Այո,բայց վերջում,եթե գիրքը դուրս գալիս ա![]()
Այո,բայց վերջում,եթե գիրքը դուրս գալիս ա![]()
«Հեռո՛ւ ստութիւնից եւ լի նրանով,ինչ ընդդէմ է ստութեան»
Մովսես Խորենացի
Գրեթե միշտ կարդում եմ նախաբանը, որ գոնե որոշակի տեղեկություն ստանամ, թե ինչի մասին ա գիրքը ու թե ինչ ա էդ գրքով ուզել ասի հեղինակը, հետո նոր արդեն բուն գիրքն եմ կարդում:
Моя религия очень проста, моя религия - доброта.
(c)<<The Dalai Lama: Kindness, Clarity and Insight>>
http://www.buddhism.am
Կախվածա գրքից, ու հեղինակից: Եսիմ իմ կարծիքով ետքամ էլ կարևոր չի այն կարդալը:
“То, что вы не можете выразить – это Любовь.
То, что вы не можете отвергнуть/не признать – это Красота.
То, чего вы не можете избежать – это Истина”.
~ Шри Шри
Ինձ համար շատ կարևոր է, գիրքը վերցնելուց նախ վերնագիրն եմ կարդում, եթե այն հետաքրքիր է, գաղտնիքներ է պարունակում իր մեջ, ուրեմն հետո էլ կարդում եմ գրքի նախաբանը, այնուհետև սկսում եմ կարդալ գիրքն ամբողջությամբ, եթե վերնագիրը ոչինչ չի ասում, ինչ որ պարզ բառ է, դե ուզում եմ ասեմ եթե հետաքրքրություն չի առաջացնում մոտս, էլ չեմ փորձում շարունակել
Ասեմ, որ շատ մեծ ուշադրություն եմ դարձնում նաև գրքի վրա, դե...., վրայի նկարին
, եթե կա իհարկե
![]()
Կարոտը մարդկային ապրումներից ամենից անպտուղն է...
Կարդում եմ, բայց միայն գիրքն ավարտելուց հետո, երբեք՝ սկզբում:
Հետաքրքիր է՝ որքանով է նախաբանի հեղինակի կարծիքը համընկել իմին, կամ ընդհանրապես հետաքրքիր է ուրիշի կարծիքը:
Բարեկամ , այ ասում ես, որ հետաքրքիր է ուրիշի կարծիքը տվյալ գրքի մասին, որ բուն սյուժեն ավարտելուց հետո ես կարդում նախաբանը: Կարծում եմ նախաբաններում ոչ թե անձնական կարծիքն է գրվում նախաբանը գրողի, այլ տրվում է ընդհանուր ինֆորմացիա գիրքը գրվելու պայմանների, հեղինակի կյանքի տվյալ պերիոդի մասին:
“То, что вы не можете выразить – это Любовь.
То, что вы не можете отвергнуть/не признать – это Красота.
То, чего вы не можете избежать – это Истина”.
~ Шри Шри
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ