Արտ ջան ինչքան հիշում եմ, էս թեմայի շուրջ էլի ենք խոսացել, բայց մեկ է ես չեմ հասկանում քո նման վերաբերմունքը էդ առարկայի հանդեպ: Հա էլի թող սխալ լինի, որ աղոթքներ են սովորեցնում և այլն և այլն: Բայց արի հասկանանք էլի, էդ առարկան ես էլ եմ անցել ու շատ-շատ մարդիկ են անցել, որոնք դա հալած յուղի պես չեն ընդունում: Ինչու՞ ես մտածում, որ քո երեխան դա պետք է հալած յուղի պես ընդունի:Ըստ Արտակի՝ այսօր աթեիստներն ունեն պաշտպանվելու խնդիր, քանի որ եկեղեցին շատ է միջամտում աշխարհիկ կյանքին. «…եկեղեցին մարդկանց տուն է մտնում և՛ հեռուստատեսության, և՛ դպրոցի միջոցով»: Նա որոշել է, որ երեխային այնպիսի դպրոց է ուղարկելու, որտեղ իր պահանջով երեխան կազատվի դպրոցական այն առարկայից, որը կոչվում է «Հայ եկեղեցու պատմություն», բայց, ըստ Արտակի՝ ավելի շուտ քրիստոնեության քարոզում է, քան եկեղեցու պատմություն: «Եթե այդ առարկան իսկապես եկեղեցու պատմություն է, ապա ինչո՞ւ են աշակերտներին աղոթք ու շարականներ սովորեցնում»,- նշում է Արտակը, ով կարծում է, որ երեխային երեք տարեկանից քրիստոնեություն քարոզելը կրոնի ազատություն չի ենթադրում. դա սահմանադրական իրավունքի բացահայտ ոտնահարում է:
Եթե դասավանդվող առարկան «հավայի» մենակ դաս են անում, հետո էդ հարցի շուրջ երեխեքով չեն խոսում, այլ ընդամենը պարտականության նման սովորում` պատասխանում են, էդ ոչ մի ազդեցություն էլ երեխայի վրա չի թողի (իհարկե իմ կարծիքով էլի): Ու գրեթե վստահ եմ, որ հիմիվկա երեխանները հաստատ կրոնի մասին իրար հետ չեն խոսի:
Հետո արի դրա դրական կողմերն էլ նայենք: Չէ՞ որ էդ առարկան շատ բաներ ա սովորեցնում, մեկը հենց պատմությունից: Ու հաստատ էն երեխեն, որ սովորել ա, վատ վիճակի մեջ չի լինի, երբ հարցնեն, երբ ենք մենք քրիստոնեությունը ընդունել կամ նման ըստ իս դեբիլ հարց, բայց ցավոք սրտի, ոնց որ դու ես ասում, հայ հասարակությունը ընտրել ա նորմեր, որոնց մեջ էլ հենց էդ քրիստոնեության ստեղծման օրը իմանալը մտնում է:
Մեջբերել
Էջանիշներ