facebook.com

[Նիկեա]

Ես արդեն կեսօրից ավել է ինչ արգելափակված եմ ֆբ-ի կողմից ու դրա պատճառով ինձ զգում եմ կյանքից կտրված: Ասես բոլորը շարունակեն ապրել իսկ ես ոչ: Ինձ հետաքրքիր ա էլի ինձ նման մարդիկ կան:
Կա՞ կյանք սոցկայքից այն կողմ:

արդեն մի ամիս ու հինգ օր է, ինչ ապաակտիվացրել եմ ըքաունթս ու հիմա ավելի շատ եմ կարդում, ավելի շատ եմ գրում, ակումբում արված համարյա ոչ մի գրառում բաց չեմ թողնում, ավելի շատ սերիալներ ու կինոներ եմ նայում: Իսկ են մարդկանց, որոնց շատ եմ կարոտում ու սկսում եմ գրավոր հաղորդակցության կարիք զգալ, իրենց մեյլ եմ գրում` երկար ու բովանդակալից Ու ոչ մի բան չի համեմատվի էդ նամակները գրելու, պատասխան նամակին սպասելու հաճույքի հետ: Մի խոսքով ֆեյսբուքից այն կողմ կյանքը պարզապես հիասքանչ է էնքան որ հիմա լուրջ մտածում եմ` արդյոք կարիք կա էլի էնտեղ վերադառնալու?

[Մուշու]

Քոնը ինքնուրույն կայացրած որոշում ա, իսկ ինձ վերցրել ու ջնջել եմ: Ես ոչ ոքի չեմ հասցրել տեղեկացնել, որ անհետանալու եմ, լիքը մարդիկ ոնրոց հետ ֆբ-ից դուրս դեռ չեմ հասցրել հանդիպել և ծանոթանալ ավտոմատ կերպով կորում են: Համ էլ էդ տրույթից դուրս ինչքան էլ օգտակար անցկացնես ժամանակդ, դու չես հասցնում նորություններին հետևել(ոչ լրատվական):

[yeggarik]

արդեն մի ամիս ու հինգ օր է, ինչ ապաակտիվացրել եմ ըքաունթս ու հիմա ավելի շատ եմ կարդում, ավելի շատ եմ գրում, ակումբում արված համարյա ոչ մի գրառում բաց չեմ թողնում, ավելի շատ սերիալներ ու կինոներ եմ նայում: Իսկ են մարդկանց, որոնց շատ եմ կարոտում ու սկսում եմ գրավոր հաղորդակցության կարիք զգալ, իրենց մեյլ եմ գրում` երկար ու բովանդակալից Ու ոչ մի բան չի համեմատվի էդ նամակները գրելու, պատասխան նամակին սպասելու հաճույքի հետ: Մի խոսքով ֆեյսբուքից այն կողմ կյանքը պարզապես հիասքանչ է էնքան որ հիմա լուրջ մտածում եմ` արդյոք կարիք կա էլի էնտեղ վերադառնալու?

Հիանալի բան էս արել։ Իմ կարծիքով դե 2000-ականներին էր, որ ֆեյսբուկը իրական հրաշք էր։ Հիմա արդեն նա մեր կյանքի կեսը երևի կլանելա ու գնալով առաջա շաժվում։ Ես մի քանի անգամ ուզեցել եմ ջնջվեմ, բայց չեմ կարող, կյանքի ու գործի բերումով ստիպված եմ մնալ։ Բայց ես ինքս պայքարում եմ ֆեյբուքամոլության դեմ ու աշխատում եմ մաքսիմալ հեռու մնալ։ Մեկ մեկ, որ մտնում ու ակումբում մի բան եմ գրում, ախպերս ասումա էս որ թիվնա, որ ֆորումում էս գրում, էնա մտի ֆեյսբուք։ Բայց դե պայքարում եմ չէ․․․․․

[GriFFin]

Ես զարմանում եմ, ո՞նց ա կարելի անծանոթ մարդուն ավելացնել ու հետո ասել, որ ՖԲն ա անկապ մարդկանց ավելացնում։

[Մուշու]

Սա լավ դեպք ա, բա որ ընդունում են որ ընկերահավաքով են զբաղվում և ծանոթանալու առաջարկը մերժում են: էն որ ախր ոչ ակտիվ են, ոչ խելացի կամ պիտանի բաներ են գրում, բայց ընկերության հայտ են ուղարկում

[Աթեիստ]

Դուք փաստորեն դնում, հարցնում ե՞ք, թե խի ա ընկերության առաջարկ ուղարկել։
Ես մտնում եմ իրա էջ, դուրըս եկա՞վ, ընդունում եմ, չէ, չէ։
Ոչ հարցնում եմ, ոչ էլ բացատրում։

[GriFFin]

Սա լավ դեպք ա, բա որ ընդունում են որ ընկերահավաքով են զբաղվում և ծանոթանալու առաջարկը մերժում են: էն որ ախր ոչ ակտիվ են, ոչ խելացի կամ պիտանի բաներ են գրում, բայց ընկերության հայտ են ուղարկում

Ինձ միշտ զարմացնում ա էս՝ ես չեմ ուղարկել, չգիտեմ ոնց ա եղել։ Ո՞նց կարաս դու չիմանաս))

[GriFFin]

Դուք փաստորեն դնում, հարցնում ե՞ք, թե խի ա ընկերության առաջարկ ուղարկել։
Ես մտնում եմ իրա էջ, դուրըս եկա՞վ, ընդունում եմ, չէ, չէ։
Ոչ հարցնում եմ, ոչ էլ բացատրում։

Չիմանաս ո՞վ ա))) ի՞նչ ա ուզում։

[Մուշու]

Ինձ միշտ զարմացնում ա էս՝ ես չեմ ուղարկել, չգիտեմ ոնց ա եղել։ Ո՞նց կարաս դու չիմանաս))

Իմ հետ մի անգամ տենց բան պատահել ա, բայց համարում եմ որ պատահաբար մատս ա կպել ու չեմ հերքել որ ես եմ արել:

[Մուշու]

Համաձայն եմ Գրիֆֆինի հետ, բա չիմանաս ո՞վ ա, ի՞նչ ա փնտրում: Կարող ա իրար հետ պարտեզ ենք գնացել, կամ նույն դասարանից ենք եղել, կամ նույն կուրսից ուղղակի չեմ հիշում իրան:

[Մուշու]

Հիանալի բան էս արել։ Իմ կարծիքով դե 2000-ականներին էր, որ ֆեյսբուկը իրական հրաշք էր։ Հիմա արդեն նա մեր կյանքի կեսը երևի կլանելա ու գնալով առաջա շաժվում։ Ես մի քանի անգամ ուզեցել եմ ջնջվեմ, բայց չեմ կարող, կյանքի ու գործի բերումով ստիպված եմ մնալ։ Բայց ես ինքս պայքարում եմ ֆեյբուքամոլության դեմ ու աշխատում եմ մաքսիմալ հեռու մնալ։ Մեկ մեկ, որ մտնում ու ակումբում մի բան եմ գրում, ախպերս ասումա էս որ թիվնա, որ ֆորումում էս գրում, էնա մտի ֆեյսբուք։ Բայց դե պայքարում եմ չէ․․․․․

Կներեք բայց 33 գրառումը 6 տարվա ընթացքում պայքարել չի

[StrangeLittleGirl]

Դուք փաստորեն դնում, հարցնում ե՞ք, թե խի ա ընկերության առաջարկ ուղարկել։
Ես մտնում եմ իրա էջ, դուրըս եկա՞վ, ընդունում եմ, չէ, չէ։
Ոչ հարցնում եմ, ոչ էլ բացատրում։

Ֆեյսբուքը մի զզվելի ֆունկցիա ունի. ոչ ընկերների նամակներն ինբոքս չեն մտնում: Էս ֆունկցիայի մասին իմանալով՝ շատերը նամակ գրելուց առաջ ընկերության առաջարկ են ուղարկում: Դրա համար ես մի հատ նայում եմ ով ա, ինչ ա, գրում եմ՝ ինչ ա ուզում: Էդ դեպքում հնարավոր ա լինում իրա ուզածը քննարկել առանց ընկերանալու: Իսկ ընդհանրապես, ոչ մի անծանոթ ու կասկածելի մարդ չկա իմ ընկերների մեջ: Եթե տեղը չեմ բերում, ավելի շուտ չեմ հաստատում (ի դեպ, ակումբցիների հետ ա շատ լինում տենց, որտև շատերի իսկական անունները չգիտեմ):

[GriFFin]

Ֆեյսբուքը մի զզվելի ֆունկցիա ունի. ոչ ընկերների նամակներն ինբոքս չեն մտնում: Էս ֆունկցիայի մասին իմանալով՝ շատերը նամակ գրելուց առաջ ընկերության առաջարկ են ուղարկում: Դրա համար ես մի հատ նայում եմ ով ա, ինչ ա, գրում եմ՝ ինչ ա ուզում: Էդ դեպքում հնարավոր ա լինում իրա ուզածը քննարկել առանց ընկերանալու: Իսկ ընդհանրապես, ոչ մի անծանոթ ու կասկածելի մարդ չկա իմ ընկերների մեջ: Եթե տեղը չեմ բերում, ավելի շուտ չեմ հաստատում (ի դեպ, ակումբցիների հետ ա շատ լինում տենց, որտև շատերի իսկական անունները չգիտեմ):

Էդ էն վայրն ա, որտեղ թաղված են բոլոր "Քուր ջան արի ծանոթանանք"ները)))

[Գաղթական]

Մի հետաքրքիր դեպք հիշեցի.

Ազգանունս ամենատարածվածներից չի, բայց, փաստորեն, ՀՀ սահմանամերձ X գյուղում ապրող էդ տղունն էլ էր նույնից:
Երբ ընկերության հայտ ուղարկեց, օնլայն էի:
ընդունեցի ու նստսծ նկարներն եմ նայում՝ փորձելով հասկանալ, թե ովա..

- բարև հարազատ ջան
- հազար բարի, բարեկամ ե՞նք
- չէ, բայց ուզում եմ ընտանիքներով մոտիկություն անենք..

միանգամից չկողմնորոշվեցի, թե ինչ պատասխանեմ..
ոչ էնա ուղիղ հարցնես, թե երբա վերջին անգամ հոգեբույժի մոտ եղել, ոչ էնա արհամարհես ու ջնջես..

- դե լավ մարդկանց հետ ես դեմ չեմ լավ հարաբերություններ պահպանել...
- մեռնեմ քեզ, ես վատ մարդ չեմ: հեսա իմ մասին պատմեմ.

ու սկսեց երկար բարակ պատմել, թե ինքը գյուղամեջ ինչ աստիճան ակտիվա ու որ բոլորը, դրա խաթր, իրան փիս հարգում են..
...էս ինչ ք@քը ընկանք...

- ...հա, էդ էի ասում... ինչի կարիք ունենաս գրի տենամ ինչ եմ անում... սենց իրար օգնենք-հարազատանանք..
(տեղ հասանք..)
- իսկ ինձնից կոնկրետ ի՞նչ օգնություն ես սպասում..
- դե ես ամեն ինչ ունեմ, մեռնեմ քեզ, լավա լրիվ: մենակ՝ այ որ կարենայիր մի ավտո էդ ձեր մոտից ուղարկել՝ վաբշե լավ կլիներ..

առանց չափազանցության՝ էդ ընկերության հայտն ուղարկելուց ու իր խորիմաստ մենախոսությունը սկսելուց հետո մի 15 րոպե էլ չի անցել...

- հասկացա.. դե հենց ես ինքս իմ համար մեքենա առնեմ՝ հասցեդ կտաս՝ հեծանիվս ուղարկեմ քեզ...

չէի խաբում )))
էդ ժամանակ իրոք ես նոր-նոր էի 0-ից սկսել...


հ.գ. ու սենց յուրահատուկ «զրույց» մի անգամ չի, որ ինձ բախտ է վիճակվել ունենալ սրա կամ նրա ընկերության հայտն ընդունելուց հետո )))))))
բառիս բուն իմաստով՝ ունիկալ ժողովուրդ ենք...

[John]

Էս ֆեյսբուքի «չամուռ» խասյաթը ազդում ա արդեն ներվերիս։ Քանի գնում՝ ավելի ու ավելի տհաճ ա դառնում էդ միջավայրը։

Մի ժամանակ միայն ընկերների գրառում-նկարներն էին երևում նյուզֆիդում, հիմա ընկերներից ով-ինչ հավանի՝ բերում, մտցնում է նյուզֆիդ։ Աբեր, մի արա նենց, որ ևս մի 50 հոգուց հանեմ բաժանորդագրությունս, ինձ իրենց փոստերը հետաքրքրում են, բայց իրենց կուրսի ծտերի փաբլիք դրած նկարները՝ մեղմ ասած չեն հուզում, յան տուր։

Մի ժամանակ ում որ գցում էիր «ծանոթների» ցուցակ՝ ավտոմատ կերպով բաժանորդագրությունից հանում էր, ու իրենց վերաբերող նյութեր չէին հայտնվում նյուզֆիդում։ Հիմա էդ բոլորին ավտոմատ կերպով բաժանորդագրվցրել են տականքները, ու նյուզֆիդը ևս մեկ անգամ մաքրելու անհրաժեշտություն է առաջացել։ Աբեր, մտքիս լիներ՝ ինքս կբաժանորդագրվեի, ի՞նչ ես ուզում դու ինձնից։

Էլ չեմ ասում, որ հեռախոսով մտնելուց (բրոուզերով) ամեն անգամ համոզում է, որ գոնե ֆեյսբուք-լայթ ծրագիրը ինստալլ անեմ։ Չեմ ուզում, աբեր, գիտեմ տեղը, մտքիս լինի՝ կանեմ, խփած մի պահի։

Էս ո՞վ են արա սրանք։