ՈՒլուանա ջան, քո գրածը կարդացի ու ինձ թվաց թե իմ գրածն եմ կարդում: Ես էլ նույնը կգրեի:Ուլուանա-ի խոսքերից
Հայաստանում կուզենայի ապրել։ Դեմ չէի լինի որոշ ժամանակով որևէ արտասահմանյան երկրում ապրելուն, բայց միայն հետ վերադառնալու պայմանով։
Իսկ ավելի կոնկրետ՝ կուզենայի քաղաքից դուրս, բայց քաղաքին մոտ գտնվող որևէ տեղ առանձնատուն ունենալ՝ մեծ հողամասով շրջապատված, այնպես, որ օդը մաքուր լիներ ու միաժամանակ Երևանի հետ կապ լիներ, ու անհրաժեշտության դեպքում հնարավոր լիներ կարճ ժամանակում հասնել Երևան։
Արտասահմանում երբեք չեմ եղել… Հայաստանում եղել եմ մի քանի տեղ, բայց ոչ շատ:
Երազում եմ լինել Ֆրանսիայում, Իտալիայում, Ֆինլանդիայում, Մեծ Բրիտանիայում:
Մանկուց երազել եմ ֆրանսիայի՝ Փարիզի մասին… Գնամ, շրջեմ, ամեն ինչ տեսնեմ, բայց ապրել………
ԲԱՑԱՌԱՊԵՍ ՄԻԱՅՆ ՀԱՅԱՍՏԱՆՈՒՄ
Ուրիշ ոչ մի տեղ: Բայց այնքան եմ վախենում այս արտահայտությունից, որովհետև այսպիսի խոսք կա.
"ինչից խուսափում ես, այն էլ գլխիդ է գալիս":
Երբ ընկերուհիս մեկնում էր Ֆրանսիա մշտական բնակություն հաստատելու նպատակով, իր ընտանիքի հետ, ես գժվում էի: Հիմա նա այնտեղ է ու նրանք հաստատ էլ ետ չեն գա, քանի որ իր հոր շիրիմը այնտեղ է:
Ես էլ ասում եմ, ոնց կարող եմ թողնել իմ հայրենիքը ու հեռանալ:Չե որ մեր պապերն են այս հողերի համար արյուն թափել, մեր եղբայրներն են այս հողերը պաշտպանելու համար հայկական բանկում ծառայել ու ծառայում:
Չեմ հասկանում այն մարդկանց ովքեր լքում են իրենց հայրենիքը: Ես կարծում եմ, որ մարդ իրեն մարդ ա զգում միայն իր հայրենի հողի վրա………
Մեջբերել
Էջանիշներ