Խոսք Ինտեգրոց
Ես իմ անուշ ինստիտուտի կիրառական ֆակն եմ սիրում,
Մեր հին ու նոր ամբիոնների լեկտորական կազմն եմ սիրում,
Տանջալլուկ գիշերներով պարապելու կայֆը գերող,
Ու քույրերի Հարությունյան հեզաճկուն քայլն եմ սիրում:
Սիրում եմ մեր ուսումը մուգ, բայց ապագան, իրոք, լուսե,
Լիկվիդն ամռան, ու ձմեռվա անհրապույր ստուգարքը մեր,
Մթում կորած Խաչատրյանի անհյուրընկալ ժպիտը սև,
Ու հնամյա Մալխասյանի հազարամյա ձա'յնն եմ սիրում:
Ու'ր էլ լինեմ, չե'մ մոռանա, Անալիզի ամբիոնը մեր,
Չե'մ մոռանա աղոթք դարձած Տոնոյանի գրքերը մեր,
Ինչքան էլ սուր աչքս ծակեն ասսեմբլերի կոդերը մեր,
Էլի ես սուս ու հնազանդ կմշակե'մ ալգորիթմներ:
Մեր սիրելի Պոնչոյի պես ինտելիգենտ բանկիր չկա,
Մարկոսյանի կատակի պես համով-հոտով կատակ չկա,
Աշխա'րհ անցիր, Մաթեմի պես սուրբ գիտություն չկա,
Ինչքան էլ փոքր վերցնենք, նրա համար միշտ կա:
Էջանիշներ