Լրիվ համաձայն եմ, այնպես ինչպես գիտություն=կրոն, եթե ուսումնասիրության մեթոդիկան դնենք մի կողմ: Նույնիսկ Հռոմի Պապն ա հատուկ հայտարարում, որ ժամանակակից գիտության ու կրոնի մեջ հակասություններ չկան, ու պատճառներ ունի նման հայտարարություն անելու համար: Եթե միջին դարերում հակասությունները կրոնի ու գիտության միջև հստակ էին, քանի որ մեխանիկայի օրենքները բոլորի համար հասկանալի են, ու ոչ մի կերպ չէին տեղավորվում Աստվածաշնչյան պատկերացումների մեջ, ապա 21-րդ դարի քվանտային մեխանիկան նույնքան ու նույն բնույթի բաց հարցեր ա թողնում, որքան կրոնը:
Ու իտոգում, քվանտային մեխանիկայի օրենքները կամ տարրական մասնիկների ստանդրատ մոդելը իրա մեջ էնքան անհայտներ ու արտաքին պարամետրեր ունի, որ նույնիսկ գիտնականները վերջում գալիս ու հանգում են <
չէ, վայթեմ վյսո տակի կրոնը ճիշտ ա> պարզագույն եզրահանգմանը: Ու էտ Աստծո անունը հիմա արդեն ոչ թե Ահրումազդ, Զեվս, Յուպիտեր, Եհովա, Բուդդայա, այլ Հիքսի Բոզոն (կամ ուրիշ բոզոն, առանց նեղանալու
), նախնական սինգուլյարություն, կոսմոլոգիական հաստատուն, գրավիտացիա, քվարկ .... կամ ուրիշ մի բան:
Տրիբուն-ի խոսքերից
Լրիվ համաձայն եմ, այնպես ինչպես գիտություն=կրոն, եթե ուսումնասիրության մեթոդիկան դնենք մի կողմ: Նույնիսկ Հռոմի Պապն ա հատուկ հայտարարում, որ ժամանակակից գիտության ու կրոնի մեջ հակասություններ չկան, ու պատճառներ ունի նման հայտարարություն անելու համար: Եթե միջին դարերում հակասությունները կրոնի ու գիտության միջև հստակ էին, քանի որ մեխանիկայի օրենքները բոլորի համար հասկանալի են, ու ոչ մի կերպ չէին տեղավորվում Աստվածաշնչյան պատկերացումների մեջ, ապա 21-րդ դարի քվանտային մեխանիկան նույնքան ու նույն բնույթի բաց հարցեր ա թողնում, որքան կրոնը:
Մեջբերել
Էջանիշներ