպտոմներով: Ասեմ, որ երեք շաբաթ դեղեր ընդունելուց ամեն տեղը ցավում էր, գլուխը, փորը, չէր կարողանում քնել, դրանք հիմք էին վերցնում, որ դիագնոզ դնեն: Քիթ կոկորդը երեք անգամ նայեց,. չհասկացավ ոչինչ, ասեց առողջ է: Համոզեցի, չասացի, որ ջերմություն ունի`իջացրել էի ստուգումից առաջ, տարա տուն մի քանի օրով: Տանը ասաց շրթունքը ցավում է, բացեմ տեսնեմ <դաբաղ է> սկսվում, բայց բերանը, լեզուն վաղուց էր կարմիր` մտածում էի դեղերը ծամելով է խմում, կարող է դրանից լինի: Տանը դեղ ունեի`Օրասեպտ, Փչել եմ ու ու ջերմություն էլ չի ունեցել, ախորժակը վերականգնվեց, ակտիվացավ ու աստիճանաբար վերականգնվեց: Հիմա չգիտեմ ում մեղադրեմ, որ չէին տեսնում, որ անտիբիոտիկներից երեխայի մոտ ստոմատիտ է առաջացել, որ քիթ կոկորդը երեք անգամ նայեց, կարմրածությանը ուշադրություն չդարձրեց ու այդքան երեխուն տանջեցին, անտեղի դեղեր նշանակեցին, որից մենակ վիճակը ավելի վատացավ: Դե չհասկանալու դեպքում Պարբերական հիվանդությունը կա ու կա:
Երկար ժամանակ դեպրեսիայի մեջ էի: Հեշտ չի, որ երեխադ աչքիդ առաջ տանջվումա ու ցավը չեն հասկանում: Ու չգիտես ինչ պատասխանես երեխայիդ այն հարցին, թե ինչու չի լավանում? Մի օր էլ ասաց. Մա ես չեմ լավանա երևի:
Ասածս ինչա - բժիշկների սխալ ախտորոշումներից այսքան տանջվեցինք:

Այդքան տանջվեցիք Լուսինե, որովհետև հազար ու մի ապուշություն կպցրել էին , բարդացրել էին, եսիմ ինչ էին սարքել:

[StrangeLittleGirl]

Բյուր էդ փոքրիկին դիագնոզել են վարքային էմոցիոնալ խանգարում՝ զուգակցված ընկճախտով … Ի դեպ նույնը ես եմ գրել ու դիմացը հարցական դրել, քանի որ ես իրավունք չունեմ դիագնոզ դնելու այս երեխային, դա հոգեբույժի գործն է, ինձանից հասել է միայն ուղղեգրելը:
Հետո ես իրավունք չունեմ նույն կերպ աչքի խնդիր ունեցողին գրեմ միոպիա, ինչքան էլ դա ակնհայտ լինի, որովհետև այդ գործը ակնաբույժինն է: Ինչ վերաբերվում է , թե արդյոք ես բժշկության հետ կապ ունեմ թե չէ, ես կապ ունեմ այնքանով , որքանով հոգեբանը կարող է կապ ունենալ:

Գորտուկ ջան, կներես իհարկե, բայց տվյալ դեպքում ստիպված եմ հոգեբույժի կոմպետենտությունն էլ կասկածի տակ առնել: Բայց ամենևին ոչ այն պատճառով, որ մեր կարծիքները չեն համընկնում, այլ այն պատճառով, որ ինքը հետևել ա քո օրինակին ու դրել ա նույն գոյություն չունեցող դիագնոզը: Դրա համար քեզնից կոդ եմ ուզում: Եթե դիագնոզը կոդ չունի, ուրեմն հոգեբույժը նույնքան ոչ պրոֆեսիոնալ ա եղել, որքան դու:

[Գորտուկ]

Գորտուկ ջան, կներես իհարկե, բայց տվյալ դեպքում ստիպված եմ հոգեբույժի կոմպետենտությունն էլ կասկածի տակ առնել: Բայց ամենևին ոչ այն պատճառով, որ մեր կարծիքները չեն համընկնում, այլ այն պատճառով, որ ինքը հետևել ա քո օրինակին ու դրել ա նույն գոյություն չունեցող դիագնոզը: Դրա համար քեզնից կոդ եմ ուզում: Եթե դիագնոզը կոդ չունի, ուրեմն հոգեբույժը նույնքան ոչ պրոֆեսիոնալ ա եղել, որքան դու:

Ես կնայեմ կոդը: Ու կասեմ դա քեզ: Ես էլի եմ քեզ ասում , ես չեմ դիագնոզողը այլ հոգեբույժը, ես մի հատ մեծ հարցական եմ դրել իմ դիագնոզի տակ: Իսկ ինձ ուղիղ հակարառակն է թվում : Երեխան դեռ դեռահասության փուլում է ու հնարավոր են իրա մոտ էսպիսի դեպրեսիվ վիճակներ ու պետք չի միանգամից բռնել ու գրել պսիխոզ կամ էլ շիզոֆրենիա:

[StrangeLittleGirl]

Ես կնայեմ կոդը: Ու կասեմ դա քեզ: Ես էլի եմ քեզ ասում , ես չեմ դիագնոզողը այլ հոգեբույժը, ես մի հատ մեծ հարցական եմ դրել իմ դիագնոզի տակ: Իսկ ինձ ուղիղ հակարառակն է թվում : Երեխան դեռ դեռահասության փուլում է ու հնարավոր են իրա մոտ էսպիսի դեպրեսիվ վիճակներ ու պետք չի միանգամից բռնել ու գրել պսիխոզ կամ էլ շիզոֆրենիա:

Գորտուկ ջան, քո դրած՝ գոյություն չունեցող դիագնոզը պահելը հոգեբույժի կողմից կարա տարբեր կերպ մեկնաբանվի: Մեկ, որ զահլա չի ունեցել խորանալու, դրել, արտագրել ա: Երկրորդ, կյանքում ՀՄԴ-10 չի բացել, չգիտի, որ տենց դիագնոզ չկա: Երրորդ, որոշել ա պահել էդ դիագնոզը մինչև ինքը հաստատ բան իմանա: Եթե հոգեբույժը գրեր՝ վարքի դեպրեսիվ խանգարում կամ վարքի և էմոցիաների խառը խանգարում, կասեինք՝ հա: Բայց տվյալ դեպքում ինքը, փաստորեն, նույնությամբ պահել ա քո դրած գոյություն չունեցող դիագնոզը (եթե, իհարկե, ճիշտ ես ասում):

Ուղղակի ցավում եմ, որ էսքան խոսակցությունից հետո, էսքան գլխիդ լեկցիա կարդալուց հետո դու տենց էլ չհասկացար, որ ոչ ոք միանգամից շիզոֆրենիա չի դիագնոզում: Առաջին, երբեմն նույնիսկ երկրորդ էպիզոդի ժամանակ միշտ էլ դիագնոզում են «Սուր պոլիմորֆ պսիխոզ»: Իսկ դա «միանգամից պսիխոզ» դիագնոզել չի, դա նենց բան ա, որ ցանկացած մարդու կյանքում էլ կարա մի անգամ պատահի, անցնի, գնա:

[StrangeLittleGirl]

Բյուր ասա էլի ինձ , եթե դա իմ խնդիրը չէ, ես ի՞նչ իրավունքով պետք է դիագնոզ տամ երեխային: Երեխան խնդիր ունի հաղորդակցման հետ, ախորժակի հետ , քնի հետ կապված , մեկ անգամ տեսողական տեսիլք է եղել , բռնենք ու գրենք պսիխոզ հա՞ Բյուր: Աղջիկը դեռ 14 տարեկան է, հնարավոր է անցումային շրջանում դեպրեսիա է տանում:

Բա եթե գիտես, որ քո խնդիրը չի, ի՞նչ իրավունքով ես դիագնոզ գրել:
Դու նորից պնդում ես՝ դեպրեսիա, ես նորից ասում եմ՝ քո նկարագրած սիմպտոմները դեպրեսիային նման չեն: Իսկ «սուր պոլիմորֆ պսիխոզ» դիագնոզը ամբողջ կյանքին կպնող դիագնոզ չի, չկրկնվելու դեպքում անցնում-գնում ա: Ու հա, պսիխոզ պետք ա դիագնոզել, որպեսզի նեյրոլեպտիկների նշանակումն արդարացված լինի: Հոգեբույժը խաղուպար թեստեր չի անում է, դեղ ա նշանակում, իրա նշանակած ամեն տաբլետկայի համար պատասխանատու ա: Ու դեպրեսիայի դեպքում ինքը ոչ մի հիմնավորում չունի նեյրոլեպտիկ նշանակելու... Չնայած ինչ եմ խոսում, Հայաստանում ամեն ինչ էլ անում են, աչքովս եմ տեսել ոնց ա հոգեբույժը թեթև սուբկլինիկական դեպրեսիա տանող ընկերուհուս հալոպերիդոլ նշանակել:

[Գորտուկ]

Բա եթե գիտես, որ քո խնդիրը չի, ի՞նչ իրավունքով ես դիագնոզ գրել:
Դու նորից պնդում ես՝ դեպրեսիա, ես նորից ասում եմ՝ քո նկարագրած սիմպտոմները դեպրեսիային նման չեն: Իսկ «սուր պոլիմորֆ պսիխոզ» դիագնոզը ամբողջ կյանքին կպնող դիագնոզ չի, չկրկնվելու դեպքում անցնում-գնում ա: Ու հա, պսիխոզ պետք ա դիագնոզել, որպեսզի նեյրոլեպտիկների նշանակումն արդարացված լինի: Հոգեբույժը խաղուպար թեստեր չի անում է, դեղ ա նշանակում, իրա նշանակած ամեն տաբլետկայի համար պատասխանատու ա: Ու դեպրեսիայի դեպքում ինքը ոչ մի հիմնավորում չունի նեյրոլեպտիկ նշանակելու... Չնայած ինչ եմ խոսում, Հայաստանում ամեն ինչ էլ անում են, աչքովս եմ տեսել ոնց ա հոգեբույժը թեթև սուբկլինիկական դեպրեսիա տանող ընկերուհուս հալոպերիդոլ նշանակել:

Բյուր սպանեցի՛ր , հավատում եմ , դու ճիշտ ես, շատ ճիշտ ես, հազար ութ հարյուր անգամ ճիշտ ես:

[Գորտուկ]

Գորտուկ ջան, կներես իհարկե, բայց տվյալ դեպքում ստիպված եմ հոգեբույժի կոմպետենտությունն էլ կասկածի տակ առնել: Բայց ամենևին ոչ այն պատճառով, որ մեր կարծիքները չեն համընկնում, այլ այն պատճառով, որ ինքը հետևել ա քո օրինակին ու դրել ա նույն գոյություն չունեցող դիագնոզը: Դրա համար քեզնից կոդ եմ ուզում: Եթե դիագնոզը կոդ չունի, ուրեմն հոգեբույժը նույնքան ոչ պրոֆեսիոնալ ա եղել, որքան դու:

Բյուր ասա էլի ինձ , եթե դա իմ խնդիրը չէ, ես ի՞նչ իրավունքով պետք է դիագնոզ տամ երեխային: Երեխան խնդիր ունի հաղորդակցման հետ, ախորժակի հետ , քնի հետ կապված , մեկ անգամ տեսողական տեսիլք է եղել , բռնենք ու գրենք պսիխոզ հա՞ Բյուր: Աղջիկը դեռ 14 տարեկան է, հնարավոր է անցումային շրջանում դեպրեսիա է տանում:

[Վիշապ]

Բյուր ասա էլի ինձ , եթե դա իմ խնդիրը չէ, ես ի՞նչ իրավունքով պետք է դիագնոզ տամ երեխային: Երեխան խնդիր ունի հաղորդակցման հետ, ախորժակի հետ , քնի հետ կապված , մեկ անգամ տեսողական տեսիլք է եղել , բռնենք ու գրենք պսիխոզ հա՞ Բյուր: Աղջիկը դեռ 14 տարեկան է, հնարավոր է անցումային շրջանում դեպրեսիա է տանում:

Ահա, հորմոնալ խանգարումներ ունի… Սենց մակերեսային էլ ՀՀ–ում բուժում են նշանակում։ Իսկ դու պարզել ե՞ս, թե ախտանիշները ինչ դեպքից հետո են առաջացել, ինչպիսի անցյալ է ունեցել, հոգեբա՛ն։ Դու ոչ թե մտածում ես բուժել մարդուն, այլ մտածում ես, որ շիզոֆրենիան խայտառակություն է, իսկ այ դեպրեսիան` մոդայիկ, գրենք դեպրեսիա, ջահել աղջիկ է, մեղք է։ Դա քո խոսքերից այնպես է կաթում, որ ինքդ հոգեբան լինելով չես մտածում դրա մասին։

[Գորտուկ]

Ահա, հորմոնալ խանգարումներ ունի… Սենց մակերեսային էլ ՀՀ–ում բուժում են նշանակում։ Իսկ դու պարզել ե՞ս, թե ախտանիշները ինչ դեպքից հետո են առաջացել, ինչպիսի անցյալ է ունեցել, հոգեբա՛ն։ Դու ոչ թե մտածում ես բուժել մարդուն, այլ մտածում ես, որ շիզոֆրենիան խայտառակություն է, իսկ այ դեպրեսիան` մոդայիկ, գրենք դեպրեսիա, ջահել աղջիկ է, մեղք է։ Դա քո խոսքերից այնպես է կաթում, որ ինքդ հոգեբան լինելով չես մտածում դրա մասին։

Ի՞նչ ես ընդհանրապես գրում , ի՞նչ շիզոֆրենիա , ի՞նչ հորմոնալ խանգարում :
Ես այս հարցը մասնագետի հետ արդեն քննարկեցի, իսկ դու կարծեմ դրա մասնագետը չես, այնպես որ քո տված խորհուրդը ինձ պետք չէ, հատկապես երբ դու խորհուրդ չես տալիս , այնքան ա որ ջուր ես ծեծում , ու կրակի վրա յուղ ես ավելացնում բանավեճը կամ վեճը թեժացնելու համար:

[Վիշապ]

Ի՞նչ ես ընդհանրապես գրում , ի՞նչ շիզոֆրենիա , ի՞նչ հորմոնալ խանգարում :
Ես այս հարցը մասնագետի հետ արդեն քննարկեցի, իսկ դու կարծեմ դրա մասնագետը չես, այնպես որ քո տված խորհուրդը ինձ պետք չէ, հատկապես երբ դու խորհուրդ չես տալիս , այնքան ա որ ջուր ես ծեծում , ու կրակի վրա յուղ ես ավելացնում բանավեճը կամ վեճը թեժացնելու համար:

Մտքովս էլ չի անցնում քեզ խորհուրդ տալ։ Ես չարությունս եմ արտահայտում ի դեմս դիլետանտիզմի, որն այդպես արտահայտված է քո քննարկումներում։ Եթե դու այլ ձև գիտես, թե ոնց կարելի է քո դիլետանտիզմի դեմն առնել, խնդրում եմ ասա, կամ ինքդ մի բան արա։ Հոգեբան ես վերջին հաշվով, մի խորհուրդ էլ դու տուր։

[Վիշապ]

Գորտուկ ջան, կներես իհարկե, բայց տվյալ դեպքում ստիպված եմ հոգեբույժի կոմպետենտությունն էլ կասկածի տակ առնել: Բայց ամենևին ոչ այն պատճառով, որ մեր կարծիքները չեն համընկնում, այլ այն պատճառով, որ ինքը հետևել ա քո օրինակին ու դրել ա նույն գոյություն չունեցող դիագնոզը: Դրա համար քեզնից կոդ եմ ուզում: Եթե դիագնոզը կոդ չունի, ուրեմն հոգեբույժը նույնքան ոչ պրոֆեսիոնալ ա եղել, որքան դու:

Ես չեմ տեսել, որ Հայաստանում կոդ դնեն։ Նախ կոդը պիտի իմանան, որ դնեն։ Հետո կոդը պատասխանատվություն է նշանակում, հեշտ է պարզելը, որ սխալ դիագնոզ է տված, իսկ նենց մի երկու հատ կցկտուր բառ կգրեն անհասկանալի ձեռագրով, որ մենակ իրենք հասկանան ու պետքն եկած ժամանակ իրենց ուզածի պես մեկնաբանեն։