Աթեիզմ

[հովարս]

Հենց խոսքս սրա մասին է: մարդուն ստեղծողը, պարտադիր չէ, որ հենց բացարձակ բանականություն` Աստված լինի:
Ամեն հավատացյալ ոք խոնարհվում է Աստծուն, սակայն իր պատկերացրած Աստծուն: Պատկերացրած ասելով ի նկատի չունեմ տեսքը, թեև դա էլ կա, այլ հատկանծական պակերացումը:

Հենց սխալն էլ սրանոմն է:

Չեմ կարողանում ըեսավորվել այն գաղափարի մեջ, որ ԱՆԾԱՅՐԱԾԻՐ տիեզերքը ստեղծած բանականությունը, բան ու գործը թողած ինչ որ տխմար արարածների խոնարհվելու էր մնացել, կամ էլ պատժում էր, շնորհ էր տալիս, սովորեցնում էր ինչ ուտել, ինչ չուտել որտեղ քնել և այլն: Մի քիչ տխմարական ա ստացվում տենց մտածելը, չի կարելի Աստծո մեծությունն այդքան փոքրացնել:

փորձիր այսպե՛ս մտածել.
«Երբ տենում եմ երկիքը՝ մատերիդ գործը՝ լուսինը ու աստղերը, որոնք դու հատատեցիր, մարդը ի՞նչ է՝ որ նրան հիշում ես, կամ նրա որդին՝ որ այցելում ես................
Քու ձեռքերիդ գործերի վրա իշխան դրիր նրան(մարդուն)...»: Սաղմոս 8գլ:3-7հհ Գուցե սրանով պատկերացնես քո կարևորությունը Աստծու առջև: