Աթեիզմ

[kivera]

մի նոր բան են հնարելու երկրպագելու ու պաշտելու... բայց ավելի դժվար կլինի աթեիստների համար, եթե հանկարծ պարզվի, որ Աստված կա

Ժողովուրդ, եթե հանկարծ պարզվի որ իսկապես աստված չկա և աթեիստները ճիշտ են ասում, ի՞նչ ա փոխվելու ձեր կյանքում… ի՞նչն եք տարբեր անելու…

[Տրիբուն]

Ճիշտ ես: Եվ անմիջապես այդ սթրեսից հետո շատ երեխաներ ընդհանրապես դադարում են միս ուտել: Ես ինքս, օրինակ, լիքը դեպքեր գիտեմ:
Բայց օրինակդ, Տրիբուն ջան, ոչ թե հակասում է իմ ասած մտքին, այլ շարունակում է այն:

Հասկանում ես, եթե Հիսուս Քրիստոս ծնվել է խաչ բարձրանալու նպատակով, ուրեմն անպայման պետք է Հուդա էլ ծնվի, որ նա կարողանա իրականացնել այդ ծրագիրը:

Եթե մեր էվոլյուցիոն անցման հաջորդ աստիճանի վրա մենք պետք է գտնվենք հինգերորդ տարածքում, ինչը կպարտադրի մեզ վերափոխվել ոչ միայն մտավորապես, այլ, հնարավոր է ավելի շուտ՝ ֆիզիկապես, - և եթե այդ վերափոխումներից հետո մեր մարմինը, միևնույն ծավալի հետ մեկտեղ պետք է երկու անգամ ավելի թեթև լինի. նշանակու՞մ է սա արդյոք, որ այդ թեթև մարմնի խտությունը պետք է ավելի նոսր լինի: Իսկ ինչպե՞ս կարող է մարմինը կորցնել իր խտությունը, եթե մենք շարունակում ենք միս ուտել: Ու լիքը նման բաներ:

Թող հիմա ես քեզ նորից հեքիաթ եմ պատմում, թող մեր Արեայի համար գիտական ֆանտաստիկա լինի, թող Ռայի համար մագնիսական հրեշտակների կայֆերը լինեն: Ամեն մարդ ազատ է իր կարծիքների մեջ:
Իսկ պատմությունը ցույց է տալիս, որ հեքիաթները համարյա միշտ էլ իրականանում են: Իսկ այս վերջինը, եթե տրամաբանորեն ես նայում նրան, առավել մեծ հնարավորություններ ունի իրականություն դառնալու:

Տարբերությունն այն է, որ դու նախկին հեքիաթներին համաձայն ես իրականություն համարել, որովհետև ինչ-որ մեկն անցել է արդեն այդ փորձը և այդ փորձը դու էլ ես սեփականացրել:

Իսկ սեփական փորձն անցնելու համար… վախենում ենք պատասխանատվությունից, ճի՞շտ է:

Sambitbaba ջան, ես մեկ-մեկ լուրջ դժվարություններ եմ ունենում հասկանալ, թե դու ինչ ես ուզում ասել: Կներես էլի: Ինչ-որ հետաքրքիր բաներ ես ասում, բայց երկու նախադասություն կարդալուց հետո քարկապ եմ ընկնում:

Մի խնդրանք: Մի հատ կարճ ու հնարավորինս հասկանալի գրառումով մեզ բացատրի քո հայացքների էությունը: Կամ կարող ա արդեն մի տեղ բացատրել ես, ես ուշադիր չեմ եղել: Հղումը դիր, կարդամ:

[Տրիբուն]

և - անգամ իմ ամենամատերիալիստական պատկերացումենրում, իմ ամենացինիկ ու ամենաաթեիստ պահերին անգամ, Աստծո գոյության փաստը համարում եմ միանգամայն հասարակականորեն արդարացված: այսիքն մտածում եմ կփոխվի հասարակական շարժառիթները: ու ամենաշատը ամերիկյան տիպի ցինիկ ու վուլգար հասարակաությունում, որտեղ միակ համեմատաբար զսպիչ մեխանիզմը դա Աստված է ու կրոնական կառույցները:

Աստծո գոյության հասարակայնորեն արդարացված լինելը հազար տարվա գաղափար ա: «Եթե Աստված չլիներ, ապա պետք էր նրան հորինել», Վոլտեր: Ակումբի Վոթերի հետ չխառնել

Բայց ոչ մեկի մտքով չի անցել մի հատ counterfactual analysis անել, (ներող, հայերենը չեմ կարում տեղը բերեմ) - իսկ ի՞նչ կլիներ, եթե Աստծո գաղափարն ընդհանրապես չլիներ: Աստծո գոյության գաղափարը միշտ հանգեցնում ա կրոնի առաջացման: Իսկ էտ անտեր կրոնները իրարից տարբերվում են, չնայած կոնցեպտուալ հիմքը բոլորի մոտ գրեթե նույնն ա: Կարող ա մի քսան անգամ ավելի քի՞չ մարդ կոտորված լիներ մինչև հիմա, քանի որ կրոնական պատերազմներ չէին լինի: Իսկ կարող ա ավելի շատ կոտորված լիներ: Իսկ կարող ա մարդկային գիտակցությունն ընդհանրապես չի կարող գոյություն ունենալ առանց Աստծո գաղափարի: Կամ հնարավոր ա, որ լավ էլ կարող ա, բայց մեր ուղեղի մեջ էտ գաղափարը մտցրել են, քանի որ մենք ավելի կառավարելի ենք դառնում էտ գաղփարի ազադեցության տակ: Կամ կարող ա հենց Աստծո գաղափարն ա, որ մեզ դարձնում ա գիտակից էակներ, ի տարբերություն կենդանիների: Իսկ կարող ա դա միակ գաղափարն ա, որ մեզ դեռ մոտ ա պահում բնությանը:

Հազար ու մի կարող ա կա, ու չեմ կարծում որ տենց միանշանակ ա, որ ամերիկայի պես հասարակության համար Աստված ու կրոնական կառույցները միակ զսպող մեխանիզմն են: Հատկապես համաձայն չեմ կրոնական կառույցների պահով, քանի որ էտ նույն կրոնական կառույցներից ինչ տեսակի այլանդակության ասես դուրս չի եկել մարդկության պատմության ողջ ընթացքում: Ու եթե մեզ զսպող միակ մեխանիզմը կրոնական կառույցներն են, ապա ավելի լավ ա սաղ եկեղեցինրը քանդենք վաղը: Վարդանչիկը վկա, որը առավոտը Հայր Մերն էր ասում, հետո քաղաքից թալանած փողերով եկեղեցի էր վերակառուցում, որ իրա ազգ ու տակով ընդեղ աղոթի ու հետո եկեղեցուց տուն ճանապարհին որևէ մեկին սպանեն կամ բռնաբարեն: Իսկ էտ ընթացքում, կրոնական կառույցը օրհնի մեծն բարերարին:

[piacere]

և վերջապես- այն մարդկանց, ովքեր երկար ժամանակ զբաղված են Աստծո գոյության հերքման մասին ղժղժալով, ուղղակի վերջին հաշվով խղճում եմ, իրանք իրականում շատ վախկոտ մարդիկ են: նրանք, վերջին հաշվով իրանց չհաջողված կյանքը փորձում են բարդել Աստծո վրա, նրա հետ հրապարակներում կռիվ տալով: կարճ ասած էնքան վախկոտ են ռեալում, որ իրենց "հերոսական կռվի" օբեկտը իրենց ռեալ շրջապատից տեղափոխում են դեպի իրենց համար թվացյալ անվտանգ տիրույթ:

Հենց հակառակն ա իրականում, աթեիստները գիտակցելով, որ աստված չկա, հետևաբար իրենք իրենց վրա են միայն հույսները դնում, էլ ոչ մեկ չկա, որի վրա կարելի ա բաբրդել մեր մեղքերը, և քանի որ այլևս չկա "մեղքերի թողության" գաղափարը, մենք ենք պատասխանատու մեր արարքների համար:

Մարդկանց մեծամասնությունը շարունակում ա իրեն հավատացյալ համարել, քանի որ ահավոր վախենում ա "մենակ" մնալուց. ավելի հեշտ ա մտածել, որ քո կյանքը աստծո կամքն ա, քան թե գիտակցել, որ քո ձեռքերում ա:

Հ.Գ. Էս թեմային նվիրված ա գրականական ամբողջ մի ուղղություն՝ էքզիստենցիալիզմ, որ կարդաս ավելի հասկանալի կլինի աթեիստների և հավատացյալների մտածելակերպների տարբերությունը. դա մենակ աստծու գաղափարին հավատալ չհավատալը չի, այլ ավելի խորն ա:

[Դավիթ]

մի նոր բան են հնարելու երկրպագելու ու պաշտելու... բայց ավելի դժվար կլինի աթեիստների համար, եթե հանկարծ պարզվի, որ Աստված կա

Ոչ հնարում ենք, ոչ էլ պաշտում:

[kivera]

Հիմա քո աստվածությունները որո՞նք են, Հեթանոս ջան

Ոչ հնարում ենք, ոչ էլ պաշտում:

[dvgray]

Աստծո գոյության հասարակայնորեն արդարացված լինելը հազար տարվա գաղափար ա: «Եթե Աստված չլիներ, ապա պետք էր նրան հորինել», Վոլտեր: Ակումբի Վոթերի հետ չխառնել

եթե զուտ փիլիսոփայորեն ես մոտենում հարցին, ապա ոչ թե հազար, այլ կարող ա տաս հազար, կամ ավել... գաղափար ա:

Բայց ոչ մեկի մտքով չի անցել մի հատ counterfactual analysis անել, (ներող, հայերենը չեմ կարում տեղը բերեմ) -
իսկ ի՞նչ կլիներ, եթե Աստծո գաղափարն ընդհանրապես չլիներ:

դա հնարավոր չէ:

Աստծո գոյության գաղափարը միշտ հանգեցնում ա կրոնի առաջացման: Իսկ էտ անտեր կրոնները իրարից տարբերվում են, չնայած կոնցեպտուալ հիմքը բոլորի մոտ գրեթե նույնն ա:

հետո ի՞նչ: անհասկանալի ա, թե ինչից ես բողոքում: որ կրոնները չլինեն՞: բա ի՞նչ լինի: մենակ Աստվա՞ծ: ու ինքը ամեն սերունդին իրա որդուն ուղարկի ու մարդկությանը խելքի բերի՞

Իսկ կարող ա մարդկային գիտակցությունն ընդհանրապես չի կարող գոյություն ունենալ առանց Աստծո գաղափարի: Կամ հնարավոր ա, որ լավ էլ կարող ա, բայց մեր ուղեղի մեջ էտ գաղափարը մտցրել են, քանի որ մենք ավելի կառավարելի ենք դառնում էտ գաղփարի ազադեցության տակ: Կամ կարող ա հենց Աստծո գաղափարն ա, որ մեզ դարձնում ա գիտակից էակներ, ի տարբերություն կենդանիների: Իսկ կարող ա դա միակ գաղափարն ա, որ մեզ դեռ մոտ ա պահում բնությանը:
Հազար ու մի կարող ա կա,

իսկ կարող ա՞ մենք մենք չենք, այլ գետաձիեր ենք, իսկ մոծակներն էլ ամեն մեկը մի գիսաստղ ա, իսկ Երկիրն էլ մի հատ կոկորդիլոսի կույրաղիք ա ...

ու չեմ կարծում որ տենց միանշանակ ա, որ ամերիկայի պես հասարակության համար Աստված ու կրոնական կառույցները միակ զսպող մեխանիզմն են:

բա ինչ՞ն ա այդ զսպող մեխանիզմը, փողը՞, դեմոկրատիա՞ն/ /, չեղած ազգային գաղափարները, ավանդույթները ու մենթալիտետը՞: ընդանրապես ԱՄՆ-ի կամ Կանադայի /այսպես կոչված Հյուսիասային Ամերիկայի/ մասին երկարաժամկերտ անալիզ անելիս խորհուրդ կտամ միշտ աչքիտռ առաջ ունենալ Հռոմը, իրա վայրուվերումներով: չնայած մոտ 2000 տարի ա անցել, բայց իրականում ոչ մի բան էլ չի "անցել"
միակ բանը որ էս խառնիխուռն ամբոխին իրականում կառավարում ա /նաև հայերին/, դա իրանց ազգային կրոնական կառույցներն են: իսկ այ իրանց՞ ով ա կառավարում, դա արդեն ուրիշ հարց ա
սա քեզ ասում եմ որպես այդ "տեղանքի" 5 տարվա բնակիչ:

Հատկապես համաձայն չեմ կրոնական կառույցների պահով, քանի որ էտ նույն կրոնական կառույցներից ինչ տեսակի այլանդակության ասես դուրս չի եկել մարդկության պատմության ողջ ընթացքում:

իսկ որ՞ կառույցից ա որ այլանդակություն դուրս չի եկել: կարա՞ս նշես: բոլոր կառույցներն էլ /նաև եղեկեցիները/ մարդու ձեռի տակ են գործում, հետևաբար , ինչ որ մարդն ա, այլ էլ իրա "կառույցներն" են:

Վարդանչիկը վկա, որը առավոտը Հայր Մերն էր ասում, հետո քաղաքից թալանած փողերով եկեղեցի էր վերակառուցում, որ իրա ազգ ու տակով ընդեղ աղոթի ու հետո եկեղեցուց տուն ճանապարհին որևէ մեկին սպանեն կամ բռնաբարեն: Իսկ էտ ընթացքում, կրոնական կառույցը օրհնի մեծն բարերարին:

աբեր, որ՞ ինստիտուտն ես ավարտել: եթե ես չէ, ապա ուրիշները կարան մի հազար հոգու անուն բերեն, որ քո ինստիտուտից են, ու համազգային կամ համամարդկային տականքներ են: օրինակ Նեմեցը, կարծեմ ժողն ա ավարտել ՛ հետո՞ կարող ա՞ մեր դիպլոմները տանենք հետ տանք, ու հլա մի բան էլ մեր մասնագիտությամբ կյանքում չաշխատենք

Հ.Գ. աբեր, էս ինչ մեծ շքախումբ ես հավաքել ծանր չի՞ սենց մտքերտ շարադրելը

[Նետ]

Ու հատկապես քո հետ քննարկամ դեպքում հնարավոր չի, քանի որ, կներես, բայց հարցին մոտեցման ձևն ու մեթոդիկան ռադիկալ տարբերվում ասենք հենց իմ մոտեցումից: Ստեղ սկզբունքային ու անհաղթահարելի տարբերություններ կան, ու ամեն մեկը արդյունքում մնալույա իր տեսակետին:

Այնպես որ, եղբայր, քեզ շատ հարգելով, պիտի հրաժարվեմ հարցերիդ պատասխանել:

Տրիբուն ես քեզ բռնի կերպով չեմ ներքաշել զրույցի մեջ, դու՛ եկար ինչ որ օրինակով ինձ բան էիր ուզում հավատացնեիր: Հիմա էլ հրաժարվու՞մ ես խոսելուց: Ինչևե ՝ դու գիտես:
Միայն մի հարց:

Նետ ջան, եթե ուզում ես էս հարցերի պատասխանները ստանալ, ապա բացի Աստվածաշնչից պիտի մի երկու ուրիշ բան էլ կարդաս գոնե:

Դու ի՞նչ գիտես իմ կարդացածի մասին:Լավ սա մի կողմ: Ի՞նչ կարդամ ափեր, կհարգե՞ս պատասխանես: երկուս չէ ՝ չորսը կկարդամ Տրիբուն ապեր քո ազիզ խաթեր համար:Դու մենակ ասա:

[dvgray]

Հենց հակառակն ա իրականում, աթեիստները գիտակցելով, որ աստված չկա, հետևաբար իրենք իրենց վրա են միայն հույսները դնում, էլ ոչ մեկ չկա, որի վրա կարելի ա բաբրդել մեր մեղքերը, և քանի որ այլևս չկա "մեղքերի թողության" գաղափարը, մենք ենք պատասխանատու մեր արարքների համար:

Մարդկանց մեծամասնությունը շարունակում ա իրեն հավատացյալ համարել, քանի որ ահավոր վախենում ա "մենակ" մնալուց. ավելի հեշտ ա մտածել, որ քո կյանքը աստծո կամքն ա, քան թե գիտակցել, որ քո ձեռքերում ա:

Հ.Գ. Էս թեմային նվիրված ա գրականական ամբողջ մի ուղղություն՝ էքզիստենցիալիզմ, որ կարդաս ավելի հասկանալի կլինի աթեիստների և հավատացյալների մտածելակերպների տարբերությունը. դա մենակ աստծու գաղափարին հավատալ չհավատալը չի, այլ ավելի խորն ա:

կարաս՞ մի պահ գոնե հասկանաս, որ Աստծուն հավատացող մարդ ասելով չպետք է հասկանալ մեկին, ով ծնված օրվանից բարուրից դուրս չի եկել, ու ոչ ձեռն ա շարժում ոչ ոտքը, պառկել ա, կամ նստել, ոնց որ ավելի լավ կպատկերացնես, ու իրան Աստված ամեն օր երեք կամ ավել անգամներ երկնքից իջնում ա ու կերակրում ա, հետո էլ տակն ա մաքրում

[Mephistopheles]

եթե զուտ փիլիսոփայորեն ես մոտենում հարցին, ապա ոչ թե հազար, այլ կարող ա տաս հազար, կամ ավել... գաղափար ա:

դա հնարավոր չէ:

հետո ի՞նչ: անհասկանալի ա, թե ինչից ես բողոքում: որ կրոնները չլինեն՞: բա ի՞նչ լինի: մենակ Աստվա՞ծ: ու ինքը ամեն սերունդին իրա որդուն ուղարկի ու մարդկությանը խելքի բերի՞

իսկ կարող ա՞ մենք մենք չենք, այլ գետաձիեր ենք, իսկ մոծակներն էլ ամեն մեկը մի գիսաստղ ա, իսկ Երկիրն էլ մի հատ կոկորդիլոսի կույրաղիք ա ...

բա ինչ՞ն ա այդ զսպող մեխանիզմը, փողը՞, դեմոկրատիա՞ն/ /, չեղած ազգային գաղափարները, ավանդույթները ու մենթալիտետը՞: ընդանրապես ԱՄՆ-ի կամ Կանադայի /այսպես կոչված Հյուսիասային Ամերիկայի/ մասին երկարաժամկերտ անալիզ անելիս խորհուրդ կտամ միշտ աչքիտռ առաջ ունենալ Հռոմը, իրա վայրուվերումներով: չնայած մոտ 2000 տարի ա անցել, բայց իրականում ոչ մի բան էլ չի "անցել"
միակ բանը որ էս խառնիխուռն ամբոխին իրականում կառավարում ա /նաև հայերին/, դա իրանց ազգային կրոնական կառույցներն են: իսկ այ իրանց՞ ով ա կառավարում, դա արդեն ուրիշ հարց ա
սա քեզ ասում եմ որպես այդ "տեղանքի" 5 տարվա բնակիչ:

իսկ որ՞ կառույցից ա որ այլանդակություն դուրս չի եկել: կարա՞ս նշես: բոլոր կառույցներն էլ /նաև եղեկեցիները/ մարդու ձեռի տակ են գործում, հետևաբար , ինչ որ մարդն ա, այլ էլ իրա "կառույցներն" են:

աբեր, որ՞ ինստիտուտն ես ավարտել: եթե ես չէ, ապա ուրիշները կարան մի հազար հոգու անուն բերեն, որ քո ինստիտուտից են, ու համազգային կամ համամարդկային տականքներ են: օրինակ Նեմեցը, կարծեմ ժողն ա ավարտել ՛ հետո՞ կարող ա՞ մեր դիպլոմները տանենք հետ տանք, ու հլա մի բան էլ մեր մասնագիտությամբ կյանքում չաշխատենք

Հ.Գ. աբեր, էս ինչ մեծ շքախումբ ես հավաքել ծանր չի՞ սենց մտքերտ շարադրելը

Աստծո անունը խայտառակ արիր թողիր Դիվ… եթե ես աստված լինեի հաստատ թույլ չէի տա որ ինձ պաշտպանեիր… մենք ինչ ենք գրում դու ինչ ես խոսում… շատ ես թեմայից շեղվում ընգեր…

կոնկրետ հարց էր առաջ քաշված, բայց դու ամեն ինչից խոսեցիր բացի հարցից… ամերիկան էլ հանգիստ թող…

[Նետ]

Ժողովուրդ, եթե հանկարծ պարզվի որ իսկապես աստված չկա և աթեիստները ճիշտ են ասում, ի՞նչ ա փոխվելու ձեր կյանքում… ի՞նչն եք տարբեր անելու…

«Եթե Աստված չլիներ, ապա պետք էր նրան հորինել», Վոլտեր: D

:

Որ ասում եմ բոլորն էլ հավատում են, ուղղակի իրենք իրենց են խաբում, չեք հավատում

[Mephistopheles]

Որ ասում եմ բոլորն էլ հավատում են, ուղղակի իրենք իրենց են խաբում, չեք հավատում

Հա, հավատում ենք բայց չենք ասում… դու քեզ հավատում ե՞ս… եթե տենց հրճվանք ա պատճառւում քեզ էդ ֆրազը կարաս հրճվես, բայց լավ որ կարդաս կհասկանաս որ հարցը հիմնականում ուղղված ա "հավատացյալներին" ու տարօրինակ կլիներ որ ես ձեզ դիմեի "արդեն աստված չկա" սկզբմունքով…

[Mephistopheles]

Նենց հետաքրքիր ա ամեն անգամ տեսնել, թե ոնց են հավատացյալները դոդերի բախչեքում հայտնվում, հենց աստծո անունով հեղված արյան մասին ես խոսում կամ մատնանշում ես, որ կրոնավորները կարող էին հանգիստ այլասերվածության դասեր տալ աշխարհիկ մարդկանց:

էտի արդար արյուն ա… աստծո կամքով ա… սուրբ ա…

[piacere]

կարաս՞ մի պահ գոնե հասկանաս, որ Աստծուն հավատացող մարդ ասելով չպետք է հասկանալ մեկին, ով ծնված օրվանից բարուրից դուրս չի եկել, ու ոչ ձեռն ա շարժում ոչ ոտքը, պառկել ա, կամ նստել, ոնց որ ավելի լավ կպատկերացնես, ու իրան Աստված ամեն օր երեք կամ ավել անգամներ երկնքից իջնում ա ու կերակրում ա, հետո էլ տակն ա մաքրում

Հա հավատացյալն իրա պահվածքով նման ա երեխու: Երեխու նման իբր թե վախենում եք մի բան անեք, հանկարծ ձեզ կպատժեն ու դուք ձեր գիտակցության մեջ ամեն քայլից առաջ գիտեք որ հանկարծ մի կեղտ անեք կգնաք եկեղեցի մի հատ մոմ կվառեք ու ձեզ կներեն:

[Դավիթ]

Հիմա քո աստվածությունները որո՞նք են, Հեթանոս ջան

Չկան. Հիմա ես հարյուր տոկոս չեմ կարող ժխտել Աստծո գոյությունը, բայց 99.999 տոկոս համոզված եմ դրանում: էն մեկ հարյուրերրոդականն էլ դուք համոզեք ինձ: