Նախաբանն ահգին հետաքրարի է դարձնում գիրքը
Բայց մենակ երկխոսությունները կարդալը դուրս եկավ:Ես ել կփորցեմ
![]()
Վերջին խմբագրող՝ Philosopher: 08.09.2007, 23:12: Պատճառ: Ավելորդ սմայլերի խմբագրում
Հեհե, խորհուրդ չեմ տալիս, օրինակ ես գրքում մեկ բառ անգամ չկարդացած չեմ թողնում:
Հիշում եմ մեր կուրսի աղջիկները "война и мир" կարդալուց բաց էին թողել այն բոլոր մասերը, որտեղ պատերազմն էր նկարագրվում,զորքերի ստրատեգիական դիրքերն էր նկարագրվում, իսկ ես ճիշտ է դժվարությամբ, բայց կարդացի, հետո հասկացա, որ ահագին ինֆորմացիա եմ ստացել:
“То, что вы не можете выразить – это Любовь.
То, что вы не можете отвергнуть/не признать – это Красота.
То, чего вы не можете избежать – это Истина”.
~ Шри Шри
Միշտ կարդում եմ նախաբանը, և այն գրեթե որոշիչ է դարձնում, կարդամ այդ գիրքը, թե ոչ![]()
Մենք փոխանակվեցինք մեր ժպիտներով... մինչ նոր հանդիպում
Ով որ էլ չի կարդում խորհուրդ կտաի կարդալ. Կարելի է օրինակ հասկանալ ինչ տիպի է ստեղծագործությունը, ինչքանով է ձեզ հետաքրքիր. Սկզբից եսել չեի կարդում հետո գրքի կեսից փակում մի կողմ էի դնում գիրքը. Դրա համար էլ սկսեցի կարդալ, ու գիտեք, ՕԳՆԵՑ
Ես չեմ կաչդում, գտնում եմ անիմաստ է կարդալ սկզբից։ Մեկ–մեկ քննությունների ժամանակ, երբ հավելյալ ինֆորմացիա է պետք, կարևոր բաները նախաբանից հանում եմ։
Մունություն։))) (Իմ բլոգը)
ֆոտոբզիկություն :ՃՃ
Ասում են, տղամարդը սիրում է աչքերով, իսկ կինը՝ ականջներով։ Ես սիրում եմ սրտով և հոգով...
Միշտ կարդում եմ նախաբանները, սովորաբար սկզբում, մեկ մեկ էլ վերջում![]()
I may be paranoid but no android!
Կախված է գրքից:
А ведь зима - это и есть сказка.... Главное верить в чудеса...и я верю
ես ճանաչում եմ մի մարդու որը կարդում է միայն գրքի նախաբանը և վերջ՝ այդքանով բավարարվում է:
"Clouds now and again
give a soul some respite from
moon-gazing-behold."
Matsuo Basho
Հիմնականում կարդում եմ, հիմնականում՝ սկզբում, ու հիմնականում փոշմանում եմ...
Մեկ–մեկ մտածում եմ՝ նախաբանը կարդալով գուցե որոշ բաներ ավելի հասկանալի լինեն, քան առանց նախաբանի կարդալու դեպքում։ Գուցե որոշ դեպքերում այդպես էլ լինում է, բայց նկատել եմ, որ մեծ մասամբ հակառակը՝ նախաբանի ընթերցումը շատ բան փչացնում է... Երևի արժե միշտ վերջում կարդալ, եսիմ...
Բայց եթե տեսնում եմ՝ չափից դուրս երկար է, չեմ կարդում, կամ էլ թողնում եմ վերջում՝ կամ կարդում եմ, կամ էլ՝ չէ՝ արդեն դատելով գրքից...
Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
Ռոյ Գուդման
հիմնականում կարդում եմ, մեծամասամբ սկզբից… բավականին պետքական բան է, ճիշտ է, երբեմն կարդալուց հետո փոշմանում ես, որ կարդացիր, բայց իմ մոտ շատ հազվադեպ է եղել…
Իրականում շատ ճիշտ հարցադրում է, որովհետև հիմա շատ քչերն են ուշադրություն դարձնում նախաբանին ու վերջաբանին, դրանով իսկ որոշակի բաներ անհասկանալի են մնում գիրքը մինչև վերջ կարդալուց հետո…
Ուղղակի մարդիկ ծույլ են, ու սովորաբար ընկնում են նրա հետևից, ինչը հեշտ է… մտածում են ավելորդ ժամանակ չծախսել ո՛չ նախաբանաի, ո՛չ էլ վերջաբանի վրա…![]()
…և այդպես էլ չհասկացա՝ ով եմ ես…
մի Աղջիկ, որը երազում է մի օր Թիթեռ դառնալ, թե՞ Թիթեռ, որը երազում է Աղջիկ լինել…
Չգիտես ինչու հիշեցի մի օրինակ իմ կյանքից, ուսանող էի և անգլերենով կարդում էի Հեմինգուեյի Ֆիեստան, ու ոչինչ չէի հասկանում, ամեն ինչ ինձ նյարդայնացնում էր, թե գրելաոճը թե նրա հերոսները: Ըստ իմ սովորության գրքի նախաբանը կարդում եմ գիրքը կարդալու մեջտեղները ու ավելի հետաքրքիր է ստացվում, այդպես էլ վարվեցի, իսկ նախաբանը գրված էր ռուսերեն լեզվով: Երբ իմացա մանրամասները Հեմինգուեյի կյանքի մասին, նրա ապրումները և թե անի պատերազմի մասնակից է եղել նա, և երբ պարզեցի նրա իր ժամանակի համար նոր մեթոդը օգտագործվողը, որը կոչվում է սառցեբեկորի մեթոդ… Ես սիրեցի թե գիրքը թե հեղինակին թե նրա մեթոդը
![]()
“То, что вы не можете выразить – это Любовь.
То, что вы не можете отвергнуть/не признать – это Красота.
То, чего вы не можете избежать – это Истина”.
~ Шри Шри
եթե «լուրջ» գիրք է, ապա անպայման կարդում եմ
Ես մի ժամանակ կարդում էի, բայց այժմ ոչ մի նախաբան էլ չեմ կարդում։ Դրան կա շատ պարզ բացատրություն։ Նախաբանները միշտ սուբյեկտիվ կարծիք են արտահայտում և դրանից ամբողջ գրքի ընկալումը փոխվում է։ Եվ նախաբան կարդալու կարիքն էլ չկա, չէ՞ որ գրողը գիրքը գրելուց չի նախատեսում, որ նախաբանով պատրաստված ընթերցողը կսկսի կարդալ իր գիրքը և առանց այդ սպասումի է սկսում և զարգացնում սյուժեն։ Եթե գիրքը լավն է՝ նախաբանով սկսելու, ոգևորվելու և նման բաների կարիք չկա։ Գիրքը կգրավի և վերջ։ Իսկ եթե չի գրավում՝ ուրեմն ոչ մի գրավիչ նախաբան էլ չի կարող դա փոխել։
Բայց կա նաև վատ նախաբանի հարցը։ Այ սա լուրջ է։ Քանի որ ախմախ նախաբանը ամբողջ գրքի (անգամ եթե լավն է) կայֆը և ճիշտ ընկալումը անպայման կխորտակի։ Օրինակի համար վերջերս կարդացի Անատոլ Ֆրանսի"Հրեշտակների ապստամբությունը"։ Գիրքը իհարկե հիանալի գործ է
։ Ստացա մեծ բավականություբ։ Բայց սարսափեցի, երբ գիրքը վերջացնելուց հետո կարդացի նախաբանը։ Դա մի ահավոր բան էր
։ Ամբողջ գրքի գաղափարը աղավաղված էր։ Մի խոսքով, եթե ես դա կարդաի նախորոք, գիրը անգամ գրապահարանից չէի վերցնի և կկորցնեի մի հիանալի գործի հետ առնչվելու այդքան մեծ բավականությունը։
Թե գիրքը գեղարվեստական է, ապա անշուշտ կարդում եմ:
import space.milkyway.Earth;
public var myDrawingsURL:String = "picasaweb.google.com"
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ