Այսպես թե այնպես կյանքը տեվում է մեկ օր,չնայած,որ երբ երիտասարդ ես լինում,թվում է`դեռ երկար ես ապրելու,սակայն,երբ մոտենում ես մահին,զգում ես, որ ոչինչ չես հասցրել անել:
Այսպես թե այնպես կյանքը տեվում է մեկ օր,չնայած,որ երբ երիտասարդ ես լինում,թվում է`դեռ երկար ես ապրելու,սակայն,երբ մոտենում ես մահին,զգում ես, որ ոչինչ չես հասցրել անել:
ինձ շատ անգամ այքան է գրավել, այն միտքը... թե մահվանից հետո... պահը և ամենը կախված այդ վերջւն վայրաների հետ, որ կվայլեի նոր զգացմունքները...
Ты или заходи в мою жизнь, или иди куда-нибудь.. стоишь на пороге, а дверь настежь. мне холодно.
Անձամբ ես կաշխատեմ ապրել այնպես, որ ոչ ես և ոչ էլ կողքիններս չզգան, որ դա իմ վերջն է… Կփորձեմ ավարտին հասցնել գործերս, որ իմ հետևից միայն լավը մնա, չեմ ցանկանա, որ իմ վատը հիշեն…
Ֆոտոն (20.08.2010)
Կեթամ դասախոսներիս վրա մի լավ կայֆավատ կըլնեմ:
Все люди - евреи, просто не все нашли смелость признаться.
Իրոք հրաշալի պահ է (բայց միայն ոչ ինքնասպանների համար), երբ մարդ ազատվում է իրեն կապող ու սահմանափակող կոպիտ ու ծանր նյութական մարմնից ու դուրս գալիս քավարանից՝ ուր հատուցում էր նա իր կատարածի համար, ու գնում, երկար կամ կարճ հյուր լինելուց հետո, իրեն հոգուն հարազատ տունը...Kita-ի խոսքերից
Մարդը՝ Հավերժության մի մասնիկն է:
Հովհաննես Թումանյան
Ո՞ր աշխարհքում ունեմ շատ բան, միտք եմ անում՝ է՞ս, թե էն.
Մեջտեղ կանգնած՝ միտք եմ անում, չեմ իմանում. է՞ս, թե էն.
Աստված ինքն էլ, տարակուսած, չի հասկանում ինչ անի.
Տանի՜, թողնի՜. - ո՞րն է բարին, ո՞ր սահմանում, է՞ս, թե էն:
***
Հե՜յ ագահ մարդ, հե՜յ անգոհ մարդ, միտքըդ երկար, կյանքըդ կարճ,
Քանի՜ քանիսն անցան քեզ պես, քեզնից առաջ, քո առաջ.
Ի՜նչ են տարել նըրանք կյանքից, թե ինչ տանես դու քեզ հետ.
Խաղաղ անցիր, ուրախ անցիր երկու օրվան էս ճամփեդ:
Թե սիրում ենք՝ մեր սրտի բոլոր լարերո՜վ սիրենք... Միայն Սիրուն է երաժշտությունը զիջում, բայց և Սերն էլ մեղեդի է... Ես և Դու՝ Մի Ենք՝ Մի-Մի Աշխարհ Ենք, Հավերժի Ճամփորդներ...
լիովին համամիտ եմihusik-ի խոսքերից
բայց մի բան հաստատ...եթե կաողանայի, ոչ-ոքի չէի ասի այդ մասին, որպեսզի չխղճային և ես ավելի լիովին կարողանայի վայելել... ատում եմ, երբ խղճում են
Ты или заходи в мою жизнь, или иди куда-нибудь.. стоишь на пороге, а дверь настежь. мне холодно.
Մեծ մեծ խոսում եք ժող ջան, իսկ եթե աստված չանի իրականում իմանանաք որ ձեր կյանքին մնացել է 2 օր, չեմ կարծում որ կվայելեիք նոր զգացողություններ կամ նենց կանեիք որ հարազատները երջանիկ լինեին, տենց պահին ինձ թվումա մարդկանց 99% կմտածեր ինչ անի այլ կմտածեին ոնց են ապրել, կամ անդհանրապես չէին մտածի դեպրեսիաի մեջ կնգնեին ւ տենց:
Ամենակարևորն ինձ համար այս հարցում՝ լինել գիտակից մահվան պահին և դրանից առաջ: Նաև շատ եմ կարևորում ճիշտ ժամանակին մեռնելը: Նկատի չունեմ տարիքը կամ առողջական վիճակը: Չէ: Թեկուզ հենց վաղը, բայց զգամ, որ դա հենց ճիշտ պահն էր մեռնելու համար:
Հուսով եմ, որ անկողնային հիվանդ չեմ լինի մահվանից առաջ :
Եթե իմանամ, որ հաշված օրեր են ինձ մնացել, կարծում եմ, որ կհեռանամ մարդկանցից: Համենայն դեպս ինձ ճանաչող մարդկանցից:
Ինձ ազատություն կտայի… Հիմա էլ ինձ քիչ ցանկություններում եմ զսպում, բայց այդ ժամանակ առավել խենթ ու ազատ կլինեի… Գուցե անեի այնպիսի բաներ, որ սովորական դեպքերում ինձ համար անընդունելի ու սխալ են… Չգիտեմ… Կթռչկոտեի փողոցներում ու կերգեի, կգոռայի կոկորդովս մեկ, թոքերիս ամբողջ հզորությամբ… Կգնայի բնության գիրկ: Անպայման: Կանեի այն, ինչ մտքովս անցնում է, որքան էլ անիմաստ ու խենթ չլիներ այդ միտքը… Ազատ անկումն էլ վատ գաղափար չէր, բայց դժվար թե ես այն իրագործեի. ախր դա որոշ ժամանակով կկրճատեր առանց այդ էլ կարճ կյանքս…
Չգիտեմ՝ ինչ կանեի: Բայց հաստատ գիտեմ, որ շատ բան նրանից, ինչ կանեի, չեմ անի առանց այդ «հաշված օրեր» նախապայմանի, քանի որ դա իմ հետագա կյանքը կարող է ավելի անիմաստ ու անտանելի դարձնել: /*Խոսքս վերը նիշյալ օրինակներին չի վերաբերում, դրանք թեթև բաներ են:*/
Ուզում եմ մեռնելիս երջանիկ լինել:
ամաչելու աստիճան սիրուն ու անասելի տխուր բան ա կյանքը…
Ֆոտոն (20.08.2010)
Ճիշտ ես ասումZevs666-ի խոսքերից
Լիովին կիսում եմ քո մտքերը ճիշտ էլ ասել ես, եթե կաողանայի, ոչ-ոքի չէի ասի այդ մասին, որպեսզի չխղճային և ես ավելի լիովին կարողանայի վայելել... ՈՒ սա ինչպես գրել են, մեծ մեծ խոսել չի, այլ գիտակցական մոտեցում: Ի՞նչ եք կարծում, որ ձեր շրջապատն իմացավ ու սկսեց ձեզ խղճալ ու առանց այն էլ այդ մնացած կարճ ժամանակը այդ պատճառով էլ ավելի վատ տանեք, այդպես լավ կլինի՞...Kita-ի խոսքերից
Լիովին կիսում եմ քո կարծիքը Kita
Թե սիրում ենք՝ մեր սրտի բոլոր լարերո՜վ սիրենք... Միայն Սիրուն է երաժշտությունը զիջում, բայց և Սերն էլ մեղեդի է... Ես և Դու՝ Մի Ենք՝ Մի-Մի Աշխարհ Ենք, Հավերժի Ճամփորդներ...
Համամիտ եմ քեզ հետ, և ինքս էլ փորձում եմ չխղճալ....Kita-ի խոսքերից
Չգիտեմ, թե ով կասեր ինձ, որ մնացել է մի քանի օր, բայց իմանալուց հետո կհավաքեի իրերս ու կգնայի հեռու-հեռու, կանեի էն, ինչ ինձ թույլ չեմ տվել մինչ այդ, կվայելեի ամեն մի վայրկյանը, շատ կուզեի լինել սիրած էակի հետ , բայց չէի տխրեցնի նրան, իմ մահվան մասին կիմանաին ոչ ինձնից:
Քանի որ շատ եմ վախենում բարձրությունից, կգցվեի վերջին օրը ամենաբարձր տեղից, ու կմեռնեի վախից, մինչև գետնին հասնլը...
...ներկերս վերջացել են...
Հետաքրքիր է թե ամեն մարդ ինչպես է գնահատում իր կյանքի րոպեները, ինչն է նա կարևորում այդ րոպեների մեջ… կարծում եմ մենք շատ բաներով ենք անիմաստ զբաղվում ... մինչեվ չենք հասկանում, որ ժամանակ քիչ ունենք...
Ուրեմն ինչպես՞ կվարվեք, եթե իմանաք, որ ձեզ ապրելու մնացել է ընդամենը մի ամբողջ օր...
Love has an enemy, but it is already defeated!
հանգիստ կպառկեի ու կքնեի
Freeman (10.08.2010)
Կուրախանայի և կուզենայի, որ միայն ես իմանամ
Ты или заходи в мою жизнь, или иди куда-нибудь.. стоишь на пороге, а дверь настежь. мне холодно.
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ