Քիչ չեն այնպիսի իրավիճակները, երբ մարդուն հայտնի է դառնում իր մահվան օրը…
Իսկ եթե նման իրավիճակում հայտնվեիք դուք, ապա ինչպե՞ս կվարվեք… ինչպե՞ս կապրեք ձեր կյանքի վերջին պահերը…
Քիչ չեն այնպիսի իրավիճակները, երբ մարդուն հայտնի է դառնում իր մահվան օրը…
Իսկ եթե նման իրավիճակում հայտնվեիք դուք, ապա ինչպե՞ս կվարվեք… ինչպե՞ս կապրեք ձեր կյանքի վերջին պահերը…
Անկեղծ ասած չէի ուզենա այդպիսի բաներ պատկերացնել, իսկ ինչ վերաբերվում ա թե ինչպես կանցկացնեի, դա կախված ա թե ինչ վիճակում կլինես
Կյանքը հայելի է և նա վերադարձնում է յուրաքանչյուրին իր սեփական պատկերը:
Կեթաի միքանիհոքի կպաչեի հավեսով, հետո ում որ պաչել էի, դրանցից միքանիսին էլի կպաչեի
հետո են վերջնել կեթաի միհատ բարձր տեղից ինձ կքցեի, որ համել զգաի ազատ անկման կայֆը, դաժե առանց պառաշուտի. սենցթենենց սատկելու եի…
Կժպտայի մահին,որ լացելով էն աշխարհ չգնայի ամեն դեպքում…ճանապարհից առաջ
Կսիրեի շատ…կամ ավելի շատ ցույց կտայի,որ սիրում եմ…
Կլինեի առավել քան երբևէ ինձ նման…
Մահից ընդհանրապես չէի խոսի…
Կփորձեի ապրել…
Կուտեի մամայիս պատրաստած ամենահամեղ բաները, նույնիսկ այն, ինչ ասենք թե չի կարելի…
Կաղոթեի շատ…
Չէի երազի ոչ մի վայրկյան…
Կնեռվայնանայի շուրջս հավաքված տխուր դեմքերից ու ծեծելով կստիպեի ժպտալ… կծիծաղացնեի էլի…
Կգրեի, թե այսքանից հետո ժամանակ մնար…
Հա , ու կխնդրեի խախտել ավանդույթը և ինձ կարմիր շորերով ու կոշիկներով թաղել…և վերջում անպայման բանբասչիների համար նշել, որ դա իմ վերջին ցանկություննէր
Իսկ այ էն ինչը մտքովս էլ չի անցնում…չգիտեմ,թե ինչն է…
Կարդացե՞լ եք Գրիգոր Զոհրաբի "Երջանիկ Մահը" ստեղծագործությունը…
Վերջին խմբագրող՝ Cassiopeia: 05.02.2007, 14:38:
Ohanyan (05.04.2011)
Մի' մտածեք մահվան մասին. նա ձեր մասին մտածում է:
Հենց հիմա դու էլ մտածեցիր…electrical_storm-ի խոսքերից
Ձեր խաթեր մի անգամ ես մտածեցի, որ դուք էլ չմտածեք:
Տեսել եք «Եթե իմանայի» ֆիլմը ? այդպիսի իրավիճակ է նկարագրում:
մենակ ետ ֆիլմը չի <<չակատագրական կրակոց>> ֆիլմում նույպես ես թեմանա շոշաձվում շատ լավ ֆիլմա Քրիս Ռի-նա խաղում խորհուրդ եմ տալիս շատ լավա նայվում
չեմ պատմի նայեք
Իրականում շատ ավելի նախընտրելի է,որ չիամանս,որ քեզ հաշված օրեր են մնացել,քանի որ այնուամենայնիվ,ինչ էլ որ անելու լինես այդ մի քանի օրում,միշտ գլխումդ այն միտքն է լինելու,որ դու շատով մահանալու ես Իսկ եթե ամեն դեպքում այնպես է ստացվել,որ դու գիտես հաշված օրերի մասին,ապա …ես իմ օրինակով ասեմ,որ հաստատ այդ մի քանի օրն անընդհատ կանցկացնեի իմ ընտանիքի անդամների ու սիրածս էակի հետ անվերջ կասեի,որ իրենց շատ եմ սիրում,կուզենայի վերջին օրերիս ընթացքում իրենց երջանիկ տեսնեի Երևի այսքանը,բայց իհարկե սա ընդամենը ենթադրության հիման վրա է կառուցված,իսկ իրականում եթե հայտնվես նման վիճակում,միգուցե ամեն ինչ այլ կերպ դասավորվի
True wisdom comes to each of us when we realize how little we understand about life, ourselves, and the world around us
Socrates
Եթե իմանյի՞…
չեմ տեսել։
Բայց կա Եթե միայն…
շատ եմ սիրում
Կսպասեի այդ մի քանի օրը,հետո կմեռնեի. Բայց մինչ այդ կփորձեի ամեն կերպ երջանկացնել ինձ համար հարազատ մարդկանց
Նախ կնախընտրեի չիմանալ դրա մասին, մեկ է ինչ էլ անելու լինեմ, այդ մի քանի օրը վախ եմ ապրելու, որ մնաց 2 օր, մնաց մեկ օր, ու հնարավոր է, որ ավելի պակասեն այդ օրերը վախից
Մենք փոխանակվեցինք մեր ժպիտներով... մինչ նոր հանդիպում
Zhor(ARM) (28.07.2012)
Չնայած ես այդպես չէի վարվի, քանի որ գիտեմ հոգու համար իր բնական մահով մահանալու ու ինքնասպան լինելու տարբերությունը, բայց դե շատ հավես ես նկարագրել է Մեսրոպ Ընդհանրապես սիրում եմ այդ հարցում մի Իմաստուն խոսքի տված խորհրդին հետևել. <<Տուն կառուցելուց այնպես կառուցի՝ ասես հավերժ պետք է այստեղ ապրես, բայց կյանքիդ ամեն օրն այնպես ապրի՝ ասես վաղը վերջին օրդ է քո>>: (բնականաբար սա միայն տուն կառուցելուն չի վերաբերում, այլ ցանկացած գործ կատարելուն ու ինչ սրտանց ուզում ենք այսօր կատարենք ու չթողնենք հետոի):Mesrop-ի խոսքերից
Իսկ ընդհանրապես ես չեմ հավատում, որ մահ կա. կյանքը չի կարող մահանա... Մենք բոլորս էլ հյուր ենք այս կյանքում, այսինքն մեկ այլ տեղից ժամանակավորապես եկել ենք այստեղ ու որոշ ժամանակ էլ անց գնալու ենք այստեղից մեր տունը: Ես հաստատ գիտեմ, որ մահ չկա ու ի՜նչ գեղեցիկ ու իմաստուն է ստեղծված ողջ Տիեզերքը: Իսկ թե ո՞վ ենք մենք, որտեղի՞ց ենք գալիս և ու՞ր ենք գնում՝ կհասկանանք միայն ինքներս մեզ ճանաչելուց հետո տես ստորագրությունս
Թե սիրում ենք՝ մեր սրտի բոլոր լարերո՜վ սիրենք... Միայն Սիրուն է երաժշտությունը զիջում, բայց և Սերն էլ մեղեդի է... Ես և Դու՝ Մի Ենք՝ Մի-Մի Աշխարհ Ենք, Հավերժի Ճամփորդներ...
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ