Սեփական սուբյեկտիվ կարծիքս ա, որը ձևավորվել ա նույն Ավետարանը կարդալուց հետո: Օրինակ` Քրիստոսը Երուսաղեմ այցելել ա 3 անգամ, համապատասխանաբար 1 ու 2 տարի ինտերվալով, բայց մենակ առաջին (Հովհ. 2:13-15) ու վերջին (Մատթ. 21:12-17, Մարկ. 11:15-19, Ղուկ. 19:45-48) անգամն ա սկանդալ սարքել տաճարում` դրամափոխների ու առևտրականների վտարման տեսարաններով: Իսկ ինչի՞ 2-րդ անգամ (Հովհաննես 5) էդպիսի բան չի անում. սկզբունքայնությունը չի հերիքու՞մ, թե՞ այլ պատճառ կա:Մենակ չասես, թե առաջին դեպքից հետո դեռ 1 տարի հետո էլ վերոնշյալ սուբյեկտները վախենում էին ինչ-որ անհայտ մարդուց
Մի խոսքով, սա բացառապես իմ եզրակացության փաստարկներից ա, ու ուրախ կլինեմ քոնի մասին էլ իմանալ:![]()
Էջանիշներ