Մուշու (06.01.2017)
Հայկական էստրադայով կարելի ա ասել սկսել եմ հետաքրքրվել 10-րդ դասարան փոխադրվելուց:
Մինչ այդ՝ կարծես թե սիրում էի Արսեն Սաֆարյանի երգերից: Չնայած ինչի՞ էի, նույն հավանածս երգերը հիմա էլ հաճույքով կլսեմ ցանկության դեպքում: Բայց իրենից վերջին նորությունը, որ տեսել եմ (էն էլ կիսատ) «Քո տոնը շնորհավորն էր»: Էդ օրերին երևի զգացի, որ առաջվա պես չի հետաքրքրում ու ընդհանրապես, էլ առաջվանը չի: Հա, առաջ էլ կարող ա երգեր լինեին, որ չհավանեի, բայց դե ինչևէ:
Հասմիկ Կարապետյանն էլ լավ ձայն ունի ու ոչ վատ երգեր, չնայած էդքան շատ չեմ լսել իրեն: Հետաքրքրել ա ինձ էդ երգչուհին: Որպես դերասանուհի ու հաղորդավարուհի էլ վատը չի առանձնապես:
Վարդուհի Վարդանյանն էլ լավ երգեր ուներ ու լավ էր երգում:
Ազատ Աբրահամյանին եմ սիրում: Ուղղակի ինքը երևի բոլոր երգերում իրեն ծեր ա ներկայացնում, թե ինչու՞, չեմ հասկանում: Չնայած չգիտեմ էլ քանի տարեկան ա:
Արամոն էլ վատը չի: Ըստ երևույթին իզուր չի, որ ոչ քիչ հին երաժիշտներ, կոմպոզիտորներ ու վարպետներ իր հետ համագործակցել են:
Ռաբիզների միջից մենակ Թաթան ա որակյալ՝ իրոք շատ ավելի բարձր ա մյուսներից: Չի կլկլացնում, իրոք սիրով ա երգում ու սիրով ա շփվում հանդիսատեսի հետ: Տոներին իր երգերն ու ձայնը իրոք շատ հարմար ու հաճելի են: Լավ երգեր էլ ունի մարդը, լավ խոսքերով:
Ֆորշն ա շատ լավը, իրան տասերորդ դասարանից առաջ եմ սիրել: Առանձնանում ա, յուրահատուկ ա: Շատերը կարող ա միայն
սիրո մասին երգեն՝ իսկ ինքը ոչ միայն շատ այլ թեմաների կանդրադառնա, այլև իր սերն այլ կերպ, ավելի հետաքրքիր ա արտահայտվում: Խոսքերն էլ են լավը, ձայնն էլ:
Ընդհանրապես որոշ երգիչներից կարող ա մեկ-մեկ հաշված երգեր լսեմ ըստ ցանկության, մնացածները ոչ ուսումնասիրած լինեմ, ոչ էլ դրա ցանկությունն ունենամ: Անի Քրիստիի «Քեզ»ը, Սերգեյ Գրիգորյանի «Քեզ»-ը, Սոնա Շահգելդյանի «Դեպի երկինք»ն ու «Կորու՞ստ թե՞ գանձ»ը.................
Անդրեից մենակ «Չեմ կարող թաքցնել»ն եմ սիրում՝ նույնիսկ շատ եմ սիրում: Չնայած ուրիշ հաշված երգեր էլ կարող ա լսեմ հազվադեպ:
Սիրուշոյին էլ չեմ սիրում առանձնապես:
Շուշան Պետրոսյանի հայրենասիրական երգերը սիրում ու լսում էի և ոչ միայն դրանք: Հետո աստիճանաբար սկսեցի անտիպատիա զգալ իր հանդեպ, ինչի համար չեմ փոշմանել ու կարծում եմ չեմ էլ փոշմանի: Բայց երգերը երբեմն կարող ա էլի ըստ ցանկության միացնեմ ու լսեմ:
Արամեի «Իմն ես իմ սեր» երգն ու տեսահոլովակը ինչպես նաև դրա շարունակությունը՝ «Ինձ չլսես»ը սիրում էի բավականին: «Իմն ես իմ սեր»ից հետո սիրեցի նաև «Արցունքիս մեջ» երգը, բայց հիմա զարմանալով մտածում եմ, «ինչու՞»: Ընդհանրապես քանի գնաց, ավելի ախմախացավ երգչիկը: Ու ոչ էլ ընդունում ա բացասական կարծիքները՝ եթե իր YouTube-յան էջում բացասական comment հայտնվեց, ջնջվելու ու spam ա հայտարարվելու:
Հայկոյին ու Անդրեին ասոցիացնում էի իրար հետ: Ու երկուսին էլ հավասարապես չէի սիրում, չհաշված Անդրեի մի երկու-երեք երգերը:
Իսկ ամենաչսիրածս երգիչը եղել ու ըստ երևույթին մնում ա Արման Հովհաննիսյանը:
Ընդհանրապես հիմա հայկական էստրադային չէի ուսումնասիրի, ինչպես արտասահմանյաններին և որակյալ հայկականներին եմ ուսումնասիրում՝ ալբոմներով, շատ երգերով ու հետաքրքրասիրությամբ:
Սիրել եմ և ոչ հազվադեպ եմ լսել Սուսաննա Պետրոսյանի և Լուսինե Աղաբեկյանի ալբոմները: Հիմա է՛լ կարող ա ըստ ցանկության միացնեմ ու վայելեմ, կամ երգերն առաձին լսեմ: Ինչպես նաև Աստղիկ Սաֆարյանին: Բայց բնականաբար ո՛չ Լիլիթ Հովհաննիսյանին:
Վերջին խմբագրող՝ Smokie: 06.01.2017, 18:44:
Երաժշտությունը բավական է կյանքի համար՝ բայց մի ամբողջ կյանքը բավական չէ երաժշտության համար:
Սերգեյ Ռախմանինով
Աթեիստ (06.01.2017)
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ