Իմ հույզերից...

[Second Chance]

Արև չկա...

Էլ իմ երկնքում արևը չկա
Առավոտ ու լույս էլ ինձ չեն ժպտում
Երկնակամարումս ամպերն են միայն
Միայն ամպերն են գոռում անձրևում:

Զեփյուռը մեղմիկ քաղցր հույզերի
Էլ չի թափառում իմ մերկ դաշտերում
Այնտեղ քամի է, սառնաշունչ քամի
Էլ ոչ մի ծաղիկ այնտեղ չի ծաղկում…

Էլ իմ երկնքում արևը չկա
Իսկ առանց արև գիշեր է տխուր
Եվ միայն իմ մի աստղ գիշերում խավար
Հեգնանքով դառը ժպտում է ինձ լուռ..

[Second Chance]

Սիրտս լցված է…
Ինչ , որ անուրախ տրամադրությամբ
Հիասթափված է
Իր շուրջը տիրող իրականությամբ
Սիրտս մրսում է…
Մի ցուրտը տարած տերև է դարձել
Թեև ներսում է,
Բայց ցուրտը նրան շատ հեշտ է գտել
Սիրտս մխում է…
Չասված խոսքերի բեռից խճճված
անխոս սգում է
Հերթական ցավից նա վիրավորված
Սիրտս ասում է…
Խոսել չգիտի բայց ասում է նա
Ախր ցավում է
Մի հարվածեք այդքան անխնա…
2007

[Վարդ]

Amina, ինչ սիրուն ես գրում, հոգով, անկեղծ… երևում է , որ բառերը դուրս են գալիս քո սրտից անկախ քո կամքից: Կարդալուց արտասվեցի… այնքան զգացմունք կարեցար փոխանցել քո տողերում: Ապրես:

[Second Chance]

Amina, ինչ սիրուն ես գրում, հոգով, անկեղծ… երևում է , որ բառերը դուրս են գալիս քո սրտից անկախ քո կամքից: Կարդալուց արտասվեցի… այնքան զգացմունք կարեցար փոխանցել քո տողերում: Ապրես:

Վարդ ջան ուրախ եմ որ քեզ դուր եկան, բայց չէի ուզի որ արտասվեիր, բայց դե ես ինքս էլ մի քանիսը արտասվելով եմ գրել

գուցե այս բանաստեղծությունը շատ պարզ ու թույլ է սակայն ես իրան սիրում եմ

Ուր գնացիր իմ սիրելի
Ուր անցար իմ մանկություն
Ես ուզում եմ լինել կրկին
Ինչպես անհոգ մի մանուկ

Ես ուզում եմ դեռ վազվզել,
Խաղալ ուրախ քո գրկում
Ախ՛ ինչու ես դու ինձ լքել
Մենակ թողել մանկություն

Դեռ քեզանից չեմ կշտացել
Եկ ու գրկիր ինձ տաքուկ
Ես ուզում եմ դեռ երազել
Ինչպես անմեղ մի մանուկ
30.01.2003

[Մասսագետ]

Չեմ նեղանում, որովհետև ինչքան հասկացա ձեզ ավելի դուր են գալիս մի փոքր ավելի ժառգոնային գրվածնեքները, իսկ ձեր մեծամտությունն ինձ զարմացրեց--թեև բանաստեղծությունները գրել եմ ավագ դպրոցական տարիներին չեմ կարծում ինքներդ 4-րդ դասարանում կարողանաիք նման բաներ գրել

Ընդհանրապես, գրելուց առաջ հիշի՛ր, որ ոչ բոլորին ա դուր գալու քո գրածները, այսինքն դու քննադատվելու ես նաև, իսկ եթե քննադատանքին չես կարող դիմանալ, ուրեմն էլ մի գրի, որտև վաղը մյուս օր կարող ա քեզ նենց քննադատեն, որ սիրտդ չդիմանա խավարը այցելի սրտիդ ու իսկականից խորասուզվեք անվերջանալի երազների մեջ: Էդ մասը ուրեմն տենց:
Հաջորդը, միշտ հիշի՛, եթե քո գրածը քննադատում են, չի նշանակում, որ քննադատողը կոնկրետ գրական ուղղություն ա սիրում, կամ գրական բառապաշար: Դավոյին գրական ճաշակը իմանալով գիտեմ, որ հավայի տինտիրիտներ չի սիրում, սիրում ա ավելի բնական գրականություն:
Մեկ էլ վերջինը: Ուրախ չես լինի լսես իմ կարծիքը, ինչպես սկզբում էիր գրել, իսկ ես չեմ արտահայտի, որտև սիրտդ կարող ա չդիմանա: Իսկ ես էլ չեմ ուզում ոչ մտածված սպանությամբ հավայի մի քանի սռոկ էլ ատբիտ անեմ:

[StrangeLittleGirl]

Հարգելի Amina, կարծում եմ, որ ավելի լավ կլիներ՝ ոչ դպրոցական տարիքիդ ստեղծագործությունները տեղադրեիր, որովհետև նման որակի գործեր, կարծում եմ, բոլորս էլ մի քանի տետր ունենք տան խորը անկյուններում պահված:

Եթե նույնիսկ չնայենք հանգավորմանն ու չափին, ապա, միևնույն է, բանաստեղծություններն այլ թերություններ էլ են ունեն: Եկեք նույնիսկ թեման մի կողմ նետենք: Ես կցանկանայի անդրադառնալ բառապաշարի աղքատիկությանը: Ինքդ նայիր, թե քանի անգամ ես նույն բառերն օգտագործել.

Գիշեր է...
Պատուհանից նայում եմ դուրս
Շատ քամոտ է ու շատ ցուրտ
Ես տխրում եմ ,բայց ներում քեզ
Գիշեր տխուր, գիշեր ցուրտ

Ես տխրում եմ ,կարոտում եմ,
Ես մռայլ եմ, ինչպես դու...
Դրա համար քեզ սիրում եմ
Թեկուզ մռայլ , թեև ցուրտ

Պատուհանից նայում եմ դուրս
Աստղեր չկան... շատ է մութ,
Հույսեր չկան իմ սրտում էլ
Գիշեր է լուռ, գիշեր մութ...

Ճիշտ է՝ որոշ դեպքերում բառերի կրկնությունը հնարք է, բայց կոնկրետ այստեղ ճիշտ հակառակն է, այսինքն՝ հմտության բացակայություն: Եվ ես ընդամենը այս օրինակը բերեցի, բայց բառերի կրկնությունները նկատվում են նաև մյուս ստեղծագործություններում:

[Second Chance]

Բոլորից շնորհակալ եմ քննադատությունների համար..Ես բոլորովին դեմ չեմ քննադատությանը և դա շատ նորմալ եմ համարում, այն օգնում է մարդուն ավելի լավ ստեղծագործել արդեն հաշվի առնելով ինչ- ինչ հանգամանքներ որոնք իր մոտ լավ չեն ստացվում…

Ընդհանրապես, գրելուց առաջ հիշի՛ր, որ ոչ բոլորին ա դուր գալու քո գրածները, այսինքն դու քննադատվելու ես նաև, իսկ եթե քննադատանքին չես կարող դիմանալ, ուրեմն էլ մի գրի, որտև վաղը մյուս օր կարող ա քեզ նենց քննադատեն, որ սիրտդ չդիմանա խավարը այցելի սրտիդ ու իսկականից խորասուզվեք անվերջանալի երազների մեջ: Էդ մասը ուրեմն տենց:
Մեկ էլ վերջինը: Ուրախ չես լինի լսես իմ կարծիքը, ինչպես սկզբում էիր գրել, իսկ ես չեմ արտահայտի, որտև սիրտդ կարող ա չդիմանա: Իսկ ես էլ չեմ ուզում ոչ մտածված սպանությամբ հավայի մի քանի սռոկ էլ ատբիտ անեմ:

Սակայն քննադատելուց ես մի քիչ այլ կերպ եմ վարվում-համենայնդեպս խուսափում եմ կոպիտ ձևից և ծաղրական տոնից, գնահատելով միարժամանակ էն լավ պահերը որ առկա են ստեղծագործության մեջ ––դա էլ կարծում եմ ներշնչում է հենց մարդուն ավելի լավ ստեղծագործել…

Եթե նույնիսկ չնայենք հանգավորմանն ու չափին, ապա, միևնույն է, բանաստեղծություններն այլ թերություններ էլ են ունեն: Եկեք նույնիսկ թեման մի կողմ նետենք: Ես կցանկանայի անդրադառնալ բառապաշարի աղքատիկությանը: :

Իմ հույզերը վերնագիր ընտրեցի որովհետև դրանք իմ հույզերն են (կուզեի որ էդպես ընկալվեր), իսկապես գրել եմ այն ինչ զգացել եմ, ապրել գուցէ շատ արտակարգ չի ստացվել կամ դպրոցական տարիների բառապաշարիս աղքատությունը աչք է ծագում, բայց դրանք իմ հույզերն են...
եթե ձեզ բարկացրել կամ տհաճություն են պատճառել ներողություն եմ խնդրում…

[yenart]

Ընդհանրապես, գրելուց առաջ հիշի՛ր, որ ոչ բոլորին ա դուր գալու քո գրածները, այսինքն դու քննադատվելու ես նաև, իսկ եթե քննադատանքին չես կարող դիմանալ, ուրեմն էլ մի գրի, որտև վաղը մյուս օր կարող ա քեզ նենց քննադատեն, որ սիրտդ չդիմանա խավարը այցելի սրտիդ ու իսկականից խորասուզվեք անվերջանալի երազների մեջ: Էդ մասը ուրեմն տենց:
Հաջորդը, միշտ հիշի՛, եթե քո գրածը քննադատում են, չի նշանակում, որ քննադատողը կոնկրետ գրական ուղղություն ա սիրում, կամ գրական բառապաշար: Դավոյին գրական ճաշակը իմանալով գիտեմ, որ հավայի տինտիրիտներ չի սիրում, սիրում ա ավելի բնական գրականություն:
Մեկ էլ վերջինը: Ուրախ չես լինի լսես իմ կարծիքը, ինչպես սկզբում էիր գրել, իսկ ես չեմ արտահայտի, որտև սիրտդ կարող ա չդիմանա: Իսկ ես էլ չեմ ուզում ոչ մտածված սպանությամբ հավայի մի քանի սռոկ էլ ատբիտ անեմ:

Ամինա ջան բոլոր բանաստեղծություններիդ մեջ ել երևում են իրական արվեստագետի սիրտն ու հօգին. Ինձ դուր են գալիս. Իսկ ցավոտ խոսքերից հանկարծ չհիասթափվես՝ չորորդ դասարանցիները միանգամից երևաց ովքեր են

[Narinfinity]

Ակնթարթ

Ակնթարթ էր մի, երբ նայեցի քեզ
Ինչ՞ էր փնտրեցի ես քո աչքերում,
Սիրտս էր, որ այնպես տագնապեց
Կարծես թե գտավ ինչ շատ էր փնտրում…

Հենց այդ վայրկյանից , այդ ակնթարթից
Աչքերս անվերջ որոնում են քեզ
Ինչ՞ հուր էր, որ սրտումս վառեցիր
Ինչպես չիմացար, որ սիրեցի քեզ…
1998

Կարդացի բոլորը, զգացի ես գուցե,
Բայց գուցե չգիտեմ, այնպես անզոր եմ,
Դու ապրում ես այս մտքերում,
Եվ ամբողջ օրը, հուշում ես սիրո երգի օրորը...
Այս մտքերում արդար ես, անսահման,
Եվ կյանքդ ազատ է առանց մութ, պայման...
Լուսավոր են որոնածդ ճամփեքը,
Կանցնես դրանցով շատ թեթև, անվախ ...